1. ผมผิดไหม ผมเลี้ยงลูกไม่ดีหรือ ผมควรต้องทำำอย่ำงไร คำำถำมพวกนี้ััมันค้ำงคำและกระแทกลงไปข้ำงในทุก
ครั้งที่ผมเดินเข้ำไปในห้องของลูกสำว ลูกสำวคนเดียวที่ผมรักและฝูมฝักอย่ำงสุดหัวใจ เสี้ยววินำทีที่สำยตำของผมเพ่ง
เลงไปในห้อง ผมก็ตองประทะกับสำยตำอีกนับร้อยคู่ที่เพ่งเลงกลับมำ สำยตำของมันหน้ำกลัวและเยือกเย็นจนแทบคนที่
้
เป็นพ่ออย่ำงผม บุคคลที่ตองแข็งแกร่งกว่ำใครยังต้องแอบหวั่นอยุในใจ สำยตำของมันเหมือนกับว่ำจะกินลูกสำวของผม
้ ่
เข้ำไปทั้งตัว วิญญำณ และหัวใจ...โปสเตอร์นับร้อย ตุกตำที่ตั้งอยู่เต็มที่นอน หมอนข้ำง รูปภำพ และของเล็กน้อยอีก
้
มำกมำยทีอยู่ในห้องเล็กๆแห่งนี้ ของเหล่ำนี้ล้วนแต่เป็นศัตรูของผม ศัตรูต้วร้ำยที่ผมยังหำวิธีจัดกำรกับมันไม่ได้มำเป็น
่
เวลำเจ็ดปี...
ลูกสำวของผมชื่อ น้องแป้ง เธอเป็นเด็กร่ำเริงแจ่มใส ชอบพูดคุยและแลกเปลียนควำมคิดกับคนอื่น เธอเป็นเด็ก
่
เรียนเก่งและได้เกียรตินิยมในทุกๆปี ผมและภรรยำของผมภูมใจในตัวเธอมำก และส่วนตัวแล้วผมก็แอบภูมิใจในตัวเอง
ิ
ด้วยที่เลี้ยงดูเธอให้เป็นเด็กดี เรียนเก่ง และไม่สร้ำงปัญหำให้คนอื่นอย่ำงที่ผมหวังไว้ จนมำวันหนึ่ง วันที่ลูกสำวของผม
ค่อยๆเปลี่ยนไปจำกหน้ำมือเป็นหลังมือ เมื่อวันที่ “นักร้องเกำหลี” เข้ำมำในชีวต คุณอำจคิดว่ำมันเป็นเรื่องธรรมดำที่วัย
ิ
รุ่นสมัยนี้มีรสนิยมลุ่มหลงในอำรยธรรมต่ำงชำติ ที่ทันสมัยและแปลกตำ ใช่ ผมยอมรับว่ำสมัยก่ั่อนผมก็คิดแบบคุณ แต่
มำวันนี้ ผมเปลี่ยนควำมคิดไปโดยสิ้นเชิงจำกประสบกำรณ์จริงที่ผมประสบมำ
ในตอนแรกน้องแป้งไม่รู้จกดำรำเกำหลี จนวันหนี่งเพื่อนๆของเธอเริ่มพูดคุยกันเรื่องนี้ เธอเริ่มสนใจและเข้ำไป
ั
ค้นหำในอินเตอรเน็ตและเริ่มติดตำมผลงำนของพวกเขำ กำรเรียนของเธอเริ่มตกและไม่ได้เกียรตินิยมเหมือนเมื่อก่อน
จำกที่เคยใช้เวลำว่ำงส่วนใหญ่อยู่กับครอบครัว แต่วันนี้หลังจำกทีกลับมำจำกโรงเรียนเธอก็ได้แต่ขึ้นห้องนอนและเปิด
่
ละครเกำหลีดจนดึกดึ่น และไม่คอยทำำกำรบ้ำน จำกที่เคยสวมเสื้อผ้ำเรียบร้อยน่ำดูสมวัย แต่วันนี้เธอพยำยำม
ู ่
เปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนเกำหลีโดยกำรนุ่งสั้น และฟุ้มเฟือยเงินไปกับใช้ของแบรนด์เกำหลีตำงๆที่มีนักร้องเกำหลี
่
นั้นโฆษณำไม่วำจะเป็น โทรศัพท์มือถือก็ดี ทีวก็ดี หรือเสื้อผ้ำก็ดี จำกเดิมที่ห้องของน้องแป้งมีเพียงชั้นหนังสือ โต้ะอ่ำน
่ ี
หนังสือ และ รูปครอบครัว ที่จัดเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่วันนี้ผนังห้องของเธอเต็มไปด้วยโปสเตอร์นักร้องเกำหลีที่เธอรัก
เป็นชีวิตจิตใจ ในตอนแรก ผมไม่ได้ใส่ใจอะไร เห็นว่ำมันเป็นเรื่องธรรมดำของเด็กสำววัยรุ่น จนวันหนึ่งที่ผมต้องไปรับ
ลูกสำวกลับจำกคอนเสิรตเกำหลี ผมไปถึงตอนที่คอนเสริตเลิกพอดี ผมเห็นแถวที่คนต่อยำวเยียด ผมไม่รู้ว่ำพวกเขำต่อ
กันไปเพื่ออะไร แต่ที่ผมเห็นคือผู้คนเหล่ำนั้นมีสีหน้ำและท่ำทีแกร่งแย่งชิงดี มีกำรตบตีกัน ไม่ตำงอะไรกับสัตว์ปำที่
่ ่
เหี้ยมโหด แต่ที่น่ำตกใจมำกกว่ำนั้น ผมเหลือบไปเห็นว่ำลูกสำวของผมก็ร่วมอยู่ในวงนั้นด้วย ผมจึงเข้ำไปคว้ำลูกสำว
ของผมออกมำและพำเธอขึ้นรถ ระหว่ำงทำงกลับบ้ำน ผมมองหน้ำลูกสำวของผม เธอมีลอยข่วนบนหน้ำ ผมถำมว่ำนี่มัน
เกิดอะไรขึ้นถึงกับต้องข่วนกันเลย ผมได้รับคำำตอบเพียงเบำๆว่ำ “พ่อไม่รู้หรอกว่ำเกำหลีมันสำำคัญกับหนูขนำดไหน”
และระยะทำงที่เหลืออยูในรถนั้นผมและลูกสำวของผมก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก
่

2. จำกเหตุกำรณ์ที่ผมประสบในตอนนั้นมันทำำให้ผมมั่นใจว่ำอิทธิพลของสื่อต่ำงชำติมีผลต่อน้องแป้งเป็นอย่ำง
มำกและมั่นใจว่ำน้องแป้งก็ไม่ได้เป็นแค่เหยื่อรำยเดียวทีได้รับผลกระทบของกำรเสพสือต่ำงชำติอย่ำงไร้สติและเกิน
่
ขอบเขต และคนที่เป็นพ่ออย่ำงผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้ที่จะปล่อยปะละเลยเรื่องนี้เพรำะมันอำจจะทำำลำยทั้งทรัพย์สินเงิน
ทอง และ ทำำลำยจิตใจที่ภูมิใจในวัฒธรรมของตนเอง