1. Αφηγητής: Σιμερα ιταν μια ξεχωριςτι μζρα για τθν Αγγελικι .Επιτζλουσ
είχε φτάςει θ ςτιγμι για να πλθρωκεί μετά από τρεισ μινεσ εργαςίασ. Θα
αγόραηε παιχνίδια για το γιο τθσ, κα ζπαιρνε ζνα φόρεμα που είχε δει
ςτθ βιτρίνα ενόσ καταςτιματοσ (ε, να μθν το ςυνδυάςει και με ζνα
ηευγάρι παποφτςια;). Τόςα πολλά «κα» ςτο μυαλό τθσ που μπερδεφονταν
και γίνονταν όλα ζνα κουβάρι. Και θ Αγγελικι δεν είχε ςκοπό να αφιςει
κανζναν να τθσ χαλάςει τθ χαροφμενθ διάκεςθ που είχε.
(Χτυπάει τθν πόρτα του γραφείου του αφεντικοφ τθσ και μπαίνει μζςα
με ζνα μεγάλο χαμόγελο. Ο κφριοσ Παραδάκθσ ςθκϊνει τα μάτια του από
τα χαρτιά του και με ζνα ςκυκρωπό βλζμμα τθσ δείχνει μια καρζκλα)

2. Κ. Παραδάκης: Κάκιςε, τθσ είπε.( Η φωνι του κοφτι και
κατθγορθματικι. Σκφβει το κεφάλι του)
Αφηγητής: Για τον φιλάργυρο κφριο Παραδάκθ ιταν ακόμα μία μζρα
από εκείνεσ που ζπρεπε να πλθρϊςει τουσ υπαλλιλουσ του και να
χάςει μερικά ευρουλάκια. Κι όπωσ όλοι οι εργοδότεσ είχε νευράκια.
Κ. Παραδάκης: Να υποθέςω πωσ ήρθεσ για το μιςθό ςου. Έτςι δεν
είναι; ( ρωτά με έναν αυςτηρό τόνο).
Αγγελική : Μα φυςικά, του απάντθςε. Εςείσ ο ίδιοσ μου είχατε πει να
ζρκω ςιμερα το πρωί ςτισ 10 ακριβϊσ. Κι όπωσ βλζπετε δεν άργθςα
οφτε λεπτό.( προςπάκει να αςτειευτεί).
Αφηγητής: Η ςχζςθ τθσ με το αφεντικό τθσ τισ υπόλοιπεσ μζρεσ ιταν
πολφ καλι. Σιμερα όμωσ όχι. Σιμερα ιταν τελείωσ διαφορετικόσ.
Κ. Παραδάκης: Λοιπόν για να δοφμε(φοράει τα γυαλιά του και
διαβάηει κάτι ςυμβόλαια). Ο μιςκόσ ςου ςυμφωνιςαμε να είναι 500
ευρϊ το μινα κι εςφ ζχεισ τρεισ μινεσ εδϊ. Σωςτά; και θ διάκεςι του
άρχιςε να επανζρχεται .

3. Αγγελική : Ακριβϊσ! Όπωσ τα λζτε, είπε μ’ ζνα αίςκθμα ςιγουριάσ.
Κ. Παραδάκης: Ωραία. Επομζνωσ ζχουμε.. (Χτυπάει το κινθτό του)
Με ςυγχωρείτε για ζνα λεπτό.(Παίρνει το κινθτό και βγαίνει ζξω να
μιλιςει και ςε λίγο ξαναμπαίνει)
Κ. Παραδάκης: Συγγνϊμθ για τθ κακυςτζρθςθ, αλλά ιταν επείγον κι
ζπρεπε να απαντιςω.(Με βιαςτικζσ κινιςεισ φοράει το παλτό του και
παίρνει τα κλειδιά του αυτοκινιτου)
(Η Αγγελικι παρατθροφςε τισ κινιςεισ του και προςπακοφςε να τισ
ερμθνεφςει, αλλά δεν τα κατάφερνε)
Αγγελική : Μθν ανθςυχείτε, ςε όλουσ ςυμβαίνουν αυτά. Τϊρα όμωσ
μποροφμε να ςυνεχίςουμε υποκζτω, είπε με μια κρυμμζνθ αγωνία ςτθ
φωνι τθσ.(Αρχίηει να χτυπάει νευρικά το πόδι τθσ ςτο πάτωμα)

4. Κ. Παραδάκης: Λυπάμαι πάρα πολφ, αλλά μου ζτυχε κάτι πολφ
ςθμαντικό και πρζπει να λείψω για μερικζσ ϊρεσ.(Μαηεφει τα χαρτιά
του και τα βάηει μζςα ς’ζνα φάκελο)
Αγγελική : Μα…(κομπιάηει) είπατε πωσ ςιμερα κα μου δίνατε το
μιςκό μου και τϊρα μου λζτε ότι πρζπει να φφγετε;
Κ. Παραδάκης: Όπωσ ςασ είπα και πιο πριν, λυπάμαι αλλά είναι
ανάγκθ να φφγω. Αν κζλετε όμωσ μπορείτε να ζρκετε ςε κανα δυο
ϊρεσ, όταν κα ζχω επιςτρζψει.
Αγγελική : Εντάξει. Τότε να μθ ςασ κακυςτερϊ άλλο.(Σθκϊνεται από
τθν καρζκλα τθσ και φοράει το ςάλι τθσ)
Κ. Παραδάκης: Περάςτε για να κλειδϊςω.(Βγαίνουν από το γραφείο
και κλειδϊνουν τθν πόρτα)

5. Μετά από δύο ώρες…
(Ο κφριοσ Παραδάκθσ και θ Αγγελικι ςτζκονται ζξω από τθν πόρτα του
γραφείου)
Κ. Παραδάκης: Βλζπω φτάςατε ςτθν ϊρα ςασ. Οφτε Άγγλοσ να
‘ςαςτε, αςτειεφτθκε.(Ανοίγει τθν πόρτα και με μία κίνθςθ του χεριοφ του
δείχνει ςτθν Αγγελικι να περάςει μζςα)
Κ. Παραδάκης: Κακίςτε. Και τϊρα πίςω ςτο κζμα μασ.(Χαλαρϊνει λίγο τθ
γραβάτα του, γιατί νιϊκει τον κόμπο να τον ςφίγγει και ανοίγει το φάκελο
με τα ςυμβόλαια) Λοιπόν ζχουμε 500 ευρϊ το μινα, άρα 1.500 ευρϊ για
τουσ τρεισ που είςαι εδϊ. Ωραία μζχρι τϊρα;
Αγγελική : Μάλιςτα.
Κ. Παραδάκης: Αλλά!(ςυνεχίηει με ζναν αυςτθρό τόνο) Είχεσ πάρει μια
εβδομάδα άδεια, γιατί το παιδί ςου ιταν άρρωςτο κι ζπρεπε να το
φροντίςεισ. Σου αφαιρϊ 100 ευρϊ, μασ μζνουν 1.400 ευρϊ.

6. Αγγελική : Μα εγϊ μόνο δφο μζρεσ πιρα άδεια…
Κ. Παραδάκης: Δθλαδι για να καταλάβω με αμφιςβθτείσ;(Ο τόνοσ
τθσ φωνισ του ανεβαίνει)
Αγγελική : Όχι, απλϊσ εγϊ…(Η φωνι τθσ αρχίηει να τρζμει)
Κ. Παραδάκης: Ωραία λοιπόν, ςυνεχίηουμε. Μια φορά είχε ζρκει ο
γιοσ ςου και χάλαςε τον υπολογιςτι.
Αγγελική : Μου υποςχεκικατε όμωσ πωσ δε κα υπάρξει καμιά
οικονομικι επιβάρυνςθ.(Τϊρα πλζον θ Αγγελικι είχε αρχίςει να
οργίηεται και κανείσ δεν μποροφςε να φανταςτεί τθ ςυνζχεια)
Κ. Παραδάκης: Δε κυμάμαι κάτι τζτοιο. Επομζνωσ αφαιρϊ άλλα
100 ευρϊ κι ζτςι ζχουμε 1.300 ευρϊ. Επίςθσ λόγω οικονομικισ
κρίςθσ αποφάςιςα να μειϊςω το μιςκό όλων των υπαλλιλων κατά
50 ευρϊ. Άρα ζχουμε 1.150 ευρϊ.(Ακουμπάει πίςω ςτθν πολυκρόνα
ικανοποιθμζνοσ για το αποτζλεςμα)

7. Αγγελική : Ε, λοιπόν αυτό ιταν.(Σθκϊνεται όρκια και ακουμπάει τα
χζρια τθσ ςτο γραφείο)Νομίηετε πωσ είμαι μια αφελισ γυναικοφλα
που κα πζςω ςτθν παγίδα ςασ και πωσ κα δεχτϊ τα ψίχουλα που μου
δίνετε ενϊ αξίηω πολλά παραπάνω; Θα ςασ πω κάτι και κζλω να το
κυμάςτε. Η γυναίκα δεν είναι πλζον εκείνο το άβουλο και αφελζσ
πλάςμα όπωσ άλλεσ εποχζσ. Ζχει πλζον μάκει να υψϊνει το ανάςτθμά
τθσ και να διεκδικεί τα δικαιϊματά τθσ και αυτά που τθσ αξίηουν.
Κ. Παραδάκης: Ναι, το γνωρίηω αυτό…(Λζει με χαμθλι φωνι)
Αγγελική : Σασ παρακαλϊ, αφιςτε με να τελειϊςω πρϊτα. Από τθν
θμζρα που ιρκα ςτθν εταιρεία ςασ δουλεφω αςταμάτθτα και κάνω
υπερωρίεσ για τισ οποίεσ δεν πλθρϊνομαι. Επιπλζον πρόκειται να
κλείςω μια δουλειά που κα φζρει ςθμαντικά ζςοδα ςτθν εταιρεία και
δζχτθκαν να υπογράψουν αυτι τθ ςυμφωνία μόνο αν είμαι εγϊ ςτθν
εταιρεία. Απαιτϊ λοιπόν να μου δϊςετε τα λεφτά μου αμζςωσ,
διαφορετικά φεφγω από τθν εταιρεία.

8. Κ. Παραδάκης: Ορίςτε. Είναι και τα 1.500 ευρϊ ςτο φάκελο.
(απλϊνει το χζρι του και τρζμοντασ τθσ τα δίνει)
Αγγελική: Ωραία. Μόνο που λείπουν μερικά λεφτά.
Κ. Παραδάκης: Αδφνατον όλα είναι μζςα. Μζτρθςζ τα.
Αγγελική: (Ανοίγει το φάκελο και κάνει πωσ μετράει) Είναι 1.500
ευρϊ. Λείπουν τα λεφτά από τισ υπερωρίεσ μου και μια μικρι
αυξθςοφλα για τθν άψογθ απόδοςθ τθσ εργαςίασ μου.
Κ. Παραδάκης: Πολφ καλά λοιπόν. Παραδζχομαι πωσ είςτε μια
ζξυπνθ και ικανι υπάλλθλοσ. Από αφριο λοιπόν κα πάρετε μια μικρι
αφξθςθ και κα πλθρϊνεςτε για τισ υπερωρίεσ ςασ.
ΤΕΛΟΣ