1. Główne idee Hinduizm Najwięksi
-architektura -muzyka
hinduizmu -rzeźba -moda -malarstwo
bogowie

2. Hinduizm – określenie zbiorcze na grupę
wierzeń religijnych, wyznawanych głównie
na Półwyspie Indyjskim.
Powrót

3.  Rozmaite odłamy hinduizmu wyznaje prawie 1 miliard ludzi, z których ok. 910 milionów
mieszka w Indiach i Nepalu (łącznie). Inne państwa ze znacznym odsetkiem hinduistów to:
Bangladesz, Sri Lanka, Pakistan, Indonezja, Singapur, Gujana, Surinam, Fidżi, Mauritius,
Trynidad i Tobago,Republika Południowej Afryki. W związku z tym hinduizm, traktowany
zbiorczo, jest trzecią pod względem liczby wyznawców religią świata [1][2].
 Istnieje bardzo wiele odłamów hinduistycznych, różniących się zarówno wierzeniami na
temat Boga, jak i praktykami. Ich wyznawców łączy przede wszystkim:
 Szacunek dla świętych ksiąg – Wed
 Wiara w reinkarnację
 Wiara w prawo akcji i reakcji (karma)
 Dążenie do wyzwolenia, różnie rozumianego przez poszczególne odłamy.
Powrót

4.  Dawniej hinduizm badano głównie jako strukturę opozycyjną do uniwersalistycznych religii Indii (buddyzmu czy
islamu), zwracając uwagę głównie na to, że nie ma on jednolitej struktury organizacyjnej, formy kultu i doktryna są
zmienne i płynne, nie ma rozbudowanych, uniwersalnych instytucji. Obecnie zwraca się jednak uwagę na to, że obraz
akcentujący wyłącznie te czynniki nie jest pełny i w dużej mierze wywodzi się ze światopoglądu angielskich
kolonizatorów, którzy uważali, że umysłowość indyjska nie jest zdolna do tworzenia jakiejś własnej, osobnej i trwałej
organizacji społecznej. Skutkiem tego stanu rzeczy jest także to, że niewspółmiernie rozwinięte są badania nad
tradycją aryjską i bramińską (w tym tradycją wedyjską, bramińsko-teologiczną i filozoficzna) w dziejach hinduizmu,
podczas gdy badania nad elementami tubylczymi i współczesnymi ciągle pozostają w pewnej mierze zaniedbane.
Istnieją wciąż także duże luki w badaniach nad hinduizmem na południu Indii.
Powrót

5. 1.Szacunek dla świętych ksiąg – Wed
2.Wiara w reinkarnację
3.Wiara w prawo akcji i reakcji (karma)
4.Dążenie do wyzwolenia
Powrót

6. Śiwa (sanskr. िशव – łaskawy,
przychylny) – jeden z najistotniejszych
dewów w hinduizmie.
Powrót

7.  Wisznu -jeden z najpopularniejszych dewów w hinduizmie, Bóg
jedyny w wisznuizmie (największym wyznaniu hinduistycznym). Jeden
z Trimurti (trójcy hinduistycznej) tworzonej wraz z Brahmą i Śiwą.
Symbolizuje utrzymujący aspekt Boga, najczęściej identyfikowany z
dwoma swoimi Awatarami: Kryszną i Ramą.
Powrót

8. Dla większości hinduistów najważniejsze
znaczenie ma dziesięciu głównych awatarów
Wisznu, czyli jego reinkarnacje najważniejsze
to rama, kryszna i budda:
Powrót

9. Rama – pod postacią księcia Ajodhji
Powrót

10. Kryszna – pod postacią człowieka,
urodzonego w rodzinie pasterzy krów,
który w przyszłości zostaje władcą

11. Budda – pod postacią człowieka

12. Architektura indyjska jest nierozerwalnie związana z powszechnie
na tamtejszych terenach wyznawanymi religiami. Buddyzm,
hinduizm, dżinizm odegrały kluczową rolę w kształtowaniu budowli
sakralnych oraz nie tylko. W pełnych ciepła i zmysłowej atmosfery
świątyniach hinduistycznych znalazła wyraz miłość do świata
zarówno ziemskiego jak i tego zamieszkiwanego przez bogów.
Powrót

13. Charakterystycznym elementem są wieże tzw. wimany lub sikhary
wznoszące się nad główna częścią świątyni hinduistycznych.
Hindusi wszystko, czym żyją uznają za święte dlatego starają
się ukazywać to w rzeźbach. Rzeźby animalistyczne w
świątyniach w Mahabalipuruam są jednymi z najpiękniejszych
na świecie. Inny popularny element architektury hinduskiej to
tzw. kioski czyli otwarte pawilony, które miały na celu ożywić
linie dachu w twierdzach i pałacach. Za architektoniczny
majstersztyk można uznać niezwykła granitowa świątynię
Bryhadiśwara w południowych Indiach. Angkor Wat jest
największą spośród wielu świątyń w stylu hinduskim
wybudowanych w Kambodży na przełomie XI i XII w.
Powrót

15. Muzyka Indii jest ściśle powiązana z religią. Muzyka liturgiczna bardzo istotna była już w
okresie wedyjskim – wśród wszystkich złożonych czynności rytualnych największe
znaczenie miały śpiew i recytacja, a odpowiednia, dokładna intonacja słów uznawana była
za nośnik siły kosmicznej. Muzyka indyjska ma charakter misteryjny, muzyk traktuje swoje
dzieło jako ofiarę dla bogów, a uczestniczący w tej ofierze słuchacze mogą dzięki niej
odnajdywać swoją prawdziwą naturę. Ze względu na przeświadczenie o związku słowa ze
światem supranaturalnym śpiewacy mają w Indiach wyższy status niż instrumentaliści, a z
instrumentów najbardziej cenione są te, których dźwięk przypomina głos ludzki, takie jak
vina przypominająca cytrę lub lutnię.
Teledysk z filmu- ”Gdyby jutra nie było”
Powrót

16. Powrót

17. W rzeźbie hinduistycznej wprowadzono ścisłe zasady formalne.
Dzięki zasadzie tribhangi, czyli potrójnego przegięcia ciała – na
linii głowy, tułowia i nóg – rzeźby nabrały dynamizmu i giętkości.
Wyróżniają się wyobrażenia Wisznu z Deogarhu, w którym
bóstwo przedstawione jest jako spoczywające na wężu Śeszy, i
relief z Udajagiri, przedstawiające Wisznu pod postacią dzika.
Powrót

18. Rzeźba zachodu Indii miała charakter
monumentalny – przykładem może być
popiersie Śiwy Maheśamurtiego z Elefanty
(VII w.). Do rzeźby Guptów nawiązywała
rzeźba wschodnioindyjska w stylu Palów i
Senów, rozwijająca się między VIII a XII w.,
głównie w Nalandzie i Kurkiharre.
Powrót

19. Szkoła gudźaracka (XII-XVII w.) najbardziej znana
jest z ilustracji do ksiąg dźinijskich, ale ilustrowała
także księgi hinduistyczne – charakteryzowała się
silną stylizacją twarzy, a zwłaszcza przerysowaniem
oczu, obfitością złoceń i ozdób, charakterystycznym
czerwonym (a od wieku XV także niebieskim) tłem i
chińską lub perską stylizacją pejzażu.
Powrót

20. Wielu ludziom strój indyjski kojarzy się przede wszystkim z długim
szalem, szczelnie zakrywającym kobietę od stóp do czubka
głowy. Ubrania hinduskie to ogromna różnorodność materiałów i
wzorów, żywa kolorystyka, piękne hafty i koraliki. Odzież ta
zachwyca swoją lekkością i elegancją. Zwiewne tuniczki, luźne
spodnie, krótkie bluzeczki podkreślają kobiecość i silnie
akcentują swój etniczny styl, a przy tym pomagają ukryć
wszelkie niedoskonałości sylwetki.
Powrót

21. Najsłynniejszym tradycyjnym
elementem hinduskiego stroju
jest sari. Składa się ono z
pojedynczego, długiego pasa
materiału, który nie jest
zszywany, tylko drapowany w
talii, odpowiednio ułożony i
owinięty wokół ciała, a
następnie przerzucony przez
ramię. Sari zakłada się na
krótką bluzeczkę z rękawkami,
zwaną: choli. Często pod sari
ubiera się też halkę.
Powrót

22. Równie charakterystyczną
częścią indyjskiego
stroju są salwar, czyli
luźne spodnie –
szerokie na górze i
zwężające się ku
dołowi. Jest to strój
zarówno damski, jak i
męski, a jego
dopełnienie stanowi
kameez, czyli ozdobna
tunika z rozcięciami po
bokach.
Powrót

23. Znanym elementem stroju
kobiecego jest długa,
barwna spódnica.
Spódnice indyjskie
często składają się z
kilku falban i mają
naszyte błyszczące
paciorki. Są bardzo
kobiece –świetnie
pasują do krótkich
bluzeczek i chętnie
noszone są także w
innych krajach.
Powrót

24.  Również buty indyjskie mają swoją specyfikę i urok. Są to
przeważnie klapki – skórzane lub wykonane z materiału.
Charakterystyczna jest ich bogata kolorystyka, wzorzystość
oraz naszyte ozdoby: paciorki, muszelki itp. Obuwie zazwyczaj
ma kształt trójkątny (z ostrym czubem na przedzie) lub posiada
pętelkę na duży palec. Dopełnieniem indyjskiego stroju jest
charakterystyczny indyjski makijaż oraz egzotyczna biżuteria.
Powrót