2. Το Ιςλάμ είναι μια μονοθεΰςτική θρηςκεία, η
οποία διαμορφώθηκε με το κήρυγμα και τη
δράςη του Προφήτη Μωάμεθ (Μουχάμαντ)
ςτισ αρχέσ του 7ου αιώνα.
Η θρηςκεία του Ιςλάμ γεννήθηκε ςτισ αραβικέσ ερήμουσ. Για πρώτη
φορά οι Άραβεσ αναφέρονται ςε ιςτορικέσ πηγέσ τον 1ο π.χ. αιώνα. Πριν
την έλευςη του Ιςλάμ, ςτην Αραβία υπήρχε ένασ πολύμορφοσ
πολιτιςμόσ πολλών φυλών, που χαρακτηριζόταν από αντιθέςεισ. Στον
πολιτιςμό αυτόν ςυνυπήρχε το κοςμοπολίτικο με το πρωτόγονο, και η
ζωή τησ πόλησ βριςκόταν πλάι με τον νομαδικό τρόπο ζωήσ. Ευρέωσ
διαδεδομένη ήταν ήταν η λατρεία πνευμάτων που κατοικούςαν ςτα
δέντρα και ςτισ πηγέσ των οάςεων. Ανώτεροσ μεταξύ των θεοτήτων ήταν
ο Αλλάχ, ο δημιουργόσ του κόςμου.

3. Οι πιςτοί τησ
ονομάζονται
Μουςουλμάνοι

4. Οι
μουςουλμάνοι
πιςτεύουν ςε
έναν και
μοναδικό
θεό, τον
«Αλλάχ»

5. Η ομολογία τησ Προςευχή (ςαλάτ). Σο τυπικό τησ λατρείασ προβλέπει
πίςτησ ςαχάντα ότι πέντε προςευχέσ ημερηςίωσ. Οι πιςτοί καλούνται ςτην
δηλαδή «Δεν υπάρχει προςευχή από το Μουεζίνη. Η βαςική λειτουργία γίνεται
άλλοσ θεόσ εκτόσ κάθε Παραςκευή για διαφοροποίηςη από τουσ
από το Θεό ο Χριςτιανούσ (Κυριακή) και τουσ Εβραίουσ (΢άββατο).
Μωάμεθ είναι ο
προφήτησ του Θεού»
Νηςτεία (ςάουμ). Σον
Ιερή αποδημία, δηλαδή
ένατο μήνα του
προςκύνημα ςτη Μέκκα (χάνζ).
Φόροσ ελεημοςύνησ Κάθε πιςτόσ θα πρέπει μία φορά Μουςουλμανικού
(ζακάτ). Πρόκειται τουλάχιςτον ςτη ζωή του να ημερολογίου
για ένα ποςό που επιςκεφθεί τουσ ιερούσ τόπουσ του απαγορεύεται η
προςφέρει για τουσ Ιςλάμ ςτη Μέκκα «αν μπορεί να κατανάλωςη φαγητού,
φτωχούσ κάθε αντεπεξέλθει ςτα έξοδα και αν οποιοδήποτε ποτού και
πιςτόσ μια φορά το εξαςφαλίςει την οικογένειά του ,κατά το κάπνιςμα καθόλη τη
χρόνο. τη διάρκεια τησ απουςίασ του». διάρκεια τησ ημέρασ .

6. Οι μουςουλμάνοι έχουν αρκετέσ ςημαντικέσ γιορτέσ.
Σο Ραμαζάνι εκ του τουρκικού ραμαζάν και αραβικού
ραμαντάν, είναι Θρηςκευτική -μουςουλμανική- εορτή
νηςτείασ. Αποτελεί ονομαςία του ένατου μήνα του
μουςουλμανικού έτουσ όπου ςύμφωνα με τη παράδοςη
δόθηκε το Κοράνι ςτουσ ανθρώπουσ προκειμένου ν΄
αποτελέςουν οι κανόνεσ του, οδηγό τησ ζωήσ τουσ.
Έτςι το Ραμαζάνι χαρακτηρίζεται ωσ ένασ από τουσ «πέντε
ςτύλουσ» του Ιςλάμ με χαρακτήρα υπακοήσ, εξιλαςμού και
προςευχήσ προσ το Θεό.
΢ε όλο το χρονικό διάςτημα αυτό, διάρκειασ
ενόσ μηνόσ, οι μουςουλμάνοι απέχουν
υποχρεωτικά, από ανατολήσ μέχρι δύςεωσ του
Ηλίου, από κάθε είδουσ τροφή ακόμη και νερό,
πολύ δε περιςςότερο από κάπνιςμα, ποτό,
αρώματα και ςεξουαλικέσ επαφέσ, όχι όμωσ
ςτο υπόλοιπο διάςτημα μέχρι την ανατολή του
Ηλίου. Σο Ραμαζάνι τελειώνει με τριήμερη
γιορτή.