2.
Os tintes son composicións químicas que permiten
colorear o cabelo para resaltar a súa cor, cubrir
canas, ou ben resaltar a súa cor natural.
A forma máis común de tinte capilar consiste nun
proceso de dúas etapas: unha primeira etapa de
decoloración e unha segunda etapa de coloración.
Na etapa de decoloración, as cutículas (parte
externa do cabelo) ábrense para permitir a
decoloración e posterior absorción do tinte, as
proteínas responsables da cor orixinal decolóranse e
na etapa de coloración o novo pigmento
deposítase no cabelo dándolle a cor desexada.
4.
Tintes naturais: son aqueles como a
henna, o azafrán ou a manzanilla.
Tintes artificiais: son aqueles compostos
por sales de chumbo, nitrato de prata e
henna composta.
5.
Permanentes: Conteñen amoníaco (axente oxidante) que
penetra no interior da febra capilar retirando a melanina,
pigmentación natural do pelo, permitindo que os
pigmentos coa nova cor se fixen de forma definitiva. A
súa aplicación vai acompañada dun activador de
peróxido de hidróxeno (auga osixenada).
Semipermanentes: Non conteñen nin auga osixenada nin
amoníaco (ou contéñenos en cantidades moi baixas).
Penetran na zona superficial do talo capilar alterando a
súa estrutura. Son de pouca duración e refrescan cores
oxidadas.
Temporais: Consisten en moléculas pigmentadas que se
adhiren ao exterior do cabelo e que se van co primeiro
lavado.
6.
Vexetais: Son tintes inofensivos, recubren a
cutícula cunha cor amarelenta (destacan a
macela e o azafrán).
Metálicos: Son tóxicos e nocivos para a saúde,
tales como as sales chumbo e o nitrato de
prata.
Orgánicos sintéticos: Son cores permanentes
que precisan de auga osixenada para amosar
a cor. Non son tóxicos, pero precisan dunha
proba de alerxia antes da súa aplicación.
7.
A maior parte dos tintes empregan un axente alcalino, un
catalizador (acelerador da reacción química) que permite
unha decoloración máis rápida dos pigmentos naturais do
cabelo e é o responsable de abrir a cutícula (capa externa dos
cabelos) co fin de facilitar a absorción e penetración do tinte. O
alcalino máis utilizado é o amoníaco.
Outro compoñente destacado é a auga osixenada (peróxido
de hidróxeno), que ten por función oxidar (aclarar) o cabelo. A
forza de aclaración mídese en porcentaxes. Preséntase en
estado líquido a temperatura ambiente, con apariencia viscosa.
É desinfectante e agresiva para a pel.
Outro dos compoñentes da maioría dos tintes é a
parafenilendiamina ou PDD, produto químico que produce unha
cor natural que non se desvanece tan facilmente co lavado e o
secado. Trátase dunha substancia incolora que gaña cor una
vez exposta a osíxeno.
8.
Utilizados frecuentemente, os tintes con altas
concentracións de amoníaco e auga osixenada
poderían favorecer a caída do pelo.
Os tintes poden ocasionar reaccións irritativas na pel
que se manifestan con pel vermella e picor ou como
unha alerxia máis severa, sobre todo no caso de
tintes que levan parafenilendiamina, a cal pode
provocar eccemas, ampolas ou incluso incha-las
pálpebras ou os ollos.
Os tintes que presentan unha maior cantidade de
problemas son os permanentes.
