Recommended
More Related Content
What's hot
Viewers also liked
Viewers also liked (13)
Similar to A organización política grega carmela
Similar to A organización política grega carmela (20)
More from enpadi
A organización política grega carmela
- 1. A ORGANIZACIÓN POLÍTICA Carmela franco Caaveiro
- 2. ÍNDICE A democracia ateniense o Asembleas populares o Consello (Bulé) o Maxistrados o Institucións xudiciais Réxime militar espartano o Diarquía o A Asemblea (apella) o Consello de anciáns o Os maxistrados
- 3. A democracia ateniense Atenas foi unha das primeiras cidades en establecer a democracia.Outras cidades gregas estableceron tamén unha democracia, mais non todas estableceron un modelo coma o de Atenas e ningunha delas foi tan poderosa e estable. O termo democracia provén do antigo grego, composto a partir dos vocablos δῆμος que significa pobo e κράτος que significa poder. Literalmente traducimos democracia como “poder do pobo”. En canto ó voto só os varóns adultos que fosen cidadáns e atenienses, e que rematasen o entrenamento militar coma éfebos, tiñan dereito a votar en Atenas. Isto, excluía á maior parte da poboación (escravos, nenos, mulleres, metecos,…).
- 4. As Asembleas populares A ecclesía, (do termo grego ἐκκλησία),era a principal asemblea da democracia ateniense da Antiga Grecia. Foi instaurada por Solón e tiña un carácter popular,na que podían participar todos os cidadáns varóns maiores de idade. A ecclesía designaba aos Maxistrados, de maneira que estes se elixían por votación de todos os participantes da asemblea. A asemblea tiña sempre a última palabra no tocante ás decisións políticas.A lexislación ateniense,así como os tratados de guerra, paz, e as estratexias militares, decidíanse na Asemblea. No século V, a asemblea estaba composta arredor duns 40.000 membros, non obstante tan só aqueles que tiñan o poder suficiente para poder votar longas xornadas fora da casa acudían con frecuencia. Pericles, desempeña un papel importante na historia da Ecclesía posto que puxo en marcha unha reforma pola que os postos de cargos públicos foran remunerados, permitindo así o acceso de todos os cidadáns independentemente do seu estado económico. Nos seus comezos, a Asemblea reuníase tan só unha vez ao mes, pero máis tarde comezaron a reunirse tres ou catro veces mensuais. As reunións eran establecidas pola Bulé, e as votacións realizabanse a man alzada.
- 5. O consello (Bulé) Nas cidades da Antiga Grecia a Bulé; en grego Βουλή, era unha asemblea consultiva que prepara os proxectos sometidos na asemblea popular (ecclesía) e que se encargaba dos asuntos cotiáns das cidades. Constaba de 400 membros pero máis tarde elevouse o número de presentes a 500, asignando así 50 membros por cada unha das 10 tribos. Os membros eran elixidos por sorteo cada ano, entre os cidadáns maiores de 30 anos. Levaban a cabo as funcións,administrativa, xudicial e deliberativa. Reuníanse todos os días,sendo xa remunerados os cargos, e as sesións realizábanse no Buleuterion, situado no sur do ágora. Aínda que na práctica non podían reunirse sen interrupción durante un ano enteiro, por iso,formáronse as pritanías, que despachaban os asuntos máis urxentes. A bulé era o órgano de goberno máis importante: como órgano lexislativo, redactaba as leis, como órgano executivo redactaba decretos, fiscalizaba as funcións dos maxistrados e vixiaba a organización militar e a flota. Tamén actuaba como órgano xudicial, ditando sentencias sola ou en colaboración da asemblea. O seu papel era fundamental na política exterior; actuaba de intermediaria entre Atenas e os estados estranxeiros, negociaba cos embaixadores e daba audiencia antes de sometelos á asemblea pública.Trataba,no nome de Atenas, os tratados de paz e de guerra.
- 6. Os maxistrados As maxistraturas creáronse para substituír aos reis. Eran persoas para exercer un cargo, pero estaban sempre sometidos a un control durante o exercicio deste. Elixíanse anualmente e sometidos a unhas probas de honradez. Podían ser xulgados pola Ecclesía. Desempeñaban diversos cargos, entre eles, as funcións lexislativas,xudiciais,militares e financeiras. A pesar de ser elixidos a votación popular, os cargos mais importantes eran elixidos pola Ecclesía; como o estratego militar ou o cargo mais importante das finanzas. Destacaban entre os maxistrados os: Arconte epónimo (ἐπώνυμος) – executivas. Arcontes ( nove e un secretario) Arconte polemarco (πολέμαρχος) – militares. Arconte basiléus (βασιλεύς) - relixiosas Seis arcontes thesmothétai (θεσμοθέται ) Secretario (γραμματεύς) Dez estrategos Elixidos pola asemblea. Han de ser varóns casados. Carecían de soldo. Atuaban como xefes do exército, especializados na marina, na infantería hoplítica, na cabalería, e na loxística, etc. Aparte de dirixir os diferentes exércitos, teñen outras funcións, como: Asignan o imposto de guerra Dirixen a policía ateniense e, en xeral, os asuntos de defensa. Teñen dereito a asistir ás sesiones secretas de la boulé e poden propoñer mocións á ecclesía.
- 7. Institucións atenienses O Tribunal do Areópago Nos seus orixes, o Consello do Areópago dependía do rei e compúñase tan só de Eupátridas (aristocracia grega). Xa no século VII a.C, os eupátridas comezaron a gobernar, debido á debilitación do poder do rei. Os seus membros eran elixidos entre os arcontes con máis poder. Así, este tribunal controlaba aos maxistrados,interpretaba as leis, etc. O tribunal mantivo o seu poder ata as Guerras Médicas, pero co avance da democracia xa non tiña sentido. Pouco a pouco foron perdendo poder político malia conservar a función de Tribunal. O tribunal do Areópago situábase no Monte do Areópago, un monolito de mármol gris e azuado.
- 8. A Heliea A Heliea (Ήλιαία ), era o Tribunal Supremo da Antiga Atenas. La heliea estaba composta por un 6000 cidadáns maiores de 30 anos, que se sorteban cada ano para seren heliastas. Os heliastas eran o xuíces que xulgaban aos cidadáns. Os veredictos eran sen apelación e inmediatamente executables, debido á gran importancia que os tribunais da Heliea tiveran. Tiñan lugar duascentas reunións anuais, cada unha baixo a presidencia dun maxistrado que non tomaba parte na votación. O tribunal dos Efetas (51 membros) foi o máis importante. Dependendo do tipo de asunto a tratar reuniríanse en diferentes lugares: - Pritaneo: morte dos homes por asasinato - Paladio: mortes involuntarias - Delfinio: defensa - Nalgunha praia acusábase aos exiliados, sobre unha barca.
- 9. Réxime militar espartano Esparta era unha polis da antiga Grecia situada na península do Peloponeso xunto ao río Eurotas. Foi a capital de Laconia e unha das polis gregas mais importantes xunto a Atenas y Tebas. A cidade grega de Esparta destacou no aspecto militar,xa que a cidade fora fundada por unha tribo guerreira (os dorios). Foi a gran rival de Atenas,sen embargo Esparta contaba cun sistema político y social oposto á democracia ateniense. Esparta convertérase nun estado militar único. Para impedir as revoltas Esparta converteuse nun campamento militar. Cada uno de los cidadáns era un profesional dedicado de forma absoluta dende a infancia a una estrita disciplina militar.
- 10. A diarquía Por diarquía enténdemos unha forma de goberno na que dúas persoas da realeza, ou dous representantes políticos importantes, exercen o mesmo poder pero con desigual dignidade y autoridade. Na antiga Esparta existiu un exemplo de diarquía cando reinaron xuntos os Agíadas e os Euripóntidas. Sobre a orixe desta curiosa diarquía de dous reis, encontramos múltiples teorías. A visión lexendaria recollida por Herodoto que narra que Argía, esposa del Heráclida Aristodemo, deu a luz a dos xemelos e decidiuse que o maior debía suceder al padre recentemente morte. Ante a dificultade de saber cal era o primoxénito, e tras consultar ó oráculo de Delfos, ambos foron nomeados reis. A diarquía de Agíadas e os Euripóntidas explícase coma un compromiso entre os dous grupos que formaban a polis de Esparta. Os reis eran membros do consello, supervisaban os dereitos familiares (casamentos das herdeiras,etc).
- 11. A asemblea (apella) A Apella foi unha das institucións políticas de Esparta. O seu papel non é moi coñecido. Ignorase a idade mínima a partir da cal o cidadán espartiata podía acceder a ela: é posible que sexa dende os 20 ou dende os 30.Ignórase igualmente a frecuencia precisa das súas reunións. Ao parecer tiña un papel moi limitado, ata o punto de a asemblea non ten a iniciativa dos textos que vota. Conténtase con elixir ós éforos e aos gerontes, aprobar ou non os textos que son sometidos por estes últimos así como polos reis. Outra dedución do funcionamento da Apella a partir de los testimonios de época clásica, conclúe que tan só os reis, anciáns (gerontes) e éforos tiñan a capacidade de falar a favor ou en contra dunha proposición, deixando fora da votación aos cidadáns. En definitiva, a Apella é un mero instrumento para facer públicas as decisións previamente adoptadas por outras institucións, así como o rei.
- 12. O consello de anciáns A Gerusía (γερουσία) era un dos órganos de goberno da antiga Esparta. A súa creación atribúese ao consello formado por vintaoito anciáns maiores de sesenta anos, mais os dous reis (diarquía). O título era vitalicio. As funcións do consello eran lexislativas, e encargábase de preparar os proxectos que debían someterse á aprobación da Apella, así como xulgar os procesos que podían acarrear pena de muerte ou pérdida de ciudadanía, e incluso os procesos contra os propios reis.
- 13. Os maxistrados En Esparta o nome empregado para designar aos maxistrados máis importantes era Éforos. Os éforos eran elixidos na Asemblea (apella). Existían cinco éforos, elixidos anualmente, que debían xurar lealdade ós reis e obedecer as leis. Se ben hai poucas informacións acerca das funcións que cumprían os éforos,o seu nome, "o que mira as estrellas", pode estar relacionado coa a obrigación inicial pola que tiñan que mirar o ceo en busca de estrelas fugaces que indicaran erros por parte dos reis. O que permite supoñer que a lo menos en principio, exercían funcións sacerdotais. Os reis eran vixiados polos éforos, e incluso en campaña eran acompañados por dous deles. Por ese mismo motivo de control e cercanía, as relaciones entre reis e éforos foron faltas de confianza. O Eforado mantivo as súas funcións e estrutura ata a época helenística, cando o rei Cleomenes III suprimeu o Eforado e impuxo o Patronomoi,cuxa composición oscilaba entre os seis e os doce membros.