nnnnnnnnnn

1. Kanon piękna
Renesans

2. Kobieta renesansu
Renesansowe kobiety częściej niż średniowieczne koleżanki zaspokajały swoje
żywnościowe potrzeby. Zaokrąglone kształty, barczysta sylwetka i pełna twarz, długie, luźno
opuszczone, kasztanowe włosy, wąskie usta złożone w intrygujący sposób, błyszczące oczy,
zalotne spojrzenie. Idealna kobieta renesansu to jak widać niewiasta o obfitych (choć nie
przesadnie) kształtach, dużych piersiach i rozłożystych biodrach. Jak kobiety osiągały tego
typu ideał? Teraz już nie ascezą i modlitwą (jak w przypadku średniowiecza), ale za sprawą
różnych, dobrze przemyślanych trików (np. w celu zwiększenia szerokości bioder wiązały pod
spódnicą specjalne poduszki). Tak więc wyglądała kobieta idealna.

3. Mona Lisa
Jednym z najsłynniejszych renesansowych symboli kobiecości jest portret
Mony Lisy. Namalowany w pierwszej dekadzie XVI wieku obraz przedstawia Monę
Lisę La Giocondę, florencką patrycjuszkę. Jedna z najbardziej dziś znanych kobiet
świata jest osobą w sile wieku, ma na sobie ciemną suknię, cechują ją raczej obfite
kształty. Ręce ma skromnie złożone, zdaje się patrzeć prosto na odbiorcę. Na jej
twarzy widnieje aluzyjny, tajemniczy, według koneserów sztuki – nieco ironiczny
uśmiech. Przedstawiona jest na tle górskiego krajobrazu, spowitego lekką mgłą.
Mimo, że postać nie jest może nadzwyczajnej urody, to właśnie ona stała się
symbolem renesansowej kobiecości i natchnieniem dla wielu innych twórców.
Ciekawe jest też, że kobieta owa stała się symbolem właśnie tej, szczególnej epoki –
epoki, która stawia na doskonałość, estetykę, artyzm, jakość i piękno.

4. Ubiór
Bez względu na posturę, renesansowa kobieta zwykle
ma na sobie elegancką suknię o ciekawym kroju. Jak wynika
z zachowanych dzieł sztuki, preferowano suknie o głębokich
dekoltach i fantazyjnych rękawach. Swoją elegancję damy
podkreślały stylową biżuterią: koralami oraz misternymi
naszyjnikami o wymyślnych motywach. Aby podobać się
mężczyznom nie tylko zakładały piękne stroje, ale także
używały pachnideł i… poddawały się różnego rodzaju
kuracjom (np. wyszczuplającym czy upiększającym ciało).

5. Pielęgnacja
Renesansowa piękność woskiem wyrywa sobie brwi oraz włosy nad czołem. Do upiększania
twarzy oraz ukrywania niedoskonałości kobiety używają maseczek z mlecznej pasty chlebowej oraz
żelatyny. Często składniki do pielęgnacji twarzy powodowały zmiany skórne, które zamiast leczyć,
maskowano innymi preparatami, na przykład pudrami z mąki ryżowej.
Moda na bladość cery nadal królowała w dobie kontrreformacji Europy, a zabieg upuszczania krwi
był powszechnie praktykowany, podobnie jak unikanie słońca czy picie octu. Jednak, jak wskazują
źródła historyczne, dbałość o urodę nie była wyłącznie domeną panien dworskich.
Kobiety różnych stanów społecznych zabiegały o piękno, szukając go wprost w naturze. Wargi
barwiono za pomocą owoców leśnych lub ucieranych na pył płatków kwiatów. Sposobem na piękną i
lśniącą skórę było wcieranie białek jaj. Z kolei mikstura octu z białkiem jaj miała zapewniać gładkość
cery.

6. Dziękuję za uwagę!
Wiktoria Kowalczyk