3. Wilk szary, wilk (Canis lupus) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych
(Canidae), zamieszkującego lasy, równiny, tereny bagienne oraz góry Eurazji i Ameryki
Północnej. Gatunek o skłonnościach terytorialnych. Zwykle terytorium zajmowane przez
watahę to 100–300 km, ale wielkość ta zależy od dostępności pokarmu i terenu. Może
występować współużytkowanie części terenu przez dwie konkurujące watahy[11]
. Wilk
jest w stanie w dobę pokonać dystans kilkudziesięciu kilometrów. W poszukiwaniu
partnerki samiec potrafi w ciągu 2 tygodni przebyć ponad 600 km.
4. Występowanie:
Wilk szary zamieszkuje Azję
oraz północne tereny Europy i
Ameryki Północnej.
Najwięcej wilków żyje w
Kanadzie , w Rosji i na terenie
Alaski. W Europie najwięcej
wilków występuje w Rumunii i
Hiszpanii. W E
W Polsce najwięcej wilków
żyje w województwach:
podkarpackim, małopolskim,
podlaskim,
warmińsko-mazurskim
5. Charakterystyka:
Samce wilków (basiory) są większe od samic (wadery) o ok. 20–25%. Długość ciała
dorosłego wilka wynosi przeciętnie 100–130 cm, nie licząc ogona.
Średnia długość ogona (30–50 cm) to ok. 1/3 długości ciała zwierzęcia. Na
grzbietowej części ogona (8–10 cm od jego nasady) znajduje się niebieskoczarny
gruczoł nadogonowy, tak zwany fiołkowy, którego znaczenie nie jest jeszcze do
końca wyjaśnione.
Wielkość
● Wysokość w kłębie: samiec 70–85 cm (niekiedy do 90 cm), samica 60–75 cm,
● Długość ciała: przeciętnie 100–130 cm; niekiedy do 160 cm,
● Długość ogona: 30–50 cm,
● Masa ciała: samiec 45–60 kg, (wyjątkowo do 75 kg), samica 30–50 kg.
6. Bibliografia:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wilk_szary
https://pl.wikipedia.org/wiki/Wilk_szary#/media/File:Canis_
lupus_265b.jpg
● Henryk Okarma, Monografie przyrodnicze – Wilk,
Wydawnictwo Lubuskiego Klubu Przyrodników,
Świebodzin 1997.
● Henryk Okarma, Wilk – monografia przyrodniczo-
łowiecka. Wyd. Białowieża, 1992.
● Henryk Okarma, Wilk, Canis lupus (Linne, 1758).
W: Polska Czerwona Księga Zwierząt. Red. Z.
Głowaciński PWRiL, Warszawa 2001.
● Bogumila Jędrzejewska, Włodzimierz Jędrzejewski
Ekologia zwierząt drapieżnych Puszczy
Białowieskiej. Wyd. Naukowe PWN, 2001,
Warszawa.
● Andrzej Bereszyński, Wilk (Canis lupus Linnaeus,
1758) w Polsce i jego ochrona, Poznań 1998.
● Tadeusz Kaleta, Dzikie psy i hieny. WP, Warszawa
1998.
