2. Η δίκη του Ιησού από το «Μεγάλο Συνέδριο»
Ο Ιησούς είχε δηλώσει πως είναι ο Μεσσίας δημόσια,
κάτι που δεν αποτελεί, σύμφωνα με το Νόμο,
παράβαση και βλασφημία. Το «βλασφημία» ήταν
άποψη, ερμηνεία και χαρακτηρισμός του αρχιερέα.
Ο Ιησούς παρουσίασε το νέο πρόσωπο του Θεού, τη
νέα σχέση με τον πλησίον, μια άλλη εικόνα της
Βασιλείας του Θεού, θεολογικά και θρησκευτικά
προβλήματα για τους γραμματείς που
αντιμετωπίζονταν με συζήτηση και όχι με δίωξη, δίκη,
καταδίκη, θανάτωση.
3. Ο Ιησούς ενώπιον του Συνεδρίου
Άφωνος και
αρνημένος τρεις
φορές με όρκο από
τον Πέτρο, βαδίζει
προς το τέλος του.
Αξιοπρεπώς στέκεται
ενώπιον των
θρησκευτικών ηγετών
στην ανάκριση και
στη δίκη-παρωδία.
4. Το κατηγορητήριο περιελάμβανε θρησκευτικού
περιεχομένου κατηγορίες:
1. Η παραβίαση της αργίας του Σαββάτου. Ο
Χριστός διεκήρυξε ότι το Σάββατο έγινε για
τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το
Σάββατο, δηλαδή ο θεσμός για τον άνθρωπο
και όχι ο άνθρωπος για το θεσμό.
2. Η βλασφημία, γιατί στα κηρύγματά του έλεγε
ότι είναι ο Υιός του Θεού.
5. Στην αυλή του αρχιερέα οδηγείται δεμένος ο Ιησούς: Μέσα στη
νύχτα ανακρίνεται και δικάζεται παράνομα κυκλωμένος από:
Τη σκληρότητα των
διωκτών του
Την απουσία και την
αδιαφορία του λαού
που ευεργέτησε
Την εγκατάλειψη και
την άρνηση των
αγαπημένων δικών
του
