2. Նրա հայրենիքն է Մադագասկար կղզին:
Ժողովուրդը կալանխոեին կնքել է նաեւ
«սենյակային ժենշեն» անունով: Այս բույսի
տերեւների հյութը դադարեցնում է
արյունահոսությունը, բուժում թարախաբշտերը,
այրվածքները, ծնկահոդի շրջանում խոցերը,
ոտքերի երակների լայնացումը, արագացնում
վերքերի լավացումը: Այն նաեւ կանխում է լնդերի
արյունահոսությունը, վերացնում է քորը,
թեթեւացնում է հարբուխը:
Ծաղկում է դեկտեմբեր-հունվար ամիսներին:
Ծաղիկները մանր են եւ վարդամանուշակագույն:
3. Հյութն ունի մանրէասպան հատկություն: Նր ա
կազմում կան վիտամին C, միկրո եւ
մակրոէլեմենտներ, ինչպես նաեւ ակտիվ
ֆերմենտներ եւ օրգանական թթուներ՝
խնձորաթթու, կիտրոնաթթու, թրթնջկաթթու,
քացախաթթու, այլումինիում, մանգան, երկաթ,
կալցիում, սիլիցիում, պղինձ:
4. Կալանխոեի հյութը կարելի է ստանալ նաեւ տնային
պայմաններում: Բույսի տերեւներն ու ընձյուղները 1-2
օր պահել սառնարանում, ապա մանրացնել, ճզմել ու
քամել երկտակ մառլյայի օգնությամբ: Հյութը պատրաստ
է օգտագործման ու միայն արտաքին: Ստացված հյութը
կարելի է պահել սառնարանում 2-3 օր: Այս
արեւադարձային բույսը հեշտությամբ է աճեցվում եւ
բազմացվում: Բույսի տերեւների եզրերին աճում են
«ճուտիկներ», որոնք խիստ կենսունակ են: Տերեւներից
ընկներով խոնավ հողի վրա, «ճուտիկները» արագորեն
տալիս են արմատներ եւ աճում որպես նոր բույս:
Ձմռանը բույսը պետք է պահել լուսամուտին մոտ, 14-16
աստիճանի պայմաններում: Ջուրը ամռանը տրվում է
առատ, իսկ ձմռանը՝ ընդհակառակը, ջրվում է սակավ:
5.
6. Պատկանում է նվիկազգիների ընտանիքին:
Հայրենիքը Արևելյան Հնդկաստանն է և
արևադարձային Ամերիկան: Ամենատարածված
և գեղեցիկ սենյակային բույսերից է: Ունի
մոտավորապես 220 տեսակ:
7. Մոնստերան մշտադալար բազմամյա լիանա է:
Ունի խոշոր, փայլուն և կաշենման ծածկույթով
տերևներ: Նոր աճած տերևները սովորաբար
ամբողջական են և սրտաձև, իսկ հետագայում
առաջացողները կրում են խոշոր անցքեր կամ
ուենենում են խորը կտրվածքներ, իսկ չափերով
կարող են հասնել մինչև մեկ մետրի:
8. Յուրաքանչյուր նոր աճած տերևի հակառակ կողմից
աճում և և դեպի ներքև են իջնում բաց
դեղնականաչավուն օդային արմատներ, որոնք
մտնելով հողի մեջ՝ օժանդակում են բույսի
զարգացմանը: Իր հայրենքիում այդ բույսը
փաթաթվում ու մագլցում է ծառերի վրա՝ հասնելով
մինչև 20 մ: Ունի պտուղներ, որոնք համեղ են և
տեղացիների կողմից օգտագործվում են:
Մեր մոտ՝ բարեխառն գոտում, ծոփորը շատ
հազվադեպ է ծաղկում:
9. Ծոփորը պահանջկոտ չէ պայմանների նկատմամբ,
բայց սիրում է օդի խոնավություն. չոր օդում օդային
արմատները դադարում են աճել: Որպեսզի աճը
չկանգնի, պետք է առատորեն ջրել: Ձմռանը
համեմատաբար պետք է պակասեցնել ջրելը, բայց
հողը չի կարելի չոր թողնել: Ծոփորի տերևները մի
շատ հետաքրքիր հատկություն ունեն: Եթե
խոնավությունը շատ է լինում, դրա ավելցուկը
տերևն այսպես ասած վերարտադրում է. տերևի
մակերեսով մեկ կուտակվելով՝ խոնավությունը
հոսում է դեպի եզրերը և արցունքի ձևով կախվում.
բույսը «արտասվում է»:
10. Ծոփորն ամեն տարի պետք է տեղափոխել, քանի որ
այն մեծանալու միտում ունի: Խորհուրդ է տրվում
տարեկան մի քանի անգամ սնուցել
գոմաղբահեղուկով: Իսկ լավ զարգանալու համար
պետք է տարածություն ապահովել: Սենյակի
ջերմաստիճանը պետք է լինի 16 աստիճանից ոչ
ցածր, հակառակ դեպքում բույսի աճը կկանգնի:
Բույսը չի կարելի դնել արևի ուղիղ ճառագայթների
հարվածի տակ, սակայն դա չի նշանակում, որ պետք
է դնել ստվերում: Ծոփորին պետք է դնել
սենյակի լուսավոր հատվածներում:
