Chuong 1 tu bat on vi mo den con duong tai co cauDat Nguyen
Báo cáo vừa được xuất bản với bản quyền thuộc về Ủy ban Kinh Tế của Quốc hội và UNDP tại Việt Nam.Với độ dài 294 trang, báo cáo này được xem là báo cáo công phu thứ 2 trong vòng 4 năm qua( báo cáo đầu tiên là của Chương trình Việt Nam tại Đại học Harvard năm 2009).
Báo cáo Kinh tế vĩ mô được xây dựng hàng năm với cách viết “thân thiện” với Đại biểu Quốc hội và các nhà hoạch định chính sách nhằm tổng kết và đánh giá diễn biến tình hình kinh tế vĩ mô Việt Nam và thế giới, phân tích chuyên sâu một số vấn đề và chính sách kinh tế vĩ mô nổi bật trong năm, đồng thời thảo luận những vấn đề mang tính trung và dài hạn đối với nền kinh tế, từ đó đưa ra các khuyến nghị chính sách thiết thực.
Chuong 1 tu bat on vi mo den con duong tai co cauDat Nguyen
Báo cáo vừa được xuất bản với bản quyền thuộc về Ủy ban Kinh Tế của Quốc hội và UNDP tại Việt Nam.Với độ dài 294 trang, báo cáo này được xem là báo cáo công phu thứ 2 trong vòng 4 năm qua( báo cáo đầu tiên là của Chương trình Việt Nam tại Đại học Harvard năm 2009).
Báo cáo Kinh tế vĩ mô được xây dựng hàng năm với cách viết “thân thiện” với Đại biểu Quốc hội và các nhà hoạch định chính sách nhằm tổng kết và đánh giá diễn biến tình hình kinh tế vĩ mô Việt Nam và thế giới, phân tích chuyên sâu một số vấn đề và chính sách kinh tế vĩ mô nổi bật trong năm, đồng thời thảo luận những vấn đề mang tính trung và dài hạn đối với nền kinh tế, từ đó đưa ra các khuyến nghị chính sách thiết thực.
Báo cáo vừa được xuất bản với bản quyền thuộc về Ủy ban Kinh Tế của Quốc hội và UNDP tại Việt Nam.Với độ dài 294 trang, báo cáo này được xem là báo cáo công phu thứ 2 trong vòng 4 năm qua( báo cáo đầu tiên là của Chương trình Việt Nam tại Đại học Harvard năm 2009).
Báo cáo Kinh tế vĩ mô được xây dựng hàng năm với cách viết “thân thiện” với Đại biểu Quốc hội và các nhà hoạch định chính sách nhằm tổng kết và đánh giá diễn biến tình hình kinh tế vĩ mô Việt Nam và thế giới, phân tích chuyên sâu một số vấn đề và chính sách kinh tế vĩ mô nổi bật trong năm, đồng thời thảo luận những vấn đề mang tính trung và dài hạn đối với nền kinh tế, từ đó đưa ra các khuyến nghị chính sách thiết thực.
Why I think it’s important and some examples of people who do it well.
--Download for full presenter notes--
Presented to a group of Swedish Schools and marketing professionals in September 2012
Opeens is daar het bericht: de buurman is dood. En jij? Wist het niet en kende hem nauwelijks. Het overkwam theatermaker Hanneke de Jong die er de voorstelling ‘Ik was hier’ over maakte. Nu op het Limburg Festival.
Báo cáo vừa được xuất bản với bản quyền thuộc về Ủy ban Kinh Tế của Quốc hội và UNDP tại Việt Nam.Với độ dài 294 trang, báo cáo này được xem là báo cáo công phu thứ 2 trong vòng 4 năm qua( báo cáo đầu tiên là của Chương trình Việt Nam tại Đại học Harvard năm 2009).
Báo cáo Kinh tế vĩ mô được xây dựng hàng năm với cách viết “thân thiện” với Đại biểu Quốc hội và các nhà hoạch định chính sách nhằm tổng kết và đánh giá diễn biến tình hình kinh tế vĩ mô Việt Nam và thế giới, phân tích chuyên sâu một số vấn đề và chính sách kinh tế vĩ mô nổi bật trong năm, đồng thời thảo luận những vấn đề mang tính trung và dài hạn đối với nền kinh tế, từ đó đưa ra các khuyến nghị chính sách thiết thực.
Why I think it’s important and some examples of people who do it well.
--Download for full presenter notes--
Presented to a group of Swedish Schools and marketing professionals in September 2012
Opeens is daar het bericht: de buurman is dood. En jij? Wist het niet en kende hem nauwelijks. Het overkwam theatermaker Hanneke de Jong die er de voorstelling ‘Ik was hier’ over maakte. Nu op het Limburg Festival.
1. Tussenstand
Publieksprijs
1. Rachel Getting Married
2. Teza
3. Tokyo Sonata
4. Melancholia
5. Il Divo
6. Snow
7. The Hungry Ghosts
8. Shirin
9. J.C.V.D.
10. Awaydays
DAILY
TIGER38TH
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM #3 zaterdag 24 JANUARI 2009
TURN FOR
ENGLISH
EDITION
foto: Bram Belloni
De regen klettert tegen de ramen van de Doelen.
Terwijl de fotograaf op z’n knieën een plaatje van
OlafdeFleurJohanssonschiet,zuchthij:‘Toenik
vier uur geleden van huis vertrok, had ik precies
hetzelfde weer. Je zou toch denken dat een IJs-
lander alleen op het vliegtuig stapt om naar een
plek met minder deprimerend weer te reizen?’
Johansson heeft dezelfde gortdroge, met-
de-moed-der-wanhoop-humor als zijn film The
Higher Force ademt, waarin kruimelmaffioos
David (een prachtrol van Petur Johann Sigfus-
son) probeert af te rekenen met een jeugd
trauma. Is het typisch IJslands? ‘Nee, absurde
humor is volgens mij altijd universeel. Die
spreekt je aan, of niet.’
Dat verklaart wellicht waarom de Amerikaanse
Sopranos-acteurMichaelImperiolihetprojectaan-
stekelijk genoeg vond om zijn drukke agenda leeg
te vegen en naar IJsland af te reizen voor een bijrol-
letje. ‘Mijn producentStefanSchaeferheeft...
lees verder op pagina 7
Geen censuur
voor LI XINYUN
IJSlander
kijkt film-
kunst af
Kort na aankomst in Rotterdam poseert de Chinese
actriceLiXinyunmetprofessionelevanzelfsprekend-
heid voor de fotograaf. Ze houdt van de camera en
de camera van haar, zoals te zien is in Dada’s Dance:
haareerstehoofdrol.Enhaareerstekeeralsco-scena-
rist. ‘De film gaat over zaken die in China veel voor-
komen, maar niet bespreekbaar zijn, zoals gebroken
gezinnenenseksueleintimidatieindefamilie.’
Regisseur Zhang Yuan goot de serieuze thematiek
in een ‘lichte’ film, die moeiteloos langs de Chinese
censuur kwam. ‘Ik heb dat expres gedaan omdat ik
wil dat mijn film nu ook in China te zien is.’
Zhang Yuan en Li Xinyun werkten eerder sa-
men aan het veelgeprezen Little Red Flower
(2006). Li: ‘Zhang Yuan is steeds een goede
leraar en vriend voor me geweest. Ik hoop dat
ik kan meewerken aan zijn nieuwe project.’ Of
dat zo is, hangt mede af van het succes waarmee
Yuan dat project, Executioner Garden, pitcht op
CineMart. (NS)
‘Ik heb zelfs mijn
huis moeten verkopen
om de film te kunnen
maken.’pagina 5
Joost Rekveld
Experimentele cinema
op z’n best.
pagina 11
2. 3
38TH
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
www.filmfestivalrotterdam.com
De aankomst Vandaag arriveren o.a. op het festival: Alonso Lisandro (Argentinië) • Victor Asliuk (Wit Rusland) • Bakur Bakuradze (Rusland) • Alexei Balabanov (Rusland)
• Sébastien Betbeder (Frankrijk) • Anastas Charalampidis (Griekenland) • Tonino De Bernardi (Italië) • Ellen ten Damme (zangeres/actrice) • Anais Demoustier (actrice)
• Amat Escalante (Mexico) • Jean-Charles Fitoussi (Frankrijk) • Cyrus Frisch (Nederland) • Jort Kelder (financieel fenomeen) • Hiraoka Kasumi (Japan) • Mama Keïta
(Frankrijk) • Bunyo Kimura (Japan) • Joe Lawlor (Groot Brittanië) • Kris Lefcoe (VS) • Juan José Lozano (Zwitserland) • Sefer Memisoglu (Nederland) • Nick Moran •
Victor Nieuwenhuijs (Nederland) • Yoko Oguchi (Japan) • Ian Olds (VS) • Stefano Pari (Italië) • Jean-Gabriel Périot (Frankrijk) • Jean-Julien Pous (Frankrijk) • Gotot Prakosa
(Indonesië) • Laurence Rebouillon (Frankrijk) • Joost Rekveld (Nederland) • Enrique Rivero Huerta (Mexico) • Andréa Santana (Frankrijk) • Katja Schuurman (actrice) •
Kirill Serebrennikov (Rusland) • Albert Serra (Spanje) • Bohdan Sláma (Tsjechië) • Kimi Takesue (VS) • Loveleen Tandan(India) • Tariq Teguia (Algarije) • Georgina
Verbaan (actrice-Nederland) • Clemens Von Wedemeyer (Duitsland) • Jin Yang (China)
column
Iofthetiger
Probeer dezer dagen maar eens een flatscreen
televisietoestel te kopen zònder breedbeeld-
scherm. Uitgestorven. Of eerder: afgeschreven
door de industrie. Ooit was een optimaal be-
spelen van de aspect ratio (de hoogte-breedte
verhoudingvanhetbeeld)eenpuntvaneervoor
elke rechtgeaarde cameraman. Dat beeldkader
kende doorheen de filmgeschiedenis heel wat
varianten(VistaVision!Omnimax!),maardoor-
gaans worden films wel altijd vertoond op het
formaatwaaropzegedraaidwerden.Inonselek-
tronische tijdperk steekt dat niet meer zo nauw.
Van iPod tot home-cinema, elk beeld moet zich
elke drager maar zien staande te houden.
Schermen zijn er inmiddels dus overal, in aller-
lei vormen en groottes. De mogelijkheden zijn
legio, maar de relatie van het beeld ten opzichte
van het formaat blijkt vaak compleet zoek. Dat
klinkt alsof Size Matters een puur formalistisch
statement wil maken, maar het gaat natuurlijk
verder. Schermen met de grootte van je ‘ding’
(je cameralens, je plasma-tv, je fourwheeldrive,
whatever) is vanouds ook een vorm van machts-
vertoon. Niets dierlijks is ons vreemd, wist Dar-
win ons honderd jaar geleden al te vertellen.
Maar zoals kleine visjes soms slim genoeg
zijn om in formatie te zwemmen, en zo de
grote haai verschalken, zo bestaat ook het Size
Matters-programma uit een corpus van kleine,
dappere underdogs, die – alle verhoudingen in
acht genomen – met de meest bescheiden mid-
delen juist grootse resultaten behalen. En voor
één keer zelfs het grootste doek van Rotterdam
veroveren,vooreendrieëntwintigmeterbrede,
elf meter hoge extravaganza van kortfilms,
live-projecties en triple screen-verrassingen.
Edwin Carels
Programmeur IFFR
foto: Daniëlle van Ark
Rifka Lodeizen in Kan door huid heen
‘Dit is hem’
Het is het soort rol waarop ze
altijd al hoopte. Rifka Lodeizen,
bekend van Hufters & Hofdames
en Simon, speelt in Esther Rots’
speelfilmdebuut een vrouw die zich
na een angstaanjagende ervaring
terugtrekt in een bouwvallige
boerderij. Daar verdwijnt ze
langzaam in de gekte. Vandaag
is de wereldpremière en tevens
enige voorstelling.
‘Dit is verreweg de zwaarste rol die ik ooit heb
gespeeld. Doordat Marieke zo veel alleen is en
doordat het fysiek zo zwaar is. Die boerderij was
naar en koud. Esther wilde dat zo houden. Ik
krijg altijd een rode neus als het koud is en dat
was precies de bedoeling.’
Waarom wilde je Marieke spelen?
‘Dit is het soort rol waar ik altijd al op hoopte.
Toen ik het las, dacht ik: dit is hem. Dit is hem
echt. Je kunt met dit personage zo veel spelen:
gekte, angst, trots, mismoedigheid en dan nog de
zwangerschap en alle ellende.’
Heb je geholpen het personage te
ontwikkelen?
‘Nee, dat stond allemaal in het script. Esther wist
goedwatzewildeenikhebmijnbestgedaandatte
doen. Maar er zitten natuurlijk wel stukjes van mij
in. Een gebaar, de manier waarop ze onhandig is.’
Je hebt vaak niets om tegenover te acteren.
Meestal ben je alleen.
‘Dat is best lastig. Er staat niet iemand ach-
ter een schuurtje die ‘boe’ zegt, waardoor je
schrikt. Die angst moet je uit jezelf halen.
Maar het hielp me ook, dat ze veel alleen is.
Toen John [gespeeld door Wim Opbrouck; KD]
opeens voor de deur stond, voelde dat ook voor
mezelf echt raar.’
Kun je Marieke’s gedrag helemaal volgen?
‘Als je het stapje voor stapje neemt wel. Alleen
gaat het te ver. Ik zag het zelf eigenlijk pas toen de
film klaar was. Toen keek ik terug en dacht ik: wat
is er veel gebeurd en wat is ze ver heen.’
Vind je het gemakkelijk om naar jezelf te
kijken?
‘Op zich wel. Maar het is anders met achthonderd
anderen in een zaal. De zenuwen gieren op dit
moment flink door m’n keel.’
(KD)
Kan door huid heen – Esther Rots. Za 24 19:30 LUX
intieme
cinema
Hij was al te zien op het afgelopen IDFA en nu
ook in Rotterdam: VPRO’s Kleinste Bioscoop.
Het is een intieme cabine, die in de hal van Pathé
Schouwburgplein staat opgesteld. Hij biedt met
volwaardige bioscoopstoelen comfortabel plaats
aan twee personen.
Dagelijks van 13:00 tot 22:00 uur kan men er gra-
tis, en onder het genot van een bakje popcorn, ge-
nieten van speciaal voor dit bioscoopje gemaakte
compilaties uit diverse VPRO-programma’s. Bij-
voorbeeld een voorproefje op de nieuwe reeks Van
Moskou tot Magadan, op televisie vanaf 1 februari,
en bloopers uit het succesvolle Draadstaal. Waar
anders kunt u ongestoord schateren?
Klein Duimpje
De scheurkaart waarmee u na het zien
van de film uw waardering cq afkeuring
kenbaar kan maken, ziet er dit jaar net
iets anders uit. En dan hebben we het
niet alleen over de vormgeving in het
kader van de nieuwe IFFR-huisstijl.
Bij de 2-waardering staat per ongeluk
het duimpje fier omhoog afgedrukt.
Dat correspondeert niet echt met de
bevinding ‘slecht’. Gelukkig laat de
tekst ‘slecht/bad/mauvais’ er geen
onduidelijkheid over bestaan. De digitale
variant is overigens minder cryptisch.
Wie op de festivalsite inlogt via My IFFR
kan elektronisch scheuren. Inclusief het
kenmerkende geluidje!
Brekebeen
Over regisseur Cyrus Frisch, wiens vierde speelfilm
Oogverblindendvanavonddewereldpremièrebeleeft,
doen de wildste festivalverhalen de ronde. Iedere
keer als hij Rotterdam aandoet, gebeurt er wel iets.
‘Minstens de helft is verzonnen’, reageert Frisch,
die in in 2007 opzien baarde met de eerste mobiele-
telefoonfilm. ‘Ik raadde het publiek in 1993 af naar
mijn documentaire Zelfbeklag te gaan. Dit gaf veel
media-aandacht.Tweejaargeledenbrakikmijnpols
tijdens een potje zaalvoetbal met regisseurs. Maar
de podiumvloer van de Schouwburg was spekglad.’
En de onware verhalen? ‘Die zijn soms heel bizar. Bij
de première van Vergeef me was er een journalist die
dacht dat ik twee bussen met naakte bejaarden voor
de bioscoop zou laten voorrijden, om hen daar een
dansje te laten doen. Hoe komt-ie erbij!’ (NB)
Editor redt
première
Het had weinig gescheeld, of de wereldpremière
van Jiska Rickels’ Babaji, an Indian Love Story was
donderdagavond de mist in gegaan. De eerste veer-
tig minuten van de documentaire gingen gepaard
met kleine schokjes. Het leek alsof het beeld at ran-
dom een tiende van een seconde van het doek werd
geslagen. Rickels besloot de voorstelling te staken,
maar op aandringen van het publiek ging editor
Michiel Reichwein op zoek naar een oplossing. Wat
bleek? De Scaler, een apparaat dat gebruikt wordt
bij digitale projectie, was volledig van slag. Een
druk op de resetknop was gelukkig voldoende om
de vertoning te hervatten.
Mekas’ size
matters
De legendarische filmmaker Jonas Mekas is in
Rotterdam met zijn nieuwe lange film Lithuania and
the Collapse of the USSR. Met een totale lengte van
bijna vijf uur is zijn vierluik Lithuania etc. de langste
speelfilm in het Size Matters-programma. Mekas
werdin1922geboreninLitouwen,overleefdeinWOII
eenconcentratiekampenemigreerdevervolgensnaar
New York. Daar groeide hij uit tot een boegbeeld van
de avantgardistische filmkunst, in de entourage van
iconen als Allen Ginsberg, Andy Warhol, Salvador
Dali, John Lennon en Yoko Ono. Mekas heeft ook
een korte film bij zich, Williamsburg, Brooklyn. Deze
film van vijftien minuten is opgenomen tussen 1948
en 1951 en in 1970, en pas afgemonteerd in 2003. Hij
draaitinhetFirstThingsFirst-programma.
5
3
1
redelijk
fair
à voir
zeer slecht
very bad
très mauvais
www.kpn.com/iffr
zeer goed
very good
très bien
PUBLIEKSPRIJS
Tussenstand en einduitslag:
SCHEURKAART_ZW_2009met uitsparingenversie1.indd 1 18-12-2008 19:55:03
Kan door huid heen
Lithuania
3. 5
38TH
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
www.filmfestivalrotterdam.com
Hantu Golek: Een geest die op kerkhoven
woont. Hij kan zich slechts voortbewegen door
te rollen, omdat hij is gewikkeld in een lijk-
wade van witte stof. Wat de interessante vraag
aanstipt waarom sommige bovennatuurlijke
wezens moeten voldoen aan normale natuur-
kundige wetten.
Dit is slechts één van de enorme hoeveelheid Hungry
Ghosts die staan beschreven in The Malaysian Book
of The Undead. Uitgegeven door filmmaker Amir
Muhammad, die ook de Reading Room van de expo-
sitie The Haunted House ontwierp, waar dit boekje te
raadplegen is.
Get Shorty
De makers van korte films maken
kans op een speciale Tiger Award.
Op de festivalsite kunt u uitgebreide
interviewsmeteenaantalvande27ge-
nomineerde regisseurs lezen. De Daily
Tiger pikt elke dag twee quotes uit.
Jean-Gabriel Périot over
Entre chiens et loups
‘In mijn vorige films kon het publiek zich mak-
kelijk identificeren met de ‘goeden’. Vrijwel
iedereen is immers tegen oorlog, marteling,
geweld. In deze film is de grens veel minder
duidelijk, omdat er geen onschuldige slacht-
offers van het geweld in voorkomen. […]
Deze vorm van abstractie, de onwerkelijk-
heid van het verhaal en de personages gaven
me de ruimte dieper op het onderwerp in te
gaan en politieke vraagtekens zetten bij onze
huidige realiteit.’
Zo 25 19:30 PA6, ma 26 12:00 LA1
Jim Trainor over The Presentation Theme
‘Al mijn films worden geïnspireerd door din-
gen die ik op dat moment lees, en de laatste
tijd heb ik veel over prehistorische culturen
gelezen. En omdat ik een aangeboren mor-
bide nieuwsgierigheid heb, hebben gore the-
ma’s als koppensnellen en mensenoffers mijn
warme belangstelling.’
Za 24 11:45 LA1
Hongerige
geesten #3
Yang Ik-June is niet alleen zowel
regisseur als scenarist van
Breathless, maar speelde ook
zelf de hoofdrol. Zijn bikkelharde
film legt bloot hoe haatgevoelens
van generatie op generatie
worden doorgegeven.
Elevator pitch
‘Centraal staat de relatie tussen een gangster en een
schoolmeisje. Maar eigenlijk is het een verhaal over
familiebanden, die in veel Koreaanse families een
probleem zijn. Met name de dominante rol van de
vader geeft kinderen een gewelddadig beeld van
relaties. Ik wilde dat blootleggen. Het scenario ont-
stond naar aanleiding van mijn eigen familie, en
van wat ik bij vrienden en kennissen observeerde.’
Acteur/regisseur
‘Het was op de set soms chaotisch, ik had weinig
tijd om over mijn karakter na te denken. Soms
riep ik ‘Actie!’ en bleek ik zelf de tekst nog niet
te kennen! Maar doordat ik dicht bij mijn eigen
gevoelens moest blijven, werd het heel spontaan.
Ik heb mijn eigen haatgevoelens, diep in mijn
onderbuik, aangesproken om in het karakter te
kruipen. De camera staat bewust zeer dicht op
de acteurs. Als je iemand wilt leren kennen, ga je
dicht bij hem zitten.’
Eerste keer
‘Ik heb nooit op een filmschool gezeten, ik heb het
filmmaken geleerd in mijn tien jaar als acteur in onaf-
hankelijke films, maar ook in grotere films. Ik heb al-
tijd over de schouders van de regisseurs meegekeken.
Als een spons nam ik alles op. Toch twijfelde ik of ik
wel de technische kennis had om een film te kunnen
maken. Maar juist de regisseurs die op de filmschool
hadden gezeten, verzekerden mij dat niet de techniek
vooropkomt,maarhethartenjemensenkennis.’
Zuid-Korea
‘Eriseengrotenieuwegeneratieonafhankelijkefilm-
makers, maar slechts weinig financiële middelen.
Bovendien is onlangs de overheidsinstelling die over
film gaat van leiding veranderd. Daarna zijn veel
fondsen afgeschaft. Zo is Breathless ook geld misge-
lopen. Ik heb geld moeten lenen en zelfs mijn huis
moeten verkopen om de film te kunnen maken.’
Bright future
‘Omdat ik ook zelf de producent ben, heb ik het
nog veel te druk met de nasleep van Breathless
om concreet over nieuwe projecten na te den-
ken. Al heb ik onlangs, in een aangeschoten bui,
wel een idee bedacht voor een fantasyfilm in de
elfde eeuw.’ Joost Broeren
Breathless (TG) - Yang Ik-June
Za 24 13:15 PA5, ma 26 13:00 PA4
In Sois sage draagt een jonge
vrouw (glansrol Anaïs
Demoustier) een groot mysterie
met zich mee, dat vol subtiele
spanning onthuld wordt. Juliette
Garcias (Parijs, 1970) over haar
eerste lange speelfim als scena-
rist en regisseur.
ELEVATOR PITCH
‘Het verhaal van een meisje met een geheim, dat
ik liever niet helemaal prijsgeef om de voorstel-
ling niet te bederven. Ze is emotioneel en seksueel
diep gekwetst en probeert haar wonden te helen.
Dat proces heb ik proberen te sublimeren in een
filmvertelling.’
SPANNING EN SYMBOLIEK
‘Ik heb niet bewust gekozen voor een raadsel
achtige sfeer en poëtische beeldtaal. Ik kon er
eenvoudig niet omheen. Dat meisje heeft iets mee-
gemaakt dat nauwelijk in woorden is uit te druk-
ken. Daarom kon ik het niet vatten in dialoog en
moest ik voor een sterke visuele taal kiezen. Het
element van de suspense kwam automatisch voort
uit het grote taboe dat het hoofdpersonage aan-
kleeft. Zoiets komt niet direct aan de oppervlakte.
De kijker krijgt allerlei aanwijzingen, en begrijpt
pas aan het slot wat er precies loos is.’
EERSTE KEER
‘Na mijn studie kunstgeschiedenis aan de Sorbon-
ne heb ik een kortfilm geregisseerd en aan diverse
films op de achtergrond meegewerkt. Dit is mijn
eerste eigen lange speelfilm. In 2002 ben ik aan het
script begonnen, wat ik tussen de bedrijven door
voltooide. Ik schreef het in mijn vakantiehuisje in
Bourgondië, waar de film zich afspeelt. Het was een
klein project, maar dat maakte de betrokkenheid
van de medewerkers des te groter.’
VIVE LA FRANCE
‘Het filmklimaat in Frankrijk is vergeleken met
de rest van de wereld goed, misschien wel ietsje
te goed. Door de royale financiering uit publieke
fondsen zijn er betrekkelijk veel mogelijkheden om
een film te realiseren. Helaas ontneemt dat sommi-
gen de prikkel om wild te experimenteren.’
BRIGHT FUTURE
‘Geen idee of ik nog een volgende lange speelfilm
ga maken. Eerst doe ik de co-regie en montage van
een documentaire voor de zender Arte over Rem-
brandt; hoe zijn werk de eeuwen overleefde. Daarna
zie ik verder.’
Paul van de Graaf
Sois sage (TG) – Juliette Garcias
Za 24 21:45 Pa5, zo 25 13:15 Pa5, di 27 13:00 Pa1, za 31
21:45 Pa5
Yang Ik-June over Breathless
‘Ik heb mijn
eigen haatgevoelens
gebruikt’
Anaïs Demoustier over Sois sage
‘Ik moest voor
een sterke visuele
taal kiezen’
foto: Bram Belloni
VPRO TIGER AWARD-KANDIDATEN
foto: Bram Belloni
4. 7
38TH
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
www.filmfestivalrotterdam.com
vervolg pagina 1
...contact gelegd met Imperioli. Stefan speelt namelijk
eenrolspeeltinImperioli’seigenfilm TheHungryGhosts
[openingsfilm van Rotterdam dit jaar, red.]. Het klikte
erg goed tussen ons drieën.’
De Fleur Johansson is misschien onbekend, maar al jaren
een veelfilmer, een autodidact nog wel. Na zijn studie na-
tuurkunde pakte hij op twintigjarige leeftijd de camera
op en begon gewoon te draaien. ‘Ik heb een reisfetisj en
met filmmaken kom je nog eens ergens. Het is al dertien
jaar mijn filosofie om vooral véél te filmen. In de laatste
vier jaar heb ik vier documentaires, twee films, een pi-
lot en een hoop kleinere dingen gedraaid. Ik denk dat ik
vanaf nu eens wat kalmer aan ga doen.’ Grijnzend: ‘Mis-
schien ga ik zelfs eens voorzichtig ga kijken naar kwaliteit
in plaats van kwantiteit.’
Hetklinktnonchalant,maarhetisJohanssonweldegelijk
ernst met filmmaken, wat wel blijkt uit zijn nieuwsgierig-
heid naar de werkwijze van grote voorbeelden. ‘Ik las dat
Steven Soderbergh simultaan monteert tijdens de draai-
periode. Robert Altman gebruikt standaard twee came-
rastandpunten,endegebroedersCoenmaaktenvoorhun
eerste film eerst een trailer om geldschieters over de brug
te krijgen. Dat soort dingen kopieer ik dan schaamteloos,
en maak ze me vervolgens eigen. Ik heb op mijn toilet een
hele stapel interviews met grote regisseurs liggen. Tel-
kens als ik naar de wc moet, leer ik iets interessants over
filmmaken.’ (SL)
The Higher Force (SP) – Olaf de Fleur Johansson
Za 24 13:30 PA2, wo 28 10:45 PA6, vr 30 21:30 PA4
LinkNiets zo natuurlijk als de geboorte van
nieuw leven, en niets zo ingrijpend.
Vijf films uit het festivalaanbod over
(bijna) baby’s.
The Baby Formula
Twee vrouwen laten een feministische droom
werkelijkheid worden: ze zijn zwanger van el-
kaars kind, zonder mannelijke inbreng – als
je die van de wetenschappers niet meetelt. De
esthische en fysieke consequenties van deze
dubbele dracht leiden, in combinatie met hun
disfunctionele families, vanzelfsprekend tot
hilarische scènes.
Turistas
Een bekentenis over een afgebroken zwanger-
schap leidt tot een impulsieve daad van de ex-
vader in spe, met verstrekkende gevolgen. En
tot de vraag wie nu eigenlijk de baas is over een
ongeboren leven.
Gushing Prayer
VoordevijftienjarigeYasukoisdezwangerschap
niet meer dan een onhandig bijproduct van
seks: de intieme betrekkingen met haar leraar
zijn slechts onderdeel van haar adolescente zelf-
onderzoek. Geen wonder dat het bergafwaarts
met haar gaat in dit felrealistische commentaar
op een conservatieve cultuur.
Gulabi Talkies
Op het Indiase platteland kun je beter een tele-
visie krijgen dan een kind, zo leert vroedvrouw
Gulabi. Zij wordt voor haar werkzaamheden be-
loond met een satellietschotel en bijbehorende
apparatuur en verovert daarmee ongekende sta-
tus in haar straatarme dorp.
The Blessing
Ook in Denemarken kun je soms beter een tele-
visie krijgen dan een kind. Helaas komt Katrine
pas tot dit inzicht als haar baby al geboren is.
En dan moet ze zich ook de bemoeienissen van
haar eigen moeder laten welgevallen. (NS)
Danai Fuengshunut www.dailydanai.com
foto: Bram Belloni
Een eerste stap blijft bijzonder, vooral
als het achteraf bezien het begin was
van een grootse loopbaan. In het
programma First Things First is een
aantal eerstelingen geselecteerd van
filmmakers die inmiddels een herkenbare
eigen stijl hebben, gemakshalve
aangeduid als ‘auteursfilmers’.
In het vroege werk van een filmmaker is een per-
soonlijke stijl minder makkelijk bespeurbaar dan
bij de eerste schetsen van een schilder, de eerste
teksten van een romanschrijver of de eerste liedjes
van een musicus. Beeldende kunst, literatuur en
muziek zijn nou eenmaal individuelere uitdruk-
kingsvormen dan de filmkunst, waar bovendien
geen lange traditie bestaat met het ordenen van
oeuvres. In een jonge ets van Rembrandt, een
jeugdzonde van Gerard Reve of een pril liedje van
David Bowie is de hand, geest of stem van de mees-
ter meestal niet moeilijk waar te nemen. Bij een
film, die vaak in een groepsproces totstandkomt,
staat het stempel van de individuele maker er over
het algemeen minder duidelijk op.
Het First Things First-programma kent dan ook
veel verrassingen. Bij de selectie zijn de volgende
criteria gehanteerd: het huidige werk
van de nog actieve filmmaker is interes-
sant genoeg om in aanmerking te komen
voor IFFR-selectie, er mag niet eerder
een IFFR-retrospectief aan de regisseur
gewijd zijn en er dient een kopie van de
eersteling beschikbaar te zijn. Orson
Welles, Wim Wenders, Jacques Rivette,
Joel en Ethan Coen en Michael Mann
vielen om één van deze redenen af. Maar
er bleef genoeg boeiend materiaal over.
Chantal Akerman blijkt bij haar eerste
filmpoging, het avantgardistische Saute
ma ville (1968), haar stijl en toon direct te
hebben gevonden. Ook Lars von Trier en
Ulrich Seidl, van wie de eerste twee proe-
ven van bekwaamheid naar Rotterdam
zijn gehaald, geven meteen al blijk van
hun tegendraadse trekjes. Hou Hsia-hsien
daarentegenbegonmetderoutineusogen-
de formulefilm Cute girl (1980) en ontwik-
kelde zich pas later tot de schepper van
onvervalste auteurscinema, die hij volgens
gezaghebbende critici tegenwoordig is.
Recalcitrant
Veruit de oudste film is Douro, faina flu-
vial (1931) van Manoel De Oliveira, die
vorige maand zijn honderdste verjaardag
vierde terwijl hij bezig was aan een nieu-
we film. Omdat Douro een mensenleven geleden
gemaakt is, mag het geen verbazing wekken dat de
stijl enigszins afwijkt van wat we recentelijk van
de oude meester gewend zijn. Wegens de politieke
situatie in Portugal kon De Oliveira zich pas op
gevorderde leeftijd aan het speelfilmgenre wagen,
maar de poëtische geluidloze documentaire over
het leven rond de Douro-rivier die door De Olivei-
ra’s geboortestreek stroomt, zal zeker liefhebbers
van Joris Ivens bekoren.
DeItaliaanErmannoOlmi,geboreninhetjaardatDe
OliveiraDouromaakte,isindeherfstvanzijncarrière
teruggekeerd naar het genre waar hij mee begonnen
was – de documentaire. La diga del ghiacciaio (1953)
is een vakkundige industriële documentaire, die hij
vervaardigdeopdefilmafdelingvanhetelektriciteits-
bedrijf Edison Volta, zijn toenmalige werkgever.
Meerdere First Things First-cineasten zijn op het fes-
tival vertegenwoordigd met een nieuwe film, zoals
Jonas Mekas, Terence Davies, Albert Serra, Carlos
Reygadas en Alexey German Jr. Ook Philippe Garel is
er weer. Het is interessant Les enfants désaccordés (van
de recalcitrante Garel van vijfendertig jaar geleden)
alsvoorfilmtezienbijhetverfrissendouderwetsaan-
doende La frontière de l’aube (van Garel anno nu).
Vraag is in hoeverre een debuutfilm voorspellende
waarde heeft voor het verdere oeuvre van de maker,
en hoe het latere werk onze kijk op het vroege werk
beïnvloedt. Een briljant oeuvre hoeft niet briljant
te beginnen en een briljant begin is niet altijd de
eerste steen van een briljant oeuvre.
Paul van de Graaf
First Things First: Seventy Up (Combined Programme).
Za 24 14:00 Unie
Cute Girl (FT) – Hou Hsiao-hsien
Za 24 17:30 Cinerama 4, za 31 12:00 Cinerama 6
Les enfants désaccordés + La frontière de l’aube -
Philippe Garel (FT + SP)
Ma 26 10:15 PA1, di 27 13:30 PA3
Saute ma ville (FT) – Chantal Akerman
Wo 28 19:30 Lux, vr 30 21:45 SGZ
De geboorte van een oeuvre
Douro, faina fluvial
5. 9
38TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM
Voor Of Time and the City, de eerste film van Terence
Davies in ruim acht jaar, keerde de Britse regisseur
terug naar het Liverpool van zijn kindertijd, dat al
sinds zijn vroegste films zoals Distant Voices, Still
Lives een bron van inspiratie is. Voor het laatst, zegt
hij zelf: ‘Die mijn is uitgeput. Ik voel me rijp genoeg
om iets anders dan mezelf tot onderwerp te nemen.’
Davies vergelijkt zijn ‘subjectief essay’ met
Humphrey Jennings’ klassieker Listen to Britain
(1942). ‘Al is mijn opzet veel bescheidener. Ik laat
mijn persoonlijke visie van het Liverpool uit mijn
jeugd botsen met de hedendaagse stad, die ik totaal
niet meer herken.’ Die botsing komt tot stand door
een lyrische monoloog van Davies zelf, gecombi-
neerd met archiefbeelden van de stad. ‘Keer op keer
vroeg ik onze archivist om beelden van allerlei za-
ken. Naar aanleiding van die beelden begon ik met
schrijven en monteren. Maar door die fragmenten
kwamen ook steeds weer nieuwe herinneringen op
die hun plaats in het narratief moesten krijgen.’
Diecyclischestructuur,waarbijelkeherinneringeen
volgende oproept, is een rode draad in Davies’ werk.
‘Het is een van mijn obsessies. Het geheugen is niet
lineair, het cirkelt steeds terug op zichzelf. Ook tijd
beweegt zich niet in een rechte lijn, dat maken we er
van om ons dagelijkse leven te organiseren.’
Net als de andere centrale thema’s van zijn films –
‘being gay and enjoying it, en opgroeien in een wor-
king class katholiek milieu’ – is dit idee al in zijn
vroegste films terug te vinden. De drie korte films
Children(1976),MadonnaandChild(1980)enDeath
and Transfiguration (1983) worden in het kader van
het programma First Things First vertoond onder
de naam The Terence Davies Trilogy. Samen vertel-
len ze het levensverhaal van Robert Tucker, min of
meer op Davies zelf gebaseerd.
‘Die films zijn voor mij heel duidelijk het werk
van een beginner, een leerervaring. Zeker toen ik
Children maakte wist ik werkelijk nog niets. Ik kijk
ze ook niet meer terug, dan zou ik alleen de fouten
zien.’ Het misschien wel meest gedurfde beeld uit
Children is voor Davies één van die fouten: een lang
aangehouden shot van moeder en zoon Tucker. ‘Dat
duurt twee minuten en twintig seconden, het gáát
maar door. Tegenwoordig zou ik er het lef niet meer
voor hebben. Misschien kun je alleen zo moedig
zijn als je nog niets weet.’ JB
Of Time and the City (SP) – Terence Davis
za 24 13:00 PA4, ma 26 14:45 CI7, do 29 10:45 PA6
The Terence Davies Trilogy
za 24 22:30 CI5
Ivo Gijsberts (48), econoom
ontwikkelingssamenwerking, Den Haag
‘Een goede geschiedenisles over Ethiopië. De
grondtoon blijft ondanks alle ellende positief,
vanwege het perspectief van een man die inte-
ger probeert te blijven. Voor mijn werk was ik
in 1993, kort na de val van dictator Mengistu,
in het gebied waar dit is opgenomen, rond het
Tanameer. Heel herkenbaar.’
Loekie Gardien (74), onderwijzeres,
Dordrecht
‘Een beetje traag was het wel. Omdat ik vrien-
den heb uit Eritrea, waar in deze film flink mee
wordt geoorlogd, leefde ik erg mee. Onthutsend
dat iedereen die openlijk twijfelt aan Mengistu
het loodje legt. Het slot roerde me diep: hoe de
held na het sneuvelen van alle grote idealen zijn
roeping vindt in het onderwijs.’
Babs Randdorp (30), student
bestuurskunde, Rotterdam
‘De tragiek van Afrika samengebald in tweeën-
half uur: waarom plannen die in het westen zijn
bedacht in de praktijk niet werken. De hoofdrol is
sterk. Je ziet zijn worsteling tot het besluit: ik zorg
er wél voor dat de kinderen betere mensen wor-
den. Mooie spanningsboog was hoe hij zijn been
heeft verloren. (PvdG)
Teza, Cinerama 5, do 22, 22:25 uur
DE UITLOOP
DE ZOEKTERM
ZOEK bij cinema.nl op
‘Dialoogoefening NPS’
De debuutfilm van Esther Rots Kan
door huid heen beleeft vandaag
zijn wereldpremière en is de enige
festivalvertoning. Haar derde korte
film, Dialoogoefening, won in 2005 een
Gouden Kalf op het Nederlands Film
Festival, nadat haar eerste twee korte
films Speel met me (2002) en
Ik ontspruit (2003) al waren
geselecteerd door het festival
van Cannes.
MET
ANDERE
OGEN
Op uitnodiging van het festival zijn zes
jonge filmcritici uit verschillende lan-
den actief in Rotterdam. Om beurten
schrijven zij over cinema. Vandaag:
Phil Dy uit de Filipijnen.
Al ruim een decennium verkondigen de
Filipijnen dat de lokale filmindustrie op zijn
laatsteeindloopt.Eneerlijkiseerlijk,hetisniet
eens zo overdreven te stellen dat-ie eigenlijk al
hartstikke dood is. Lokale studios hebben de
ontwikkelde filmganger niets te bieden, om-
dat ze ervan overtuigd zijn dat het doorsnee-
publiek een film die geen van Filipijnse sterren
vergeven romantisch vehikel is, zal mijden als
de pest.
En dus is het voornamelijk aan onafhankelijke
filmmakers om ons van films te voorzien die
verder gaan dan het boy meets girl-stramien.
Gelukkig is de infrastructuur voor het maken
van onafhankelijke films sterk aan het groeien.
Er zijn inmiddels hele stichtingen gewijd aan
het financieren van deze films, en er zijn film-
huisachtige bioscopen opgericht. In de laatste
paar jaar zijn er zelfs meer onafhankelijke pro-
ducties gemaakt dan studiofilms. De lage kos-
ten en het gemak van digitaal filmmaken heb-
ben ervoor gezorgd dat een aantal zeer unieke
stemmen inmiddels kan worden gehoord.
John Torres gaat de deur niet uit zonder camera,
en transformeert alledaagse beelden in per-
soonlijke, poëtische ontboezemingen. Dante
Mendoza vertelt moderne verhalen over ar-
moede in een evolutionaire neorealistische stijl.
Lav Diaz creëert acht tot tien uur durende anti-
epossen, die onze maatschappij in al zijn facet-
ten vastlegt.
Het lokale doorsneepubliek moet de onaf-
hankelijke film nog leren omarmen, maar er
wordt vooruitgang geboekt. Jongere genera-
ties die zijn opgegroeid met een veelzijdiger
filmdieet – mogelijk gemaakt door de uitbun-
dige groei van digitale media – worden zich
steeds bewuster van een hogere standaard in
filmmaken. Hun honger naar een dapperder
manier van verhalen vertellen is groot. Het
is alleen een kwestie van tijd tot die honger
gestild kan worden.
FrisgedouchtgaatConnieWaltheropstap,maareerstnoghaarlaarzenaan...HaarfilmSchattenweltisnogtezienenopza2420:00DOJ,di27CI512:00uur foto: RuudJonkers
ROOM # 3015
Terence Davies:
‘DE MIJN IS UITGEPUT’
Rachel Getting Married
Of Time and the City
The Terence Davies Trilogy
foto: Bram Belloni
6. 11
38TH
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
www.filmfestivalrotterdam.com
Rekveldsnieuwstefilm#37begintmeteenanoniem
citaat uit de derde eeuw, over zichzelf reproduce-
rende stenen: ‘Andronicos says that in a certain place
in Spain one finds small, scattered stones which are po-
lygonal and grow spontaneously. [...] I kept one to verify
this myself and it gave birth at my place, so the story is
not a lie.’
Als vervolgens het beeld op zwart-wit grofkorrelig
ruisgruis springt, is het niet zo lastig om daarin
het huidoppervlakte van zo’n pulserende zwan-
gere steen te zien. Wat volgt, is een beeldschoon
gechoreografeerde en getoonzette (met een sounds-
cape van Yannis Kyriakides) ontdekkingsreis tot in
de diepste poriën van die levende stenen. Of van
iets heel anders natuurlijk.
‘Ik vind het sensuele
heel belangrijk’
Uw film roept tijdens het kijken drie belang-
rijke associaties op: met een caleidoscoop,
met Powers of Ten van Ray en Charles
Eames, en met Solaris van Andrej Tarkovski.
‘Waar het mij in eerste instantie om gaat is de fy-
sieke ervaring van film. Het effect op het netvlies.
Daar kun je van alles bij verzinnen, maar het gaat
allereerst om het kijken. Daarom vind ik die calei-
doscopen een interessante referentie, want daarbij
gaat het echt om het visuele plezier. Dat heeft ook
een directe link met hoe ik mijn film hebt gemaakt.
Een caleidoscoop laat zien hoe je met een driehoek-
je van spiegels oneindig veel landschappen kunt
oproepen. Er zijn niet veel grafische vormen waar-
mee dat mogelijk is. Met vierkanten kan het ook.
Er zijn twee soorten driehoeken en dat is eigenlijk
waar mijn film over gaat. Die vindt zijn oorsprong
namelijk in een computervisualisatie die ik op een
site voor kristallografie tegenkwam, waarin was ge-
probeerd om vijfhoekige symmetrieën uit te beel-
den. Dat kan namelijk niet. Dus er zaten allemaal
smokkeloplossingen in die er heel mooi uitzagen.’
Kun je naar #37 kijken zonder aan al die
dingen te denken?
‘Voormijgaatdefilmoverheelveelzaken.Maardat
zit meer in de film dan in het technische of weten-
schappelijke verhaal erachter. Het gaat er namelijk
om die mechanismen en principes ervaarbaar te
maken. En dat hoeft helemaal niet ingewikkeld te
zijn. Solaris bijvoorbeeld gaat over een soort veran-
derlijke materie. Kristallen zijn dingen die groeien.
Ik heb veel oude teksten daarover gelezen, waarin
kristallen als een tussenvorm worden beschreven
tussen de wereld van de mineralen en de wereld
van planten en dieren.
Ietsvergelijkbaarsisnuaandehandalsjekijktnaarde
discussie rondom computers. Kun je leven namaken
in de computers? Of kijk naar de biochemie. Eerst is
eenceleenmachine.Enhebjeeenklompjecellen,dan
is het opeens een levend wezen. De grenzen verschui-
vennaarmatejeverdernaarbinnengaat.
Eigenlijk begon de film heel praktisch toen ik
begon met uitzoeken hoe ze dat plaatje hadden
gemaakt. Mijn eigen software is gebaseerd op de
programma’s die kristallografen gebruiken. Ik heb
in de computer als het ware een virtueel kristal la-
ten groeienendaaropverschillendemanierenlicht
doorheen gestuurd. Dat begint met moleculen, die
zitten in een pot, die trekken aan elkaar en vinden
dan een soort patroon. Dat vind ik heel interessant
om te zien. Er is geen leider. Het is een zelforgani-
serend systeem.
Door die vorm stuur ik licht en wat je ziet, is het
proces van die deeltjes die aan elkaar trekken. Als ze
hun symmetrie hebben gevonden, dan draai ik aan
een knop en verander ik de regeltjes. Dan raakt alles
in de war, en begint het weer van voren af aan.’
Er is geen leider, zegt u, maar er is wel een
eerste beweger, en dat bent u?
‘Ja, eh, ja, maar dat vind ik wel jammer, eigenlijk.’
Heeft dat ook een politieke kant?
‘Ja, zeker. Al is het natuurlijk geen politieke film.
Maar zelforganiserende systemen interesseren me
ook om politieke redenen.’
Denkt u dat ze echt kunnen bestaan, of blijft
het bij een hypothese?
‘Deels zie je het gebeuren, bijvoorbeeld in de archi-
tectuurendestedenbouw.Stedengroeienooklang-
zaam. Dat is ook een kristallisatieproces waarin wij
de partikeltjes zijn die aan elkaar trekken. Zo kun
je verklaren hoe oude stadskernen zijn gegroeid. Ik
heb ooit voor een programma in het Filmmuseum
Yona Friedman uitgenodigd. Hij is een pionier van
de mobiele architectuur. Zijn droomstad is Sana
in Yemen, omdat daar geen architecten aan te pas
gekomen zijn. Dat is een stad die gewoon door de
mensen zelf is gebouwd van klei.’
Hoe is de structuur tot stand gekomen?
‘Hij bestaat uit elf delen. Het was de bedoeling dat
er in elk deel iets significants nieuws zou gebeuren.
Kleurcontrasten vormen een van de middelen die
ik daarvoor heb gebruikt. Er zijn delen met maar
één kleur, of variaties van één kleur en delen met
twee of meerdere kleuren. Dat heb ik van tevoren
min of meer in een compositie vastgelegd.’
Hoe doet u dat?
‘In eerste instantie heb ik de software ontworpen.
Toen gingen techniek en resultaat gelijk op. Dat is
vergelijkbaarmetmijnvorigefilms.Toenvondikhet
eveneens belangrijk om zelf de gereedschappen, zelf
de machines te bouwen. Omdat je dan in zo’n veld
van mogelijkheden ook zelf keuzes kunt maken en
die niet laat bepalen door wat anderen mogelijk heb-
ben gemaakt.
Ik heb ooit compositie gestudeerd. En daar ga ik
nog steeds vanuit. Het is vergelijkbaar met hoe
componisten van elektronische muziek werken.
Die hebben ook een heel landschap van vreemde
klanken waar ze uit kunnen kiezen. Een van de
manieren om daarin je weg te vinden is door een
soort landkaart te maken van parameters, en daar
je route in uit te stippelen.’
‘In de computer heb ik als
het ware een virtueel kristal
laten groeien’
De film heeft ook heel duidelijk dimensies
waarop u inzoomt.
‘Ikwildegeencontinuetripmaken.Ikvindhetsensuele
heel belangrijk, maar ik wil niet dat mensen helemaal
in de film verdwijnen. Ik ben geen psychedelische
filmmaker. Dus er moesten schnitts inzitten. Normaal
monteer je op beweging, maar dit zijn allemaal tex-
turen die bewegen. Dus het zijn allemaal harde las-
sen. Niet dat ik dat erg vind. Zo ga je niet alleen door
langzame evoluties vooruit in de film, maar ook door
radicalecuts.Hethoudtdetoeschouwerbijdeles.’
Is het uw droom een computerprogramma te
schrijven dat zelf een film kan maken, of wilt
u wel zelf de teugels in handen houden?
‘Mijn uiteindelijk droom is een machine of een pro-
gramma te maken dat mij iets kan vertellen over de
wereld, iets wat ik zelf niet had gezien. Dat mij echt
een ander perspectief op de wereld kan geven.’
Dat mensen iets kunnen maken dat een an-
dere rationaliteit heeft dan ze zelf bezitten?
‘Ja. Zoiets is er natuurlijk eigenlijk al, met Dziga
Vertov en zijn camera-oog. Zo maakt film dingen
zichtbaar die je anders niet kan zien.’
Dana Linssen
#37 - Joost Rekveld
Za 24 19:30 PA6, zo 25 11:45 LA1
Joost Rekveld op zoek naar fysieke ervaringen
‘Ik wilde geen continue trip maken’
Joost Rekveld maakt films als caleidoscopen, die de wereld decoderen en nieuwe kleuren en vormen
geven, het denken opheffen en tot nieuwe gedachten inspireren. Experimentele cinema op z’n best. Kijk
bijvoorbeeld naar de ogentroost van # 37, geselecteerd voor de Tiger Awards Competitie voor korte film,
die vandaag zijn wereldpremière beleeft.
foto: Felix Kalkman
Joost Rekveld (1970) is filmmaker, theatermaker,
beeldend kunstenaar, curator en docent. Licht, weten-
schap en beweging zijn de leidende begrippen in zijn
werk, dat hij ooit eens omschreef als visuele muziek
voor de ogen. Hoewel het eindresultaat abstract van
vorm is en vaak meer gericht op het overbrengen van
een ervaring dan van een traditioneel verhaal, zijn
de uitgangspunten voor zijn werk vaak simpel en
concreet. De groei van kristallen in # 37. De manier
waarop licht in spiegels en caleidoscopen wordt
gebroken in # 23.2 Book of Mirrors (IFFR 2002). En een
hommage aan de gelijknamige Franse wetenschappers
in # 11, Marey - Moiré (IFFR 2000).
7. 38TH INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
www.filmfestivalrotterdam.com
13
FESTIVAL INFO
OUDE BINNENWEG
WESTBLAAK
RO
C
HUSSENSTRAAT
MEENT
WEENA
HOF
BLAAK
HOOGSTRAAT
GOUDSESINGEL
MARINIERSWEG
WITTE DE WITHSTRAAT
VASTELAND
BO
O
M
PJES
RIvER
THE MAAS
ERASMUSBRUG
MUSEUMPARK
NIEUWE BINNENWEG
GOUVERNESTRAAT
MAURITSWEG
COOLSINGEL
KRUISPLEIN
KRUISKAD
E
KARELDOOR
MAURITSSINGEL
1
6
7
2
5
3
4
8
9
10
13
12
MANSTRAAT
SCHIEDAMSEDIJK
PLEIN
P
P
P
P
8 TENT./ Witte de With
Witte de Withstraat 50
9 voormalig fotomuseum
Witte de Withstraat 63
10 V2_Institute for the
Unstable Media
Eendrachtsstraat 10
URBAN SCREENS:
11 Nationale Nederlanden
Weena 505
12 Hofpoortgebouw
Hofplein 19
13 Robeco Toren
Coolsingel 120
1 de Doelen
Kruisplein 40
2 Rotterdamse Schouwburg
Schouwburgplein 25
3 Pathé Schouwburgplein
Schouwburgplein 101
4 Cinerama filmtheater
Westblaak 18
5 lantaren / venster
Gouvernestraat 133
6 oude luxor Theater
Kruiskade 10
7 Zaal de Unie
Mauritsweg 34
fESTIvAl loCATIoNS
de Doelen
Kruisplein 40
CENTRAl INfo TICKETS
P
11
Kassa
Tickets zijn zowel online (via de festivalsite) als
offline (aan de Centrale Kassa in de Doelen) te
koop. Aan de Centrale Kassa kunt u ook terecht
voor tickets voor de speciale evenementen.
Centrale Kassa, de Doelen, ingang Willem Bur-
gerzaal. Openingstijden 9:00-23:00 uur
Prijzen
Tickets: €9,- of met Tijgerpas €6,-
Tijgerpas: €15,- of €10,- (CJP, Studenten
OV-jaarkaart, Rotterdamse Studenten-
uitpas, Rotterdampas, 65-plussers)
Korting
Met een Tijgerpas die €15,- kost betaalt u voor
een filmticket geen €9,- maar slechts €6,-! Hou-
ders van een CJP-pas, OV-studentenkaart, Rot-
terdam-pas, Studenten Uitpas en 65-plussers
betalen slechts €10,- op vertoon van hun pas.
De Tijgerpas is te koop in de Doelen, ter plekke
wordt kosteloos een digitale pasfoto gemaakt.
De Tijgerpas is persoonsgebonden en moet op
verzoek aan kassa- en zaalmedewerkers ver-
toond worden.
LET OP!
Filmvoorstellingen zijn zelden compleet uitver-
kocht. Informeer daarom dagelijks aan de Cen-
trale Kassa naar de beschikbaarheid!
Contact informatie
Op de hoogte blijven van het laatste festi-
valnieuws? Meldt u dan aan voor de digitale
nieuwsbrief Tiger Alert via filmfestivalrot-
terdam.com. Deze festivalsite is ook het juiste
adres voor uw vragen en informatie. U kunt
ook bij de informatiebalie in de Doelen terecht
(openingstijden gelijk aan Centrale Kassa).
Vraag nog steeds onbeantwoord? Stuur dan
een mailtje naar publieksservice@filmfestival-
rotterdam.com of bel met 010 8909000. Onze
informatielijn is dagelijks bereikbaar van 9:00
tot 21:00 uur.
Openbaar vervoer
Met het vervoer van en naar het International
Film Festival Rotterdam zit het wel goed. De NS
zorgen op speciale dagen als de Volkskrantdag
voor extra treincapaciteit. Dankzij het nachtnet
hoeft u ook niet voor de aftiteling van de laatste
film al de zaal uit. De festivallocaties bevinden
zich allemaal op loopafstand van Rotterdam
CS. Heerlijk relaxed tussen de diverse locaties
heen en weer pendelen? Haal dan een tijger-
polsbandje op tijgerband.nl of bij de opstaphal-
tes of speciale baliein de Doelen en stap in een
van de KPN Tuktuks. Wie met de Rotterdamse
bus, tram of metro reist, moet vanaf 29 januari
in bezit zijn van een OV-chipkaart.
info tickets
de Doelen
Kruisplein 40
festivallocatiES
1 de Doelen
Kruisplein 40
2 Rotterdamse Schouwburg
Schouwburgplein 25
3 Pathé Schouwburgplein
Schouwburgplein 101
4 Cinerama Filmtheater
Westblaak 18
5 Lantaren / Venster
Gouvernestraat 133
6 Oude Luxor Theater
Kruiskade 10
7 Zaal de Unie
Mauritsweg 34
8 TENT./ Witte de With
Witte de Withstraat 50
9 Voormalig Fotomuseum
Witte de Withstraat 63
10 V2_Institute for the
Unstable Media
Eendrachtsstraat 10
Urban Screens
11 Nationale Nederlanden
Weena 505
12 Hofpoortgebouw
Hofplein 19
13 Robeco Toren
Coolsingel 120
www.filmkrant.nl
info@filmkrant.nl
020 6230121
Wij zien alles
Poetry International Festival - jubileumeditie
40 jaar internationale poëzie in Rotterdam
13 -19 juni 2009, Rotterdamse Schouwburg
Geef je op voor de nieuwsbrief en maak kans op een van de gesigneerde Gedichtendagbundels van de
Zuid-Afrikaanse dichter Antjie Krog. Stuur een lege e-mail naar nieuwsbrief@poetry.nl of kijk op www.poetry.nl
8. Uitgangspunt bij het ontwerpen van het nieu-
we IFFR-logo was volgens de makers dat men-
sen de tijger zelf na konden maken.
Dat was echt niet aan dovemansoren gericht.
GelegenheidstrioLeendertdeJong(program-
meur Filmhuis Den Haag), Henk Bitter (pro-
grammeur Focus Arnhem) en Taco Ruighaver
(directeur Movies that Matter) leefden zich
uit op de bierviltjes.
CREATIEF MET
BIERVILTJES
My IFFR Wie zich op de festivalsite registreert via My IFFR kan meningen achterlaten. Hier een kleine bloemlezing. ‘Leuke film, met inderdaad erg goede soundtrack.
Wel moeilijk te volgen vanwege het bloemrijke parochial English dat er wordt gesproken (de film is niet ondertiteld).’ Alexander_the_Great over Awaydays. ‘Een ieder
met enig historisch besef, lidmaatschap bij de vrijmetselarij (P2), of mediterrane sympathieën, gaat hem zien!’ Joe-the-Lion over Il Divo. ‘Mooie film, waarin eenzame
mensen worden gevolgd, die op zoek zijn naar aandacht en erkenning.’ MissD over The Hungry Ghosts. ‘Onsympathieke hoofdpersoon, vreemde overgangen van
winter naar zomer, een vos die wordt neergeschoten als symboliek. Lekkere tieten ja, maar dat was het dan wel.’ ruud over Un autre homme.
URBAN SCREENS
Regisseurs Nanouk Leopold Daan Emmen, Guy Maddin en Carlos
Reygadas maakten ieder een film voor een gezichtsbepalend Rotterdams
gebouw. Het resultaat wordt meer dan levensgroot geprojecteerd op het
gebouw van Nationale Nederlanden aan het Weena (Reygadas), het
Robeco-gebouw aan de Coolsingel (Maddin) en de Hofpoort, Hofplein
(Leopold Emmen).
Urban Screens, dagelijks 18:00-01:00 uur, toegang (uiteraard) gratis.
LIVE EVENTS ZATERDAG 24 JANUARI
WALK ‘N’ TALK
Mis deze kans niet, want er zijn dit festival
maar drie van deze visuele ontdekkingstoch-
ten.Ditisdeeerste.ReisleidersElmavanBoxel
en Kristian Korenman van interdisciplinaire
architectenbureau Zus leiden u in bijna twee
uur tijdens deze stadswandeling langs straten
en besloten ruimtes, en houden stil bij mega-
groot, petieterig klein en de plasmaschermen
van Foto Klein. Verspreid over de route staan
diverse experts – van neurobiologen en kun-
stenaars tot narrow casters – opgesteld.
Walk ‘n’ Talk,vertrek vanaf de Foyer van de
Schouwburg om 17:00 uur.
Kaarten (€6,-, inclusief kopje koffie bij Urban
Expresso Bar) verkrijgbaar bij de Centrale Kassa.
Max 25 personen per wandeling.
HEADQUARTERS
Talkshowhost Gabriëlle Provaas buigt zich
over Haunted House-films met Amir
Muhammad en Garin Nugroho. Filmmaker
Muhammad is op het festival met zijn satiri-
sche horrorfilm Susuk en richtte een leeskamer
in de expositie Haunted House in. Nugroho
verdiepte zich voor zijn film Under the Tree in
Balinese geestenrituelen.
Dagelijks 18:00 uur, Foyer Rotterdamse
Schouwburg. Toegang gratis.
VPRO FESTIVALJOURNAAL
Twan Huys ontvangt live o.a. Johanna ter
Steege. John Malkovich is er op video. Publiek
welkom!
za 22:50 uur Robeco Filmcafe Nederland 2
SUPER QA
NRC-columnist Bas Heijne gaat in een uitge-
breid vraaggesprek in op alle aspecten van
de film A Country Teacher met de Tsjechische
filmmaker Bohdan Slama.
Start film 18:30 PA 1, aansluitend gesprek.
LIVE PERFORMANCE I.K.V. SIZE
MATTERS
Ieder dag unieke live performances in Lan-
taren 1. The Nickelodeon, waarin op ingeni-
euze wijze camerabewegingen van beroemde
speelfilms worden reproduceerd. Later op de
avond door een scherpe en speelse visie op de
complexe Midden Oostensituatie in Special
Forces.
CH: The Nickelodeon, 22:00 uur, LA 1 en
Special Forces 23:30 uur, LA 1.
INTO THE NIGHT
Een dj tovert de Kleine Zaal om in een dans-
festijn.
Dagelijks 23:00 uur Kleine Zaal Rotterdamse
Schouwburg, entree tot 23:00 gratis, daarna uit-
sluitend op vertoon van filmticket of Tijgerpas.
HAUNTED HOUSE
In het kader van het Signals-onderdeel Hun-
gry Ghosts is het voormalig Fotomuseum/
WDW63 omgebouwd tot een Haunted House.
Geen ouderwetse kermisattractie, maar een
bloedstollende presentatie van kunstinstal-
laties. Een aantal vooraanstaande Aziatische
filmmakers en setdesigners richt er een kamer
in. Durft u naar binnen?
Haunted House, voormalig Fotomuseum/
WDW63, Witte de Withstraat 63,
17:00-24:00 uur, toegang gratis.
ASPECT RATIO
De kunstinstelling TENT. presenteert naar
aanleiding van Size Matters de intrigerende
groepstentoonstelling Aspect Ratio. Van nano-
technologische close-ups tot kosmische gran-
deur onderzoekt Aspect Ratio hoe beeldende
kunst en wetenschap een dialoog aangaan.
Aspect Ratio, TENT., Witte de Withstraat 50,
11:00 tot 18:00 uur, toegang €3,-, met Tijgerpas
gratis, festivalpas, museumjaarkaart en Rot-
terdampas 50 procent korting.
WARUM 2.0
V2_ stelt de vraag Warum 2.0. Deze instal-
latie in de vorm van een arena bestaat onder
meer uit 360˚-videoprojecties en interactieve
modules waarmee publieksinterventies real-
time plaatsvinden via YouTube, Second Life
en beveiligingscamera’s.
Warum 2.0, V2_Instituut voor de instabiele
media, Eendrachtsstraat 10, 12:00-19:00 uur,
toegang €3,-
DE STELLING
Elke dag op filmfestivalrotterdam.com
een nieuwe vraag, en elke dag in de
Daily Tiger de uitslag.
SIZE MATTERS?
Ja (64 %)
Nee (36 %)
foto: Bram Belloni
38TH
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
WWW.FILMFESTIVALROTTERDAM.COM
14
9. 15
38TH
INTERNATIONAL FILM FESTIVAL ROTTERDAM
www.filmfestivalrotterdam.com
1. Bezoekers van V2_Institute for The Unstable Media verwonderen zich over Stefaan
Decostere’s installatie WARUM 2.0, een multimedia panorama opgedragen aan slachtoffers
van diverse oorlogen.
2. De Tiger Business Lounge: ondernemend Rotterdam aan de borrel voorafgaand aan de
inspirerende vertoning van Slumdog Millionaire.
3. De Expohal in de Doelen: de plek voor koffie en kaartjes.
4. De VPRO Discoverydag in Cinerama: 7 films op een rij, en tussendoor even uitblazen.
5. Shorts-programmeur Erwin van ‘t Hart met gelijkgestemde zielen in Lantaren/Venster, het
Mekka van de korte film.
1
2
3
4
5