2. BEKENTENIS
Ik mag je.
Nee, ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee, heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.
Ik ga met jou.
Nee, ga ik niet.
Ik sta je bij. Dat beloof ik.
Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik. Hou. Van. Jou.
Geloof ik.
MOEYAERT, Bart, (2003), Querido, verzamel de liefde (8ste druk)
3. BEKENTENIS
Ik mag je.
Nee, ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee, heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.
Ik ga met jou.
Nee, ga ik niet.
Ik sta je bij. Dat beloof ik.
Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik. Hou. Van. Jou.
Geloof ik.
De titel
De titel ‘bekentenis’ verwijst
naar de dichter die zijn
gevoelens bekent voor de
andere persoon.
Maar door het laatste regeltje
kan je afleiden dat hij niet erg
zeker is van zijn stuk.
4. BEKENTENIS
Ik mag je.
Nee, ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee, heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.
Ik ga met jou.
Nee, ga ik niet.
Ik sta je bij. Dat beloof ik.
Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik. Hou. Van. Jou.
Geloof ik.
Ontkenning
Ik mag je. Nee, ik mag je niet. Ik moet je.
De eerste twee regels zijn verbazend, maar
dan wordt duidelijk dat de dichter op zoek is
naar zijn woorden en zichzelf verbeterd. Het
doet ons vermoeden dat de dichter
zenuwachtig is en op zoek is naar de juiste
woorden voor zijn bekentenis.
5. BEKENTENIS
Ik mag je.
Nee, ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee, heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.
Ik ga met jou.
Nee, ga ik niet.
Ik sta je bij. Dat beloof ik.
Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik. Hou. Van. Jou.
Geloof ik.
Aantal versregels en strofen
Het gedicht bestaat uit 4 terzines en een
versregel die alleen staat, in totaal zijn dit
13 versregels, dus is dit een Alexandrijn.
6. BEKENTENIS
Ik mag je.
Nee, ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee, heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.
Ik ga met jou.
Nee, ga ik niet.
Ik sta je bij. Dat beloof ik.
Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik. Hou. Van. Jou.
Geloof ik.
Rijm
Er is nauwelijks sprake van rijm, en de
woorden die rijmen zijn geen eindrijm.
Het gedicht is dus een blank vers.
‘Dat bedoel ik’ en ‘dat voel ik’ rijmt &
‘dat beloof ik’ en ‘geloof ik’ rijmt.
Er is ook sprake van stafrijm (eerste
medeklinkers rijmen) in de eerste strofe
(ik mag je – ik moet je).
‘niet’ en ‘ik’ op het einde van de
zinnen zijn een voorbeeld van rijk rijm.
7. BEKENTENIS
Ik mag je.
Nee, ik mag je niet.
Ik moet je. Dat bedoel ik.
Ik heb je lief.
Nee, heb ik niet.
Ik word je lief. Dat voel ik.
Ik ga met jou.
Nee, ga ik niet.
Ik sta je bij. Dat beloof ik.
Ben stapel op je.
Hou je vast.
Ik. Hou. Van. Jou.
Geloof ik.
Ritme
De voorlaatste versregel (Ik. Hou. Van. Jou.) is
een antimetrie, want deze regel heeft een
volledig ander ritme als de andere versregels.
