4. Ένα παιδί (έως και 17 ετών)
βρίσκεται σε κατάσταση φτώχειας ή
κοινωνικού αποκλεισμού:
όταν ζει σε νοικοκυριό με
εισοδήματα μικρότερα του 60%
του μέσου εθνικού εισοδήματος
όταν στερείται βασικά
καταναλωτικά αγαθά
όταν ζει με γονείς που βρίσκονται
αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της
ανεργίας
5. Τα πρωτεία κατέχει η
Ρουμανία όπου η παιδική
φτώχεια αγγίζει το 46,8%
Ακολουθούν:
• Βουλγαρία με 43,7%
• Ελλάδα με 37,8%
• Ισπανία με 34,4%
• Ιταλία με 33,5%
Τα χαμηλότερα ποσοστά
καταγράφονται σε:
• Δανία με 15,7%
• Φινλανδία με 14,9%
• Σουηδία με 14%
Παιδική φτώχεια – Τι συμβαίνει στην Ευρώπη
0.00%
5.00%
10.00%
15.00%
20.00%
25.00%
30.00%
35.00%
40.00%
45.00%
50.00%
6. 0 10 20 30 40 50
Βουλγαρία
Ρουμανία
Ελλάδα
Πορτογαλία
Ιταλία
Ισπανία
Βρετανία
2015
2010
Επισημαίνεται ότι:
Η Ρουμανία και η Βουλγαρία
κατάφεραν να μειώσουν αισθητά
τα επίπεδα παιδικής φτώχειας
Την ίδια ώρα, στις χώρες του
Ευρωπαϊκού Νότου Ελλάδα,
Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία
(P.I.G.S) τα επίπεδα αυξήθηκαν
Τέλος και το Ηνωμένο Βασίλειο
παρουσιάζει οριακή αύξηση
7. Στην Ελλάδα παρατηρείται
αύξηση της παιδικής
φτώχειας κατά 9,1% - Η
μεγαλύτερη στην Ε.Ε. την
τελευταία πενταετία
Ακολουθεί η Κύπρος με 7,1
ποσοστιαίες μονάδες
Ελλάδα - Κύπρος
Ελλάδα
Κύπρος
0
10
20
30
40
2010
2015
8. Όπως φανερώνουν τα στοιχεία της
Eurostat για το 2015, ο κίνδυνος
φτώχειας μειώνεται όταν αυξάνεται
το μορφωτικό επίπεδο των γονέων
Στην Ελλάδα το 73% των παιδιών με
γονείς με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο
(απόφοιτοι δημοτικού-γυμνασίου)
απειλούνται με φτώχεια
Το ποσοστό των παιδιών που ζουν με
γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο
είναι 19%
0 50 100
Ρουμανία
Βουλγαρία
Ελλάδα
Ιταλία
Πορτογαλία
Ισπανία
Υψηλή
εκπαίδευση
Μέση
Εκπαίδευση
Χαμηλή
εκπαιδευση
9. Η παιδική φτώχεια στην Ελλάδα
«Τη βλέπουμε να θεριεύει όσο περνάει ο
καιρός. Αν δουλέψεις με τα παιδιά πολύ
διακριτικά αρχίζει να διαφαίνεται. Δηλαδή από
το πώς μπορούν να μετακινηθούν ή όχι, από το
πώς αλλάζουν σπίτι, από το πώς μετρούν τις
κινήσεις τους και τις μετακινήσεις τους στην
πόλη, ακόμα και από το πόσο φαγητό φτάνει
στην οικογένεια . Σιγά σιγά τα παιδιά αρχίζουν
και το φέρουν λίγο πιο ξεκάθαρα. Δηλαδή
“εγώ ξέρετε στο σπίτι μας δεν έχουμε
θέρμανση”, “δεν έχουμε σόμπα”, “δεν έχουμε
πετρέλαιο”, “Α τι ωραία που θα ήταν να
έχουμε ένα σώμα θέρμανσης!...»
Αντώνης Αντωνίου, ψυχολόγος- υπεύθυνος του
κέντρου υποστήριξης νέων ΑΡΣΙΣ στην Αθήνα