Sumamba ang mga sinaunang Greek sa mga Diyos at Diyosa. Pangunahin sa mga diyos at diyosa na nanahan sa pinakamataas na bundok sa Greece, ang Mount Olympus, ang sumusunod:

1. Zeus
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Si Zeus (Sinaunang Griyego: Ζεύς, Zefs, Zeús; Δίας, Diós, "banal na
hari") ay ang pinuno ng mga diyos at ang diyos ng kalangitan at ng
kulog sa mitolohiyang Griyego. Siya ang nangingibabaw,
pinakamakapangyarihan, pinakamataas, o supremong diyos ng
sinaunang mga Griyego.[1][2] Ginagamit niyang sandata ang kidlat na
may kasamang malakas na kulog, kaya't kilala rin siya bilang "Zeus
ang Tagapagkulog" (Zeus the Thunderer). Sa pamamagitan ng
kidlat at kulog, napamunuan niya ang iba pang mga diyos upang
makamit ang tagumpay laban sa mga higanteng nagnais na kuhanin
mula sa Olimpiyanong mga diyos at diyosa ang pagtaban at
pangingibabawsa daigdig. Partikular na ginagamit din ni Zeus ang
kanyang sandatang kidlat at kulog sa tuwinang magagalit.[3] Kilala
siya samitolohiyang Romano bilang Hupiter (Jupiter).
Sa mitolohiyang Etruskano, siya si Tinia.[4]
Ama ni Zeus si Cronus (Saturno sa Romano). Batay sa mitolohiyang
Griyego, napag-alaman ni Cronus na mapapalitan siya sa pagkahari
ng isa sa kanyang magiging mga anak. Kaya't nilulunok niya ang mga ito, sa bawat pagkakataon
magsisilang ang kanyang asawang si Rhea, upang mapigilan ang kanyang pagkagapi. Nalunok
niyang lahat ang kanyang mga naging anak kay Rhea, maliban na lamang kay Zeus na itinago ni
Rhea sa pulo ng Creta sa Gresya. Sa halip, ang nalunok ni Cronus ay isang batong ibinalot ni Rhea
sa isang kasuotan.[3]
Sa paglaki ni Zeus, napilit niya ang kanyang amang si Cronus na iluwa ang kanyang mga kapatid.
Nagkaroon sila ng kapangyarihan sa buong sanlibutan. Sa pamamagitan ng palabunutan,
nakapagtalaga sila kung sinu-suno ang mamumuno sa iba't ibang mga kaharian.[3]Naitalaga ni Zeus
sa kanyang kapatid na lalaking si Poseidon (o Neptuno sa Romano) ang karagatan. Sa isa pa
niyang kapatid na lalaking si Hades (o Pluto sa Romano) napunta ang daigdig sa ilalim ng lupa o
daigdig ng mga patay.[2][4]
Nang maging Hari ng mga Diyos si Zeus, pinagharian niya ang lahat ng iba pang mga diyos at mga
tao mula sa kanyang palasyong nasa itaas ng Bundok ng Olimpo, at nauupo sa isang ginintuang
tronong may palamuting mga batong hiyas. Mayroon ding nakapatong na isang koronang yari sa
dahon ng mga laurel sa ibabaw ng kanyang ulo. Natatanging mensahero niya ang agila. Tinagurian
din siyang Diyos ng Katarungan at Diyos ng mga Panunumpa (o mga Pangako) at Hospitalidad.[3]
Wala nang iba pang mas higit na makapangyarihan kay Zeus, maliban na lamang sa Mga
Kapalaran. Walang magagawa si Zeus kapag pinagpasyahang kuhanin ng Mga Kapalaran ang
buhay ng isang tao, gayundin kung nakapili na ang mga ito kung sino ang magwawagi sa isang
digmaan.[3]
Kabilang sa mga anak ni Zeus si Apollo (o Apollon), ang diyos ng araw, at si Artemis (o Diana), ang
diyosa ng buwan.

2. Hera
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Si Hera.
Si Hera ay ang kapatid na babae at asawa ni Zeus, ayon sa mitolohiyang
Griyego. Siya ang Reyna ng mga diyos, at
tinaguriang diyosa ngkasal o pakikipag-isang-dibdib.[1][2] Madalas na ikagalit
at ipagselos ni Hera ang palagiang pagkakaroon ng pakikipag-ugnayan ni
Zeus sa ibang kababaihang mga diyosa at tao, na nagkakaroon ng mga
supling dahil kay Zeus.[1][2] Inalalayan niya ang mga Griyego sa kanilang
pakikipagdigma laban sa mga Troyano. Tinatangkilik niya ang mga lungsod
ng Misenea, Isparta, at Argos. Tinatawag
siyang Juno o Hunosa mitolohiyang Romano.[1] Sa mitolohiyang Etruskano,
siya si Uni.
Nangangahulugang ang katawagang Hera para sa kaniya ng "luningning ng kalangitan" o "dilag"[3][2]
Bukod sa mga lungsod, may paborito rin siyang mga hayop: ang paboreal at ang baka.[2]
Bilang Reyna ng mga diyos, katangian niya ang kagandahan at pagiging mapagmalaki. Nagsusuot
siya ng ginintuang mga sandalyas, at may ginintuang trono.[
Aphrodite
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Si Aproditi o Afroditi (Griyego: Αφροδίτη; Latin: Aphrodite) ay
ang diyosa ng pag-ibig sa mitolohiya ng mga Griyego. Kilala siya
samitolohiyang Romano bilang si Venus, ang diyosa ng pag-ibig at
kagandahan.[1] Anak na babae si Aproditi ni Zeus at ni Dione, isangdiwata.[1]
Ayon sa isang bersiyon ng salaysay ukol sa kanya, ipinanganak si Aproditi
mula sa aphros o bula ng dagat.[1][2]
Lalaking anak niya kay Ares si Eros (Kupido). Siya rin ang ina ng bayaning
Troyanong si Aeneas, mula sa pakikipag-ugnayan niya kayAnchises. Tinunton
nina Julius Caesar at Augustus ang kanilang pinagmulang linyahe o ninuno
mula kay Benus, sa pamamagitan ng pinagmulan ni Aeneas.[1][2]
Kapag nakadama ng pag-ibig ang mga lalaki at babae ng mundo, sinasamba
nila sa Aproditi. Mayroon siyang matamis na ngiti at mahiligin sapaghalakhak.
Mayroon siyang isang hindi magandang katangian: nagiging pagtuya at
kanyang halakhak, at mayroon din siyang kakayahan at kapangyarihang
lumipol o manira.

3. Apollo
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Si Apollo o Apollon ay ang diyos ng liwanag at musika
sa mitolohiyang Griyego. Anak siyang lalaki
ni Zeus kay Leto (Latona), na anak na babae ng isang Titano.
Kapatid at kakambal siyang lalaki ni Artemis. Apollo rin ang tawag sa
kanya sa mitolohiyang Romano. Binabansagan din
siyang Phoibos o Phoebus na nangangahulugang maliwanag,
nakasisilaw, o nagliliyab dahil sa kanyang angking kabataan at
kaakit-akit na mukha, kaya't ikinakabit siya sa araw o bilang diyos ng
araw na si Helios sa Griyego o Sol sa Romano.[1][2] Kilala siya ng
mga Etruskano bilang Apulu o Aplu.[1]
Bilang diyos ng araw, lagi siyang maaasahan ng tao hinggil sa
katotohanan at maging ng kagandahan, sapagkat walang kadilimang
nagmumula kay Apollo. Wala ring mabangis na pag-uugali o pag-init
ng ulo at galit. Wala ring takot.[2]
Bilang diyos ng tugtugin, lumilikha at tumutugtog si Apollo ng musika mula sa isang
ginintuang kudyapi o lira. Ngunit isa rin siyang diyos na bihasa sa pagpana, na nagmamay-ari at
naghahawak ng sandatang pilak na pana.[1][2]
Isa siyang diyos na gumagabay sa tao upang malaman ang "kagustuhang banal". Bilang tagasunod
ni Apollo, nagtuturo ang kanyang orakulong nasa templo niya sa Delphi ng mga ukol sa sining,
pagbibigay lunas, at panggagamot o pagpapagaling
Ares
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Para sa ibang gamit, tingnan ang Ares (paglilinaw).
Si Ares.
Sa mitolohiyang Griyego, si Ares (sa Griyego, Άρης: "labanan") ay
ang diyos ng digmaan at anak ni Zeus (hari ng mga diyos)
at Hera.[1][2]Kinikilala siya ng sinaunang mga
Romano bilang Marte o Mars. Mas mataas at mas malawak ang
pagtingin ng mga Romano sa kanilang Marte kaysa sa Griyegong
Ares.[1] Sa mitolohiyang Etruskano, siya si Laran.[3]
Sa Iliada ni Homero, kumampi siya sa mga Troyano. Siya rin ang
ama ng magkapatid na kambal na mga lalaking
sina Romulus at Remus, na mga tagapagtatag ng Roma.

4. Athena
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Para sa ibang gamit, tingnan ang Athina (paglilinaw).
Si Athena, habang nakatuntong sa kanang kamayniya si Nike.
Para sa punong lungsod ng Gresya, tingnan ang Atenas.
Si Athina, (sulat Griyego: Αθηνά; Latin: Athena o Pallas
Athena[1]), ang Griyegong diyosa ng karunungan, estratehiya,
at digmaan, na katumbas
ni Minerva sa mitolohiyang Romano.[2][1] Sa kanya ipinangalan
ang lungsod-estado ng Athina, ang kanyang lungsod na
pangkasalukuyang punong lungsod ng buong Gresya.
Pinakadakila sa mga templong itinayo para sa kanya
ang Parthenon.
Demeter
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Si Demeter.
Si Demeter ay ang pangatlong kapatid na babae ni Zeus, ayon
sa mitolohiyang Griyego. Siya ang diyosa ng mga butil o buto ng
halaman o pananim, kaya't siya rin ang diyosa ng agrikultura. Batay sa
mitolohiya ng mga Griyego, siya ang nagturo sa mga tao kung paano
magtanim at magsaka. Kilala siya sa mitolohiyang
Romano bilang Ceres o Seres, na pinagmulan ng salitang Ingles
ng angkak, ang cereal.[1]
Bilang diyosa ng pag-ani, kalimitan siyang inilalarawan bilang isang
babaeng may bigkis ng ginintuang mga mais. Sinasamba siya ng lahat
ng mga uri ng taong nagtatanim at umaani. Siya ang ina
ni Persephone.[2]
Batay sa mitolohikong salaysay, tinangay ni Hades si Persephone
nang makita itong nangunguha ng mga bulaklak. Sinunggaban ni
Hades si Persephone at saka isinakay sa kanyang karong pangdigma.
Isang dahilan ng pagtangay ni Hades kay Persophone ang pagkakaroon nito ng kabigha-bighaning
kagandahan. Pangalawang dahilan ang upang gawin itong reyna niya. At pangatlo, upang magbigay
si Perspehone ng liwanag sa madilim na kaharian ni Hades na nasa Mundong Ilalim.[2]
Dahil sa pagtuklas na nawawala si Persephone, namighati si Demeter. Nagdala ang kanyang
kalungkutan ng tag-lamig na may pag-ulan ng yelo o niyebe sa mundo. Dahil sa tag-lamig,
nagkaroon ng panahon ng pagkakait sa tao at iba pang mga nilalang ng mga bungang nagmumula
sa pag-ani.

5. Hades
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Si Hades atang kanyang asong may tatlong ulo, si Cerberus.
Si Hades habang nasa Mundong Ilalim.
Si Hades ay ang diyos ng mga patay at kamatayan sa mitolohiyang
Griyego. Siya rin ang diyos ng Mundong Ilalim. Kapantay siya ng
mgadiyos ng Olimpo o labindalawang Olimpiyano.[1][2] Isa siya sa mga
anak ni Kronos. Kasama siya ng mga Olimpiyanong diyos na
nakipaglaban laban sa mga Titano, ngunit hindi siya magpakailanman
nanirahan sa Bundok ng Olimpo.[2] Tinagurian din siyang diyos ng
kayamanan, dahil sa nakakubling mahahalagang mga metal na
nakabaon at nakakubli sa lupa ng mundo.[1]
Nag-aari siya ng isang masalamangkang kalubkob o helmet, na nakapagdurulot ng pagka hindi
nakikita o pagkawala kapag isinusuot ito.
Poseidon
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Si Poseidon,na mayhawak na piruya.
Sa mitolohiyang Griyego, si Poseidon ang isa sa tatlong
naging anak na lalaki nina Kronos at Rhea. Siya ang
panginoon at diyos ng karagatan, kaya't mayroon siyang
kapangyarihan sa pagtaban ng mga alon, bagyo, at maging ng
mga lindol. Sa paglalarawan, katangian niya ang may hawak
ng isang sandatang piruya o tinidor, na kahawig ng isang
malaking tinidor o sibat na may tatlong tulis at mahabang
hawakan. Sa mitolohiyang Romano, kilala siya bilang
si Neptuno[1][2], at bilang si Nethuns sa mitolohiyang
Etruskano. SaNethuns hinango ang pangalan
niyang Neptuno.[3]
Mayroon siyang pag-aaring isang ginintuang karong pandigma na nakapagpapahinahon at
nakapagpapatag ng pisngi ng dagat kapag ipinadaraan niya ito sa ibabaw ng mga katubigan.
Bagaman nasa ilalim ng karagatan ang kanyang kaharian at palasyo, ngunit madalas siyang
dumalaw sa Bundok ng Olimpus. Batay sa mitolohikong salaysay hinggil kay Poseidon, siya ang
nagbigay ng kabayo sa tao.

6. Dionysos
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya
Para sa ibang gamit, tingnan ang Dionysus (paglilinaw).
Sa mitolohiyang Griyego, si Dioniso, Dionysos, o Dionysus ang
itinuturing na diyos ng alak at diyos ng mga baging. Anak na lalaki
siya ni Zeus kay Semele, isang babaeng tao. Si Dionisio ang huling
diyos na pumasok at nanirahan sa Bundok ng Olimpo. Kilala siya
samitolohiyang Romano bilang si Baco o Bacchus.
Bilang diyos ng alak, nagagawa niyang maging masiyahin ang tao sa
pamamagitan ng pag-aalok at pagpapainom ng alak. Ngunit nagagawa
niya ring mabangis ang tao dahil sa pagkalasing. Dahil sa kanyang
mga inumin, nabibigyan niya ng tapang ang tao, gayundin ng
kakayahang makagawa ng nakatatakot na mga bagay. Iniaalay ang
ilan sa mga sinaunang drama para sa kanya, dahil nakapagbibigay din
siya sa tao ng malikhaing inspirasyon.