3. Εισαγωγή
Η μόδα είναι ένας γενικός όρος για ένα δημοφιλές στυλ ή πρακτική, ειδικά σε
είδη ένδυσης, υπόδησης, αξεσουάρ, μακιγιάζ, τρύπημα του σώματος, ή
έπιπλα. Μόδα αναφέρεται σε ένα διακριτικό και συχνά συνήθη τάση στο στυλ
με το οποίο ένα άτομο ντύνεται ή με τις επικρατούσες μορφές συμπεριφοράς.
Μόδα αναφέρεται επίσης στις νεότερες δημιουργίες των
κλωστοϋφαντουργικών σχεδιαστών. Ο πιο τεχνικός όρος κοστούμι έχει γίνει
τόσο που συνδέονται με τον όρο «μόδα» ότι η χρήση του πρώην έχει
υποβιβαστεί σε ειδικές αισθήσεις όπως φανταχτερό φόρεμα ή μεταμφίεση
φθορά, ενώ "μόδα »σημαίνει τα είδη ένδυσης γενικότερα,
συμπεριλαμβανομένης της μελέτης του. Παρά το γεγονός ότι τις πτυχές της
μόδας μπορεί να είναι θηλυκό ή αρσενικό, κάποιες τάσεις είναι ανδρόγυνο.
Ιστορία
Τα τελευταία χρόνια , η μόδα της Ασίας έχει γίνει όλο και πιο σημαντική για τις
τοπικές και παγκόσμιες αγορές . Χώρες όπως η Κίνα , η Ιαπωνία , η Ινδία , το
Πακιστάν και έχουν παραδοσιακά είχε μεγάλες βιομηχανίες
κλωστοϋφαντουργίας , οι οποίες συχνά έχουν αξιοποιηθούν από τις δυτικές
σχεδιαστές , αλλά τώρα Ασίας στυλ ρούχα κερδίζουν επίσης την επιρροή που
βασίζεται στις δικές τους ιδέες . [ 17 ]
Οι πρώτοι δυτικοί ταξιδιώτες, είτε στην Περσία, την Τουρκία, την Ινδία, είτε την
Κίνα, παρατηρούσαν συχνά στην απουσία αλλαγής στη μόδα εκεί, και οι
παρατηρητές από αυτούς τους άλλους πολιτισμούς σχολίασαν τον απρεπή
ρυθμό της δυτικής μόδας, η οποία πολλοί αισθάνθηκαν προτεινόμενοι μια
αστάθεια και μια έλλειψη κατάταξης στο δυτικό πολιτισμό. Ο ιαπωνικός
Shogun γραμματέας καυχήθηκε σε έναν ισπανικό επισκέπτη το 1609 στον
οποίο ο ιαπωνικός ιματισμός δεν είχε αλλάξει κατά τη διάρκεια χιλίων ετών.
Eντούτοις, υπάρχουν ιδιαίτερα στοιχεία σε Ming Κίνα των μεταβαλλόμενων με
γρήγορους ρυθμούς μοδών στον κινεζικό ιματισμό. αλλαγές στην ενδυμασία
πραγματοποιούνταν συχνά σε περίοδο οικονομικής ή κοινωνικής αλλαγής,
όπως εμφανίζεται στην αρχαία Ρώμη και το μεσαιωνικό χαλιφάτο, αλλά έπειτα
4. μια μεγάλη περίοδος χωρίς σημαντικές αλλαγές θα ακολουθούσε. Στο 8ο
αιώνα στην μαυριτανική Ισπανία ο διάσημος μουσικός Ziryab που εισήχθη σε
Córdoba σε Al-Andalus νόθεψε την υφή των υφασμάτων, που ήταν
βασισμένα στις εποχιακές και καθημερινές μόδες από την εγγενή Βαγδάτη
του, που τροποποιήθηκε από την έμπνευσή του. Οι παρόμοιες αλλαγές στη
μόδα εμφανίστηκαν στο 11ο αιώνα στη Μέση Ανατολή μετά από την άφιξη
των Τούρκων που εισήγαγαν τις μορφές ιματισμού από την κεντρική Ασία και
την Άπω Ανατολή.
Αν και είχε υπάρξει διανομή των ντυμένων κούκλων από τη Γαλλία από το
16ο αιώνα και ο Abraham Bosse είχε παραγάγει είδη την αρχή της μόδας στο
1620, ο ρυθμός της αλλαγής που παίρνεται στο 1780 με την αυξανόμενη
δημοσίευση των γαλλικών ιδεών που επεξηγούν τις πιο πρόσφατες μορφές
του Παρισιού. Από 1800, όλοι οι δυτικοί Ευρωπαίοι ντύνονταν ίδια (ή έμοιαζε
ότι ήταν) η τοπική παραλλαγή έγινε πρώτα ένα σημάδι του επαρχιακού
πολιτισμού και αργότερα το διακριτικό στιλ του συντηρητικού αγρότη.
H βιομηχανία της μόδας που αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη και
την Αμερική, από το 2014, είναι ένα διεθνές και άκρως παγκοσμιοποιημένη
βιομηχανία, με τα ρούχα συχνά έχουν σχεδιαστεί σε μια χώρα, που
κατασκευάζονται σε ένα άλλο, και πωλούνται σε όλο τον κόσμο. Για
παράδειγμα , μια αμερικανική εταιρεία μόδας θα μπορούσε να προμηθεύεται
υφάσματα από την Κίνα, τα ρούχα να κατασκευάζονται στο Βιετνάμ, να
τελειοποιούνται στην Ιταλία και να αποστέλλονται σε μια αποθήκη στις
Ηνωμένες Πολιτείες για τη διανομή σε καταστήματα λιανικής πώλησης
διεθνώς . Η βιομηχανία της μόδας είναι από καιρό και παραμένει ένας από
τους μεγαλύτερους εργοδότες στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το σχέδιο μόδας είναι η τέχνη της εφαρμογής του σχεδιασμού και της
αισθητικής ή της φυσικής ομορφιάς με ρούχα και αξεσουάρ.
Το σχέδιο μόδας επηρεάζεται από πολιτιστικά και κοινωνικά γεωγραφικά
πλάτη, και έχει μεταβληθεί σε τόπο και χρόνο. Οι σχεδιαστές μόδας
εργάζονται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους για το σχεδιασμό ρούχων και
5. αξεσουάρ. Και, λόγω του χρόνου που απαιτείται για να βγει ένα ένδυμα στην
αγορά, οι σχεδιαστές θα πρέπει κατά καιρούς να προβλέπουν τις πιθανών
μεταβαλλόμενες προτιμήσεις των καταναλωτών.
Μερικά ρούχα κατασκευάζονται ειδικά για ένα άτομο, όπως στην περίπτωση
της haute couture ή προσαρμόζονται κατά παραγγελία . Σήμερα, τα
περισσότερα ρούχα είναι σχεδιασμένα για τη μαζική αγορά, κυρίως
περιστασιακή και τη φθορά της καθημερινότητας.
‘’Θύμα της μόδας’’
Οι Σύγχρονοι Δυτικοί έχουν ένα μεγάλο αριθμό των διαθέσιμων ιδεών στην
επιλογή των ρούχων τους . Το κάθε ένα άτομο ένα επιλέγει να φορέσει ότι
μπορεί να αντανακλά την προσωπικότητα και τα δικά του συμφέροντα . Όταν
οι άνθρωποι που έχουν υψηλή πολιτιστική κατάσταση αρχίσουν να φορούν
νέα ή διαφορετικά ρούχα , μια τάση της μόδας είναι πιθανό να ξεκινήσει .
Πολλοί άνθρωποι επηρεάζονται από το προσωπικό τους στυλ και να
αρχίσουν φορώντας παρόμοιο στυλ ρούχα με άτομα εξουσίας από σεβασμό ή
θαυμασμό . Η μόδα μπορεί να ποικίλλει σημαντικά σε μια κοινωνία ανάλογα
με την ηλικία , την κοινωνική τάξη , την παραγωγή, την εργασία , και τη
γεωγραφία και μπορεί να διαφέρουν , επίσης, την πάροδο του χρόνου . Εάν
ένα ηλικιωμένο άτομο ντύνεται σύμφωνα με τη μόδα που οι νέοι
χρησιμοποιούν , αυτός ή αυτή μπορεί να φαίνεται γελοία στα μάτια τόσο των
νέων όσο και των ηλικιωμένων . Οι όροι fashionista και θύμα της μόδας να
αναφέρονται σε κάποιον που ακολουθεί δουλικά τις τρέχουσες μόδες .
Κάποιος μπορεί να θεωρήσει το σύστημα των αθλητικών διάφορους τρόπους
ως γλώσσα της μόδας που ενσωματώνει διάφορες δηλώσεις μόδας
χρησιμοποιώντας μια γραμματική της μόδας .
Μόδα Παγκοσμίως
Σήμερα μόδα είναι μια παγκόσμια βιομηχανία, και οι περισσότερες μεγάλες
χώρες έχουν βιομηχανία της μόδας. Η Κίνα και το Μπαγκλαντές είναι από
τους μεγαλύτερους κατασκευαστές της βιομηχανίας της μόδας. Άλλες
αξιοσημείωτες χώρες παραγωγής είναι η Γερμανία, Ινδονησία, Μαλαισία,
6. Ινδία, Φιλιππίνες, Νότια Κορέα, Ισπανία, και τη Βραζιλία.
Επτά χώρες έχουν δημιουργήσει μια διεθνή φήμη στο χώρο της μόδας:
Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις Ηνωμένες Πολιτείες,
την Ιαπωνία, και το Βέλγιο.
Η κάθε μία από αυτές τις χώρες έχει το δικό της στυλ το οποίο είναι
επηρεασμένο από την ιστορία, την θρησκεία, την κουλτούρα και δηλώνει την
πολιτιστική της ταυτότητα.
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Η πλειοψηφία των αμερικανικών οίκων μόδας έχουν έδρα τη Νέα Υόρκη , με
υψηλή συγκέντρωση στο κέντρο της γειτονιάς Garment District . Υπάρχει
επίσης μεγάλος αριθμός οίκων μόδας στο Λος Άντζελες, όπου παράγετε το
μεγαλύτερο μέρος των ενδυμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες . Στο Μαϊάμι , το
Σικάγο, το Ντάλας , και ιδιαίτερα στο Σαν Φρανσίσκο έχουν αναπτυχθεί
σημαντικά πολλές νέες βιομηχανίες.. Κάθε Φεβρουάριο και Σεπτέμβριο στην
Νέα Υόρκη διοργανώνετε η Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, η οποία είναι
μία από της τέσσερις μεγαλύτερες Εβδομάδες Μόδας στον κόσμο.
Το αμερικανικό σχέδιο μόδας μπορεί να χαρακτηριστεί απλό, καθημερινό και
ιδιαιτέρα ανεπίσημο, αντανακλώντας τον αθλητικό και σχετικά υγιεινό τρόπο
ζωής των κατοίκων των πόλεων . Μία σχεδιάστρια που συνέβαλε ιδιαίτερα
στην καθιέρωση του πιο αθλητικού στυλ στην καθημερινότητα των ανθρώπων
στις Ηνωμένες Πολιτείες καθ 'όλη τη δεκαετία του ‘40 και του '50 ήταν η Claire
McCardell . Πολλά από τα σχέδιά της έχουν αναβιώσει τις τελευταίες δεκαετίες
. Άλλοι διάσημοι σχεδιαστές και μάρκες είναι: Vera Wang , Calvin Klein , Bob
Mackie , Ralph Lauren , Carolina Herrera , Michael Kors , Marc Jacobs , Tom
Ford , Tommy Hilfiger , Oleg Cassini , Perry Ellis , Kenneth Cole , Donna
Karan , Liz Claiborne , και Nolan Miller.
Μόδα όμως δεν αποτελούν μόνο τα ρούχα αλλά πολλές φορές και τα
εσώρουχα. Ο αμερικάνικος οίκος μόδας εσωρούχων “Victoria’s Secret” είναι
παγκοσμίως γνωστός. Ιδρύθηκε το 1977 από τον Roy Raymond.
7. Βέλγιο
Στα τέλη της δεκαετίας του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90, Βέλγεoι
σχεδιαστές μόδας έφεραν μια νέα εικόνα της μόδας που αναμιγνύει Ανατολή
και Δύση, και έφερε μια αρκετά εξατομικευμένο, προσωπικό όραμα για τη
μόδα. Ο γνωστοί Βέλγοι σχεδιαστές είναι οι Maison Martin Margiela, Ann
Demeulemeester, Dries Van Noten, Dirk Bikkembergs, Dirk Van Saene,
Walter Van Beirendonck, Raf Simons, Tim Van Steenbergen, Peter Πιλότος,
AF Vandevorst, Bruno Pieters, Angelo Figus, Christian Wijnants, και Bernhard
Wilhelm.
Μεγάλη Βρετανία
Το Λονδίνο ήταν και είναι με διαφορά η πρωτεύουσα της βιομηχανίας της
μόδας του Ηνωμένου Βασιλείου και έχει ένα ευρύ φάσμα ξένων στυλ τα
οποία έχουν ενσωματωθεί με σύγχρονη βρετανική μόδα.. Το τυπικό,
βρετανικό σχέδιο είναι έξυπνο, αλλά καινοτόμο. Πρόσφατα έχει γίνει πιο
αντισυμβατικό, συνδυάζοντας το παραδοσιακό στυλ με σύγχρονες τεχνικές.
Το “vintage” στυλ παίζει σημαντικό ρόλο στη βρετανική μόδα και στη
βιομηχανία του στυλ. Στυλίστες τακτικά «mix and match» το παλιό με το νέο,
το οποίο δίνει βρετανικό στυλ ότι το μοναδικό, μποέμ αισθητική που πολλές
από τις άλλες πρωτεύουσες της μόδας προσπαθούν να μιμηθούν. Ιρλανδική
μόδα (τόσο το σχεδιασμό και στυλ) είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό επηρεάζεται
από τις τάσεις της μόδας από τη Βρετανία. Διάσημοι βρετανικές μάρκες και
σχεδιαστές περιλαμβάνουν Burberry, Alexander McQueen, Mulberry, Stella
McCartney, Thomas Pink, Jimmy Choo, Alfred Dunhill, Fred Perry, και
Vivienne Westwood.
Γαλλία
Οι περισσότεροι γαλλικοί οίκοι μόδας βρίσκονται στο Παρίσι, το οποίο είναι η
πρωτεύουσα της γαλλικής μόδας. Παραδοσιακά, η γαλλική μόδα είναι
εκλεπτυσμένη, μοντέρνα και χαρακτηρίζετε από κομψότητα, έξυπνα αξεσουάρ
και φίνο κόψιμο. Η γαλλική μόδα είναι διεθνώς αναγνωρισμένη.
8. Γερμανία
Η γερμανικά μόδα είναι φημισμένη για τις κομψές γραμμές της, καθώς και το
αντισυμβατικό νέο σχέδιο και τη μεγάλη ποικιλία των μορφών. Το κέντρο της
είναι το Βερολίνο, ενώ στο Ντίσελντορφ γίνονται οι μεγαλύτερες εμπορικές
εκθέσεις με Idego.
● Παγκοσμίως αναγνωρισμένοι Γερμανοί σχεδιαστές:
Karl Lagerfeld, Hugo Boss, Wolfgang Joop, Jil Sander, Michael Michalsky,
Etienne Aigner, Rudolph Moshammer, Torsten Amft, Willy Bogner, Rudolf,
and Adi Dassler.
● Παγκοσμίως αναγνωρισμένες γερμανικές φίρμες:
BOSS, adidas, PUMA, Escada, JOOP!, MCM, Bruno Banani, Sander,
Triumph, Talbot Runhof, Kaviar Gauche, Schiesser, Closed, Reusch,
Valisere, Jack Wolfskin, Ulla Popken, Buffalo, Rohde, Zalando, Dr. Martens,
P&C, Marc O'Polo, Tom Tailor, s.Oliver, Esprit, and Wunderkind.
● Παγκοσμίως αναγνωρισμένα μοντέλα της Γερμανίας:
Claudia Schiffer, Heidi Klum, Diane Kruger, Eva Padberg, Toni Garrn, Julia
Stegner, Kirsten Dunst, Tatjana Patitz, Manon von Gerkan, Nico, Uschi
Obermaier, Lena Gercke, Sara Nuru, Barbara Meier, Nadja Auermann,
Claudia Ciesla, Aslı Bayram, Shermine Shahrivar, Evelyn Sharma, and Nico
Schwanz.
Ιταλική
Το Μιλάνο είναι η πρωτεύουσα της ιταλικής μόδας. Τα περισσότερα από τα
μεγαλύτερα ιταλικά couturiers βρίσκονται στη Ρώμη. Ωστόσο, το Μιλάνο και η
Φλωρεντία είναι οι ιταλικές πρωτεύουσες της μόδας, και είναι ο εκθεσιακός
χώρος για τις συλλογές ιταλικής μόδας. Η ιταλική μόδα διαθέτει καθημερινή
κομψότητα..
Ιαπωνία
Οι περισσότεροι Ιάπωνες οίκους μόδας είναι στο Τόκιο. Η ιαπωνική εμφάνιση
είναι χαλαρή τα έντονα χρώματα παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο ενώ τα
υφάσματα χαρακτηρίζονται από ζοφερή και λεπτή και πλούσια υφή. Διάσημοι
Ιάπωνες σχεδιαστές είναι Yohji Yamamoto, Kenzo, Issey Miyake
9. (αριστοτεχνική ιματίου και cut), και Comme des Garçons της Rei Kawakubo, ο
οποίος ανέπτυξε ένα νέο τρόπο κοπής (συγκρίσιμη με την καινοτομία
Madeleine Vionnet στα μέσα του 1930).
Σοβιετική Ένωση
H μόδα στη Σοβιετική Ένωση ακολούθησε σε μεγάλο βαθμό τις γενικές τάσεις
του δυτικού κόσμου. Ωστόσο, το κράτους έχει τη σοσιαλιστική ιδεολογία
σταθερά moderated και επηρεασμένη από αυτές τις τάσεις. Επιπλέον, οι
ελλείψεις καταναλωτικών αγαθών σημαίνουν ότι το ευρύ κοινό δεν έχει άμεση
πρόσβαση σε προ-made μόδας.
Ελβετία
Οι περισσότεροι από τους ελβετικούς οίκους μόδας είναι Zürich.Tο Ελβετικό
στυλ είναι απλό κομψό και πολυτελές με μια μικρή πινελιά εκκεντρικότητας.
Επιπλέον, έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τη σκηνή dance club.
Υψηλή ραπτική
O όρος για «υψηλής ραπτικής» ή «υψηλή ραπτική» ή «υψηλή μόδα»)
αναφέρεται στη δημιουργία της αποκλειστικής παραγγελία
τοποθετηθεί ρούχα . Υψηλή ραπτική είναι μόδα που κατασκευάζεται με το χέρι
(χωρίς τη χρήση των ραπτομηχανών και sergers / overlockers) [ παραπομπή που
απαιτείται ]
από την αρχή μέχρι το τέλος, κατασκευασμένο από υψηλής ποιότητας,
ακριβά, συχνά ασυνήθιστη υφάσματα και ραμμένα με εξαιρετική προσοχή στη
λεπτομέρεια και τελείωσε με τον πιο έμπειρο και ικανό μοδίστρες,
χρησιμοποιώντας συχνά χρονοβόρα, χέρι-που εκτελέστηκαν
τεχνικές. Couture κυριολεκτικά μεταφράζεται από τα γαλλικά ως "ραπτική»,
αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται σε μόδα, το ράψιμο, ή κεντήματα [ 1 ],
και
χρησιμοποιείται επίσης ως μια κοινή σύντμηση της haute couture και
παραπέμπει για το ίδιο πράγμα στο πνεύμα. [ 2 ]
Haute μεταφράζεται
κυριολεκτικά σε "υψηλό". Ένα ένδυμα haute couture γίνεται συχνά για έναν
πελάτη, προσαρμοσμένες ειδικά για τις μετρήσεις του χρήστη και τη στάση
10. του σώματος. [ 1 ]
Λαμβάνοντας υπόψη το ποσό του χρόνου, χρημάτων, και
την ικανότητα που κατανέμεται σε κάθε ολοκληρωμένο κομμάτι, οι haute
couture ενδύματα που περιγράφονται, επίσης, ότι έχει Δεν τίμημα - με άλλα
λόγια, ο προϋπολογισμός δεν είναι σχετικό. Κάθε κομμάτι couture δεν γίνεται
να πουλήσει. Αντίθετα, έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί για το διάδρομο,
σαν μια έκθεση τέχνης.
Ο όρος αναφερόταν αρχικά σε Άγγλο Charles Frederick Worth έργο 's, που
παράγεται στο Παρίσι στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα. [ 3 ]
Στη σύγχρονη
Γαλλία, η υψηλή ραπτική είναι μια "προστατευμένη ονομασία" που μπορεί να
χρησιμοποιηθεί μόνο από επιχειρήσεις που πληρούν ορισμένες καλά
καθορισμένα πρότυπα. Ωστόσο, ο όρος χρησιμοποιείται επίσης αόριστα για
να περιγράψει όλες τις υψηλής μόδας παραγγελία τοποθετηθεί ρούχα, αν
παράγεται στο Παρίσι ή σε άλλες πρωτεύουσες της μόδας όπως το
Λονδίνο , το Μιλάνο , τη Νέα Υόρκη ή το Τόκιο .
Σχεδιαστής μόδας
Στο λαμπερό χώρο της Μόδας η καταξίωση, η αναγνώριση και η επιτυχία
έρχεται μόνο μέσα από σκληρή δουλειά, σε συνδυασμό με ένα ολοκληρωμένο
προφίλ γνώσεων, εξειδίκευσης και δημιουργικότητας. Ο Σχεδιαστής Μόδας –
Eνδυματολόγος ή Fashion Designer – Stylist όπως έχει διεθνώς επικρατήσει,
είναι ο ειδικός για να δημιουργήσει με τις γνώσεις και την υψηλή αισθητική του
αντίληψη, από το σχεδιασμό ενδυμάτων έως την κατασκευή τους, τη συνολική
εικόνα που θα αναδείξει την κάθε προσωπικότητα με την οποία θα ασχοληθεί.
Οι εξειδικευμένες γνώσεις που αποκτά στις μεθόδους σχεδιασμού και
κατασκευής, του επιτρέπουν όχι μόνο να σχεδιάζει, αλλά και να επιβλέπει
παραγωγές ενδυμάτων και εντυπωσιακών αξεσουάρ ή συλλογές για οίκους
μόδας και ατελιέ υψηλής ραπτικής. Απαραίτητα εφόδια για την επιτυχία του
είναι οι καλλιτεχνικές, τεχνικές και εμπορικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο.
Οφείλει να γνωρίζει το συντονισμό και την παρακολούθηση της παραγωγικής
διαδικασίας, καθώς και τον τρόπο παρουσίασης της συλλογής για την τελική
εικόνα της πρότασής του. Είναι, επίσης, ικανός να κάνει επιλογές που θα
στηρίζονται στις γνώσεις του και στον τρόπο που θα αντλεί τις πληροφορίες
σε σχέση με τις διεθνείς τάσεις της μόδας, το κόστος το συσχετιζόμενο με το
11. επίπεδο της αγοράς στην οποία δραστηριοποιείται, το profil του εκάστοτε
αγοραστή, τις διεθνείς τεχνολογίες και τις αρχές της αισθητικής.
Fashion Terms
Ένας σχεδιαστής μόδας αντιλαμβάνεται συνδυασμούς και τα ένδυματα της
γραμμής , το ποσοστό , το χρώμα και την υφή . Ενώ το ράψιμο και το σχέδιο
λήψης δεξιότητες είναι ευεργετική , δεν είναι μια προϋπόθεση της επιτυχούς
σχεδιασμού μόδας . Οι περισσότεροι σχεδιαστές μόδας έχουν επισήμως
εκπαιδευτεί ή υπηρξαν μαθητευόμενοι .
Ενας τεχνικος σχεδιαστής συνεργάζεται με την ομάδα σχεδιασμού και τα
εργοστάσια στο εξωτερικό για να διασφαλιστεί η σωστή κατασκευή
ενδυμάτων , κατάλληλες επιλογές υφάσματος και μια καλή τακτοποίηση . Ο
τεχνικός σχεδιαστής ταιριάζει με τα δείγματα ένδυμα σε ένα κατάλληλο
μοντέλο , και αποφασίζει ποια ταιριάζει και η κατασκευή να κάνει αλλαγές
πριν από τη μαζική παραγωγή του ενδύματος .
Ένας κατασκευαστής μοτίβο ( ή κόφτο μοτίβο ) συντάσσει τα σχήματα και τα
μεγέθη από τα κομμάτια ενός ρούχου . Αυτό μπορεί να γίνει χειροκίνητα με
χαρτί και εργαλεία μέτρησης ή χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα λογισμικού
υπολογιστή CAD . Μία άλλη μέθοδος είναι να drape ύφασμα απευθείας
επάνω σε μια μορφή φόρεματος. Τα προκύπτοντα τεμάχια μοτίβων μπορεί να
κατασκευαστουν για να παράγει το επιδιωκόμενο σχεδιασμό του ενδύματος
και απαιτούμενο μέγεθος . Τυπική εκπαίδευση είναι συνήθως απαιτούνται για
την εργασία ως δείκτης μοτίβο .
Μια παραγγελία που κάνει έθιμο σχεδιαστεί ενδυμάτων γίνεται με μέτρο του
πελάτη;Ιδιαίτερα ταιριάζει ( παλτό και παντελόνι , σακάκι και φούστα , κ.λπ. ) .
Οι ράφτες υποβάλλονται συνήθως σε μαθητείες ή άλλα επίσημα μεσα
εκπαίδευσης .
Ένας σχεδιαστής κλωστοϋφαντουργίας σχεδιάζει υφασμάτα για ρούχα και
έπιπλα . Οι περισσότεροι σχεδιαστές κλωστοϋφαντουργίας έχουν επισήμως
εκπαιδευτεί ως μαθητευόμενοι και στο σχολείο .
Ένας στυλίστας συντονίζει τα ρούχα , κοσμήματα και αξεσουάρ που
χρησιμοποιούνται στη φωτογραφία μόδας και πασαρέλες. Ένας στυλίστας
μπορεί επίσης να λειτουργήσει με ένα μεμονωμένο πελάτη να σχεδιάσει ένα
12. συντονισμένο ντουλάπα ενδυμάτων . Πολλοί στυλίστες εκπαιδεύονται στο
σχέδιο μόδας , στην ιστορία της μόδας , και ιστορικά κοστούμια , και έχουν
ένα υψηλό επίπεδο τεχνογνωσίας στην τρέχουσα αγορά της μόδας και τις
μελλοντικές τάσεις της αγοράς . Ωστόσο , κάποιοι έχουν απλά μια έντονη
αισθητική για την εμφάνιση .
Ο αγοραστής μόδας επιλέγει και αγοράζει το μείγμα των ειδών ένδυσης που
διατίθενται σε καταστήματα λιανικής πώλησης , πολυκαταστήματα και
αλυσίδες καταστημάτων . Οι περισσότεροι αγοραστές μόδας έχουν
εκπαιδευτεί στην επιχείρηση ή και τη μελετη της μόδας .
Μια μοδίστρα ράβει έτοιμο -a-porter ή μαζικής παραγωγής ενδυμάτων με το
χέρι ή με μια ραπτομηχανή , είτε σε ένα κατάστημα ενδυμάτων , είτε ως
φορέας ραπτομηχανή σε ένα εργοστάσιο . (Ή αυτός ) δεν μπορούν να έχουν
τις δεξιότητες για να κάνουν (σχεδιασμός και τεμαχισμένα), τα ενδύματα , ή να
χωρέσει σε ένα μοντέλο .
Ένας δάσκαλος του σχεδιασμού μόδας διδάσκει την τέχνη και την τέχνη του
σχεδίου μόδας στην τέχνη ή τη σχολή μόδας .
Ένα έθιμο clothier κάνει custom -made ενδυμάτων κατά παραγγελία , για ένα
συγκεκριμένο πελάτη .
Μια μοδίστρα ειδικεύεται στην παραγγελία γυναικείων ενδυμάτων : πρωινα,
κοκτέιλ και βραδινά φορέματα , ρούχα των επιχειρήσεων και κοστούμια ,
προίκα , αθλητικά ρούχα και εσώρουχα .
Εικονογράφος ισοπαλίες και χρωματίζει τα σχέδια των ρούχων για εμπορική
χρήση .
Μια forecaster μόδας προβλέπει τι χρώματα , μορφές και σχήματα θα είναι
δημοφιλής ( "on- τάση» ) πριν από τα ρούχα είναι προς πώληση στα
καταστήματα .
Ένα μοντέλο φοράει και εμφανίζει ρούχα σε επιδείξεις μόδας και φωτογραφίες
.
Ένα κατάλληλο μοντέλο βοηθά το σχεδιαστή μόδας φορώντας και
σχολιάζοντας την τακτοποίηση των ρούχων κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού
τους και προ- κατασκευή . Fit μοντέλα πρέπει να είναι ένα συγκεκριμένο
μέγεθος για το σκοπό αυτό .
Ένας δημοσιογράφος μόδας γράφει άρθρα περιγράφοντας τα ενδύματα που
παρουσιάζονται ή τάσεις της μόδας , για περιοδικά και εφημερίδες .
13. Ένας ειδικός στις αλλαγές ( alterationist ) ρυθμίζει την τακτοποίηση των
ολοκληρωμένων ενδυμάτων , συνήθως έτοιμα - a-porter , και μερικές φορές
ενα νέο στυλ . ΣΗΜΕΙΩΣΗ : ακομα και αν οι ράφτες αλλάζουν τα ρούχα για να
ταιριαξουν στον πελάτη , δεν σημαινει πως είναι alterationists .
Ένας σύμβουλος μόδας και καρταρομπας συνιστά στυλ και χρώματα που
είναι κολακευτικα για τον πελάτη .
Σχολές Μόδας
Υπάρχουν μια σειρά από πολύ γνωστές εξειδικευμένες σχολές τέχνης και
σχολές σχεδιασμού σε όλο τον κόσμο που προσφέρουν βαθμούς στο σχέδιο
μόδας και της τεχνολογίας σχεδιασμού μόδας. Κάποια κολέγια προσφέρουν
επίσης Masters μαθημάτων μοδας. Αν και δεν είναι μια απαίτηση να έχουν
ένα πτυχίο σε μεταπτυχιακό επίπεδο, συνιστάται από όσους ήδη εργάζονται
στον κλάδο να εχουν μελετήσει σε αυτό το επίπεδο.
Οι πιο αξιοσημειωτες σχολες στον κοσμο ειναι
Στην Αργεντινή: School of Architecture, Design and Urbanism, University of
Buenos Aires, Buenos Aires University of Palermo, Buenos Aires Bangladesh
National Institute of Fashion Technology, Dhaka Shanto-Mariam University of
Creative Technology, Dhaka [[BGMEA University of Fashion & Technology]
(BUFT)], Dhaka Belgium Royal Academy of Fine Arts (Antwerp)
Στην Γαλλία: IFA Paris Georgia Tbilisi State Academy of Arts Germany AMD
Academy of Fashion and Design
Στο Βερολίνο: University of the Arts HTW Berlin University of the Arts
Bremen Kunstakademie Düsseldorf Giebichenstein Castle Academy of Arts in
Halle Academy of Fine Arts, Karlsruhe Academy of Fine Arts, Munich
Academy of Fine Arts, Nuremberg Design Hochschule Schwerin
Στην Ιταλία: Istituto Marangoni Politecnico of Milan Istituto Europeo di Design
University Iuav of Venice Great Britain England London Istituto Marangoni
Στο Λονδίνο: College of Fashion Central Saint Martins College of Art and
Design University of Westminster Kingston University University of Brighton
De Montfort University Richmond University Bradford College
14. Στη Σκοτία: The Glasgow School of Art Edinburgh College of Art Ireland
Limerick School of Art and Design National College of Art and Design
Στην Ινδία: National Institute of Fashion Technology Pearl Academy of
Fashion Apeejay Institute of Design Pakistan Pakistan Institute of Fashion
and Design
Στη Ρουμανία: Art and Design University of Cluj-Napoca
Στις ΗΠΑ: Kent State University in Kent, Ohio Columbia College Chicago in
Chicago, Illinois Fashion Institute of Technology in New York City, New York
Fashion Institute of Design & Merchandising in Los Angeles, California
O'More College of Design in Franklin, Tennessee Otis College of Art & Design
in Los Angeles, California Parsons The New School for Design in New York
City, New York Philadelphia University in Philadelphia, Pennsylvania Pratt
Institute in New York City, New York Savannah College of Art and Design in
Savannah,
School of the Art Institute of Chicago in Chicago, Illinois Virginia
Commonwealth University in Richmond, Virginia Woodbury University in
Burbank, California
Φωτογραφία μόδας
Πριν τις φωτογραφίες μόδας τα ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ και γενικά
οποιαδήποτε άλλη εικόνα υπήρχε σε σχετικά περιοδικά πριν τα τέλη του 19ου
αιώνα, απεικονιζόταν με σκίτσα. Με την χρήση φωτογραφιών όμως οι εικόνες
έγιναν πιο ζωντανές και η μόδα απέκτησε μία ακόμα μορφή.
Η εκτύπωση ραστέρ (halftone printing), η οποία πρωτοεμφανίστηκε την
δεκαετία του 1850 από τον βρετανό φωτογράφο William Henry Fox Tolbot. Η
απήχηση στα περιοδικά ήταν τεράστια. Επέτρεπε στις γυναίκες εκείνης της
εποχής να κυνηγούν την μόδα μέσω εκπληκτικά ρεαλιστικών, έγχρωμων,
γυαλιστερών φωτογραφιών.
Μετά την διάδοση της εκτύπωσης ραστέρ άρχισε η έκδοση περισσότερων
περιοδικών μόδας, όπως το αμερικάνικο Vogue(1909) και το Harper’s Bazzar
που ακολούθησε. Έτσι δημιουργήθηκε ένα νέο επάγγελμα: του φωτογράφου
μόδας.
15. Πρώτος φωτογράφος μόδας επί πληρωμής ήταν ο Baron Adolphe de Meyer
το 1914. Δουλειά του ήταν να φωτογραφίζει ,όχι μοντέλα, αλλά επιφανείς
γυναίκες της κοινωνίας με ιδιαίτερο στιλ, των οποίων οι φωτογραφίες
δημοσιεύονταν στο Vogue.
Γνωστοί φωτογράφοι είναι: ο Edward Steichen, George Hoyningen-Henne και
Cecil Beaton. Αυτοί πειραματίστηκαν με νέες φωτογραφικές τεχνικές και
συνδυασμούς και έθεσαν το κλίμα για τη φωτογραφία της μόδας κάνοντας την
αναπόσπαστο τμήμα τη βιομηχανίας της μόδας που ξέρουμε μέχρι σήμερα.
Περιοδικά μόδας
Μέχρι τα τέλη του 20ου
αιώνα, τα περιοδικά μόδας, οι συντάκτες και γενικά το
προσωπικό τους είχε τόση δύναμη που μπορούσε να φτιάξει ή να
καταστρέψει την καριέρα ενός σχεδιαστή ή κάποια τάση. Το μόνο που
αρκούσε πλέον ήταν μερικές πολύ προσεγμένες λέξεις.
Vogue
Το πιο υσχηρό περιοδικό μόδας στον κόσμο είναι το vogue. Δεν είναι μόνο το
περιοδικό με την μεγαλύτερη επιρροή αλλά και ένα από τα πιό διαχρονικά.
Αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση σε ποιότητα και στυλ για αμέτρητα
περιοδικά μόδας ανά τον κόσμο. Πλέον εκδίδετε σε 19 χώρες παγκοσμίως.
Αλλά το vogue δεν ήταν πάντα έτσι. Ξεκίνησε το 1892 σαν ένα μικρό
εβδομαδιαίο περιοδικό στην Νέα Υόρκη ιδρυμένο από τον Arthur Baldwin
Turnure. Το περιοδικό όμως απογειώθηκε μετά τον θάνατο του, όταν
αγοράστηκε από έναν νέο δικηγόρο και εκδότη τον Conde Nast, ο οποίος
αναδιαμόρφωσε το περιοδικό, προσθέτοντας περισσότερο χρώμα,
διαφημίσεις και άρθρα.
Το περιοδικό πλέον έβγαινε ανά δεκαπενθήμερο αντί για εβδομαδιαία.
Άρχισαν να εκδίδονται, με μεγάλη επιτυχία, η βρετανική και γαλλική έκδοση
αλλά και η ισπανική, η οποία όμως δεν είχε μεγάλη απήχηση.
Έτσι το vogue μεταμορφώθηκε σε ένα ενδιαφέρον περιοδικό μόδας το οποίο
προοριζόταν για εύπορες γυναίκες της κοινωνίας.
16. Όταν το vogue έφτασε στην Βρετανία το 1961 επικρατούσε ο Πρώτος
Παγκόσμιος πόλεμος και το ηθικό του κόσμου ήταν χαμηλό. Παρ’όλα αυτά, η
περίοδος του πολέμου ωφέλησε την έκδοση του περιοδικού. Οι γυναίκες που
έμεναν πίσω, ενώ οι άντρες τους βρίσκονταν στο μέτωπο, μπορούσαν να
καταφύγουν στον κόσμο της μόδας και της υψηλής κοινωνίας. Επίσης ήταν
πρόθυμες να δουλέψουν στο περιοδικό ως μέλη συντακτικών ομάδων. Μετά
τον πόλεμο, ήταν τα νέα μεσαία στρώματα που επικρατούσαν στα περιοδικά
μόδας.
Οι συνδρομές του περιοδικού απογειώθηκαν κατά την διάρκεια της Μεγάλης
ύφεσης και του Παγκοσμίου Πολέμου.
Συνδυασμός Μόδας-Κινηματογράφου
Λένε ότι στις μέρες μας, αντί η τέχνη να προωθεί την κατανάλωση, τα
καταναλωτικά προϊόντα τροφοδοτούν την τέχνη. Αφορμή για τις σκέψεις αυτές
αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο η μόδα τρέφει και τρέφεται από/με τον
κινηματογράφο.
Τα μικρού μήκους φιλμ που μεγάλοι οίκοι μόδας αναθέτουν σε σκηνοθέτες με
σκοπό να «μιλήσουν» με τη δική τους γλώσσα για τα προϊόντα τους γίνονται
όλο και καλύτερα. Επίσης γίνονται όλο και πιο υπαινικτικά ως προς τον
εμπορικό τους χαρακτήρα.
Πρώτο παράδειγμα το χαριτωμένο ταινιάκι «Made in England» της στυλίστας
Kate England γνωστής ήδη για τις συνεργασίες της με τον Αλεξάντερ Mack
Queen , τον Tom Φορντ ,την Kate Moss και για το Top shop. Η ανάθεση έγινε
από την αγγλική αυτοκινητοβιομηχανία Vauxhall, και μολονότι το όχημα που
οδηγεί ο νεαρός πρωταγωνιστής αποτελεί μια πρόσφατη δημιουργία , το
καλλιτεχνικό αποτέλεσμα τιμά απολύτως την εταιρεία. Άλλωστε, σκοπός του
«Made in England» ήταν να μιλήσει για την νεανική αγγλική κουλτούρα.
Πιο κλασικό στο είδος του αλλά εξίσου ενδιαφέρον είναι το νέο μικρού μήκους
φιλμ του οίκου Prada «Castello Cavalcanti» που ανατέθηκε στον Γουες
Άντερσεν. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του φιλμ είναι ότι τα ρούχα και
αξεσουάρ του οίκου δεν παίζουν κανένα ρόλο στην ταινία, βασικά δεν
εμφανίζονται καν. Η ατμόσφαιρα του φιλμ έχει το γνώριμο σουρεαλιστικό
ύφος του Άντερσεν και τη κομψότητα της Prada, που περνάει ελαφριά σαν
17. άρωμα. Άλλωστε αυτά τα μικρά διαμαντάκια δεν επιδιώκουν να στείλουν τους
καταναλωτές στα μαγαζιά, αφού τα αγαθά που διαφημίζονται, δεν πωλούνται
καν.
Αυτό που μένει στον καταναλωτή είναι η καλλιτεχνική απόλαυση, που βγαίνει
από τον συνδυασμό των τεχνών της μόδας και του κινηματογράφου, η οποία
γίνεται όλο και μεγαλύτερη.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα ταινιών και σειρών που άφησαν εποχή στον
χώρο της μόδας:
Devil Wears Prada (2006): Βλέπουμε μια πιο σύγχρονη βερσιόν
παρουσίασης της σύγχρονης πραγματικότητας στα περιοδικά μόδας. Με τη
Meryl Streep στον ρόλο της Miranda Priestly, διευθύντριας του μεγαλύτερου
περιοδικού μόδας Runway, να βασανίζει την βοηθό της, άσχετη με τον χώρο,
Anne Hathaway. Πολλά από τα ρούχα της ταινίας ήταν δημιουργίες πολλών
διάσημων και διακεκριμένων σχεδιαστών, με πιο σημαντική την Patricia Field
που έχει δουλέψει και στο Sex and the city.
Sex and the City: Η τηλεοπτική σειρά (1998-2004) και οι δύο ομώνυμες
ταινίες που ακολούθησαν (2008, 2010). Εκατομμύρια γυναίκες ανά τον
πλανήτη ταυτίστηκαν με τις ηρωίδες Κάρι Μπράντσο, Σαμάνθα Τζόουνς,
Σαρλότ Γιορκ και Μιράντα Χομπς. Τέσσερις φίλες και διαφορετικοί
χαρακτήρες, οικονομικά ανεξάρτητες, συναντιούνται στα πιο μοντέρνα στέκια
του Μανχάτταν και συζητούν ανοιχτά για τα δυο πιο αγαπημένα θέματα: τους
άντρες και τα ρούχα. Όλες οι νευρώσεις και τα άγχη των γυναικών των
μεγαλουπόλεων προβάλλονται συχνά με αυτοσαρκαστική διάθεση: αυτονομία
και αυτοδιάθεση ή εγκλωβισμός στην εικόνα, ελευθερία κινήσεων ή
περιορισμός σε άβολα, αλλά μοντέρνα, ρούχα, ανεμελιά και απελευθέρωση ή
επικίνδυνη ισορροπία πάνω στα δωδεκάποντα Manolo Blahnik, σεβασμός
στην προσωπικότητα ή εμμονή στην ετικέτα, συμφιλίωση με το χρόνο ή
επώδυνες επεμβάσεις που σβήνουν τα ίχνη του
Gilda (1946): Το στράπλες φόρεμα «θήκη» σχεδιασμένο από τον Jean
Louis έχει συντελέσει στη διαμόρφωση της εικόνας της femme fatale και
αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως μια εικόνα της μόδας και του
κινηματογράφου. Η εφημερίδα "The Independent" το ονόμασε μία από τις
18. δέκα καλύτερες στιγμές μόδας στον κινηματογράφο. Το φόρεμα είναι
κατασκευασμένο από μαύρο σατέν με ευθύ ντεκολτέ, αφήνοντας τους
ώμους γυμνούς. Στη σκηνή στην οποία εμφανίζεται, το βλέπουμε σε
συνδυασμό με ένα ζευγάρι μακριά γάντια. Σε μια μεταγενέστερη ταινία
(Who Framed Roger Rabbit) ο χαρακτήρας καρτούν
της Jessica Rabbit φορά παρόμοιο φόρεμα, κόκκινου χρώματος και είναι
εμπνευσμένος από τη Hayworth στη σκηνή που φορά το συγκεκριμένο ρούχο.
Επίσης, η Jessica Rabbit σχεδιάζεται να καλύπτει το ένα της μάτι, κάτι που
ήταν σήμα κατατεθέν της Veronika Lake, κινηματογραφικό icon της δεκαετίας
του 1940.
They Won't Forget (1937): Με την Lara Turner, η οποία έπαιξε το πρώτο
"Sweater Girl", λανσάρει ένα ανεπίσημο λουκ για τις νέες γυναίκες που τόνιζε
το μεγάλο στήθος, σπρωγμένο προς τα πάνω από το στηθόδεσμο. Η τάση
αυτή κυριαρχεί έως και τη δεκαετία του 1950 και αποτελεί, αναμφισβήτητα, το
πρώτο σημαντικό στυλ νεανικής μόδας.
Pandora’s Box (1929): To λουκ της Louise Brooks ήταν αντιπροσωπευτικό
για τη δεκαετία του ’20 με το «μπομπ» χτένισμα, τα γυαλιστερά μαλλιά, το
χλωμό δέρμα, τα smokey μάτια, τα κόκκινα χείλη και το καπέλο τύπου cloche.
;
Saturday Night Fever( 1977): Σημαδεύει την κινηματογραφική ιστορία και τη
σχέση κινηματογράφου – μόδας. Αντιπροσωπεύει την κουλτούρα της Disco,
την κουλτούρα πολλών νέων στα τέλη εκείνης της δεκαετίας, που ζουν μια
άχρωμη και αδιέξοδη ζωή τις καθημερινές, αλλά τα Σαββατόβραδα "του
δίνουν και καταλαβαίνει" στις πίστες με λαμπρές χορευτικές φιγούρες και
ανάλογα κουστούμια. Αξεπέραστος ήρωας ο Τόνι Μανέρο, που τον
ενσαρκώνει με απόλυτη επιτυχία ο Τζων Τραβόλτα.
Indiana Jones:Το σαφάρι λουκ συνδέεται με τις
που αφηγούνται τις περιπέτειες του ομώνυμου τολμηρού αρχαιολόγου. Πολλοί
πιστεύουν ότι αυτές αποτέλεσαν μια τάση της δεκαετίας του ’80 στη μόδα.
Απόδειξη η δημιουργία το 1978 της Banana Republic, εταιρίας ρούχων, που
19. λανσάρει κυρίως χακί χρώματος ή με animal print ενδύματα, σακάκια με ζώνες
και ανάλογα καπέλα. Το σαφάρι λουκ συνδέεται και με μια άλλη ταινία που
δημιούργησε αίσθηση την ίδια δεκαετία.
Out of Africa (1985): Αφηγείται τη ζωή της συγγραφέως Κάρεν Μπλίξεν - την
υποδύεται η Μέριλ Στριπ - η οποία εγκαταλείπει τη ζωή της στη Δανία,
παντρεύεται ένα φίλο της, αποκτώντας τον τίτλο της Βαρόνης, και
μεταναστεύει στην Αφρική, όπου δημιουργεί μια φυτεία καφέ και σχολείο για τα
παιδιά της περιοχής. Η αγάπη της για το νέο τόπο αντικατοπτρίζεται στα
ρούχα που επιλέγει, εικόνα που υπαγορεύει και ενισχύει την τάση του σαφάρι
στη μόδα και η οποία εμφανίζεται, ως σταθερό μοτίβο, στις καλοκαιρινές
επιδείξεις πολλών σχεδιαστών μέχρι και σήμερα.
Working girl (1988): Η Μέλανι Γκρίφιθ, στο ρόλο της Τες εκπροσωπεί
επιτυχημένα το νέο στυλ αυτής της δεκαετίας.. Αυτό της εργαζόμενης, αλλά και
ανερχόμενης στον κόσμο των επιχειρήσεων, των τραπεζών και των
χρηματιστηρίων, γυναίκας. Την εικόνα της, μαύρα και γκρι κουστούμια και
ταγιέρ, συνδυασμένα με λευκά πουκάμισα, και συμπλήρωμα επαγγελματικές
μεγάλες τσάντες, σπεύδουν να υιοθετήσουν όλα τα φιλόδοξα κορίτσια του
δυτικού κόσμου. Ποιος είπε ότι μια γυναίκα με επαγγελματικές φιλοδοξίες
πρέπει να ντύνεται και να συμπεριφέρεται σαν άντρας; Η ταινία Legally
blonde (2001) παίζει με τις προκαταλήψεις για τις ροζ γατούλες και τις
ξανθιές χαζούλες και κάνει την ανατροπή, φέρνοντας ξανά το ροζ, το φούξια
και τις συναφείς αποχρώσεις στο προσκήνιο μαζί με όλα τα θηλυκά αξεσουάρ.
H Grace Kelly άφησε το αποτύπωμά της στη μόδα με τη μορφή της. Ψηλή,
λιγνή με κατάξανθα μαλλιά και ψυχρά γαλάζια μάτια- πάντα εικόνα
τελειότητας. H Kelly ακόμα και όταν εμφανιζόταν με casual αθλητικά ρούχα,
πάντα ήταν κομψή και αβίαστη. Η γκαρνταρόμπα από τις ταινίες της έχει
μείνει στην ιστορία, από το διάφανο νεγκλιζέ στο Rear Window του Alfred
Hitchcock έως το κάπρι παντελόνι της και τα μαντήλια στο To Catch a Thief.
Έθεσε το πρότυπο μιας φρέσκιας, υγιούς εικόνας, αυτής του κοριτσιού της
διπλανής πόρτας με γυναικεία αύρα και λεπτή σεξουαλικότητα. Το μακιγιάζ
20. της ήταν ανάλαφρο, τα μαλλιά της έλαμπαν και τα ρούχα της ήταν άψογα:
πένσιλ φούστες έως το γόνατο, μεσάτα τζάκετ ή απλές κλασικές τουαλέτες.
Edith Head: Είχε λάβει 8 βραβεία Ακαδημίας (Όσκαρ) για το Καλύτερο
Κουστούμι(A Place in the Sun [1951], κ.ά.) και 35 υποψηφιότητες (To Catch
a Thief [1955], Funny Face[1957], κ.ά. για την ίδια κατηγορία, κάτι που την
έκανε την πιο τιμημένη γυναίκα στην ιστορία των βραβείων. Το 1955
βραβεύτηκε για την ταινία Sabrina, παρόλο που τα συνόλα που φορούσε σε
αυτήν η Audrey Hepburn ήταν δημιουργίες του Hubert de Givenchy,
διαλεγμένες από την ίδια την ηθοποιό και καθιέρωσαν την ταινία ως μία από
τις πιο στυλάτες των '50s.
James Acheson: The Last Emperor (1987), Dangerous
Liaisons (1988), Restoration (1995), Daredevil (2003)
Colleen Atwood: Chicago (2002)- Oscar, Memoirs of a Geisha (2006)-
Oscar, Alice in Wonderland (2011) -Oscar, Lemony Snicket's A Series of
Unfortunate Events (2004), στις περισσότερες ταινίες τουTim Burton.
Milena Canonero: A Clockwork Orange (1971), Chariots of Fire (1981),
Marie Antoinette (2006)-Oscar
Sandy Powell: Velvet Goldmine (1998), Shakespeare in Love (1998)-Oscar,
Gangs of New York (2002), The Aviator (2004)-Oscar, The Young Victoria
(2009)-Oscar
Επίλογος
Μέσω αυτής της εργασίας ανακαλύψαμε γιατί η μόδα είναι μία από τις πιο
δυνατές και ενδιαφέρουσες τέχνες σε όλο τον κόσμο. Ότι συνδυάζει κίνηση,
σχέδιο και αρχιτεκτονική και ότι χρησιμεύει ως μέσο έκφρασης , χαρακτήρα,
συναισθημάτων, απόψεων και αντιλήψεων. Επείσης είδαμε τις πολλές
μορφές της μόδας και πώς μπορούν και επηρεάζουν τον κόσμο γύρω μας.
