Τα παιδιά της Ε΄ τάξης, μαζί με τη δασκάλα τους, Ευαγγελία Καρβούνη, έγραψαν και εικονογράφησαν μια τρυφερή χριστουγεννιάτικη ιστορία...Απολαύστε την...

2. Α. Αγγέλου
Τ. Αγγέλου
Ε. Γκούμας
Σ. Γούσια
Α. Διάκου
Χ. Διάκου
Ι. Θεοδωρής
Σ. Καραγιάννης
Ν. Κυγάης
Β. Μαγκαφάς
Μ. Μακρή
Λ. Μπαλλάς
Γ. Νικολή
Κ. Παγκά
Χ. Περρής
Χ. Σαλαμαστράκη
Γ. Σταυρής
Μ. Συμιακού
Μ. Φωτεινοπούλου
Β. Χατζηνικολάου
Σ. Χατζηνικολού
Ε. Χατζηχριστοδούλου
Α. Χότζα
Μ. Χρούση

4. Πριν από μερικά χρόνια ζούσε σε μια
μικρή πόλη ο Αλέξανδρος, ένα 10χρονο
αγόρι από τη Ρόδο.
Δεν είχε σπιτικό και έμενε σε ένα μικρό
χαρτόκουτο σε μια πλατεία.
Ήταν ένα αγόρι κοντό, λεπτοκαμωμένο
με καστανά μαλλιά και γαλανά μάτια.

5. Ζούσε μόνος του από την ηλικία των 8 ετών, αφού και οι
δύο γονείς του χάθηκαν εξαιτίας ενός τροχαίου
δυστυχήματος.
Από τότε η ζωή του άλλαξε ριζικά και δεν είχε ό, τι
χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει.
Έτσι, μεγάλωσε μαζί με τα αδέσποτα ζώα της γειτονιάς.
Κατάφερε να μοιράζεται την τροφή τους και να ζει
αρμονικά μαζί τους.

6. Ο Αλέξανδρος καθώς μεγάλωνε επιθυμούσε όλο και
περισσότερο να έχει μια οικογένεια.
Ιδιαίτερα τις μέρες των Χριστουγέννων που οι οικογένειες
συγκεντρώνονται στο σπιτικό τους και περνούν ευχάριστες
και τρυφερές στιγμές, αυτός αναπολούσε τις ευτυχισμένες
στιγμές που είχε περάσει με τους γονείς του.

7. Και φέτος οι γιορτές
πλησιάζουν.
Και πάλι ο Αλέξανδρος έχει
ανάγκη τη ζεστασιά της
οικογένειας.
Όμως για ακόμη μία φορά
βρίσκεται άστεγος και χωρίς
οικογένεια.

8. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ που ο
αέρας λυσσομανούσε , ο Αλέξανδρος
ήταν ξαπλωμένος στο χάρτινο σπίτι
του.
Τουρτούριζε από το κρύο και ένιωθε
απέραντη μοναξιά.
Δεν κυκλοφορούσε ψυχή στους
παγωμένους δρόμους της πόλης.

9. Ξαφνικά ένα ζευγάρι εμφανίστηκε στην άκρη του δρόμου.
Περπατούσαν βιαστικά στο πεζοδρόμιο για να φτάσουν στο αυτοκίνητό
τους.
Τα μάτια τους έπεσαν πάνω στο κουλουριασμένο σώμα του αγοριού.
Μόλις τον είδαν πάγωσαν!
Όχι, όμως από το κρύο αλλά από το θέαμα που αντίκρισαν!
Ένιωσαν λύπη για το μικρό αγόρι.
Σε κλάσματα δευτερολέπτου αποφάσισαν να του
ζητήσουν να μείνει μαζί τους. Δηλαδή να τον
υιοθετήσουν.
Το αγόρι άνοιξε τα μάτια του και τρόμαξε, όταν
τους είδε.
Του μίλησαν ήρεμα , γλυκά και του είπαν την
πρότασή τους.
Εκείνος αρνήθηκε ευγενικά .
Τότε συγκινημένοι και στεναχωρημένοι
αποφάσισαν να φύγουν.

10. Όμως το ζευγάρι συνέχισε να τον
επισκέπτεται καθημερινά και να
του προσφέρει φαγητό, ζεστά
ρούχα και συντροφιά.
Η κυρία Γεωργία και ο κύριος
Μιχάλης αφού του συστήθηκαν
τον ρώτησαν για ποιο λόγο δεν
ήθελε να τους ακολουθήσει.
Εκείνος απάντησε πως δεν ήθελε
να αφήσει <<την οικογένειά
του>>.
Τον Μαξ το καθαρόαιμο χάσκυ με
τα υπέροχα γαλανά του μάτια,
την Κική τη ναζιάρα γάτα και τον
Ρόκι τον πολύχρωμο παπαγάλο.
Του εξήγησαν πως μπορεί να τους
επισκέπτεται με την παρέα του
όποτε εκείνος ήθελε.
Του έδειξαν που είναι το σπίτι
τους και τον αποχαιρέτισαν.

11. Μια μέρα ο Αλέξανδρος με την παρέα του αποφάσισαν να τους
επισκεφτούν.
Καθώς πήγαιναν στο δρόμο τους συνάντησαν δύο παιδάκια
που έπαιζαν ανέμελα και τους γονείς τους να τους
παρακολουθούν με αγάπη.
Ο Αλέξανδρος ένιωσε ζήλια.
Συνέχισαν το δρόμο τους.
Μετά από λίγο έφτασαν στο σπίτι της κυρίας Γεωργίας και του
κυρίου Μιχάλη.

12. Με το που μπήκαν στον καταπράσινο κήπο τα ζωάκια έτρεξαν να παίξουν
και να διασκεδάσουν .
Τα γαβγίσματα ,τα νιαουρίσματα και οι φωνές ξεσήκωσαν τη γειτονιά.
Το ζευγάρι τους άκουσε και βγήκε έξω. Καλωσόρισαν τον Αλέξανδρο με πολύ
χαρά και του είπαν να μπει μέσα για να φάει κάτι.

13. Κάθισαν κοντά στο τζάκι και τον ρώτησαν αν σκέφτηκε ξανά την πρότασή
τους.
Τους είπε πως θα ήθελε πάρα πολύ να μείνει μαζί τους αλλά υπάρχει το
θέμα με τα αγαπημένα του ζωάκια.
- Δε θέλω να αφήσω τους φίλους μου, είπε ο Αλέξανδρος δειλά.
Ο κύριος Μιχάλης και η κυρία Γεωργία κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και χωρίς
να χάσουν χρόνο του απάντησαν με ένα στόμα:
- Μα, μπορούν να έρθουν και αυτοί μαζί σου!
- Εμείς ζούμε μόνοι μας ,όπως γνωρίζεις Αλέξανδρε, συνέχισε η κυρία
Γεωργία.
- Έχουμε ένα πολύ μεγάλο σπίτι και έναν ακόμη μεγαλύτερο κήπο, οπότε θα
είναι μεγάλη μας χαρά να σας έχουμε μαζί μας!, πρόσθεσε ο κύριος Μιχάλης.

14. Τότε ο Αλέξανδρος πέταξε από τη χαρά του.
Τους είπε πως από την αρχή ήθελε να γίνουν οι <<γονείς του>> !
Ανακοίνωσε το χαρούμενο νέο στα φιλαράκια του .
Εκείνα ενθουσιάστηκαν ! Πάντα ήθελαν ο φίλος τους να
αποκτήσει μια πραγματική οικογένεια.
Αποφάσισαν να μείνουν εκεί από εκείνο κιόλας το βράδυ.
Ο Αλέξανδρος αφού έκανε ένα ζεστό μπάνιο ξάπλωσε στο
αναπαυτικό κρεβάτι που είχε αγοραστεί για εκείνον , στο
πανέμορφο γαλάζιο παιδικό δωμάτιο.
Πόσο καιρό είχε να κοιμηθεί τόσο όμορφα, γλυκά και ήρεμα!
Στα όνειρά του τον επισκέφτηκαν οι γονείς που τον έβλεπαν και
ευχαριστημένοι με τη εξέλιξη , του χαμογελούσαν!

15. Την επόμενη μέρα ο Αλέξανδρος ξύπνησε χαρούμενος και
πήγε αμέσως να καλημερίσει τον σκύλο του, τη γάτα του ,
τον παπαγάλο του αλλά και τους νέους του <<γονείς>>.
Αφού πήραν το πρωινό τους όλοι μαζί αποφάσισαν να
πάνε για ψώνια .
Ο Αλέξανδρος τους ζήτησε να πάνε πρώτα από το
προηγούμενο <<σπιτικό>> του γιατί έπρεπε να πάρει
κάποια πράγματα .
Έτσι κι έγινε.

16. Μαζί με την κυρία Γεωργία έτρεξε και βρήκε ένα μικρό, βρώμικο
μπαλάκι που ήταν ενθύμιο των παιδικών του παιχνιδιών και
μια μικρή φωτογραφία των χαμένων γονιών του.
Τα πήρε στα χέρια του και έτρεξε γρήγορα στην αγκαλιά της
<<μητέρας>> του.
Αφού πήγαν στα μαγαζιά ,επέστρεψαν το μεσημεράκι στο σπίτι
τους.
Εκεί τον περίμενε μια έκπληξη!
Ο κύριος Μιχάλης είχε φροντίσει να φτιάξει στη
αυλή σπιτάκι για τα ζωάκια.
Το πρόσωπο του Αλέξανδρου φωτίστηκε από χαρά!
Ένιωθε ότι πλέον είχε μια δική του οικογένεια !

17. Η επόμενη μέρα ήταν πολύ σημαντική!
Το αγόρι πήγε στο σχολείο.
Εκεί γνώρισε τους νέους του φίλους, τον Νίκο και τον Λευτέρη.
Έπαιζαν κάθε μέρα μαζί και περνούσαν ωραία.
Οι μέρες περνούσαν και η ζωή του αγοριού είχε αλλάξει ριζικά.
Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και ο Αλέξανδρος περνούσε
καταπληκτικά!

18. Οι νέοι του γονείς ήθελαν
να του κάνουν άλλη μια
έκπληξη.
Έτσι πρωί -πρωί έφεραν
στο σπίτι ένα πελώριο
δέντρο και φώναξαν τον
μικρό να το δει.
Ο Αλέξανδρος
ξετρελάθηκε και
ανυπομονούσε να έρθει η
ώρα να το στολίσουν.

19. Βοήθησε τους γονείς του στο στόλισμα και συνεχώς τραγουδούσε τα
κάλαντα.
Το δέντρο έγινε τέλειο . Ψηλό με πολύχρωμους γλόμπους και φωτάκια που
αναβόσβηναν. Ένα φωτεινό αστέρι τοποθετήθηκε από τον μικρό στην
κορυφή του.
Τότε η κυρία Γεωργία ζήτησε από τον <<γιο>> της να κάνει μια ευχή.
Αυτός ευχήθηκε όλα τα παιδιά του κόσμου τα Χριστούγεννα να είναι
χαρούμενα και να ζουν με μια οικογένεια που να τα αγαπάει και να τα
φροντίζει όπως η δική του οικογένεια.

20. Η κυρία Γεωργία συγκινημένη του είπε πόσο υπερήφανοι είναι οι
γονείς του που είναι ένα τόσο καλό παιδί και ότι εκείνη και ο άντρας
της ήταν πολύ τυχεροί που τον βρήκαν!
Το παιδί έτρεξε , της έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και βγήκε
στο κήπο να βρει τα φιλαράκια του.
Μόλις τον είδε μονολόγησε:
-Εδώ που τα λέμε και ο κήπος δεν είναι άσχημος! Τα δέντρα έχουν
φωτισμένους χιονάνθρωπους και τα σπιτάκια των ζώων έχουν
φωτάκια.
Ο Μαξ, η Κική και ο Ρόκυ παίζουν με τους γλόμπους και ξεφωνίζουν από
τη χαρά τους. Ο Αλέξανδρος τρέχει και γίνεται ένα κουβάρι μαζί τους.
Όταν έφτασε η μέρα των Χριστουγέννων ο Αλέξανδρος ξύπνησε
γεμάτος χαρά , έτρεξε στο σαλόνι και τι να δει;

21. Κάτω από το δέντρο υπήρχαν πολλά δώρα .
Άρχισε να ανοίγει το ένα μετά το άλλο, όταν φάνηκαν στο πλατύσκαλο οι
γονείς του. Εκείνοι του χαμογέλασαν ευτυχισμένοι!
Τότε τους ρώτησε ποιος τα έφερε.
Του είπαν πως τα άφησε ο Αϊ-Βασίλης και εκείνος τους έδειξε τα πολύτιμα
δώρα του!
Ένα τρενάκι , ένα ηλεκτρονικό και ένα επιτραπέζιο παιχνίδι ,ένα καφέ
αρκουδάκι, ένα υπερσύγχρονο τηλεκατευθυνόμενο αυτοκίνητο και μια
φυσαρμόνικα αλλά και πολλά άλλα.
Και όχι μόνο για εκείνον αλλά και για τους φίλους του. Για τον σκυλούκο του
ένα πλαστικό κόκαλο για να παίζει αλλά και ένα ζεστό κασκόλ για το κρύο.
Για την Κική ένα πολύχρωμο μπαλάκι για να το κυνηγάει. Για τον παπαγάλο
έφερε το αγαπημένο του φαγητό.

22. Το μεσημέρι έφτασε πολύ
γρήγορα και η αγαπημένη
οικογένεια κάθισε
χαμογελαστή και χαρούμενη
στο τραπέζι.
Ο Αλέξανδρος κοίταζε τη νέα
του οικογένεια και χαιρόταν
πολύ!
Ένιωθε πως οι ευχές του είχαν
πραγματοποιηθεί!
-Σας αγαπώ πολύ !, είπε με
δυνατή φωνή.
-Και εμείς σε αγαπάμε ,
Αλέξανδρε , ανταπέδωσαν οι
γονείς του.