Relato sobre a dificultade do acceso á auga en algúns paises e a influenza no desenvolvemente, sobre todo das mulleres.

1. 14:30, soa o timbre que indica o remate das clases. Antes de abandonar a aula, a
profesora de matemáticas manda tarefas para o día seguinte. Madior recolle apresurada os
libros para poder chegar cedo a casa e comezar as tarefas antes de comer. Cando ía saír
do instituto, sinte como alguén chama por ela, dase a volta e descubre que é Cristian.
-Madior, quedamos os rapaces e máis eu ás 16:30 para ir á piscina, queres vir
connosco?
-Vale, pero ata as cinco non podo chegar porque teño que ir mercar un traxe de baño
novo, o que teño é do ano pasado e xa está vello. Vaime acompañar María e despois virá
comigo á piscina.
-De acordo, vémonos logo.
Madior apresúrase a chegar á casa e, ó pasar diante da farmacia, lémbrase de que
ten que comprar xarope para o constipado do seu pai. Entra, merca o xarope e continúa o
camiño.
-Ola mamá!
-Ola Madior, que tal hoxe na escola?
-Moi ben, déronme as notas de bioloxía e de inglés. En bioloxía, fun a mellor da
clase, un 9’75, pero en inglés, tan só cheguei ao 7.
-Moi ben Madior, non te preocupes polo inglés, segue así.
Mamá, cando termines de facer o xantar avísame, que vou facer os deberes.
-De acordo filliña.
A rapaza deixa a cociña e sobe para o seu cuarto mentres a nai segue a preparar o
xantar. Pasados quince minutos chama pola súa filla.

2. -Madior, baixa, a comida está na mesa!
-Xa vou mamá, vou de contado!
Como Madior tardaba en baixar, seu pai, que tamén estaba na cociña, subiu ao seu
cuarto.
-Apura, que arrefría a comida.
-É que estaba a facer uns exercicios de matemáticas, e cóstanme moito.
-Baixa, xa os rematarás máis tarde. Se non o consegues mirámolo en internet.
Madior baixa e axuda á súa nai a poñer aliño á ensalada e enche a xarra de auga
que estaba baleira:
-Madior, polo serán tes que ir ó supermercado de abaixo por auga, tán só queda
unha garrafa.
-Quedei cos rapaces da clase para ir á piscina. Cómproa ao voltar. Mamá, outra vez
peixe? Aínda o xantamos onte!
-Come e cala, maña xa che farei pasta con carne e tomate, e deixa o móbil, que
estamos na mesa.
-Mamá, onde teño as cousas da piscina?
-Están gardadas no garaxe. No armario que hai ó lado das bicicletas, coas cousas do
verán.
A rapaza remata de comer e recolle o seu prato. Cando vai polas escaleiras, esvara,
e sen podelo evitar, precipítase escaleiras abaixo.

3. Cando abre os ollos, decátase de que todo isto fora un soño. En realidade, non caera
polas escaleiras, estaba a durmir na súa casa de Dakar (Senegal) cando... o seu marido a
espertou. O primeiro que viu ó espertar foi o pucheiro da comida no chan, enriba do que fora
o lume do día anterior. Ó carón, estaba a carta que lle enviara a súa curmá dende España,
contándolle ó marabillosa que era a vida nese país. Era o único que había naquela choza
Madior tiña que ir por auga para realizar as tarefas do fogar. Non era unha nena
como a do soño, senón unha rapaza de 25 anos que tivera cinco fillos, pero debido ás
precarias condicións nas que a súa familia vivia, só sobreviviran dous deles. Un destes
morrera por disentería, a causa de beber auga en mal estado.
Cando era unha rapaciña quedou sen nai e ir por auga converteuse nunha rutina
diaria para ela. Todos os días tiña que percorrer case 11 quilómetros, para conseguir entre
15 e 20 litros de auga.
O maior desexo de Madior é coñecer este país que parece de conto e que o seu
soño se faga realidade: poder estudar, saír cos amigos, ir á piscina...
Este traballo de ir recoller auga nos países do terceiro mundo realízano as mulleres.
Nel invirten a maior parte da súa vida. Nesta rutina, expóñense ós riscos do camiño. Son
viaxes moi longas, con altas temperaturas, por lugares pouco transitados... e téñenas que
facer soas.
Xenma, Alba, María.
Emprestamos as nosas verbas a todas as Madior do planeta.