Sergio Coira Homenaxe Vítimas Holocausto CPI Virxe da Cela

1. Si, son un, pero no medio de moitos outros eh…? Vouche contar a historia
dunha vida, en concreto, a miña:
Pasei una infancia en pobreza, sen comida nin casa. Aos oito anos tiven que
marchar a Francia, con medo a que Franco ordenara matarnos a miña familia e a min.
Xa en Francia, pasei uns anos nunha praia, aínda en peores condicións. Cando xa o
tempo pasara e eu estaba pensando en quitarme a vida, un erro non facelo, chegaron o
xenerais franceses e mandáronnos ir a guerra contra os alemáns, ou botaríannos.
Como a España non podíamos regresar, fomos á Guerra. Xa no campo de
batalla, os soldados de Hitler, como era de prever, arrasáronnos. E non te penses que
nos mataron, leváronnos a un campo de concentración. Nese campo cun precioso
entorno, tivemos que ir carretando pedras para facer o muro que nos encerraría,
mentres unas persoas, por chamarlles dalgunha maneira, nos apuntaban con modernas
armas de fogo. Tódolos días despois de durmir como sardiñas en lata, vías que algún
dos teus compañeiros máis lonxevos faltaba, e ao saír, vías fume saíndo dunhas
grandes chemineas.
Un día, cando eu xa non podía co peso dos pantalón, que de papel parecían,
unha desas “persoas” que vixiaba veu a por min, metéronme nunha bonita sala, con
azulexos, semellaba una ducha. Un gas empezou a saír dunhas tuberías e…
Pois así foi a miña vida, agora estoute vixiando, sempre … Intenta que a miña
vida xamais se reproduza noutro ser…
Recreación do Holocausto
Sergio García Coira (3º ESO)