1. BIZIKIDETZA. Joanes Etxeberri institutuko irakasleen definizioa.
Bizikidetza da Institutuko kide guztien artean (ikasleak, irakasleak, bestelako langileak eta
familiak) harremanetan jartzeko modu bat, errespetuan, elkarlanean, elkarrizketan eta
desberdintasun indibidualekiko tolerantzian oinarritua. Horrela eraikitako harremanen bidez,
kide guztiak gustura sentituko dira elkarrekin, eta ulertuko dute denek hartzen dutela parte
proiektu berean; horixe da, hain zuzen ere, bizikidetzaren xede nagusia.
Elkar errespetatzea, gainerakoek norberaren lana balioestea eta gure arteko komunikazioa
konfiantzazkoa, tolesgabea eta etenik gabea izatea lortuko dugu bizikidetzarekin.
Hori dela eta,
● Irakasle eta ikasleen arteko harremanek errespetuzkoak eta hurbilak izan behar dute.
Denek hartu behar dute aintzat bakoitzak egin duen lana eta ahalegina.
● Irakasleen arteko harremanek begirunezkoak izan behar dute, eta elkarlanera eta
lankidetzara bideratuak. Komunitate osoan eragina duten esparruetan, ezinbestekoa da
denok bateratsu jokatzea, baita denok hartutako akordioak betetzea ere. Gure ustez,
oso garrantzitsua da irakasleek eta zuzendaritzak batera hartzea erabakiak.
● Irakasleen eta Institutuko beste langileen arteko harremanek lagunarteko giroa
nagusitzea bultzatu behar dute, bakoitzak erantzukizunez bete dezan bere egitekoa.
● Irakasleen eta familien arteko harremanek parte hartzea bultzatu behartu dute, elkarri
laguntzeko helburuarekin, norberaren esparrua errespetatuz. Funtsezkoa da kontuan
hartzea denok –bai irakasleek, bai familiek– norabide berean egin behar dugula lan.
Leku guztietan eta une guztietan nola jokatu jakiteko, arautegi argi eta laburra ezarri behar
dugu, institutuko kide guztiok bete beharrekoa: Elkarbizitza Arauak. Jarraibide horien arabera
jokatuta, errazago bideratuko ditugu batetik irakas- eta ikas-prozesuak, eta, bestetik, harreman
denontzako onuragarriak. Arauok aintzat hartu behar dituzte kide guztion eskubideak eta
betebeharrak, eta haien helburu behinena ezin da izan zigorra jartzea arauak bete ez dituenari:
kontrara, arazoak gertatu aurretik saihestea –prebenitzea– izan behar da ardatza, betiere
bizikidetzaren ikuskera positiboa bultzatzeko. Hitz gutxitan: Elkarbizitza Arauak hezigarriak
izan behar dute.
Institutuko kide guztiok ezagutu behar ditugu eta bete Elkarbizitza Arauak, bai eta –ahal den
neurrian– denon artean adostu ere: estamentu guztiek hartu behar dute parte arauok
diseinatzen, baina, zer esparru arautu behar den, hein handiagoan edo txikiagoan.
Bizidiketza apurtzeak gatazkak dakartza, giza eta gizarte harreman guztietan gertatzen den
bezala. Gatazka guzti-guztiak saihestea ezinezkoa dela onartuta ere, ikasi behar dugu nola
gainditu. Nola kudeatzen ditugun da garrantzitsuena, ikasteko eta pertsona gisa garatzeko balio
diezaguten.
Gatazka bat modu egokian gainditzeko, ezinbestekoa da zergatiak analizatzea eta alderdi
bakoitzak bere gain hartzea duen erantzukizuna. Huts egin dugula onartzen badugu eta
eragindako kaltea garbitzen saiatzen bagara, errazago berreskuratuko ditugu harremanak, bai
eta gatazkaren alderdi guztien arteko enpatiazko jarrera sustatu ere. Elkarrizketa da funtsezko
prozedura gatazkak konpontzeko, eta oso lagungarria izan liteke bitarteko –ararteko– bat
izendatzea.