Megalodon

2. ฉลามเมากโลดอน <Megalodon>
ลอสแอนเจลิส –เม็กกาโลดอน ฉลามขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยแหวกว่ายในท้องมหาสมุทร อาจจะตัวโตเกินไปจนทา
ให้มีแนวโน้มที่จะสูญพันธุ์ งานวิจัยชิ้นใหม่ชี้ว่า ด้วยสาเหตุที่ลึกลับบางประการ แม้ว่าสมาชิกขนาดเล็กที่สุดและ
ใหญ่ที่สุดของสายพันธุ์จะมีขนาดยาวเท่าๆกัน อสูรกายแห่งท้องทะเลนี้ขยายใหญ่ขึ้นในช่วงเวลา 14 ล้าน
ปี จากนั้นพวกมันก็สูญพันธุ์ไปหมดผู้ร่วมวิจัยคาตาลีนา พิเมียนโต นักศึกษาปริญญาเอกสาขาชีววิทยา ของ
มหาวิทยาลัยฟลอริด้า และสถาบันวิจัยเขตร้อนสมิธโซเนียนในปานามากล่าวว่า แม้ว่าจะไม่ชัดเจนนักว่าเหตุใด
เจ้าสัตว์ยักษ์นี้ถึงตัวโตขึ้นเรื่อยๆในช่วงวิวัฒนาการ แต่ขนาดใหญ่ของมันนั่นเองที่อาจทาให้มันเสี่ยงต่อการสูญ
พันธุ์มากขึ้น เธอนาเสนอผลงานวิจัยของเธอที่งานประชุมประจาปีของสมาคมสัตว์ดึกดาบรรพ์มีกระดูกสันหลัง ปี
ที่ 73ยิ่งใหญ่ยิ่งดีจริงหรือ?พีเมียนโตกล่าวว่า เม็กกาโลดอนสามารถยาวได้ถึง 60 ฟุต (18 เมตร)และมีแรงกัดที่
มีพละกาลังมากกว่าไทแรนโนซอรัส เร็กซ์ มัจจุราแห่งท้องทะเลเหล่านี้ข่มขวัญท้องมหาสมุทรตั้งแต่
ประมาณ 16 ถึง 2 ล้านปีที่แล้ว แม้ว่านั่นดูเหมือนว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน แต่ฉลามสายพันธุ์อื่นๆนั้นอยู่
รอดมาแล้ว 50 ล้านปีหรือนานกว่านั้นโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่มีนัยสาคัญในแปลนรูปร่างของมัน
“สายพันธุ์นี้ไม่ได้ประสบความสาเร็จอย่างที่พวกเราคิด” พิเมียนโตกล่าว “ฉลามหลายชนิดที่มีชีวิตอยู่ในยุคของ
เม็กกาโลดอนยังคงมีอยู่ทุกวันนี้”

3. ประวัติฉลามเมากโลดอน <Megalodon>
ประวัติศาสตร์อันสั้นของเม็กกาโลดอนทาให้พิเมียนโตตั้งคาถามว่าเป็นเพราะขนาดตัวของฉลาม
ชนิดนี้หรือไม่ที่สงผลต่อความสาเร็จด้านการวิวัฒนาการของพวกมัน
“ขนาดตัวส่งผลกระทบแทบจะทุกแง่มุมของระบบนิเวศน์และชีววิทยาของสิ่งมีชีวิต” พิเมียนโต
บอกกับ LiveScience “เมื่อมีสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่โตมากอย่างเม็กกาโลดอน นั่นอาจจะดีมากหรือแย่
มากก็ได้”
พิเมียนโตกล่าวว่า บรรดาสัตว์ใหญ่จะสามารถกินอาหารได้หลากหลายกว่า และเป็นนักล่าที่ดุร้าย
กว่าเหล่าสหายแคระของพวกมัน แต่เพราะว่าพวกมันกินสัตว์หลายชนิดกว่า มันจึงมีการแข่งขันที่
มากกว่าเช่นกันเพื่อจะแย่งชิงสัตว์เหล่านั้น และระบบนิเวศสามารถรองรับความหนาแน่นของ
ประชากรได้ต่าลง เนื่องจากพวกมันต้องการทรัพยากรมากกว่า รวมถึงพื้นที่ เพื่อที่จะมีชีวิต
รอด เมื่ออาหารค่อยๆลดลง สิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ก็อาจต้องลาบากในการหาอาหารให้เพียงพอ

4. ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พิเมียนโตได้ไปเยือนพิพิธภัณฑ์หลายแห่งรอบโลก และวัดขนาดฟันของ
ตัวอย่างเม็กกาโลดอน ประมาณ 400 ตัว จากการวัดนั้น เธอได้คาดคะเนขนาดตัวใน
ระยะสุดท้ายของมันก่อนที่จะสูญพันธุ์เธอสรุปว่าในขณะที่ขนาดที่ใหญ่ที่สุดและเล็กที่สุด
ของสุดของเจ้าสัตว์ชนิดนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ แต่กลับมีสัตว์ร้ายที่ขนาดใหญ่มาก
ขึ้นในช่วงท้ายของวิวัฒนการของมัน
ยังคงไม่ชัดเจนนักว่าทาไมเจ้ายักษ์ร้ายถึงได้ขนาดใหญ่ขึ้น แต่พิเมียนโตวางแผนที่จะดู
ข้อมูลทางด้านภูมิอากาศและข้อมูลของสายพันธุ์อื่นๆเพื่อค้นหาคาตอบ
“บางทีอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับการสืบพันธุ์และสภาพภูมิอากาศที่ทาให้เกิดรูปแบบ
เช่นนั้น หรือกับเหยื่อ และคู่แข่งของพวกมัน ที่ทาให้สายพันธุ์นี้ใหญ่ขึ้น” พิเมียนโตกล่าว
ไม่ว่าจะอย่างไร การที่ตัวโตนั้นอาจทาให้พวกมันเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์มากขึ้น แม้ว่าเขี้ยว
ยักษ์จะสูญพันธุ์ไปแล้ว แต่สายพันธุ์ที่ใกล้เคียงกับมัน อย่างฉลามขาว ก็ยังข่มขวัญท้อง
ทะเลอยู่ตราบจนทุกวันนี้

5. สมาชิกกลุ่ม
ชื่อ นาย ชินาธิป บุญทะสิน ชั้น ม.5/3 เลขที่ 3
ชื่อ นาย ศุภวิชญ์ แสงเพ็ชร์ ชั้น ม.5/3 เลขที่ 14
ชื่อ นาย วิทวัส เคราะห์ดี ชั้น ม.5/3 เลขที่ 17