megalodon

2. ฉลามเมากโลดอน <Megalodon>
ลอสแอนเจลิส – เม็กกาโลดอน ฉลามขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยแหวกว่ายในท้องมหาสมุทร อาจจะตัวโต
เกินไปจนทาให้มีแนวโน้มที่จะสูญพันธุ์ งานวิจัยชิ้นใหม่ชี้ว่า ด้วยสาเหตุที่ลึกลับบางประการ แม้ว่า
สมาชิกขนาดเล็กที่สุดและใหญ่ที่สุดของสายพันธุ์จะมีขนาดยาวเท่าๆกัน อสูรกายแห่งท้องทะเลนี้
ขยายใหญ่ขึ้นในช่วงเวลา 14 ล้านปี จากนั้นพวกมันก็สูญพันธุ์ไปหมด ผู้ร่วมวิจัยคาตาลีนา พิ
เมียนโต นักศึกษาปริญญาเอกสาขาชีววิทยา ของมหาวิทยาลัยฟลอริด้า และสถาบันวิจัยเขตร้อนส
มิธโซเนียนในปานามากล่าวว่า แม้ว่าจะไม่ชัดเจนนักว่าเหตุใดเจ้าสัตว์ยักษ์นี้ถึงตัวโตขึ้นเรื่อยๆในช่วง
วิวัฒนาการ แต่ขนาดใหญ่ของมันนั่นเองที่อาจทาให้มันเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์มากขึ้น เธอนาเสนอ
ผลงานวิจัยของเธอที่งานประชุมประจาปีของสมาคมสัตว์ดึกดาบรรพ์มีกระดูกสันหลัง ปีที่ 73
ยิ่งใหญ่ยิ่งดีจริงหรือ? พีเมียนโตกล่าวว่า เม็กกาโลดอนสามารถยาวได้ถึง 60 ฟุต (18 เมตร) และมี
แรงกัดที่มีพละกาลังมากกว่าไทแรนโนซอรัส เร็กซ์ มัจจุราแห่งท้องทะเลเหล่านี้ข่มขวัญท้อง
มหาสมุทรตั้งแต่ประมาณ 16 ถึง 2 ล้านปีที่แล้ว แม้ว่านั่นดูเหมือนว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ยาวนาน แต่
ฉลามสายพันธุ์อื่นๆนั้นอยู่รอดมาแล้ว 50 ล้านปีหรือนานกว่านั้นโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงที่มี
นัยสาคัญในแปลนรูปร่างของมัน
“สายพันธุ์นี้ไม่ได้ประสบความสาเร็จอย่างที่พวกเราคิด” พิเมียนโตกล่าว “ฉลามหลายชนิดที่มีชีวิต
อยู่ในยุคของเม็กกาโลดอนยังคงมีอยู่ทุกวันนี้”

3. ประวัติฉลามเมากโลดอน <Megalodon>
ประวัติศาสตร์อันสั้นของเม็กกาโลดอนทาให้พิเมียนโตตั้งคาถามว่าเป็นเพราะขนาดตัว
ของฉลามชนิดนี้หรือไม่ที่สงผลต่อความสาเร็จด้านการวิวัฒนาการของพวกมัน
“ขนาดตัวส่งผลกระทบแทบจะทุกแง่มุมของระบบนิเวศน์และชีววิทยาของ
สิ่งมีชีวิต” พิเมียนโตบอกกับ LiveScience “เมื่อมีสิ่งมีชีวิตที่ใหญ่โตมากอย่างเม็กกา
โลดอน นั่นอาจจะดีมากหรือแย่มากก็ได้”
พิเมียนโตกล่าวว่า บรรดาสัตว์ใหญ่จะสามารถกินอาหารได้หลากหลายกว่า และเป็นนัก
ล่าที่ดุร้ายกว่าเหล่าสหายแคระของพวกมัน แต่เพราะว่าพวกมันกินสัตว์หลายชนิด
กว่า มันจึงมีการแข่งขันที่มากกว่าเช่นกันเพื่อจะแย่งชิงสัตว์เหล่านั้น และระบบนิเวศ
สามารถรองรับความหนาแน่นของประชากรได้ต่าลง เนื่องจากพวกมันต้องการ
ทรัพยากรมากกว่า รวมถึงพื้นที่ เพื่อที่จะมีชีวิตรอด เมื่ออาหารค่อยๆ
ลดลง สิ่งมีชีวิตขนาดยักษ์ก็อาจต้องลาบากในการหาอาหารให้เพียงพอ

4. ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พิเมียนโตได้ไปเยือนพิพิธภัณฑ์หลายแห่งรอบโลก และวัดขนาด
ฟ„นของตัวอย่างเม็กกาโลดอน ประมาณ 400 ตัว จากการวัดนั้น เธอได้
คาดคะเนขนาดตัวในระยะสุดท้ายของมันก่อนที่จะสูญพันธุ์เธอสรุปว่าในขณะที่
ขนาดที่ใหญ่ที่สุดและเล็กที่สุดของสุดของเจ้าสัตว์ชนิดนี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป
เรื่อยๆ แต่กลับมีสัตว์ร้ายที่ขนาดใหญ่มากขึ้นในช่วงท้ายของวิวัฒนการของมัน
ยังคงไม่ชัดเจนนักว่าทาไมเจ้ายักษ์ร้ายถึงได้ขนาดใหญ่ขึ้น แต่พิเมียนโต
วางแผนที่จะดูข้อมูลทางด้านภูมิอากาศและข้อมูลของสายพันธุ์อื่นๆเพื่อค้นหา
คาตอบ
“บางทีอาจมีบางอย่างเกิดขึ้นกับการสืบพันธุ์และสภาพภูมิอากาศที่ทาให้เกิด
รูปแบบเช่นนั้น หรือกับเหยื่อ และคู่แข่งของพวกมัน ที่ทาให้สายพันธุ์นี้ใหญ่
ขึ้น” พิเมียนโตกล่าว ไม่ว่าจะอย่างไร การที่ตัวโตนั้นอาจทาให้พวกมันเสี่ยงต่อ
การสูญพันธุ์มากขึ้น แม้ว่าเขี้ยวยักษ์จะสูญพันธุ์ไปแล้ว แต่สายพันธุ์ที่ใกล้เคียง
กับมัน อย่างฉลามขาว ก็ยังข่มขวัญท้องทะเลอยู่ตราบจนทุกวันนี้

5. สมาชิกกลุ่ม
ชื่อ นาย ชินาธิป บุญทะสิน ชั้น ม.5/3 เลขที่ 3
ชื่อ นาย ศุภวิชญ์ แสงเพ็ชร์ ชั้น ม.5/3 เลขที่ 14
ชื่อ นาย วิทวัส เคราะห์ดี ชั้น ม.5/3 เลขที่ 17