Επισκόπιση των τρόπων αντιμετώπισης της Εστιακής Υπεριδρωσίας με βουτουλονική τοξίνη.
Εκτίμηση της επίδρασης της υπεριδρωσίας στην ποιότητα ζωής των ασθενών με την χρήση του Dermatology quality Index & Hyperidrosis disease severity Scale.
Ψυχική Υγεία και Ψυχικές Διαταραχές στους ΗλικιωμένουςPetros Skapinakis
Μια παρουσίαση για την ψυχική υγεία και τις ψυχικές διαταραχές στην τρίτη ηλικία. Κατάθλιψη, Αγχώδεις διαταραχές. Διάγνωση, αντιμετώπιση. Η παρουσίαση προορίζεται για το ευρύ κοινό.
διαλογή του αιφνίδιου καρδιακού θανάτου με ηκγ σε παιδιά και εφήβουςAnastas Gogo
A detailed presentation of "ECG Screening for Sudden Cardiac Death in Children and Adolescents : Is it Money Well Spent? Is There an Optimal Age for Screening?" by J. Philip Saul and Samuel S. Gidding. This was a university project presentation regarding "Prevention of Cardiovascular Diseases".
Διατροφή στο www.mednutrition.gr
Η Τσιούλη Ελίνα, Ψυχολόγος ΕΚΠΑ M.Sc. μας εξηγεί πως εσωτερικοί και εξωτερικοί φυσικοί παράγοντες που επιδεινώνουν τα συμπτώματα άσθματος και ειδικότερα η επίδραση του στρες στο άσθμα. Τα αυξημένα επίπεδα επινεφρίνης και νορεπιρεφρίνης συνεπεία του χρόνιου στρες επιδρούν στην ανοσοαπάντηση του οργανισμού με αποτέλεσμα την αυξημένη έκφραση TH2 κυτοκινών με επιπτώσεις στη ρύθμιση της φλεγμονής στις αεροφόρους οδούς.
Τα ψυχοσωματικά προβλήματα απασχολούν όλο και περισσότερους ανθρώπους καθημερινά. Ποια είναι; Που οφείλονται; Μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε και αν ναι, πως;
More Related Content
Similar to ΜΑΘΗΜΑ ΝευροΨυχιατρικα συμπτωματα ανοικα συνδρομα
Επισκόπιση των τρόπων αντιμετώπισης της Εστιακής Υπεριδρωσίας με βουτουλονική τοξίνη.
Εκτίμηση της επίδρασης της υπεριδρωσίας στην ποιότητα ζωής των ασθενών με την χρήση του Dermatology quality Index & Hyperidrosis disease severity Scale.
Ψυχική Υγεία και Ψυχικές Διαταραχές στους ΗλικιωμένουςPetros Skapinakis
Μια παρουσίαση για την ψυχική υγεία και τις ψυχικές διαταραχές στην τρίτη ηλικία. Κατάθλιψη, Αγχώδεις διαταραχές. Διάγνωση, αντιμετώπιση. Η παρουσίαση προορίζεται για το ευρύ κοινό.
διαλογή του αιφνίδιου καρδιακού θανάτου με ηκγ σε παιδιά και εφήβουςAnastas Gogo
A detailed presentation of "ECG Screening for Sudden Cardiac Death in Children and Adolescents : Is it Money Well Spent? Is There an Optimal Age for Screening?" by J. Philip Saul and Samuel S. Gidding. This was a university project presentation regarding "Prevention of Cardiovascular Diseases".
Διατροφή στο www.mednutrition.gr
Η Τσιούλη Ελίνα, Ψυχολόγος ΕΚΠΑ M.Sc. μας εξηγεί πως εσωτερικοί και εξωτερικοί φυσικοί παράγοντες που επιδεινώνουν τα συμπτώματα άσθματος και ειδικότερα η επίδραση του στρες στο άσθμα. Τα αυξημένα επίπεδα επινεφρίνης και νορεπιρεφρίνης συνεπεία του χρόνιου στρες επιδρούν στην ανοσοαπάντηση του οργανισμού με αποτέλεσμα την αυξημένη έκφραση TH2 κυτοκινών με επιπτώσεις στη ρύθμιση της φλεγμονής στις αεροφόρους οδούς.
Τα ψυχοσωματικά προβλήματα απασχολούν όλο και περισσότερους ανθρώπους καθημερινά. Ποια είναι; Που οφείλονται; Μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε και αν ναι, πως;
Similar to ΜΑΘΗΜΑ ΝευροΨυχιατρικα συμπτωματα ανοικα συνδρομα (20)
3. (2011)
Γνωστικά και νευροψυχιατρικά συµ̟τώµατα:
Διαταράσσουν την ικανότητα για λειτουργία στην εργασία και στις
συνήθεις δραστηριότητες
Αντιπροσωπεύουν µια έκπτωση από ένα προηγούµενο επίπεδο
λειτουργικότητας και απόδοσης
∆εν εξηγούνται από παραλήρηµα ή µείζονα ψυχιατρική διαταραχή
Γνωστικά και νευροψυχιατρικά συµπτώµατα (2 ή περισσότερα)
― ∆ιαταραχή της ικανότητας α̟όκτησης και διατήρησης νέας ̟ληροφορίας
― ∆ιαταραχή στη λογική σκέψη, εκτέλεση σύνθετου έργου, ̟τωχή κρίση
― ∆ιαταραχή των ο̟τικοχωρικών δεξιοτήτων
― ∆ιαταραχή της λειτουργίας του λόγου
― Μεταβολή στη ̟ροσω̟ικότητα και τη συµ̟εριφορά
4.
5. Κριτήριο Α.
Πρωτογενείς διαγνώσεις
Ο ασθενής πληροί τα κριτήρια για σύνδρομο γνωστικής εξασθένησης ή άνοιας (όπως
ορίζονται είτε από τα κριτήρια ICD είτε DSM-5, π.χ.: AD, αγγειακή άνοια, FTD, DLB, PDD,
σύνδρομο γνωστικής εξασθένησης πριν από την άνοια όπως MCI, πρόδρομη AD ή άλλη
γνωστική διαταραχή).
Κριτήριο Β.
Συμπτώματα και διάρκεια
Ο ασθενής παρουσιάζει τουλάχιστον ένα σύμπτωμα σε τουλάχιστον δύο από τις
ακόλουθες τρεις διαστάσεις (Β1 έως Β3) για >1 μηνα
Β1Μειωμένη πρωτοβουλία: Λιγότερο αυθόρμητος και/ή ενεργός από τον συνηθισμένο
B2 Μειωμένο ενδιαφέρον: Λιγότερο ενθουσιώδης για τις συνήθεις δραστηριότητες:
B3 Μειωμένη συναισθηματική έκφραση/ανταπόκριση:
26. • Σχετική διατήρηση του όγκου του EΚΛ και του ιπποκάµπου
στην DLB σε σχέση µε την AD
AD DLB
Watson et al 2009, McKeith et al 2005
Ευαισθησία
&
Ειδικότητα
80-90%
34. • Υποκλινική επιληπτική δραστηριότητα µε
αποτέλεσµα διαταραχή της µνήµης
• Επιβράδυνση του ρυθµού στη AD
• Περιοδικά συµπλέγµατα στην CJD
Τυπικό ΗΕΓ στην νόσο CJD
35. Αριθµός κυττάρων
Πλειοκυττάρωση
Εκτίµηση λειτουργίας
αιµατοεγκεφαλικού φραγµού
Προσδιορισµός αναλογίας
λευκωµατίνης ΕΝΥ/ΟΡΟΥ
Ενδορραχιαία παραγωγή
ανοσοσφαιρινών
∆είκτης IgG
Παρουσία ολιγοκλωνικών ζωνών
Η βασική ανάλυση είναι
φυσιολογική στις εκφυλιστικές άνοιες
36. • Ανοϊκό σύνδροµο εµφανιζόµενο σε ηλικία < 55 χρ.
• Ανοϊκό σύνδροµο µε οξεία ή υποξεία έναρξη
(ιδιαίτερα αν συνυπάρχει πυρετός ή αυχενική δυσκαµψία)
• Άτυπη ή ταχέως εξελισσόµενη συµπτωµατολογία
• Υποψία χρόνιας λοίµωξης ΚΝΣ ή κακοηθείας
• Υποψία υδροκεφάλου, αγγειίτιδος ή επί ανοσοκαταστολής
• Θετικές ορολογικές δοκιµασίες για σύφιλη
• Άλλες (tau πρωτεΐνη, Aβ42)
37. Φυσιολογικό γήρας Φ (<300 pg/ml) Φ (<60 pg/ml) Φ (>450 pg/ml)
Nόσος Alzheimer ή ή
Νόσος Creutzfeldt-Jakob Φ ή
Άνοια µε σωµάτια Lewy Φ Φ
Μετω̟οκροταφική άνοια Φ ή Φ Φ ή
Αγγειακή άνοια Φ ή Φ Φ
Νόσος Parkinson,
Κατάθλιψη
Γνωστική διαταραχή
αλκοόλ
Φ Φ Φ
Τ- πρωτεΐνη
Φ=φυσιολογικές τιµές
Φωσφο-Τ Αβ42
40. •Αlois Alzheimer: 1864 (Βαυαρία) -1915
•Εργάστηκε ως Ψυχίατρος στη Φρανκφούρτη
•Απο 1901 και για τα επόμενα 5 χρόνια εκτενής
μελέτη ασθενούς Mrs. Auguste Deter (51 ετών).
•Με το θάνατο της το 1906,
πιστοποίηση γεροντικών πλακών και
νευροινιδιακών πλεγμάτων με χρώση αργύρου,
•δημοσίευση στο Tubigen σε συνάντηση
Γερμανών Ψυχιάτρων (προγεροντική άνοια).
•Kraepelin (μέντορας του Alzheimer) ονομάτισε
τη νόσο το 1910 στο διάσημο βιβλίο του
Mrs. Auguste Deter
42. Ηλικία εµφάνισης 40-90 χρ., συνήθως µετά τα 65
χρόνια
Επίπτωση : ελαφρά υπεροχή των γυναικών 1:1,2
Βραδεία έναρξη και προοδευτική επιδείνωση
Μέση διάρκεια νόσου 8 έτη (εύρος 2-20 έτη)
Οικογενείς µορφές (25%)
43.
44. An increment of one interquartile range in
hippocampal volume was associated with a
mean change of DCAD of 28.0% (95% credible
interval: [211.5, 25.0]). Automated hippocampal
volumetry showed a statistically significant
impact on DCAD beyond the contributions of
neuropsychology, 18F-fluorodeoxyglucose
positron emission tomography/single-photon
emission computed tomography, and
cerebrospinal fluid markers (28.5, CrI: [211.5,
25.6]; 214.1, CrI: [219.3, 28.8]; 210.6, CrI: [214.6,
26.1], respectively).
46. ΑΝΑΓΚΑΙΑ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΑ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΠΙΘΑΝΗ
Ανοϊκό σύνδροµο
Aνεπάρκεια σε δύο ή περισσότερες γνωστικές λειτουργίες
(µνήµη)
Προοδευτική επιδείνωση
Απουσία διαταραχών της συνείδησης
Ηλικία έναρξης 40-90 χρόνια, συνήθως µετά τα 65 χρόνια
Απουσία συστηµατικής διαταραχής που θα µπορούσε να
προκαλέσει άνοια
Προϊούσα διαταραχή στo λόγο, τις αντιληπτικές και κινητικές
δεξιότητες
Έκπτωση στις καθηµερινές δραστηριότητες
Αλλαγή στη συµπεριφορά
Οικογενειακό ιστορικό άνοιας
Εγκεφαλική ατροφία στην αξονική τοµογραφία εγκεφάλου
∆ιακυµάνσεις στην κλινική πορεία – Ταυτόχρονη παρουσία
συστηµατικής διαταραχής που δύναται να προκαλέσει άνοια
47. A. Τρία (ή περισσότερα) από τα ακόλουθα συμπτώματα πρέπει να είναι
παρόντα κατά τη διάρκεια της ίδιας περιόδου 2 εβδομάδων και
αντιπροσωπεύουν μια αλλαγή από την προηγούμενη λειτουργία.
Τουλάχιστον ένα από τα συμπτώματα πρέπει να είναι είτε (1) καταθλιπτική
διάθεση είτε (2) μειωμένη θετική επίδραση ή ευχαρίστηση
1. Κλινικά σημαντική καταθλιπτική διάθεση
2. Μειωμένη θετική επίδραση ή ευχαρίστηση ως απάντηση στις κοινωνικές
επαφές και τις συνήθεις δραστηριότητες
3. Κοινωνική απομόνωση ή απόσυρση
4. Διαταραχή της όρεξης
5. Διαταραχή στον ύπνο
6. Ψυχοκινητικές αλλαγές
7. Ευερεθιστότητα
53. Οικογένεια νοσημάτων
Ετερογενής ομάδα νοσημάτων με ποικίλες κλινικές
εκδηλώσεις, διαφορετική παθολογική ανατομική και
διαφορετικούς βιοχημικούς μηχανισμούς
Η ίδια παθολογοανατομική-παθοβιοχημική εικόνα προκαλεί
διάφορα σύνδρομα
Το ίδιο κλινικό σύνδρομο μπορεί να δημιουργείται από
άλλοτε άλλη παθολογία
Σπάνιες στην γεροντική ηλικία
Συγκρίσιμης ή και λίγο μεγαλύτερης συχνότητας με
τη νόσο Alzheimer στην προγεροντική ηλικία
54.
55. Συνήθης έναρξη 45-65 χρόνια (µέση ηλικία 57 χρ.)
Επίπτωση ίση και στα δύο φύλα
Βραδεία έναρξη και προϊούσα πορεία
Μέση διάρκεια νόσου 8 έτη (εύρος 2-15 έτη)
Οικογενείς µορφές (30%-50%)
Παρκινσονισµός
Μυατροφία
56. Διαταραχές συμπεριφοράς
Μπορεί να είναι έντονες και αποτελούν το πιο δυσβάσταχτο στοιχείο
της νόσου, κυρίως για την οικογένεια
Μεταβολή του χαρακτήρα
Απώλεια κατανόησης και συμπάθειας στους άλλους – ψυχρότητα,
μειωμένο ενδιαφέρον για τους άλλους και για κοινωνικότητα
Μετωπιαίου τύπου
Άρση αναστολών
Απάθεια, εσωστρέφεια
Χρηστική συμπεριφορά
Στοματική συμπεριφορά
Εκνευρισμός-επιθετικότητα
Αντικοινωνική-ανάρμοστη συμπεριφορά
Παρορμητικές συμπεριφορές
Υπερσεξουαλικότητα, υπερφαγία (νέα κατανάλωση αιθανόλης,
καπνού, υδατανθράκων)
Ιδεοψυχαναγκαστικές-τελετουργικές συμπεριφορές
57. Ψυχιατρικές διαταραχές
Αλληλοδιαπλέκονται με τις συμπεριφορικές
διαταραχές
Άγχος – ευερεθιστότητα
Κατάθλιψη
Διπολική εικόνα
Ψύχωση, που μπορεί ακόμα και να μοιάζει
με σχιζοφρένεια
58. Νευρολογικά συμπτώματα και σημεία
Αρχέγονα αντανακλαστικά
Εναντιωματική υπερτονία (παρατονία)
Πυραμιδική σημειολογία
Εξωπυραμιδική εικόνα
Εικόνα προσβολής κινητικού νευρώνα
Κατώτερου και ανώτερου (ατροφίες μπορεί να
ξεκινούν από τηνωμική ζώνη)
Εικόνα Πρωτοπαθούς πλάγιας σκλήρυνσης
(Ψευδο)προμηκική εικόνα
59. Άλλες κλινικές εικόνες
Προοδευτικό υπερπυρηνικό σύνδρομο
Υπερπυρηνική διαταραχή οφθαλμοκινητικότητας
Παρκινσονισμός «μέσης γραμμής» με αστάθεια και πρώιμες
πτώσεις
Ψευδοπρομηκική εικόνα
Φλοιοβασικό σύνδρομο
Εξωπυραμιδικό-πυραμιδικό σύνδρομο με πλαγιώσεις
Διαταραχή φλοιώδους αισθητικότητας (γραφαισθησία,
στερεογνωσία)
Απραξία
Μυοκλονίες, «ξένο» χέρι
Μετωπιαία γνωστική έκπτωση, μη ευφραδής αφασία
60. Από την νόσο Alzheimer
♦ MKA: πρωίµως διαταραχές της συµπεριφοράς και
της προσωπικότητας µε σχετική διατήρηση της
νόησης
♦ NA: πρωίµως γνωστικές διαταραχές µε σχετική
διατήρηση της προσωπικότητας και της
συµπεριφοράς
62. • Προϊούσα διαταραχή του λόγου
• Χωρίς σοβαρή διαταραχή άλλων γνωστικών λειτουργιών
στα αρχικά στάδια
• Χωρίς λειτουργική έκπτωση (εκτός της προκύπτουσας εκ
του λόγου)
• Ποικίλου βαθµού εστιακή ατροφία και/ή ελάττωση της
αιµατικής ροής στο ΑΡ ηµισφαίριο περί τη σχισµή του
Sylvius
• Ποικίλο αιτιολογικό υπόβαθρο
63. Από 7ετίας διαταραχές λόγου με
μείωση της λεκτικής ευφράδειας,
δυσχέρεια ανεύρεσης λέξεων,
χωρίς παραφασίες και
αγραμματισμό.
Τοτε εκτιμήθηκε από
νευροψυχολόγο που διαπίστωσε
μεμονωμένη αφασία.
Προ έτους νοσηλεία ΠΓΝ Λάρισας
με αγωγή εξόδου ριβαστιγμίνη
4,6mg/24h.
Από 6μήνου σημαντική
επιδείνωση και δυσκολία στην
ανάγνωση και γραφή.
Η έκπτωση της λειτουργικότητας
οφείλεται στα γλωσσικά
ελλείμματα
θήλυ 62 ετών
6 έτη σπουδών
Δεξιόχειρ
Περιστατικό
64. Λόγος Κακή ευφράδεια, με συχνές παύσεις, μειωμένη
επανάληψη / ονομασία σε αυθόρμητη ομιλία.
Διατηρεί την κατανόηση και τη γνώση αντικειμένων
69. Γυναίκα 62 ετών με ιστορικό προεξάρχουσας
διαταραχής του λόγου με δυσκολία ανεύρεσης των
λέξεων και κατανομασίας από 7ετίας.
Ο νευροαπεικονιστικός έλεγχος (ΗΜPAO) ανέδειξε
σημαντική υποαιμάτωση των αριστερών
βρεγματικών και κροταφικών περιοχών που
επεκτείνεται και σε οπίσθιες περιοχές.
Το ιστορικό της νόσου, η κλινική εικόνα της
ασθενούς, σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα του
νευροψυχολογικού ελέγχου και της εκτίμησης των
γλωσσικών λειτουργιών, καθώς και το
απεικονιστικό εύρημα της αριστερής υποαιμάτωσης
(HMPAO) συνηγορούν υπέρ της διάγνωσης της
προοδευτικής προϊούσας αφασίας.
70. Μη
ρέουσα
προϊούσα
αφασία
(NFPA)
Σημασιακή
άνοια (SD)
Λογοπενική
προϊούσα
αφασία
(LPA)
Gorno-Tempini et al Ann Neurol 2004
Μη ευφραδούς αγραμματικού
τύπου
Μη ρέων,
δυσαρθρικόμορφος,
κοπιώδης λόγος (απραξία
λόγου)
Διαταραχή στο συντακτικό
Σημασιολογικού τύπου
Ρέων λόγος, ανεπαρκούς
περιεχομένου
Διαταραγμένη κατονομασία και
κατανόηση μεμονωμένων λέξεων,
διαταραγμένη γνώση αντικειμένων,
δυσκολία στην ανάγνωση και γραφή
(σπάνια στις ΜΚ,
απαντά κυρίως στη
νόσο Alzheimer)
71. Άρρεν 61 χρ., δεξιόχειρ, 6 έτη σπουδών.
Από 2ετίας διαταραχή στην εκφορά του αυθόρμητου λόγου, ο οποίος είναι
κενός σε περιεχόμενο, δυσχέρεια ανεύρεσης και κατανόησης των λέξεων αλλά
και κατανομασίας κοινών αντικειμένων (π.χ. των εργαλείων της οικοδομής) και
προσώπων, χωρίς παραφασίες και αγραμματισμούς
Η έκπτωση της καθημερινής δραστηριότητας περιορίζεται σε αυτή που
απορρέει από τα γλωσσικά ελλείμματα.
Προ έτους έναρξη αγωγής με ριβαστιγμίνη 1,5mg και εσιταλοπράμης 10mg
χωρίς ανταπόκριση.
Eλευθερο ατομικο και oικογενειακό ιστορικό
Φυσιολογικη νευρολογική εξέταση και βιοχημικός έλεγχος
72. the Boston Naming Test
Λόγος
Διατηρούμενη ευχέρεια, δυσκολίες
κατανόησης, δυσκολίες στη σημασία των
λέξεων, σημασιολογικές παραφασίες,
χωρίς γραμματικά ή συντακτικά λάθη
75. Πρόκειται για ασθενή 61 ετών με ιστορικό
προεξάρχουσας διαταραχής του λόγου ρέοντος τύπου,
κενού σε περιεχόμενο, απώλειας του νοήματος των
λέξεων, σημασιολογικών παραφασιών και
προσωποαγνωσίας.
Ο νευροαπεικονιστικός έλεγχος ανέδειξε ατροφία
στις δομές του πρόσθιου, πλάγιου και κοιλιακού
τμήματος του ΑΡ κροταφικού λοβού, με σχετική
διατήρηση αυτών του έσω τμήματός του.
Το ιστορικό της νόσου, η κλινική εικόνα του ασθενούς,
σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα του
απεικονιστικού και νευροψυχολογικού ελέγχου -
εκτίμησης των γλωσσικών λειτουργιών συνηγορούν
υπέρ της διάγνωσης της σημασιακής άνοιας
77. Διατροφικές αλλαγές (προτίμηση σε γλυκά)
Επίμονες και στερεοτυπικές συμπεριφορές
Εκπτωση στη διαπροσωπική και κοινωνική
αλληλεπίδραση
Νευρικότητα και επιθετική συμπεριφορά
Σταδιακή νοητική έκπτωση χωρίς να
διαταράσσεται αδρά η λειτουργικότητά του.
Από 6μήνου προστίθενται αδυναμία
ανάγνωσης και γραφής
78. Photograph of F.H. Lewy as a surgeon major in Turkey
during World War I.
79. Συνήθης έναρξη 50-90 χρόνων (όπως στη ΝΑ)
Αιφνίδια έναρξη συχνή- Πορεία µε διακυµάνσεις
Υπεροχή των ανδρών
Μέση διάρκεια νόσου 8 έτη (εύρος 6-10 έτη)
Οικογενείς µορφές σπάνιες
81. Σωµάτια Lewy στο φλοιό και το
στέλεχος–ουσιώδες χαρακτηριστικό
Lewy body νευρίτες - συχνοί
Παθ/κά χαρακτηριστικά νόσου
Alzheimer (κυρίως πλάκες)
• Ηωσινόφιλα ενδοκυτταρο-
πλασµατικά πρωτεϊνικά έγκλειστα
• α-συνουκλεΐνη, Ουβικιτίνη
Bougea A.Adv Clin Chem. 2021
82. α-συνουκλεΐνη (α-Syn)
Μικρή υδατοδιαλυτή πρωτεϊνη (140
αμινοξέα) κυρίως στις
προσυναπτικές απολήξεις
Κύριο συστατικό των LBs
Δι/ τριπλασιασμός του γονιδίου της
α-Syn ειτε σημειακές μεταλλάξεις
(A53T, A30P, E46K) οδηγούν σε
πρώιμης έναρξης PD
GWAS μελέτες για SNCA ως
παραγοντας κινδύνου για την PD
Bougea A.Adv Clin Chem. 2021
84. Σοβαρό χολινεργικό έλλειµµα µεγαλύτερο από εκείνο
που παρατηρείται στη νόσο Alzheimer και
συσχετίζεται µε το γνωστικό έλλειµµα και τις οπτικές
ψευδαισθήσεις
∆ραστηριότητα
ChAT
Bougea A.Adv Clin Chem. 2022
,
85. DLB AD
Έναρξη Αιφνίδια (συχνά) Βραδεία
Κλινική πορεία Με διακυµάνσεις Προοδευτική
επιδείνωση
Νευροψυχολογ
ικά ελλείµατα
Χειρότερες
οπτικοχωρικές
δεξιότητες
Χειρότερη
πρόσφατη µνήµη
Παρκινσονισµός Πρώιµα Όψιµα
Οπτικές
ψευδαισθή
σεις
90% 30%
Συγκοπή,
πτώσεις
Συχνές Σπάνιες
Bougea A, J Neurol. 2018
86. NPI score και α-syn ENY διακρίνουν την
DLB από τις ομάδες των PDD και ΑD
Bougea A, J Neurol. 2018
88. ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ
Κλασικά Νευροληπτικά
Ατυπα Νευροληπτικά (CMO 2004)
◦ RISPERIDON
(FDA 2003; CMO 2004; Brodaty
2003; DeDeyn 1999)
◦ OLANZAPINE
(FDA 2003; CMO 2004)
ΘΑΝΑΤΟΣ
• Κλασικά Νευροληπτικά
– (FDA 2005?; Wang 2005 [demented
and non-demented])
• Ατυπα Νευροληπτικά– Μετααναλύσεις
– (FDA 2003; Kuehn 2005; Schneider
2005) [διαφορά θνησιμότητας με
placebo: 1% επιπλέον για τους 3
πρώτους μήνες ή 4-5% επιπλέον για
τον 1ο χρόνο]
– RISPERIDONE
– OLANZAPINE
– QUETIAPINE
– ARIPIPRAZOLE
– CLOZAPINE
• Αναστολείς Ακετυλχολινεστεράσης
– GALANTAMINE
• (FDA 2005 [πληθυσμός ΗΝΕ,
περισσότερα εμφράγματα και
αιφνίδιοι θάνατοι]
ΥΠΕΡΓΛΥΚΑΙΜΙΑ - ΔΙΑΒΗΤΗΣ
• Ατυπα Νευροληπτικά
• (FDA 2004)
89. Συχνότητα 20-30%
Μετωπο-υποφλοιώδες σύνδροµο (βραδυφρένεια,
υποκινησία, διαταραχή επιτελικών λειτουργιών)
Συχνές οι ψυχιατρικές διαταραχές (ψευδαισθήσεις,
παραλήρηµα) και οι διαταραχές της συµπεριφοράς
(ανησυχία, επιθετικότητα)
Η ηλικία, σοβαρή κινητική διαταραχή και κατάθλιψη είναι
παράγοντες που σχετίζονται µε την άνοια
92. • Διαταραχή στις επιτελικές λειτουργίες
– σχεδιασμός κινήσεων
– διαμόρφωση στρατηγικής
– ικανότητα αλλαγής κανόνων
– δυσλειτουργία του κυ+
κλώματος που συνδέει
το ραβδωτό σώμα με το μετωπιαίο φλοιό
+
+
+
93. Τα συμπτώματα στο κριτήριο Α είναι επαναλαμβανόμενα ή
συνεχή για 1 μήνα . Δεν εξηγούνται καλύτερα από άλλη αιτία:
o παρκινσονισμού, όπως άνοια με σωμάτια Lewy,
o ψυχιατρικές διαταραχές όπως σχιζοφρένεια,
σχιζοσυναισθηματική διαταραχή, παραληρητική διαταραχή ή
o διαταραχή της διάθεσης με ψυχωσικά χαρακτηριστικά ή
o γενική ιατρική κατάσταση συμπεριλαμβανομένου του
παραληρήματος.
Σχετικά χαρακτηριστικά: (προσδιορίστε εάν συσχετίζεται)
Με/χωρίς διορατικότητα Με/χωρίς άνοια
Χαρακτηριστικά συμπτώματα Παρουσία τουλάχιστον ενός
από τα ακόλουθα συμπτώματα (προσδιορίστε ποια από τα
συμπτώματα πληρούν τα κριτήρια): Ψευδαισθήσεις Ψευδής
αίσθηση παρουσίας Ψευδαισθήσεις Παραληρητικές ιδέες
Τα συμπτώματα στο Κριτήριο Α εμφανίζονται μετά την
έναρξη των Κινητικών Διαταραχών
94. Οι οπτικές ψευδαισθήσεις είναι η πιο διαδεδομένη εκδήλωση
ψύχωσης στη νόσο του Parkinson.
• απλές λάμψεις φωτός ή χρώματος,
• αόριστα συναισθήματα παρουσίας ή διέλευσης ενός ζώου ή
ανθρώπου,
• σύνθετα σχηματισμένα οράματα ανθρώπων, ζώων ή
αντικειμένων.
Όταν εμφανίζεται σε ασθενείς που δεν έχουν άνοια, η όραση
συνήθως διατηρείται και τα οράματα δεν είναι απειλητικά.
Ακουστικές ψευδαισθήσεις έχουν επίσης αναφερθεί σε
ποσοστό έως και 10% των ασθενών με νόσο του Parkinson
συνήθως με διατηρημένη διορατικότητα και αποτελούμενη
από μη τρομακτικές φωνές ή ήχους που σχετίζονται με
ταυτόχρονες οπτικές ψευδαισθήσεις.
95. Σχετίζονται με το άγχος και τον τρόμο, συχνά στο
περιβάλλον της θολωμένης συνείδησης.
Αυτές οι ψευδαισθήσεις έχουν συχνά ένα συνδυασμό
οπτικών, απτικών και ακουστικών στοιχείων.
Παρανοϊκές πεποιθήσεις ή παραληρητικές ιδέες
αναφέρονται σε χαμηλότερη συχνότητα από τις
ψευδαισθήσεις στη νόσο του Πάρκινσον.
Παραδείγματα περιλαμβάνουν πεποιθήσεις απιστίας ή
δίωξης ενός συζύγου.
Οι ασθενείς μπορούν ακόμη και να αναπτύξουν ένα
σύνδρομο Capgras στο οποίο αναγνωρίζουν μια στενή
96. Psychosis in Parkinson
disease
Psychosis in dementia with
Lewy bodies
Psychosis is generally medication
induced
Psychosis occurs in the absence of
antiparkinsonian medications
Hallucinations are usually fleeting
and nocturnal
Hallucinations are generally
persistent/recurrent
Dementia may or may not
accompany psychosis.
Presence of dementia is required
for a diagnosis
Motor impairment virtually always
precedes psychosis
Motor impairment may occur after
psychosis
Neuroleptics worsen motor function Neuroleptic sensitivity increased
morbidity and mortality
Disordered dopaminergic
transmissions
Disordered cholinergic
transmission
Visual hallucinations are more
common than
delusions
Visual hallucinations and delusions
occur at similar
frequencies
101. ΑΝΑΓΚΑΙΑ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΑ
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΠΙΘΑΝΗ-ΜΙΚΤΗ
Ανοϊκό σύνδροµο
Κλινική πορεία µε αιφνίδια επιδείνωση ή διακυµάνσεις
Η άνοια να έπεται του/των ΑΕΕ Εστιακά
νευρολογικά σηµεία
Εµφρακτα σε κρίσιµες (στρατηγικές) εγκεφαλικές περιοχές
Περικοιλιακή διαύγαση στη νευροαπεικόνιση (PVL) ή
λευκοαραίωση
Ακράτεια ούρων, διαταραχές βάδισης
Ιστορικό υπέρτασης
Παροδικά ισχαιµικά ΑΕΕ
ΑΕΕ µη σχετιζόµενο χρονικά µε την άνοια
Απεικόνιση µη διαθέσιµη ή PVL
Αγγειακοί επιβαρυντικοί παράγοντες
102. Άνοια πολλαπλών εµφράκτων (27%)
Ένα ή αρκετά έµφρακτα σε κρίσιµες περιοχές (14%)
Πολλαπλά υποφλοιώδη κενοτοπιώδη έµφρακτα (30%)
Αρτηριοσκληρυντική υποφλοιώδης λευκοεγκεφαλοπάθεια
(Binswanger)
Μικτά µεγάλα και µικρά έµφρακτα που προσβάλλουν φλοιώδεις
και υποφλοιώδεις περιοχές
Αιµορραγικές βλάβες
Υποφλοιώδη κενοτοπιώδη έµφρακτα από γενετικά προσδιοριζόµενες
αρτηριοπάθειες
Μικτή ( αγγειακή και τύπου Alzheimer ) άνοια
103. Γνωστική Έκπτωση
∆ύο ή περισσότερες γνωστικές λειτουργίες
∆ιαταραχή της λειτουργικότητας του ασθενή ανεξάρτητα από
φυσικά ελλείµµατα
Αιφνίδια έναρξη ή/και κλιµακωτή κλινική πορεία
Εστιακά νευρολογικά συµπτώµατα ή σηµεία
Συχνές οι ψυχιατρικές διαταραχές και οι διαταραχές της
συµπεριφοράς
109. ΝΑ: πρώιµες γνωστικές διαταραχές (µε προεξάρχουσα την µνήµη), µε
σχετική διατήρηση της προσωπικότητας και της συµπεριφοράς
ΜΚΑ: πρώιµες διαταραχές της συµπεριφοράς, της προσωπικότητας και
του λόγου, µε σχετική διατήρηση της νόησης
ΑΣL: πρώιµες γνωστικές διαταραχές µε παρκινσονισµό και ψυχιατρικές
διαταραχές (οπτικές ψευδαισθήσεις)
AA: πρώιµες επιτελικές δυσλειτουργίες µε διατήρηση της
προσωπικότητας
110. Δεν έχoυν εγκριθεί από τον FDA για τη θεραπεία
διαταραχών συμπεριφοράς σε ασθενείς με άνοια
Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται τακτικά.
Συνιστάται η προσεκτική χρήση για σοβαρή
ψύχωση ή επιθετικότητα εάν αποτύχουν τα μη
φαρμακολογικά μέτρα.
Οι κλινικοί γιατροί θα πρέπει να χρησιμοποιούν
ένα φάρμακο τη φορά, να ξεκινούν με χαμηλή
δόση και να τιτλοποιούν αργά.
Προτιμώνται η ολναζαπίνη, η κουιτεπίνη.
113. 11
3
• Στη χορεία Huntington
• Πεθαίνουν οι χολινεργικοί και
GABAεργικοί νευρώνες στα βασικά γάγγλια
• Η DAεργική μελαινοραβδωτή οδός
διατηρείται
• Οι DAεργικοί νευρώνες δεν
αναστέλλονται από τους GABAεργικούς
• Αυξάνεται η DAεργική νευροδιαβίβαση
114. 11
4
• ευρήματα για γνωστική δυσλειτουργία πριν την
εκδήλωση της νόσου
• η εξέλιξη στο χρόνο και το είδος των δυσλειτουργιών
ποικίλλει
• μακροχρόνιες μελέτες ασυμπτωματικών ατόμων που
φέρουν το γονίδιο για τη νόσο
– διαταραχές στην προσοχή, τις επιτελικές λειτουργίες
και τη μνήμη εργασίας
115. 11
5
• οι γνωστικές διαταραχές έχουν
– σταδιακή έναρξη και απρόβλεπτη εξέλιξη
• ταχύτητα επεξεργασίας της πληροφορίας,
προσοχή, οπτικο-χωρικές ικανότητες
– σχετικά απότομη έναρξη και σημαντική έκπτωση
• μνήμη
• οι γνωστικές δυσλειτουργίες γίνονται πιο σοβαρές
όσο προχωρά η νόσος
– ξεκινά με εκφύλιση των βασικών γαγγλίων αλλά καθώς η νόσος
προχωρά εμπλέκονται και άλλα νευρωνικά συστήματα (π.χ. ο
φλοιός) με αποτέλεσμα την επιδείνωση και των γνωστικών
διαταραχών
116.
117. Α,Β: Μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου
ασθενούς με νόσο Huntington. Παρατηρείται
χαρακτηριστική ατροφία των κερκοφόρων
πυρήνων (βέλη), με συνοδό διεύρυνση των
μετωπιαίων κεράτων των πλαγίων κοιλιών
και ατροφία των μετωπιαίων λοβών.
Γ,Δ: Τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων
(PET Scan) με [11C]raclopride υγιούς
ατόμου (Γ) και προσυμπτωματικού φορέα
της μετάλλαξης της Huntington
(Δ). Μείωση της συγκέντρωσης των
υποδοχέων ντοπαμίνης D2R στα βασικά
γάγγλια, ακόμα και πριν την εμφάνιση
συμπτωμάτων.
118. Κim et al. Int. J. Mol. Sci. 2021, 22(16), 8363
120. Σπάνια
Μετά λοίμωξη με β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο Α.
Σχολική ηλικία, συχνότερη κορίτσια (x2-3), συχνότερη
τον χειμώνα
Φλεγμονώδεις βλάβες ιδίως ραβδωτό. Ανοσολογικός
μηχανισμός (αντιγονική ομοιότητα)
Προοδευτική εγκατάσταση: ήπιες χορειακές κινήσεις
(αδεξιότητα, αστάθεια), αλλοίωση χαρακτήρα.
Πλήρως σε εβδομάδες, πρόσωπο, άνω άκρα,
ασύμμετρες. Υποτονία. Διαταραχές προσοχής,
συναισθηματική αστάθεια, αϋπνία
Υποχώρηση δύο μήνες, ενίοτε επιμονή ψυχοκινητικής
αστάθειας
Υποτροπή σε λοίμωξη ή πρώτη εγκυμοσύνη
121. Απότομες, σύντομες, αλλά στερεότυπες,
«καρικατούρες φυσιολογικής κίνησης»,
εσωτερική αίσθηση ανάγκης για κίνηση.
Απλά τικ ή πολύ σύνθετες, με φωνήσεις:
κοπρολαλια,
ψυχαναγκαστικές παρορμητικές διαταραχές,
καταθλιψη.
Gilles de la Tourette
122. Παιδικος τύπος: με σχιζοφρενεια
Ενήλικος τύπος : με μείζωνα κατάθλιψη
Μετωπο-υποφλοιωδες συνδρομο
O¨ner et al. Acta Psychiatr Scand 2003
Bougea. SAGE Open Med Case Rep. 2017
123. Samuel Alexander Kinnier
Wilson
Εξαιρετική ποικιλομορφία
Κοινότερα νευρολογικά σημεία: ακούσιες
κινήσεις (τρόμος άκρων, δυστονία) ή
παρκινσονισμός, δυσαρθρία, διαταραχή
ομιλίας, σιελόρροια, βραδυκινησία,
καταθλιψη,
Noσος Wilson
124. Σερουλοπλασμίνη
Kayser-Fleischer Rings
Η συμβουλή του Denny-Brown
(1946): «σε ένα νέο άτομο που
εμφανίζεται με αλλαγή της
προσωπικότητας ή μια κινητική
διαταραχή κοιτάξτε την ίριδα με
ένα φως που έρχεται απ’ το
πλάι.
Noσος Wilson
Editor's Notes
Φτωχή κρίση – ευελιξία σκέψης
Le diagnostic est clinique et biologique (diagnostic du syndrome inflammatoire poststreptococique). L'IRM peut montrer les lésions inflammatoires striatales. Le traitement nécessite le repos et l'isolement. Il utilise des neuroleptiques pour calmer rapidement les mouvements choréiques. Il faut par ailleurs traiter l'infection causale (antibiotiques) et réduire le syndrome inflammatoire par une corticothérapie.
3.7.1. Tics de l’enfant et de l’adolescent
Les tics sont fréquents surtout chez l’enfant et à l’adolescence. Ils se rencontrent plus fréquemment chez le garçon. Ils peuvent parfois persister à l’âge adulte ou plus rarement apparaitre. Chez l’enfant ils sont souvent bénins mais doivent néanmoins alerter et faire rechercher une situation de tension psychologique passagère ou de conflit névrotique plus durable en cours d’installation.
3.7.2. La maladie des tics ou maladie de Gilles de la Tourette
C’est une affection caractérisée par la présence de tics remarquables par leur nombre et leur fréquence. Elle débute souvent au cours de l’enfance et évolue de façon chronique durant toute la vie. Les tics sont associés à des phénomènes vocaux à type de raclements de gorge, de grognements, de cris. Parfois existe aussi une coprolalie (émission de mots orduriers). La maladie possède souvent un caractère familial, à rechercher soigneusement car il existe des formes atténuées qui peuvent être passées sous silence. Dans sa forme achevée la maladie est très invalidante car elle interfère avec la vie sociale et professionnelle. Sa nature biologique ne fait aucun doute mais son substratum probablement génétique n’a pas encore été établi. Le traitement médicamenteux, utilisant surtout les neuroleptiques, n’amène qu’une amélioration partielle et souvent transitoire.
Δυστονία, ακινητική-δυσκαμπτική συνδρομή, τρόμος ηρεμίας
Παρεγκεφαλιδική συνδρομή: τρόμος τελικού σκοπού, δυσαρθρία, αταξία
La maladie de Wilson comporte différents troubles moteurs qui peuvent s’associer de façon variable d’un malade à l’autre. C’est la raison pour laquelle nous la signalons de façon isolée, non intégrée à une variété particulière de mouvement anormal. On peut observer: un tremblement d’intensité variable, prédominant dans le maintien d’une attitude. Cela va du tremblement fin limité au poignet au grand tremblement invalidant du type dyssynergie cérébelleuse myoclonique.
des myoclonies d’action
des mouvements choréiques ou athétosiques
des troubles du tonus pseudo-parkinsoniens (rigidité en flexion)
des contractions dystoniques à l’origine de difficultés lors de la marche, perturbant l’exécution des mouvements fins, tout particulièrement l’écriture et modifiant la mimique (“ faciès wilsonien ”).
une lenteur des mouvements évoquant une akinésie. La parole peut être très altérée, à la fois par l’akinésie et la dystonie, et être quasi inaudible.
La maladie de Wilson est une affection autosomique récessive rare du métabolisme du cuivre, à l'origine d'une accumulation de ce métal dans l'organisme (foie, système nerveux central et cornée principalement). La symptomatologie de la maladie de Wilson associe des troubles neuropsychiatriques, des signes hépatiques, et l'anneau péricornéen (de Kayser-Fleischer). L’atteinte hépato-splénique peut être isolée, d'intensité variable. Elle est constante dans les formes neurologiques. Les signes neurologiques sont cognitifs, psychiatriques, extrapyramidaux (dystonie, syndrome akinéto-rigide, tremblement de repos) et cérébelleux (tremblement d’intention, dysarthrie, ataxie). Les troubles psychiques peuvent apparaître les premiers, se présentant sous forme de modifications du caractère, de syndromes dépressifs, ou d’états psychotiques. L'anneau brun-verdâtre péricornéen de Kayser-Fleischer caractérise l'atteinte oculaire.
Le diagnostic est évoqué systématiquement chez un enfant, un homme ou une femme jeune (moins de 40 ans, le début des symptômes neurologiques au delà de 40 ans étant rarissime) présentant un ou plusieurs des signes précédemment décrits. Le diagnostic est confirmé par :
• la notion d'antécédents familiaux ;
• la démonstration d'une accumulation du cuivre : péri-cornéenne (examen à la lampe de fente) constamment retrouvée dans les formes neurologiques, ou hépatique (dosages quantitatifs sur la ponction-biopsie dans les formes pré-cliniques) ;
• la triade biologique qui associe une hypocoeruloplasminémie, une hypocuprémie (diminution du cuivre total, le cuivre libre non lié à la coeruloplasmine pouvant être augmenté), une hypercuprurie des 24 heures (qui peut constituer la seule traduction de la maladie dans les formes pré cliniques) ;
• les données de l'IRM montrant des hyper signaux T2 au niveau des ganglions de la base ou noyaux lenticulaires (d’où le nom de la maladie) et de la substance blanche (voies efférentes du cervelet et du cortex cérébral).
Le métabolisme du cuivre est perturbé. Le cuivre alimentaire est normalement absorbé. L'anomalie de base est congénitale, de siège hépatobiliaire, caractérisée par une diminution de la synthèse de la coeruloplasmine et de la capacité d'excrétion du cuivre par la voie biliaire (voie fondamentale de l'élimination cuprique). La conséquence est une accumulation progressive du cuivre, d'abord exclusivement dans le foie puis dans les autres tissus, une fois les capacités de rétention hépatiques saturées.
Non traitée, la maladie évolue constamment vers le décès. Les signes hépatiques se manifestent en général plus précocement que les troubles neurologiques et peuvent évoluer indépendamment. L'aggravation neurologique peut se faire plus ou moins rapidement pour aboutir à un état grabataire, à côté de formes subaiguës rapidement mortelles. Sous traitement précoce, les formes neurologiques évoluent en général favorablement, parfois très lentement avec la possibilité d'une guérison clinique presque totale, la diminution des hypersignaux sur l’IRM cérébrale, et la disparition de l'anneau péricornéen. Toutefois, une évolution rapidement fatale, souvent nullement influencée par le traitement, peut s'observer malgré une bonne réponse biologique. En cas de cirrhose compliquée, le pronostic reste sombre et peut faire discuter une transplantation hépatique. Le dépistage de tout wilsonien nécessite une enquête familiale pour rechercher dans la fratrie d'autres membres porteurs de formes symptomatiques ou encore asymptomatiques, les sujets reconnus porteurs de l'anomalie génétique pouvant bénéficier d'un traitement préventif très efficace. Le traitement repose essentiellement sur la D-pénicillamine, puissant chélateur du cuivre, qui se combine au cuivre ionique et forme un complexe non toxique éliminé par voie rénale. Il s’associe à un régime alimentaire pauvre en cuivre. En association ou en cas d'intolérance à la D-pénicillamine, d'autres chélateurs (triéthylène tétramine,) ou un traitement par sulfate de zinc (mécanismes compétitifs) sont disponibles.