Capela de San Isidro en Marelle, Covelas, Ribadeo

1. S. Xoán Bautista nado a finais do s. I a.C.,foi un predicador coetáneo de
Xesús de Nazaret. É venerado como un importante personaxe relixioso.
Usaba o bautismo como sacramento central do movemento mesiánico. A
maioría dos académicos están dacordo que Xoán bautizou a Xesús. Faleceu
o 31 – 36 d.C.
Festividade: 24 de xuño (Natividade de S. Xoán) e 29 de agosto (Martírio
de S. Xoán).
En Marelle chama a atención a vestimenta de S. Xoán, a pel dun raposo,
pode verse a súa cabeza, fociño, ollos, orellas…
Santa María da Cabeza. A súa historia está intimamnte ligada ao seu
esposo S. Isidro Labrador e en todo compartíu a súa
vida de familia, oración, traballo e servizo aos
pobres. Chamábase María Toribia pero coñécese co
nome de Sta. María da Cabeza porque, un tempo
despois da súa morte, o seu cranio foi colocado nun
relicario na ermida da Virxe. Moitos milagres
obráronse pola súa intercesión. A súa festa celébrase
o 9 de setembro. Na súa imaxe sostén nas mans
unha xarra e un cacharrón, signos das súas tarefas
fogareñas e de servicio aos pobres.
Textos e fotos: Emilio Piñeiroa Lozano
CAPELA de s. Isidro. MARELLE
Parroquia de COVELAS (Ribadeo)
A festividade celébrase o 15 de maio, actualmente só con misa. O
derradeiro ano que se celebrou con música foi o ano 1956 coa famosa
orquestra Amor de Viveiro.
FACHADA:
PORTICO, espazo arquitectónico cuberto adosado diante do edificio.Non
ten espadana.
Porta sinxela alintelada, na parte superior cruz grega, a ambolos dous lados
dúas xanelas.

2. PLANTA: dunha soa nave rectangular rodeada dun banco de pedra, con
cuberta de lousa sobre estrutura de madeira e pavimento de laxas.
RETABLO:
Carece de retablo, espazo ocupado por tres ménsulas: palalabra que provén
do latín mensula (mesa pequena), é calquera elemento estrutural en saínte;
con tres imaxes: no centro S. Isidro (Cidre) Labrador, o patrón, á dereita
S. Xoán Bautista e a esquerda Sta. María da Cabeza. Sobre o altar un
Crucifixo
S. Isidro (Cidre) Labrador nado en Madrid o 4 de abril de 1082 é o
patrón dos agricultores do mundo. Cando traballaba como xornaleiro,
dividía o seu salario en tres partes: unha para os pobres, outra para a Igrexa
e outra para el e a súa familia. Famoso por ter o don de atopar auga con
facilidade. A súa muller, tamén santa, foi unha campesiña coñecida co nome
de Santa María da Cabeza, á que se lle deu este alcume porque en Semana
Santa, cando escasea a chuvia, a súa cabeza e exhibida en rogativas durante
a procesión.
Morreu no ano 1130. Aos 43 anos de ser sepultado sacaron do sepulcro o
seu cadáver e estaba incorrupto, como se estivera recén morto. Pouco
despois o rei Filipe III achábase gravemente enfermo e os médicos dicían
que morrería. Entón sacaron os restos de S. Isidro do templo e ao rei foiselle
a febre e ao chegar a el os restos do santo sanou por completo da
enfermidade. A causa disto o rei intercedeu ante o Papa para que declarara
Santo ao humilde labrador, e por isto e outros milagres, o Papa Gregorio
XV canonizouno no ano 1622.