3. “Σασ υπενθυμύζω ακόμα, αδελφού, το
χαρμόςυνο ϊγγελμα που ςασ μετϋδωςα, το
οπούο και αποδεχτόκατε και ςτο οπούο
παραμϋνετε. Mϋςω του οπούου και ςώζεςτε,
αν φυςικϊ το κατϋχετε ϋτςι όπωσ ςασ το
μετϋδωςα, εκτόσ πια αν πιςτϋψατε ϊςκοπα.
Γιατύ, βϋβαια, ςασ παρϋδωςα από την αρχό
κιόλασ εκεύνο το οπούο και παρϋλαβα, ότι
δηλαδό ο Xριςτόσ πϋθανε για τισ αμαρτύεσ μασ
ςύμφωνα με τισ Γραφϋσ, και ότι ενταφιϊςτηκε
και ότι ϋχει αναςτηθεύ την τρύτη μϋρα
ςύμφωνα με τισ Γραφϋσ.” - Α’ Κορινθίουσ 15:1-4
4. Εν ολίγοισ, αυτή είναι η πίςτη των χριςτιανών. Ο
Χριςτιανιςμόσ είναι μοναδικόσ ςε ςύγκριςη με τισ
άλλεσ θρηςκείεσ, επειδή, ο Χριςτιανιςμόσ είναι
περιςςότερο πράγμα ςχέςησ παρά θρηςκευτικών
ςυνηθειών. Αντί να μένει ςταθερά ςε λίςτα “κάνε
και μη κάνε,” ο ςτόχοσ των Χριςτιανών είναι να
καλλιεργούν ςτενή ςχέςη με το Θεό Πατέρα.
Αυτή η ςχέςη έγινε δυνατή εξαιτίασ του έργου
του Ιηςού Χριςτού, και εξαιτίασ υπηρεςίασ του
Αγίου Πνεύματοσ ςτην ζωή των Χριςτιανών.
5. Και ενώ πολλέσ θρηςκείεσ απαιτούν από τον
άνθρωπο να κάνει οριςμένα πράγματα ή να μην τα
κάνει, ςτον Χριςτιανιςμό αντίθετα, πρόκειται για
ςχέςη με τον Θεό.
6. Ο Χριςτιανιςμόσ είναι πίςτη
ότι ο Χριςτόσ πέθανε ςτο
ςταυρό για να πληρώςει το
μιςθό τησ αμαρτίασ και ότι
αναςτήθηκε. Σο δικό ςου
χρέοσ τησ αμαρτίασ έχει
πληρωθεί και εςύ μπορείσ να
έχεισ κοινωνία με τον Θεό. Εςύ
μπορείσ να έχεισ τη νίκη επί
τησ αμαρτωλήσ φύςησ ςου και
να βαδίζεισ ςτην κοινωνία
υπακούοντασ το Θεό. Αυτό
είναι ο αληθινόσ Χριςτιανιςμόσ
τησ Βίβλου.
