The Book of Habakkuk is the eighth book of the 12 minor prophets of the Bible. It is attributed to the prophet Habakkuk, and was probably composed in the late 7th century BC. The original text was written in the Hebrew language.

1. Habakuk
1. KAPITULUA
1 Habakuk profetak ikusi zuen zama.
2. Jauna, noiz arte oihu egingo dut, eta ez duzu
entzungo! oihu egizu ere bortizkeriaz, eta ez duzu
salbatuko!
3. Zergatik erakusten didazu gaiztakeria, eta
atsekabea ikustera eragiten didazu? zeren
harrapakina eta bortizkeria nire aurrean daude, eta
badira liskar eta liskarra sortzen dutenak.
4. Orregatik, legea laxatu da, eta juizioa ez da inoiz
irtengo: zeren gaiztoak zintzoa inguratzen du; beraz,
epai okerra egiten da.
5. Begira itzazue nazioen artean, eta begiratu, eta
miresgarri harritu: zeren obra bat egingo dut zuen
egunetan, zeina ez duzuen sinetsiko, esan arren.
6. Zeren, horra, altxatzen ditut Kaldearrak, nazio
mingotsa eta presatsu hura, zeinak lur zabalera
joango dena, haienak ez diren bizilekuen jabe
izateko.
7. Ikaragarriak eta ikaragarriak dira: beren epaia eta
beren duintasuna beren kabuz aterako dira.
8. Haien zaldiak ere lehoinabarrak baino
bizkorragoak dira, eta arratseko otsoak baino
sutsuagoak dira; hegan egingo dute jateko presa
duen arranoa bezala.
9. Denak bortizkeriagatik etorriko dira: beren
aurpegiak ekialdeko haizea bezala altxatuko dira,
eta gatibuak hondarra bezala bilduko dituzte.
10. Eta isekatuko dituzte erregeak, eta printzeak
isekatuko dituzte; zeren hautsak bilduko dituzte eta
hartuko dute.
11. Orduan aldatuko da bere gogoa, eta igaroko da,
eta ofendituko da, bere ahalmen hau bere jainkoari
egotziz.
12. Ez al zara betiko, Jauna, ene Jainkoa, ene
Santua? ez gara hilko. Jauna, epaitzeko ezarri
dituzu; eta, Jainko ahaltsua, zuzentzeko ezarri
dituzu.
13. Zu gaiztakeria ikustea baino begi garbiagokoa
zara, eta ezin diezazuke gaiztakeriari begiratu:
zergatik begiratzen diezu gaiztoak bera baino
zintzoagoa den gizona irensten duenean?
14. Eta egiten ditu gizonak itsasoko arrainak bezela,
hekien buruzagirik ez duten arrastaka bezala?
15. Hartzen dituzte guziak angeluarekin,
harrapatzen dituzte beren sarean, eta biltzen dituzte
beren herrestan: horregatik pozten dira eta pozten
dira.
16. Beraz, beren sareari sakrifizioak egiten dizkiote,
eta intsentsua erretzen dute beren arrastoari; zeren
haien zatia gizena baita, eta haragia ugaria.
17. Hustuko al dute bada beren sarea, eta ez al dute
etengabe nazioak hiltzeko barkatuko?
2. KAPITULUA
1. Nere zaintzapean geldituko naiz, eta dorrearen
gañean ezarriko naiz, eta begira egongo naiz, zer
esango didan, eta zer erantzungo dudan epaitzen
nautenean.
2. Eta erantzun zidan Jaunak, eta esan zuen: Idatzi
ikuskera, eta egin ezazu argi tauletan, irakurtzen
duenak korrika egin dezan.
3. Zeren oraino ikuspena denporarako da, baina
azkenean mintzatuko da, eta ez gezurrik esango;
seguru etorriko baita, ez da geldituko.
4. Huna, altxatua den bere arima ez da zuzena haren
baitan: baina justoak bere fedeaz biziko dira.
5. Bai-ere, ardoaren bidez transgreditzen duelako,
gizon harroa da, eta ez du etxean gordetzen, bere
nahia infernuan bezala hedatzen duena, eta heriotza
bezala dena, eta ezin ase daitekeen, baina beregana
biltzen dituen nazio guztiak, eta hari guztiak
pilatzen dizkiona. jendea:
6. Ez al dute hauek guziek hartuko haren kontra
parabolarik, eta esaera burlagarririk haren kontra,
eta esango: Ai berea ez dena handitzen duenari!
zenbat? eta buztin lodiz zamatzen duenari!
7. Ez al dira bat-batean jaikiko kosk egingo
zaituztenak, eta esnatuko zaituztenak, eta zu izanen
haientzat harrapakintzat?
8. Asko nazio hondatu dituzulako, herriaren aztarna
guziak hondatuko zaituzte; gizonen odolagatik, eta
lurreko, hiriaren eta han bizi diren guztien
bortizkeriagatik.
9. Zoritxarrekoa bere etcheari gutizia gaiztoa
gutiziatzen dionari, bere habia goian jarri dezan,
gaiztoaren boteretik libra dadin!
10. Zure etcheari lotsari jaramon egin diozu jende
asko moztuz, eta bekatu egin duzu zure animaren
aurka.
11. Zeren harriak oihu egingo du hormatik, eta
zurezko habeak erantzungo du.
12. Ai zorigaiztoko hiri bat odolez eraikitzen
duena, eta gaiztakeriaz hiria finkatzen duena!
13. Huna, ez al da ejertzitoen Jaunarengandik
erria sutan lan eginen duena, eta erria nekatuko
dela hutsalkeriagatik?
14. Zeren lurra beteko da Jaunaren aintzaren
ezagutzaz, urak itsasoa estaltzen duten bezala.
15. Zoritxarrekoa bere hurkoari edaten ematen
dionari, zure botila jartzen diona, eta hura ere

2. mozkortzen duena, haien biluztasunari begira
dezazun!
16. Aintzarako lotsaz betea zara: zu ere edan, eta
zure prepuzio gera dadila: zuregana itzuliko da
Jaunaren eskuineko kopa, eta lotsagarrizko
isuriak zure aintza gainean.
17. Zeren Libanoko bortizkeriak estaliko zaituzte,
eta abereen harrapakinak, gizonen odolagatik, eta
lurraldeko, hiriaren eta han bizi diren guzien
bortizkeriagatik.
18. Zertarako balio dion irudi zizelkatuari, egin
duenak landu duenak? irudi urtua, eta gezurraren
irakaslea, bere obraren egileak bertan itxaroten
duela, idolo mutuak egiteko?
19. Zoritxarrez basoari erraiten dionari: Esna
zaitez; harri mutuari: Jaiki, irakatsiko du! Huna,
urrez eta zilarrez estalita dago, eta ez dago batere
arnasa haren erdian.
20. Baina Jauna bere tenplu santuan dago: ixil
bedi lur guziak haren aitzinean.
3. KAPITULUA
1 Habakuk profetaren otoitza Xigionoth-en
gainean.
2. Jauna, entzun dut zure hitza, eta beldurtu naiz:
Jauna, bizi ezazu zure lana urteen erdian, urteen
erdian ezagutzera; haserrean gogoratu errukia.
3. Jainkoa Temandik etorri zen, eta Santua Paran
menditik. Selah. Bere aintzak zerua estali zuen,
eta lurra bere laudorioz bete zen.
4. Eta haren distira zen argia bezela; adarrak
zeuzkan eskuetatik ateratzen, eta han zegoen bere
boterearen ezkutatzea.
5. Haren aitzinean zihoan izurritea, eta ikatzak
irten ziren haren oinetara.
6. Zutik jarri zen, eta neurtu zuen lurra: behatu
zituen, eta erbesteratu zituen nazioak; eta betiko
mendiak sakabanatu ziren, betiko muinoak
makurtu ziren: bere bideak betikoak dira.
7. Kuxango oihalak atsekabean ikusi nituen, eta
ikara egin zuten Madiango oihalak.
8. Askatu al zen Jauna ibaien aurka? Zure
haserrea ibaien aurka al zen? Zure haserrea
itsasoaren kontra al zen, zure zaldi eta zure
salbameneko gurdi gainean ibiltzearekin?
9. Zure arkua guztiz biluzik egin zen, leinuen
zinaren arabera, zure hitzaren arabera. Selah.
Ibaiekin zatitu zenuen lurra.
10. Mendiak ikhusi zintuzten, eta dar-dar egin
zuten: uren gainezka igaro zen, sakonak bere
boza eman zuen, eta eskuak gora altxatu zituen.
11. Eguzkia eta ilargia gelditu ziren beren
bizilekuan: zure gezien argitan joan ziren, eta
zure lantza distiratsuaren distiraz.
12. Asarreturik ibili zinen lurraldean, haserretu
zituen jentilak.
13. Zure herriaren salbamendurako atera zinen,
zure gantzutuarekin salbatzera; gaiztoen etxetik
burua zauritu duzu, leporainoko oinarria aurkituz.
Selah.
14. Haren makilez jo zenduen bere errietako
burua, zurrunbilo bat bezala irten ziren ni
sakabanatzeko: haien poztasuna pobreak isilpean
irentsi bezala zen.
15. Zure zaldiekin itsasoan barrena ibili zinen, ur
handien artean.
16. Entzun nuenean, dardar egin zidan sabela;
nere ezpainak dardar egin zitzaizkidan ahotsaren
aurrean: usteltasuna sartu zitzaidan hezurretara,
eta ikara egin nuen neure baitan, atseden hartzeko
egunean atseden hartzeko;
17. Pikua loratuko ez bada ere, ez da fruiturik
izango mahastietan; oliba-lanak huts egingo du,
eta soroak ez dute haragirik emango; artaldea
moztua izango da txosnatik, eta ez da artalderik
egongo txosnetan;
18 Hala ere, poztuko naiz Jaunaz, poztuko naiz
nire salbameneko Jainkoaz.
19. Jainko Jauna da nire indarra, eta nire oinak
orkaren oinak bezala jarriko ditu, eta nire toki
garaietan ibiltzera eramango nau. Nire hari-
tresnetan abeslari nagusiari.