2. Վիրավոր տատրակի մասին
Մի անգամ, հայրիկս ամառանոց գնալուց,
նապաստակների բնի վրա մի տատրակ
էր նկատել: Մոտեցել էր ու տեսել,որ թևը
վիրավոր է: Խղճացել էր թռչնակին ու
բերել տուն: Տաս օր նրան պահեցինք : Նա
զգում էր իրեն ինչպես իր տանը:
Կերակրում էինք ու շատ սիրում նրան:
Մայրիկս բուժում էր նրա թևը: Տատրակը
զգում էր մայրիկիս բարությունը և մեր
սերն ու հոգատարությունը իր հանդեպ:
3. Ուր որ գնում էինք, նա մեզ հետևում էր,
մենակ մնալ չէր սիրում: Նա նստում էր
մայրիկիս ուսին և այդպես իրեն շատ լավ
էր զգում: Երբ որ նա մենակ էր լինում ,
մայրիկս ծափահարում էր , նա մոտենում
էր, ցատկում և նստում էր մայրիկիս
ձեռքին: Մենք նրան շատ էինք սիրում:
Վերջապես մեր տատրակի թևը բուժվեց:
Հայտնվեցին մանր փետուրները:
4.
5. Մի օր էլ տեսանք նա բնում չի, ոչ
մեկիս ետևից ման չի գալիս ու մեկ էլ
նկատեցին, որ վարագույրի վերևում
նստած է: Շատ ուրախացանք, որ նա
արդեն կարողանում է թռչել: Մի օր էլ
պահեցինք, բայց մայրիկս որոշեց բաց
թողնել նրան, ասելով , որ նրա համար
ազատությունն է կարևոր, ինչքան էլ որ
սիրենք:
6.
7. Երևի ընտանիք ունի, ձագուկները
սպասում են նրան: Մայրիկս կանգնեցրեց
նրան բաց պատուհանի գոգին, որպեսզի
թռչեր գնար, բայց նա չէր ուզում,
շրրջվում էր դեպի տուն: Մի քանի րոպե
նստեց, բայց որոշեց, որ ճիշտը իր
ազատությունն է ու թռավ, շենքի դիմացի
ծառին նստեց: Չեր ուզում հեռանալ, որոշ
ժամանակ նստեց: Շատ տատրակներ
հավաքվեցին և շրջապատեցին նրան:
8.
9. Մայրիկս նկատեց որ նա չի ուզում
հեռանալ, որոշեց նորից տուն բերել նրան,
որովհետև դրսում ցուրտ էր , իսկ
տատրակը սովորել էր տան
ջերմաստիճանին: Մայրիկս մոտեցավ
ծառին , բոլոր տատրակները թռան,
գնացին, ծառի վրա մնաց մեր տատրակը:
Մայրիկս ծափահարեց. նա ծանոթ ձայնից
շփոթված, մոտեցավ, բայց մայրիկս նորից
որոշեց ազատ թողնի:
10.
11. Մինչև այսօր նա գալիս է պատուհանի
մոտ, սպասում, թե ե՞րբ պիտի մայրիկս
կերակրի իրեն:
