นางสาวทัศนีย์ อุดมชัย

1. ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๓
พระอภัยมณี
ตอน หนีนางผีเสื้อสมุทร
ผู้จัดทา
นางสาวทัศนีย์ อุดมชัย
รหัส๕๖๘๑๑๒๔๐๖๗ D๒ เลขที่ ๒๐
คณะครุศาสตร์ สาขาภาษาไทย
พอนางสีเสื้อสมุทรมาถึง นางผีเสื้อ
วิงวอนพระอภัยขอติดตามไปด้วยจนตลอดชีวิต
ขอให้อภัยอย่าได้ตัดรอนความรักของตนเลย พระ
อภัยได้ฟังก็สงสาร และได้ชีแจงนางไปถึงความ
จาเป็น และเหตุผลที่ต้องหนีมา นางผีเสื้อพยายาม
อ้อนวอนให้พระอภัยและสินสมุทรไปหา บอกว่า
จะให้มนต์เวทวิเศษ
ฝ่ายพระโยคีก็พูดจาปลอบโยนและให้
โอวาทนางผีเสื้อ แต่นางผีเสื้อไม่ฟังและโกรธต่อ
ว่าพระโยคีด้วยประการต่าง ๆ จนพระโยคีโกรธ
เสกทรายขว้างไป นางผีเสื้อกลัวจึงหลบออกไป
ข้อคิดที่ได้จากเรื่อง
ถ้าเราเห็นแก่ความสุขของตนเอง โดย
ไม่นึกถึงความรู้สึกของผู้อื่นสุดท้ายแล้วความสุข
ก็จะอยู่กับเราได้ไม่นาน

2. พระอภัยมณี
ตอนหนีนางผีเสื้อสมุทร
กล่าวถึงพระอภัยมณีที่ต้องลาบากอยู่ในถ้า
กับนางผีเสื้อสมุทรมานาน จนมีบุตรด้วยกันซึ่งมี
หน้าตาไม่ผิดจากพระอภัยมณี มีชื่อว่า สินสมุทร
สินสมุทรเห็นพระอภัยมณีนอนหลับก็หนี
ไปวิ่งเล่นอยู่รอบๆ ถ้าจนมาเห็นแผ่นหินที่ปิดทางอยู่
ก็เลยลองผลักแผ่นหินนั้นจนมันพัง สินสมุทรก็วิ่ง
เล่นไปทั่วหาดได้เจอฝูงเงือกน้าเข้า รู้สึกสงสัยจึงฉุด
กระชากเข้าไปในถ้า ร้องเรียกให้พ่อดู เมื่อพระอภัย
มณีเห็นเข้าก็ตกใจจึงว่า หากนางผีเสื้อรู้ว่าสินสมุทร
มีแรงมากขนาดนี้ก็คงกลัวว่าจะพาพระอภัยมณีหนี
แน่ๆ และนางผีเสื้อคงจะโกรธมาก ฝ่ายเงือกน้าฟัง
ภาษามนุษย์รู้เรื่อง ก็ขออาสาพระอภัยที่ได้ช่วยชีวิต
ไว้ว่าจะใช้ตนทาอะไรก็จะรับใช้ทุกอย่าง
พระอภัยเห็นว่าเงือกพูดได้และได้ฟังเรื่อง
แล้วก็เกิดความสงสาร แล้วบอกว่าตนต้องการหนี
นางผีเสื้อ แต่ไม่รู้ว่าจะไปแห่งหนใด ขอให้เงือกผู้
เจนทางกลางทะเลช่วยแนะนาด้วย แล้วเงือกบอกว่า
ด้วยกาลังของตนจะพาหนีก็ต้องใช้เวลาถึงเจ็ด
ราตรี จากนั้นสินสมุทรปล่อยเงือกลงน้าไปรออีก
สามวันตามนัดหมาย
เมื่อนางผีเสื้อกลับมายังถ้าก็แปลงตนเป็น
มนุษย์เอาผลไม้มาให้พระอภัย เมื่อค่าลงก็พากัน
หลับไป ฝ่ายนางผีเสื้อเมื่อจะพรากจากลูกผัว ได้
นิมิตฝันว่า เทวดาที่อยู่เกาะนั้นมาทาลายถ้า แล้วเอา
พะเนินทุบตนจนแทบถึงชีวิต จากนั้นได้ควักเอา
ดวงตาไปด้วย เมื่อนางตื่นขึ้นจึงเล่าความฝันให้
พระอภัยฟัง แล้วขอให้ทานายฝันให้ด้วย
พระอภัยได้ฟังแล้วก็เห็นว่าตนจะหนีนาง
ผีเสื้อไปได้ แต่นางผีเสื้อจะเป็นอันตราย จึงแกล้ง
ทานายฝันว่าเป็นฝันร้ายนัก พระอภัยจึงบอกให้นาง
ไปอยู่ผู้เดียวที่ตีนเขา แล้วอดข้าวอดปลาให้ครบสาม
วัน นางผีเสื้อก็เชื่อแล้วออกไปอยู่ที่เขาใหญ่ สินสมุทร
สงสารแม่ พระบิดาจึงห้ามไม่ให้สินสมุทรตามแม่ไป
ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทร อดปลาอดนอนได้สาม
วันก็อ่อนกาลังจวนเจียนถึงชีวิต เมื่อครบกาหนดแล้วก็
หาผลไม้มากิน แล้วกลับมายังถ้า เห็นประตูคูหาเปิด
อยู่ เข้าไปดูในถ้าไม่พบใครก็ตกใจ แลดูปี่ที่เป่าก็
หายไปด้วยก็รู้ว่าพากันหนีนางไปแล้ว
ฝ่ายพระอภัยมณีหนียักษ์มาได้ห้าคืน เห็น
ทะมื่นมาข้างหลังดังสะเทือนจึงถามเงือก ฝ่ายเงือกรู้ว่า
สิ่งนั้นคือ ฤทธิ์ของยักษ์จึงตอบพระอภัยไปว่า นาง
ยักษ์กาลังตามมาคงจะทันกันในวันนี้ หนีไม่พ้นเห็น
คงจะตายด้วยกัน
ฝ่ายนางผีเสื้อสมุทรตามมาได้สามวันก็ตาม
ทันผัวกับลูกน้อย ฝ่ายเงือกน้าสิ้นกาลังที่จะพาพระ
อภัยหนีต่อไป จึงเรียกลูกสาวให้ช่วยพาพระอภัยหนี
ต่อไป จนในที่สุดก็มาถึงเกาะแก้วพิสดาร