Εργασία πάνω στο μάθημα της Βιολογίας από την μαθήτρια Μαρία Μποσμή. Τμήμα:Α'3

1. 1

2. • Κατά την εξέλιξη των ειδών, τα
ψάρια έχουν αναπτύξει τις πιο
διαφορετικές τεχνικές και
διαδικασίες στο ζευγάρωμα και
την διαδικασία της
αναπαραγωγής τους.
• Αφήνουν αυγά και σπέρμα στο
νερό και σταματούν εκεί να
ασχολούνται με την τύχη των
αυγών τους και φτάνουν σε
πολύπλοκες τεχνικές στον τρόπο
ζευγαρώματος, αλλά και της
φροντίδας των αυγών.
2

3. • Τα ψάρια που αφήνουν τα αυγά στο
νερό χωρίς να τα αποθέτουν κάπου
κάνουν πολύ περισσότερα από ότι
αυτά που τα προστατεύουν. Αυτό δεν
είναι τυχαίο.
• Όταν τα αυγά είναι απροστάτευτα, το
μεγαλύτερο μέρος τους γίνεται τροφή
άλλων ψαριών και ένα πολύ μικρό
μέρος τους καταφέρνει να φτάσει στο
στάδιο της εκκόλαψης.
• Αλλά και τότε, μέχρι να γίνουν ενήλικα
ψάρια πολλά πέφτουν θύματα άλλων
κυνηγών.
3

4. • Όταν πρόκειται να ζευγαρώσουν
δυο ψάρια, ξεκινούν με το φλερτ.
Μια διαδικασία που ακολουθούν,
που έχει να κάνει με
συμπεριφορά, με αλλαγή
χρώματος ή με αλλαγή ακόμα και
των χαρακτηριστικών σχεδίων
που έχουν πάνω στο σώμα τους.
Στόχος είναι να συγχρονιστούν
τα δυο μέρη ώστε την κατάλληλη
στιγμή, ταυτόχρονα να
αποθέσουν ωάρια και σπέρμα για
να είναι επιτυχημένη η
γονιμοποίηση των ωαρίων.
4

5. • Τα θηλυκά ψάρια φέρουν δύο
ωοθήκες, οι οποίες έχουν σχήμα
λουκάνικου. Από τις αυγομένες
ωοθήκες της μπάφας παράγεται το
αυγοτάραχο. Τα αρσενικά ψάρια
έχουν δύο επιμήκη υπόλευκα
όργανα τριγωνικά που φέρουν το
σπέρμα, οι σπερματοδόχοι κύστεις.
• Τα ωοτόκα ψάρια γεννούν τα αυγά
τους συνήθως ελεύθερα στο υγρό
περιβάλλον και εκεί τα αρσενικά
πλησιάζουν για να τα
γονιμοποιήσουν με το σπέρμα
τους. Η αναπαραγωγή των ψαριών
με τον τρόπο αυτό παρουσιάζει
τεράστιες απώλειες.
5

6. • Η περίοδος της αναπαραγωγής
γίνεται τους καλοκαιρινούς
μήνες. Μερικά είδη ωοτοκούν
για μεγάλο χρονικό διάστημα
από λίγα αυγά ημερησίως. Η
ωοτοκία επηρεάζεται από το
φως του ήλιου. Γι’ αυτό
ορισμένα ψάρια ωοτοκούν το
φθινόπωρο και το χειμώνα που
το φως του ήλιου δεν είναι
έντονο. Η ωοτοκία
επηρεάζεται, επίσης, από τη
θερμοκρασία, την ηρεμία, την
ασφάλεια, και την επάρκεια
τροφής του περιβάλλοντος.
6

7. 7