Joseph, the eleventh son of Jacob and Rachel, the beautiful and beloved. His struggle against the Egyptian temptress.

2. PENNOD 1
Joseph, unfed mab ar ddeg Jacob a Rachel, yr hardd a'r
annwyl. Ei frwydr yn erbyn temtiwr yr Aipht.
1 Copi Testament Joseff.
2 Wedi iddo farw, galwodd ei feibion a'i frodyr ynghyd,
a dweud wrthynt:-
3 Fy mrodyr a'm plant, gwrandewch ar Ioseph anwylyd
Israel ; gwrandewch, fy meibion, ar eich tad.
4 Gwelais yn fy mywyd genfigen ac angau, er hynny nid
aethum ar gyfeiliorn, ond ymlidiais yng ngwirionedd yr
Arglwydd.
5 Y rhain oedd fy mrodyr yn fy nghasu, ond yr Arglwydd
a'm carodd:
6 Mynent fy lladd, ond Duw fy nhadau a'm gwarchododd:
7 Gollyngasant fi i bydew, a'r Goruchaf a'm dug i fyny
drachefn.
8Cefais fy ngwerthu i gaethwasiaeth, ac Arglwydd pawb
a'm rhyddhaodd:
9 Cymerwyd fi i gaethiwed, a'i law gadarn a'm cefnogodd.
10 Bu newyn arnaf, a'r Arglwydd ei hun a'm meithrinodd.
11 Roeddwn i'n unig, a Duw a'm cysurodd:
12 Claf oeddwn, a'r Arglwydd a ymwelodd â mi.
13 Yr oeddwn yng ngharchar, a'm Duw a ddangosodd
ffafr i mi;
14 Mewn rhwymau, ac Efe a'm rhyddhaodd;
15 Yn athrodus, ac efe a ymbiliodd â'm hachos;
16 A lefarodd yn chwerw yn erbyn yr Eifftiaid, ac efe a'm
gwaredodd;
17 Cenfigenwyd gan fy nghyd-gaethweision, ac efe a'm
dyrchafodd.
18 A'r pen-capten hwn o Pharo a ymddiriedodd ei dŷ i mi.
19 Ymdrechais hefyd yn erbyn gwraig ddigywilydd, gan
fy annog i droseddu â hi; ond Duw Israel fy nhad a'm
gwaredodd rhag y fflam dân.
20 Fe'm bwriwyd i garchar, fe'm curwyd, fe'm
gwatwarwyd; ond rhoddodd yr Arglwydd i mi gael
trugaredd, yng ngolwg ceidwad y carchar.
21 Canys nid yw yr Arglwydd yn cefnu ar y rhai a'i
hofnant ef, nac mewn tywyllwch, nac mewn rhwymau,
nac mewn gorthrymderau, nac mewn angenrheidiau.
22 Canys nid fel dyn y gosodir cywilydd ar Dduw, ac nid
fel y mae Mab y dyn yn ofnus, nac yn wan nac yn ofnus
o'r pridd.
23 Ond yn y pethau hyn oll y mae yn amddiffyn, ac mewn
ffyrdd amrywiol y mae'n cysuro, er iddo ymadael am
ychydig o le i brofi tueddiad yr enaid.
24 Mewn deg temtasiwn y dangosodd efe i mi
gymmeradwyaeth, ac ym mhob un o honynt y goddefais;
canys swyn nerthol yw dygnwch, ac y mae amynedd yn
rhoddi llawer o bethau da.
25 Pa mor aml y bygythiodd y wraig o'r Aipht fi â
marwolaeth!
26 Pa mor aml y rhoddodd hi fi i gosb, ac yna fy ngalw
yn ôl a'm bygwth, a phan oeddwn yn anfodlon bod yn
gwmni iddi, hi a ddywedodd wrthyf:
27 Byddi yn arglwydd arnaf fi, a'r hyn oll sydd yn fy nhŷ,
os rhoddi dy hun i mi, a thi a fyddi fel ein meistr ni.
28 Eithr cofiais eiriau fy nhad, a myned i'm hystafell, mi
a wylais ac a weddïais ar yr Arglwydd.
29 A mi a ymprydiais yn y saith mlynedd hynny, ac a
ymddangosais i'r Eifftiaid fel un yn byw yn esmwyth,
canys y rhai sydd yn ymprydio er mwyn Duw, sydd yn
derbyn harddwch wyneb.
30 A phe byddai fy arglwydd oddi cartref, nid yfais win;
ac ni chymerais fy mwyd am dridiau, ond rhoddais ef i'r
tlawd a'r claf.
31 A mi a geisiais yr Arglwydd yn fore, ac a wylais dros
y wraig o'r Aipht o Memphis, canys yn bur ddi-baid hi
a'm trallododd, canys hefyd yn y nos y daeth hi ataf dan
yr esgus o ymweled â mi.
32 A chan nad oedd ganddi fab, hi a esgusodd fy ystyried
yn fab.
33 Ac am amser hi a'm cofleidiodd fel mab, ac ni wyddwn
i; ond yn ddiweddarach, ceisiodd fy nhynnu i buteinio.
34 A phan ddeallais, mi a'm gofidiais hyd angau; ac wedi
iddi fyned allan, mi a ddaethum ataf fy hun, ac a alarodd
am dani lawer o ddyddiau, am fy mod yn adnabod ei
chelwydd a'i thwyll.
35 Ac mi a fynegais iddi eiriau y Goruchaf, pe troai hi
oddi wrth ei chwant drwg.
36 Aml, gan hynny, hi a'm gwatwarodd â geiriau fel gŵr
sanctaidd, ac yn ei hymadrodd yn gellweirus yn moli fy
niweirdeb ger bron ei gŵr, wrth ddymuno fy nghaethiwo
pan oeddym yn unig.
37 Canys hi a'm canmolodd yn ddirgel, ac yn ddirgel hi a
ddywedodd wrthyf, Nac ofna fy ngŵr; canys y mae efe
wedi ei argyhoeddi ynghylch dy ddiweirdeb di: canys hyd
yn oed pe dywedai rhywun wrtho amdanom ni, ni chredai
efe.
38 Oherwydd yr holl bethau hyn gorweddais ar lawr, ac
erfyniais ar Dduw ar i'r Arglwydd fy ngwaredu rhag ei
thwyll.
39 Ac wedi iddi leshau dim trwy hyn, hi a ddaeth drachefn
ataf fi dan ymbil addysg, i ddysgu gair Duw.
40 A hi a ddywedodd wrthyf, Os mynni adael fy eilunod,
gorwedd gyd â mi, a mi a berswadiaf fy ngŵr i gilio oddi
wrth ei eilunod, a rhodiwn yn y gyfraith trwy dy
Arglwydd.
41 A dywedais wrthi hi, Nid ewyllys yr Arglwydd. bod y
rhai sy'n ei barchu ef mewn aflendid, ac nid yw'n
ymhyfrydu yn y rhai sy'n godinebu, ond yn y rhai sy'n
nesáu ato â chalon lân a gwefusau dihalog.
42 Ond hi a ofalodd ei thangnefedd, gan hiraethu am
gyflawni ei chwant drwg.
43 A mi a'm rhoddais fy hun yn fwy etto i ympryd a
gweddi, fel y gwaredai yr Arglwydd fi oddi wrthi.
44 A thrachefn, amser arall hi a ddywedodd wrthyf, Os
na odineba, mi a laddaf fy ngŵr trwy wenwyn ; a chymer
di yn ŵr i mi.
45 Myfi gan hynny, pan glywais hyn, a rwygais fy nillad,
ac a ddywedais wrthi:
46 Wraig, parcha Dduw, ac na wna y weithred ddrwg hon,
rhag dy ddifetha; canys gwybydd yn wir y mynegaf dy
ddyfais di hon i bawb.
47 Gan hynny, gan ei bod yn ofni, gofynnodd i mi beidio
â datgan y ddyfais hon.

3. 48 A hi a aeth ymaith gan fy nhymu â rhoddion, ac a
anfonodd ataf bob hyfrydwch o feibion dynion.
49 Ac wedi hynny hi a anfonodd ataf ymborth wedi ei
gymysgu â hudoliaethau.
50 A phan ddaeth yr eunuch, yr hwn a'i dygasai, mi a
edrychais, ac a welais ŵr ofnadwy yn rhoddi i mi â'r
ddysgl gleddyf, a mi a ddeallais mai ei bwriad hi oedd fy
swyno.
51 Ac wedi iddo fyned allan mi a wylais, ac ni phrofais i
nac ychwaith ddim arall o'i bwyd hi.
52 Yna un diwrnod y daeth hi ataf fi, ac a gadwodd y
bwyd, ac a ddywedodd wrthyf, Paham na fwyteaist o'r
ymborth?
53 A dywedais wrthi hi, Am i ti ei llenwi â hudoliaethau
marwol; a pha fodd y dywedaist, Nid at eilunod yr wyf fi
yn dyfod, ond at yr Arglwydd yn unig.
54 Yn awr gan hynny gwybydd ddarfod i Dduw fy nhad
ddatguddio i mi trwy ei angel dy ddrygioni, a mi a'i
cedwais i'th gollfarnu, os gweli ac edifarhau.
55 Ond er mwyn i ti ddysgu nad oes gan ddrygioni yr
annuwiol awdurdod ar y rhai sy'n addoli Duw mewn
diweirdeb, gwelaf fi yn ei gymryd, ac yn bwyta o'th flaen
di.
56 Ac wedi dywedyd felly, Mi a weddïais fel hyn: Duw
fy nhadau ac angel Abraham, fyddo gyd â mi; a bwyta.
57, A phan welodd hi hyn hi a syrthiodd ar ei hwyneb
wrth fy nhraed, gan wylo; a chyfodais hi i fyny, a
cheryddais hi.
58 A hi a addawodd wneuthur yr anwiredd hwn mwyach.
59 Ond yr oedd ei chalon hi yn dal ar ddrygioni, ac a
edrychodd o gwmpas sut i'm caethiwo, a chan ochneidio'n
ddwys, er nad oedd yn glaf.
60 A phan welodd ei gu373?r hi, efe a ddywedodd wrthi,
Paham y syrthiodd dy wyneb?
61 A hi a ddywedodd wrtho, Y mae gennyf boen yn fy
nghalon, ac y mae griddfanau fy ysbryd yn fy ngorthrymu;
ac felly y cysurodd hi yr hon nid oedd glaf.
62 Gan hynny, gan fachu ar y cyfle, hi a ruthrodd ataf tra
yr oedd ei gu373?r eto oddi allan, ac a ddywedodd wrthyf,
Mi a grogaf fy hun, neu a'm bwriaf fy hun dros glogwyn,
oni orweddi gyda mi.
63 A phan welais ysbryd Beliar yn ei chythruddo hi, mi a
weddïais ar yr Arglwydd , ac a ddywedais wrthi:
64 Paham, wraig druenus, yr wyt wedi dy flino a'th
gynhyrfu, wedi dy ddallu trwy bechodau?
65 Cofia, os lladd dy hun, y curo Asteho, gordderchwraig
dy ŵr, dy wrthwynebydd, dy blant, a dinistria dy
goffadwriaeth oddi ar y ddaear.
66 A hi a ddywedodd wrthyf, Wele, gan hynny yr wyt ti
yn fy ngharu i; bydded hyn yn ddigon i mi: yn unig
ymdrechwch dros fy einioes a'm plant, a disgwyliaf y
mwynhaf fy nymuniad hefyd.
67 Ond ni wyddai hi mai o achos fy arglwydd y dywedais
fel hyn, ac nid o'i herwydd hi.
68 Canys os yw dyn wedi syrthio o flaen angerdd chwant
drygionus, ac wedi ei gaethiwo ganddi, fel hi, pa beth
bynnag da a glywo o ran yr angerdd hwnnw, y mae yn ei
dderbyn gyda golwg ar ei ddymuniad drygionus.
69 Yr wyf yn mynegi, gan hynny, i chwi, fy mhlant, mai
ynghylch y chweched awr yr aeth hi oddi wrthyf; a mi a
gliniais gerbron yr Arglwydd ar hyd y dydd, a thrwy'r nos;
ac ynghylch y wawr cyfodais, gan wylo y tro, a gweddïo
am ryddhad ohoni.
70 Ac o'r diwedd, hi a ymaflodd yn fy nillad, a'm llusgodd
i gael cyfundeb â hi.
71 Pan welais, gan hynny, ei bod yn ei gwallgofrwydd yn
glynu wrth fy nillad, mi a'i gadewais ar ôl, ac a ffoais
ymaith yn noeth.
72 Ac wedi glynu wrth y wisg hi a'm cyhuddodd ar gam,
a phan ddaeth ei gŵr efe a'm bwriodd i garchar yn ei dŷ;
a thrannoeth efe a'm fflangellodd, ac a'm hanfonodd i
garchar Pharo.
73 A phan oeddwn mewn caethiwed, y wraig Aiphtaidd a
orthrymwyd gan alar, a hi a ddaeth ac a glywsai fel y
diolchais i'r Arglwydd, ac y canodd mawl yn nhŷ y
tywyllwch, a llawenychodd â llais gorfoleddus, gan
ogoneddu fy Nuw y gwaredwyd fi. rhag chwant chwantus
y wraig Aiphtaidd.
74 Ac yn aml yr anfonodd hi ataf fi, gan ddywedyd,
Cydsynio i gyflawni fy nymuniad, a mi a'th ryddhaf o'th
rwymau, ac a'th ryddhaf o'r tywyllwch.
75 Ac nid hyd yn oed mewn meddwl y tueddais ati.
76 Canys Duw sydd yn caru yr hwn sydd mewn ffau
drygioni yn cyfuno ympryd â diweirdeb, yn hytrach na'r
gŵr sydd yn ystafelloedd brenhinoedd yn cyfuno
moethusrwydd â thrwydded.
77 Ac os bydd dyn yn byw mewn diweirdeb, ac yn
dymuno gogoniant hefyd, a'r Goruchaf yn gwybod ei fod
yn fuddiol, efe sydd yn rhoi hyn hefyd i mi.
78 Pa mor aml, er ei bod yn glaf, y daeth hi i waered ataf
ar adegau disylw, ac y gwrandawodd ar fy llais wrth
weddïo!
79 A phan glywais ei griddfanau hi a gadwais fy
nhangnefedd.
80 Canys pan oeddwn yn ei thŷ hi a arferai ddwyn ei
breichiau, a'i bronnau, a'i choesau, fel y gorweddwn gyd
â hi; canys yr oedd hi yn hardd iawn, wedi ei haddurno yn
ysblenydd er fy swyno.
81 A'r Arglwydd a'm gwarchododd rhag ei dyfeisiau.
PENNOD 2
Mae Joseff yn dioddef llawer o gynllwynion gan
ddyfeisgarwch drygionus y fenyw Memphian. Am ddameg
broffwydol ddiddorol, gweler Adnodau 73-74.
1 Chwi a welwch, gan hynny, fy mhlant, mor fawr y mae
amynedd yn gweithio, a gweddi gydag ympryd.
2 Felly chwithau hefyd, os dilynwch ddiweirdeb a
phurdeb ag amynedd a gweddi, ag ympryd mewn
gostyngeiddrwydd calon, bydd yr Arglwydd yn trigo yn
eich plith am ei fod yn caru diweirdeb.
3 A pha le bynnag y mae'r Goruchaf yn trigo, er cenfigen,
neu gaethwasiaeth, neu athrod, y mae'r Arglwydd sydd yn
trigo ynddo ef, nid yn unig yn ei waredu rhag drwg, ond
hefyd yn ei ddyrchafu ef fel myfi.
4 Canys ym mhob modd y dyrchafer dyn, pa un bynnag
ai mewn gweithred, ai gair, ai meddwl.

4. 5 Fy mrodyr a wyddent fel y carodd fy nhad fi, ac etto
ni'm dyrchafais fy hun yn fy meddwl: er yn blentyn, yr
oedd gennyf ofn Duw yn fy nghalon; canys mi a wyddwn
ddarfod i bob peth fyned heibio.
6 Ac ni chyfodais fy hun yn eu herbyn hwynt â bwriad
drwg, eithr anrhydeddais fy mrodyr; ac o barch iddynt,
hyd yn oed pan oeddwn yn cael fy ngwerthu, mi a
ymataliais rhag dweud wrth yr Ismaeliaid fy mod yn fab
i Jacob, gŵr mawr a chadarn.
7 A oes gennych chwithau hefyd, fy mhlant, ofn Duw yn
eich holl weithredoedd o flaen eich llygaid, ac
anrhydeddwch eich brodyr.
8 Canys pob un a'r sydd yn gwneuthur cyfraith yr
Arglwydd, a garir ganddo Ef.
9 A phan ddeuthum at yr Indocolpitae gyda'r Ismaeliaid,
hwy a ofynasant i mi, gan ddywedyd,
10 A wyt ti yn gaethwas? A dywedais mai caethwas
cartref oeddwn, rhag i mi gywilyddio fy mrodyr.
11 A'r hynaf ohonynt a ddywedodd wrthyf, Nid caethwas
wyt ti, oherwydd y mae dy olwg yn amlwg.
12 Ond dywedais mai myfi oedd eu caethwas hwynt.
13 Yn awr, pan ddaethom i'r Aipht, hwy a ymrysonasant
â mi, pa un o honynt a'm prynai a'm dal.
14 Am hynny yr oedd yn dda gan bawb i mi aros yn yr
Aifft gyda marsiandïwr eu masnach, nes iddynt
ddychwelyd i ddwyn nwyddau.
15 A'r Arglwydd a roddes ffafr i mi yng ngolwg y
marsiandwr, ac efe a ymddiriedodd i mi ei dŷ ef.
16 A Duw a'i bendithiodd ef trwy fy modd, ac a'i
cynyddodd mewn aur ac arian, ac mewn gweision tŷ.
17 A bûm gydag ef dri mis a phum niwrnod.
18 A thua'r amser hwnnw y wraig o Memphi, gwraig
Pentephris a ddaeth i waered mewn cerbyd, â rhwysg
mawr, am iddi glywed gan ei eunuchiaid amdanaf fi.
19 A hi a fynegodd i'w gu373?r fod y marsiandwr wedi
dod yn gyfoethog trwy Hebraeg ieuanc, a dywedant ei fod
wedi ei ddwyn yn ddiau allan o wlad Canaan.
20 Yn awr, gan hynny, gwna gyfiawnder iddo, a chymer
y llanc i'th dŷ; felly y bendithia Duw yr Hebreaid di, canys
gras o'r nef sydd arno ef.
21 A Phentephris a argyhoeddodd trwy ei geiriau hi, ac a
archodd ddwyn y marsiandwr, ac a ddywedodd wrtho:
22 Beth yw hyn yr wyf yn ei glywed amdanat ti, dy fod
yn dwyn pobl allan o wlad Canaan, ac yn eu gwerthu yn
gaethweision?
23 Ond y marsiandwr a syrthiodd wrth ei draed ef, ac a
attolygodd iddo, gan ddywedyd, Yr wyf yn atolwg i ti, fy
arglwydd, ni wn beth yr wyt yn ei ddywedyd.
24 A dywedodd Pentephris wrtho, O ba le, gan hynny, y
mae'r caethwas Hebreaidd?
25 Ac efe a ddywedodd, Yr Ismaeliaid a ymddiriedasant
ef i mi hyd oni ddychwelent.
26 Ond efe ni chredodd iddo, ond gorchmynnodd ei
dynnu a'i guro.
27 A phan barhaodd efe yn y ymadrodd hwn, Pentephris
a ddywedodd, Dyger y llanc.
28 A phan ddygwyd fi i mewn, mi a ymwrthodais â
Phentephris, oherwydd yr oedd efe yn drydydd yn rheng
swyddogion Pharo.
29 Ac efe a'm cymmerodd oddi wrtho ef, ac a ddywedodd
wrthyf, Ai caethwas ai rhydd yr wyt ti?
30 A dywedais, caethwas.
31 Ac efe a ddywedodd, Pwy?
32 A dywedais, Yr Ismaeliaid.
33 Ac efe a ddywedodd, Pa fodd y daethost yn gaethwas
iddynt?
34 A dywedais, Hwy a'm prynasant o wlad Canaan.
35 Ac efe a ddywedodd wrthyf, Yn wir yr wyt yn
gorwedd; ac yn ebrwydd efe a orchmynnodd fy nhynnu
a'm curo.
36 Yn awr yr oedd y wraig o Memphian yn edrych arnaf
trwy ffenestr tra oeddwn yn cael fy curo, oherwydd yr
oedd ei thŷ yn agos, a hi a anfonodd ato gan ddweud:
37 Anghyfiawn yw dy farn; canys yr wyt yn cosbi dyn
rhydd a ddygwyd, fel pe bai'n droseddwr.
38 A phan na wneuthum gyfnewidiad yn fy ngosodiad, er
fy curo, efe a orchmynnodd fy ngharchar, nes, meddai, y
deuai perchenogion y bachgen.
39 A'r wraig a ddywedodd wrth ei gu373?r, Paham yr wyt
yn cadw'r llanc caeth a'r llanc iach mewn caethiwed, a
ddylai yn well fod yn rhydd, ac y disgwylid amdano?
40 Canys hi a fynnai fy ngweld o awydd pechod, ond yr
oeddwn yn anwybodus am yr holl bethau hyn.
41 Ac efe a ddywedodd wrthi, Nid yw yn arferiad gan yr
Aiphtiaid gymmeryd yr hyn a berthyn i eraill cyn rhoddi
prawf.
42 Hyn, gan hynny, a ddywedodd efe am y marsiandwr;
ond am y llanc, rhaid ei garcharu.
43 Ymhen pedwar diwrnod ar hugain y daeth yr
Ismaeliaid; canys clywsant fod fy nhad Jacob yn galaru
llawer amdanaf.
44 A hwy a ddaethant ac a ddywedasant wrthyf, Pa fodd
y dywedaist mai caethwas oeddit? ac wele, ni a
ddysgasom dy fod yn fab i ŵr nerthol yng ngwlad Canaan,
a’th dad yn dal i alaru amdanat mewn sachliain a lludw.
45 Pan glywais hyn, toddodd fy ymysgaroedd, a
thoddodd fy nghalon, a dymunais yn fawr wylo, ond
ataliais fy hun rhag cywilyddio fy mrodyr.
46 A dywedais wrthynt, Ni wn, caethwas ydwyf.
47 Yna gan hynny, hwy a gymerasant gyngor i'm gwerthu
i, fel na'm caed yn eu dwylo hwynt.
48 Canys ofnasant fy nhad, rhag iddo ddyfod a
gweithredu arnynt ddialedd blin.
49 Canys yr oeddynt wedi clywed ei fod ef yn nerthol gyd
â Duw, ac â dynion.
50 Yna y marsiandwr a ddywedodd wrthynt, Gollyngwch
fi o farn Pentiphri.
51 A hwy a ddaethant, ac a ofynasant i mi, gan ddywedyd,
Dywed mai ag arian y prynwyd di gennym ni, ac efe a'n
rhydd ni.
52 A'r wraig o Memphi a ddywedodd wrth ei gŵr, Pryn y
llanc; canys yr wyf yn clywed, meddai hi, eu bod yn ei
werthu.
53 Ac yn ebrwydd hi a anfonodd eunuch at yr Ismaeliaid,
ac a ofynnodd iddynt ei werthu i mi.
54 Ond gan na chydsyniodd yr eunuch i'm prynu am eu
pris hwynt, efe a ddychwelodd, wedi eu prawf hwynt, ac
a hysbysodd i'w feistres eu bod yn gofyn pris mawr am
eu caethwas.

5. 55 A hi a anfonodd eunuch arall, gan ddywedyd, Er eu
bod yn mynnu dau minas, rhowch iddynt, nac arbed yr
aur; prynwch yn unig y bachgen, a dwg ef ataf fi.
56 Yna yr eunuch a aeth ac a roddodd iddynt bedwar
ugain o ddarnau aur, ac efe a'm derbyniodd i; ond wrth y
wraig o'r Aipht y dywedais fy mod wedi rhoddi cant.
57 Ac er i mi wybod hyn, daliais fy nhangnefedd, rhag i'r
eunuch gael ei gywilyddio.
58 Chwi a welwch, gan hynny, fy mhlant, pa bethau mawr
a oddefais i beidio â chywilyddio fy mrodyr.
59 A ydych chwithau, gan hynny, yn caru eich gilydd, a
chyda hir-ymaros yn cuddio beiau eich gilydd.
60 Canys y mae Duw yn ymhyfrydu mewn undod brodyr,
ac mewn bwriad calon yn ymhyfrydu mewn cariad.
61 A phan ddaeth fy mrodyr i'r Aipht, hwy a ddysgasant
fy mod wedi dychwelyd eu harian iddynt, ac heb edliw
iddynt, ac a'u cysurasant.
62 Ac wedi marw Jacob fy nhad mi a'u carais hwynt yn
helaethach, a phob peth a orchmynnodd efe a wneuthum
yn helaeth iawn iddynt.
63 Ac ni adewais iddynt gael eu cystuddio yn y mater
lleiaf; a'r hyn oll oedd yn fy llaw a roddais iddynt.
64 A'u plant hwynt oedd blant i mi, a'm plant i yn weision
iddynt; a'u bywyd hwy oedd fy mywyd, a'u holl
ddioddefaint oedd fy nioddefaint, a'u holl waeledd oedd
fy llesgedd.
65 Eu gwlad hwynt oedd fy ngwlad, a'u cyngor hwynt
oedd fy nghyngor.
66 Ac ni ddyrchefais fy hun yn eu plith hwy mewn
haerllugrwydd o achos fy ngogoniant bydol, ond yr
oeddwn yn eu plith fel un o'r rhai lleiaf.
67 Os rhodiwch chwithau hefyd yng ngorchmynion yr
Arglwydd, fy mhlant, efe a'ch dyrchafa chwi yno, ac a'ch
bendithia â phethau da byth bythoedd.
68 Ac od oes neb yn ceisio gwneuthur drwg i chwi,
gwnewch dda iddo, a gweddïwch drosto, a chwi a
waredwyd gan yr Arglwydd oddi wrth bob drwg.
69 Canys wele, chwi a welwch mai o'm
gostyngeiddrwydd a'm hirymaros y cymmerais yn wraig
ferch offeiriad Heliopolis.
70 A chan talent o aur a roddwyd i mi gyd â hi, a'r
Arglwydd a'u gwnaeth hwynt i'm gwasanaethu.
71 Rhoddodd hefyd harddwch i mi fel blodeuyn y tu hwnt
i brydferthion Israel; ac efe a'm cadwodd i henaint mewn
nerth a harddwch, am fy mod yn debyg ym mhob peth i
Jacob.
72 A gwrandewch chwithau, fy mhlant, hefyd y
weledigaeth a welais.
73 Deuddeg hydd yn ymborth: a'r naw yn gyntaf a
wasgarwyd dros yr holl ddaear, a'r un modd hefyd y tri.
74 Ac mi a welais, o Iuda, y ganed wyryf yn gwisgo gwisg
lliain, ac o honi hi y ganed oen, heb fôd; ac ar ei law aswy
yr oedd megis llew; a'r holl fwystfilod a ruthrasant yn ei
erbyn ef, a'r oen a'u gorchfygodd hwynt, ac a'u difethodd
hwynt ac a'i sathrasant dan draed.
75 Ac o'i herwydd ef y llawenychodd yr angylion a'r gwŷr,
a'r holl wlad.
76 A'r pethau hyn a ddaw yn eu tymor, yn y dyddiau
diwethaf.
77 Felly, fy mhlant, cadwch orchmynion yr Arglwydd, ac
anrhydeddwch Lefi a Jwda; canys o honynt hwy a gyfyd
i chwi Oen Duw, yr hwn sydd yn dwyn ymaith bechodau'r
byd, yr hwn sydd yn achub yr holl Genhedloedd ac Israel.
78 Canys teyrnas dragwyddol yw ei frenhiniaeth Ef, yr
hon nid â heibio; ond daw fy nheyrnas i yn eich plith i ben
fel hamog gwyliwr, yr hwn ar ôl yr haf a ddiflannodd.
79 Canys mi a wn y bydd yr Eifftiaid ar ôl fy marwolaeth
yn eich cystuddio chwi, ond Duw a'ch dialedd chwi, ac
a'ch dwg chwi i'r hyn a addawodd efe i'ch tadau.
80 Ond dygwch fy esgyrn i fyny gyda chwi; canys pan
fyddo fy esgyrn yn cael eu cymryd i fyny yno, yr
Arglwydd a fydd gyda chwi yn y goleuni, a Beliar a fydd
mewn tywyllwch gyda'r Eifftiaid.
81 A dygwch i fyny Asenath eich mam i'r Hippodrome, a
chladdwch hi yn agos at Rahel eich mam.
82 Ac wedi iddo ddywedyd y pethau hyn efe a estynnodd
ei draed, ac a fu farw mewn henaint da.
83 A holl Israel a alarasant amdano ef, a holl Aipht, â
galar mawr.
84 A phan aeth meibion Israel allan o'r Aipht, hwy a
gymerasant â hwynt esgyrn Ioseph, ac a'i claddasant ef yn
Hebron gyda'i dadau, a blynyddoedd ei einioes oedd gant
a deng mlynedd.