ThailandConsumerLaw
•
0 likes•1,231 views
รวมกฎหมายด้านการคุ้มครองผู้บริโภค กฎหมายด้านการคุ้มครองผู้บริโภคในประเทศไทยมีหลายฉบับ ไม่ได้มีเพียงพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้บริโภค พ.ศ.2522 และฉบับแก้ไขเพิ่มเติมเท่านั้น บางส่วนถูกแยกออกเป็นกฎหมายผลิตภัณฑ์สุขภาพ เช่น กฎหมายว่าด้วยยา กฎหมายว่าด้วยอาหาร กฎหมายว่าด้วยวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาท กฎหมายว่าด้วยยาเสพติดให้โทษ กฎหมายว่าด้วยเครื่องสำอาง กฎหมายว่าด้วยเครื่องมือแพทย์ กฎหมายว่าด้วยวัตถุอันตราย
Recommended
Recommended
More Related Content
More from Parun Rutjanathamrong
More from Parun Rutjanathamrong (20)
ThailandConsumerLaw
- 1. สารบัญ มาตรา หน้ า ๑. พระราชบัญญัติค้มครองผูบริ โภค พ.ศ. ๒๕๒๒ ุ ้ ๑ บทนิยามคําศัพท์ ๓ ๒ สิทธิผบริโภค ู้ ๔ ๒ หมวด ๑ คณะกรรมการคุมครองผูบริโภค ้ ้ ๙ ๓ หมวด ๒ การคุมครองผูบริโภค ้ ้ ๒๑ ๗ หมวด ๓ การอุทธรณ์ ๔๓ ๑๕ หมวด ๔ บทกําหนดโทษ ๔๕ ๑๕ เหตุผลในการประกาศใช้กฎหมาย ๑๙ ๒. พระราชบัญญัติว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็ นธรรม พ.ศ.๒๕๔๐ ๒๐ บทนิยามศัพท์ ๓ ๒๐ เหตุผลในการประกาศใช้กฎหมาย ๒๔ ๓. พระราชบัญญัติความรับผิ ดต่อความเสียหายที่เกิ ดขึนจากสิ นค้าที่ไม่ ้ ๒๕ ปลอดภัย พ.ศ.๒๕๕๑ บทนิยามศัพท์ ๔ ๒๕ เหตุผลในการประกาศใช้กฎหมาย ๒๙ ๔. พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผบริ โภค พ.ศ. ๒๕๕๑ ู้ ๓๐ บทนิยามศัพท์ ๓ ๓๐ หมวด ๑ บททัวไป ่ ๗ ๓๒ หมวด ๒ วิธพจารณาคดีผบริโภคในศาลชันต้น ี ิ ู้ ้ ๑๗ ๓๔ หมวด ๓ อุทธรณ์ ๔๕ ๔๐ หมวด ๔ ฎีกา ๕๑ ๔๑ หมวด ๕ วิธการชัวคราวก่อนพิพากษา ี ่ ๕๖ ๔๒ หมวด ๖ การบังคับตามคําพิพากษา ๖๔ ๔๔ บทเฉพาะกาล ๖๖ ๔๔ เหตุผลในการประกาศใช้กฎหมาย ๔๕ ๔.๑ ข้อกําหนดของประธานศาลฎีกาว่าด้วยการดําเนิ นกระบวนการ ๔๖ พิ จารณาและการปฏิ บติหน้ าที่ของเจ้าพนักงานคดีในคดีผ้บริ โภค ั ู พ.ศ.๒๕๕๑ ๔.๒ ระเบียบคณะกรรมการข้าราชการศาลยุติธรรมว่าด้วยการ ๕๕ แต่งตังเจ้าพนักงานคดี พ.ศ.๒๕๕๑ ้ ๕. พระราชบัญญัติห้ามนําของที่มีการแสดงกําเนิ ดเป็ นเท็จเข้ามา ๕๘ พุทธศักราช ๒๔๘๑ ปรุฬห์ รุจนธํารงค์ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554)
- 3. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) พระราชบัญญัติ คุ้มครองผูบริ โภค ้ พ.ศ. ๒๕๒๒ ภูมพลอดุลยเดช ป.ร. ิ ให้ไว้ ณ วันที่ ๓๐ เมษายน พ.ศ.๒๕๒๒ ั ั เป็ นปีท่ี ๓๔ ในรัชกาลปจจุบน พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้ ิ ประกาศว่า โดยทีเป็ นการสมควรมีกฎหมายว่าด้วยการคุมครองผูบริโภค ่ ้ ้ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชบัญญัตขนไว้โดยคําแนะนําและยินยอมของสภา ิ ้ึ นิตบญญัตแห่งชาติ ทําหน้าทีรฐสภา ดังต่อไปนี้ ิ ั ิ ่ั มาตรา ๑ พระราชบัญญัตน้ีเรียกว่า “พระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค พ.ศ.๒๕๒๒” ิ ิ ้ ้ มาตรา ๒๑ พระราชบัญญัตน้ีให้ใช้บงคับตังแต่วนถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุ เบกษา ิ ั ้ ั เป็ นต้นไป มาตรา ๓ ในพระราชบัญญัตน้ี ิ “ซื้อ” หมายความรวมถึง เช่า เช่าซื้อ หรือได้มาไม่ว่าด้วยประการใดๆ โดยให้ค่าตอบแทน เป็ นเงินหรือผลประโยชน์อย่างอื่น “ขาย” หมายความรวมถึง ให้เช่า ให้เช่าซื้อ หรือจัดหาให้ไม่ว่าด้วยประการใดๆ โดยเรียก ค่าตอบแทนเป็ นเงินหรือผลประโยชน์ อย่างอื่น ตลอดจนการเสนอหรือการชักชวนเพื่อการดังกล่าว ด้วย “สินค้า” หมายความว่า สิงของทีผลิตหรือมีไว้เพือขาย ่ ่ ่ “บริก าร” หมายความว่ า การรับ จัด ทํ า การงาน การให้สิท ธิใ ดๆ หรือ การให้ใ ช้ห รือ ให้ ประโยชน์ในทรัพย์สนหรือกิจการใดๆ โดยเรียกค่าตอบแทนเป็ นเงินหรือผลประโยชน์อ่นแต่ไม่รวมถึง ิ ื การจ้างแรงงานตามกฎหมายแรงงาน “ผลิต” หมายความว่า ทํา ผสม ปรุง ประกอบ ประดิษฐ์ หรือแปรสภาพและหมายความ รวมถึงการเปลียนรูป การดัดแปลง การคัดเลือก หรือการแบ่งบรรจุ ่ “ผูบริโภค”๒ หมายความว่า ผูซ้อหรือผูได้รบบริการจากผูประกอบธุรกิจหรือผูซ่งได้รบการ ้ ้ ื ้ ั ้ ้ ึ ั เสนอหรือการชักชวนจากผูประกอบธุรกิจเพื่อให้ซ้อสินค้าหรือรับบริการ และหมายความรวมถึงผูใช้ ้ ื ้ สินค้าหรือผูได้รบบริการจากผูประกอบธุรกิจโดยชอบ แม้มได้เป็ นผูเสียค่าตอบแทนก็ตาม” ้ ั ้ ิ ้ ๑ ราชกิจจานุ เบกษา เล่ม ๙๖ ตอนที่ ๗๒ ก ฉบับพิเศษ หน้า ๒๐ วันที่ ๔ พฤษภาคม ๒๕๒๒ ๑
- 4. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) “ผูประกอบธุรกิจ” หมายความว่า ผูขาย ผูผลิตเพื่อขาย ผูสงหรือนําเข้ามาในราชอาณาจักร ้ ้ ้ ้ ั่ เพื่อขายหรือผู้ซ้ือเพื่อขายต่ อซึ่งสินค้า หรือผู้ให้บริการ และหมายความรวมถึงผู้ประกอบกิจการ โฆษณาด้วย “ข้อความ” หมายความรวมถึงการกระทําให้ปรากฏด้วยตัวอักษร ภาพ ภาพยนตร์ แสง เสียง เครืองหมายหรือการกระทําอย่างใดๆ ทีทาให้บุคคลทัวไปสามารถเข้าใจความหมายได้ ่ ่ ํ ่ “โฆษณา” หมายความถึงกระทําการไม่ว่าโดยวิธใดๆ ให้ประชาชนเห็นหรือทราบข้อความ ี เพือประโยชน์ในทางการค้า ่ “สื่อโฆษณา” หมายความว่า สิงที่ใช้เป็ นสื่อในการโฆษณา เช่นหนังสือพิมพ์สงพิมพ์ ่ ิ่ วิทยุกระจายเสียง วิทยุโทรทัศน์ ไปรษณียโทรเลขโทรศัพท์ หรือป้าย ์ “ฉลาก” หมายความว่า รูป รอยประดิษ ฐ์ กระดาษหรือสิ่งอื่นใดที่ทํา ให้ปรากฏข้อความ เกียวกับสินค้าซึงแสดงไว้ทสนค้าหรือภาชนะบรรจุหรือหีบห่อบรรจุสนค้า หรือสอดแทรกหรือรวมไว้ ่ ่ ่ี ิ ิ กับสินค้าหรือภาชนะบรรจุหรือหีบห่อบรรจุสนค้าและหมายความรวมถึงเอกสารหรือคู่มอสําหรับใช้ ิ ื ประกอบกับสินค้า ป้ายทีตดตังหรือแสดงไว้ทสนค้าหรือภาชนะบรรจุหรือหีบห่อบรรจุสนค้านัน ่ ิ ้ ่ี ิ ิ ้ ๓ “สัญญา” หมายความว่า ความตกลงกันระหว่างผูบริโภคและผูประกอบธุรกิจเพื่อซื้อและ ้ ้ ขายสินค้าหรือให้และรับบริการ “คณะกรรมการ” หมายความว่า คณะกรรมการคุมครองผูบริโภค ้ ้ “กรรมการ” หมายความว่า กรรมการคุมครองผูบริโภค ้ ้ “พนักงานเจ้าหน้าที” หมายความว่า ผูซงรัฐมนตรีแต่งตังให้ปฏิบตการตามพระราชบัญญัตน้ี ่ ้ ่ึ ้ ั ิ ิ “รัฐมนตรี” หมายความว่า รัฐมนตรีผรกษาการตามพระราชบัญญัตน้ี ู้ ั ิ มาตรา ๔ ผูบริโภคมีสทธิได้รบความคุมครองดังต่อไปนี้ ้ ิ ั ้ (๑) สิทธิทจะได้รบข่าวสารรวมทังคําพรรณาคุณภาพที่ถูกต้องและเพียงพอเกี่ยวกับสินค้า ่ี ั ้ หรือบริการ (๒) สิทธิทจะมีอสระในการเลือกหาสินค้าหรือบริการ ่ี ิ (๓) สิทธิทจะได้รบความปลอดภัยจากการใช้สนค้าหรือบริการ ่ี ั ิ ๔ (๓ ทวิ) สิทธิทจะได้รบความเป็ นธรรมในการทําสัญญา ่ี ั (๔) สิทธิทจะได้รบการพิจารณาและชดเชยความเสียหาย ่ี ั ทังนี้ ตามทีกฎหมายว่าด้วยการนันๆ หรือพระราชบัญญัตน้ีบญญัตไว้ ้ ่ ้ ิ ั ิ มาตรา ๕ ในการปฏิบ ัติห น้ า ที่ต ามพระราชบัญ ญัติน้ี ให้พ นั ก งานเจ้า หน้ า ที่มีอํ า นาจ ดังต่อไปนี้ (๑) นับ ชัง่ ตวง วัด ตรวจสินค้า และเก็บหรือนํ าสินค้าในปริมาณพอสมควรไปเป็ นตัวอย่าง เพือทําการทดสอบโดยไม่ตองชําระราคาสินค้านัน ทังนี้ ตามหลักเกณฑ์ทคณะกรรมการกําหนด ่ ้ ้ ้ ่ี ๒ มาตรา ๓ นิยามคําว่า “ผูบริโภค” แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ้ ่ ิ ้ ้ ๓ มาตรา ๓ นิยามคําว่า “สัญญา” แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ้ ้ ๔ มาตรา ๔ (๓ ทวิ) แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ้ ้ ๒
- 5. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) (๒) ค้น ยึด หรืออายัดสินค้า ภาชนะหรือหีบห่อบรรจุสนค้าฉลากหรือเอกสารอื่นทีไม่เป็ นไป ิ ่ ตามพระราชบัญญัตน้ีเพื่อประโยชน์ในการดําเนินคดีในกรณีทมเหตุอนควรสงสัยว่ามีการกระทําผิด ิ ่ี ี ั ตามพระราชบัญญัตน้ี ิ (๓) เข้าไปในสถานทีหรือยานพาหนะใดๆ เพื่อตรวจสอบการผลิตสินค้า การขายสินค้าหรือ ่ บริการ รวมทังตรวจสอบสมุดบัญชี เอกสารและอุปกรณ์ท่เกี่ยวข้องของผูประกอบธุรกิจในกรณีท่มี ้ ี ้ ี เหตุอนควรสงสัยว่ามีการกระทําผิดตามพระราชบัญญัตน้ี ั ิ (๔) มีหนังสือเรียกให้บุคคลใดๆ มาให้ถ้อยคํา หรือส่งเอกสารและหลักฐานที่จําเป็ นเพื่อ ประกอบการพิจารณาของพนักงานเจ้าหน้าที่ ในการปฏิบตหน้าทีตามวรรคหนึ่ง ให้ผทเี่ กียวข้องอํานวยความสะดวกตามสมควร ั ิ ่ ู้ ่ มาตรา ๖ ในการปฏิบ ัติห น้ า ที่ต ามมาตรา ๕ (๓) ถ้ า ไม่ เ ป็ น การเร่ ง ด่ ว นให้พ นั ก งาน เจ้าหน้าทีแจ้งเป็ นหนังสือให้เจ้าของหรือผูครอบครองสถานทีหรือยานพาหนะนันทราบล่วงหน้าตาม ่ ้ ่ ้ สมควรก่อน และให้กระทําการต่อหน้ าผูครอบครองสถานที่หรือยานพาหนะ หรือถ้าเจ้าของหรือผู้ ้ ครอบครองไม่อยู่ในทีนัน ก็ให้กระทําต่อหน้าบุคคลอื่นอย่างน้อยสองคนซึงพนักงานเจ้าหน้าทีได้รอง ่ ้ ่ ่ ้ ขอมาเป็ นพยาน การค้นตามมาตรา ๕ (๒) ให้พนักงานเจ้าหน้าทีกระทําได้เฉพาะเวลาระหว่างพระอาทิตย์ขน ่ ้ึ ถึงพระอาทิตย์ตก มาตรา ๗ ในการปฏิบติหน้ าที่ตามพระราชบัญญัติน้ี พนักงานเจ้าหน้ าที่ต้องแสดงบัตร ั ประจําตัวเมือผูทเี่ กียวข้องร้องขอ ่ ้ ่ บัตรประจําตัวของพนักงานเจ้าหน้าที่ ให้เป็ นไปตามแบบทีกาหนดในกฎกระทรวง ่ ํ มาตรา ๘ ให้นายกรัฐมนตรีรกษาการตามพระราชบัญญัตน้ี และให้มอานาจแต่งตังพนักงาน ั ิ ีํ ้ เจ้าหน้าที่ และออกกฎกระทรวงเพือปฏิบตการตามพระราชบัญญัตน้ี ่ ั ิ ิ กฎกระทรวงนัน เมือประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ให้ใช้บงคับได้ ้ ่ ั หมวด ๑ คณะกรรมการคุ้มครองผูบริ โภค ้ มาตรา ๙ ๕ ให้มีค ณะกรรมการคณะหนึ่ ง เรีย กว่ า “คณะกรรมการคุ้ม ครองผู้บ ริโ ภค” ประกอบด้ ว ยนายกรัฐ มนตรี เป็ น ประธานกรรมการ เลขาธิ ก ารนายกรัฐ มนตรี ปลัด สํ า นั ก นายกรัฐมนตรี ปลัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ ปลัดกระทรวงพาณิชย์ ปลัดกระทรวงมหาดไทย ปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม ปลัดกระทรวงคมนาคม เลขาธิการคณะกรรมการอาหารและยา และ ๕ มาตรา ๙ แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ้ ้ ๓
- 6. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) ผูทรงคุณวุฒอกไม่เกินแปดคนซึ่งคณะรัฐมนตรีแต่งตังเป็ นกรรมการ และเลขาธิการคณะกรรมการ ้ ิ ี ้ คุมครองผูบริโภค เป็ นกรรมการและเลขานุการ ้ ้ มาตรา ๑๐ คณะกรรมการมีอานาจและหน้าทีดงต่อไปนี้ ํ ่ ั (๑) พิจ ารณาเรื่อ งราวร้อ งทุ ก ข์จ ากผู้บ ริโ ภคที่ไ ด้ ร ับ ความเดือ ดร้อ นหรือ เสีย หายอัน เนื่องมาจากการกระทําของผูประกอบธุรกิจ ้ (๒) ดําเนินการเกียวกับสินค้าทีอาจเป็ นอันตรายแก่ผบริโภคตามมาตรา ๓๖ ่ ่ ู้ (๓) แจ้งหรือโฆษณาข่าวสารเกี่ยวกับสินค้าหรือบริการที่อาจก่อให้เกิดความเสียหายหรือ เสื่อมเสียแก่สทธิของผูบริโภค ในการนี้จะระบุช่อสินค้าหรือบริการ หรือชื่อของผูประกอบธุรกิจด้วยก็ ิ ้ ื ้ ได้ (๔) ให้คาปรึกษาและแนะนําแก่คณะกรรมการเฉพาะเรื่อง และพิจารณาวินิจฉัยการอุทธรณ์ ํ คําสังของคณะกรรมการเฉพาะเรือง ่ ่ (๕) วางระเบี ย บเกี่ ย วกั บ การปฏิ บ ั ติ ห น้ า ที่ ข องคณะกรรมการเฉพาะเรื่ อ งและ คณะอนุ กรรมการ (๖) สอดส่องเร่งรัดพนักงานเจ้าหน้าที่ ส่วนราชการ หรือหน่ วยงานอื่นของรัฐให้ปฏิบตการ ั ิ ตามอํานาจและหน้าทีทกฎหมายกําหนด ตลอดจนเร่งรัดพนักงานเจ้าหน้าทีให้ดาเนินคดีในความผิด ่ ่ี ่ ํ เกียวกับการละเมิดสิทธิของผูบริโภค ่ ้ (๗) ดําเนินคดีเกียวกับการละเมิดสิทธิของผูบริโภคทีคณะกรรมการเห็นสมควรหรือมีผรอง ่ ้ ่ ู้ ้ ขอตามมาตรา ๓๙ (๘) รับรองสมาคมตามมาตรา ๔๐ (๙) เสนอความเห็นต่อคณะรัฐมนตรีเกียวกับนโยบายและมาตรการในการคุมครองผูบริโภค ่ ้ ้ และพิจ ารณาให้ค วามเห็น ในเรื่อ งใดๆ ที่เ กี่ย วกับ การคุ้ม ครองผู้บ ริโ ภคตามที่ค ณะรัฐ มนตรีหรือ รัฐมนตรีมอบหมาย (๑๐) ปฏิบตการอื่นใดตามทีมกฎหมายกําหนดไว้ให้เป็ นอํานาจและหน้าทีของคณะกรรมการ ั ิ ่ ี ่ ในการปฏิบตหน้าที่ตามมาตรานี้ คณะกรรมการอาจมอบหมายให้สํานักงานคณะกรรมการ ั ิ คุมครองผูบริโภคเป็ นผูปฏิบตการหรือเตรียมข้อเสนอมายังคณะกรรมการเพื่อพิจารณาดําเนินการ ้ ้ ้ ั ิ ต่อไปได้ มาตรา ๑๑ ให้กรรมการซึงคณะรัฐมนตรีแต่งตัง อยูในตําแหน่งคราวละสามปี ่ ้ ่ กรรมการทีพนจากตําแหน่งอาจได้รบแต่งตังอีกได้ ่ ้ ั ้ มาตรา ๑๒ นอกจากการพ้ น จากตํ า แหน่ ง ตามวาระตามมาตรา ๑๑ กรรมการซึ่ ง คณะรัฐมนตรีแต่งตังพ้นจากตําแหน่ง เมือ ้ ่ (๑) ตาย (๒) ลาออก (๓) คณะรัฐมนตรีให้ออก (๔) เป็ นบุคคลล้มละลาย ๔
- 7. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) (๕) เป็ นคนไร้ความสามารถหรือคนเสมือนไร้ความสามารถ (๖) ได้รบโทษจําคุกโดยคําพิพากษาถึงที่สุดให้จําคุก เว้นแต่เป็ นโทษสําหรับความผิดที่ได้ ั กระทําโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ ในกรณีท่กรรมการพ้นจากตําแหน่ งก่อนวาระ คณะรัฐมนตรีอาจแต่งตังผูอ่นเป็ นกรรมการ ี ้ ้ ื แทนได้แ ละให้ผู้ท่ีไ ด้ร บ แต่ ง ตัง ให้ดํ า รงตํ า แหน่ ง แทนอยู่ใ นตํ า แหน่ ง เท่ า กับ วาระที่เ หลือ อยู่ข อง ั ้ กรรมการซึงตนแทน ่ ในกรณีท่คณะรัฐมนตรีแต่งตังกรรมการเพิมขึนในระหว่างที่กรรมการซึ่งแต่งตังไว้แล้วยังมี ี ้ ่ ้ ้ วาระอยู่ในตําแหน่ ง ให้ผูทได้รบแต่งตังให้เป็ นกรรมการเพิมขึนอยู่ในตําแหน่ งเท่ากับวาระทีเหลืออยู่ ้ ่ี ั ้ ่ ้ ่ ของกรรมการทีได้รบแต่งตังไว้แล้ว ่ ั ้ มาตรา ๑๓ ในการประชุมคณะกรรมการ ถ้าประธานกรรมการไม่มาประชุมหรือไม่อยู่ในที่ ประชุม ให้กรรมการทีมาประชุมเลือกกรรมการคนหนึ่งเป็ นประธานในทีประชุม ่ ่ การประชุมคณะกรรมการทุกคราวต้องมีกรรมการมาประชุมไม่ต่ํากว่ากึ่งหนึ่งของจํานวน กรรมการทังหมด จึงจะเป็ นองค์ประชุม ้ การวินิจฉัยชี้ขาดของที่ประชุมให้ถือเสียงข้างมาก กรรมการคนหนึ่งให้มเสียงหนึ่งในการ ี ลงคะแนน ถ้าคะแนนเสียงเท่ากัน ให้ประธานในทีประชุมออกเสียงเพิมขึนอีกเสียงหนึ่งเป็ นเสียงชีขาด ่ ่ ้ ้ มาตรา ๑๔ ให้มคณะกรรมการเฉพาะเรือง ดังต่อไปนี้ ี ่ (๑) คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณา (๒) คณะกรรมการว่าด้วยฉลาก (๓)๖ คณะกรรมการว่าด้วยสัญญา คณะกรรมการเฉพาะเรื่อง ประกอบด้วยกรรมการผู้ทรงคุณวุฒในเรื่องที่เ กี่ยวข้องตามที่ ิ คณะกรรมการแต่งตังขึน มีจานวนไม่น้อยกว่าเจ็ดคนแต่ไม่เกินสิบสามคน ้ ้ ํ กรรมการเฉพาะเรื่อง อยู่ในตําแหน่ งคราวละสองปี และให้นํามาตรา ๑๑ วรรคสอง และ มาตรา ๑๒ มาใช้บงคับโดยอนุ โลม ั คณะกรรมการเฉพาะเรื่อง มีอานาจและหน้าทีตามทีกําหนดไว้ในพระราชบัญญัตน้ีและตามที่ ํ ่ ่ ิ คณะกรรมการมอบหมาย มาตรา ๑๕ คณะกรรมการและคณะกรรมการเฉพาะเรื่อง จะแต่งตังคณะอนุ กรรมการเพื่อ ้ พิจ ารณาหรือ ปฏิบ ัติก ารอย่า งหนึ่ ง อย่า งใดตามที่ค ณะกรรมการหรือ คณะกรรมการเฉพาะเรื่อ ง มอบหมายก็ได้ มาตรา ๑๖ การประชุมของคณะกรรมการเฉพาะเรื่องและคณะอนุ กรรมการให้นํามาตรา ๑๓ มาใช้บงคับโดยอนุ โลม ั ๖ มาตรา ๑๔ (๓) เพิมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ้ ้ ๕
- 8. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) มาตรา ๑๗ คณะกรรมการและคณะกรรมการเฉพาะเรื่องมีอํานาจสังให้บุคคลหนึ่งบุคคลใด ่ ส่งเอกสารหรือข้อมูลที่เกี่ยวกับเรื่องที่มผู้ร้องทุกข์หรือเรื่องอื่นใดที่เกี่ยวกับการคุ้มครองสิทธิของ ี ผูบริโภคมาพิจารณาได้ ในการนี้จะเรียกบุคคลทีเกียวข้องมาชีแจงด้วยก็ได้ ้ ่ ่ ้ มาตรา ๑๘ ในการปฏิบติหน้ าที่ตามพระราชบัญญัติน้ี คณะกรรมการหรือคณะกรรมการ ั เฉพาะเรื่องต้องให้โอกาสแก่ผถูกกล่าวหาหรือสงสัยว่ากระทําการอันเป็ นการละเมิดสิทธิของผูบริโภค ู้ ้ เพือชีแจงข้อเท็จจริงและแสดงความคิดเห็นตามสมควร เว้นแต่ในกรณีทจาเป็ นและเร่งด่วน ่ ้ ่ี ํ การกํ า หนดหรือ การออกคํ า สัง ในเรื่อ งใดตามพระราชบัญ ญัติน้ี ให้ค ณะกรรมการหรือ ่ คณะกรรมการเฉพาะเรืองคํานึงถึงความเสียหายทีอาจเกิดขึนแก่ทงผูบริโภคและผูประกอบธุรกิจ และ ่ ่ ้ ั้ ้ ้ ในกรณีท่ีเห็นสมควรคณะกรรมการหรือคณะกรรมการเฉพาะเรื่องจะกําหนดเงื่อนไขหรือวิธีการ ชัวคราวในการบังคับให้เป็ นไปตามการกําหนดหรือการออกคําสังนันก็ได้ ่ ่ ้ ๗ มาตรา ๑๙ ให้จดตังสํานักงานคณะกรรมการคุมครองผูบริโภคขึนในสํานักนายกรัฐมนตรี ั ้ ้ ้ ้ ให้มเลขาธิการคณะกรรมการคุ้มครองผู้บริโภคมีอํานาจหน้ าที่ควบคุมดูแลโดยทัวไปและ ี ่ รับ ผิด ชอบในการปฏิบ ติร าชการของสํา นัก งานคณะกรรมการคุ้ม ครองผู้บ ริโ ภค และจะให้มร อง ั ี เลขาธิการและผูชวยเลขาธิการเป็ นผูชวยปฏิบตราชการด้วยก็ได้ ้่ ้่ ั ิ มาตรา ๒๐ ให้สานักงานคณะกรรมการคุมครองผูบริโภคมีอานาจและหน้าทีดงต่อไปนี้ ํ ้ ้ ํ ่ ั (๑) รับเรืองราวร้องทุกข์จากผูบริโภคทีได้รบความเดือดร้อนหรือเสียหายอันเนื่องมาจากการ ่ ้ ่ ั กระทําของผูประกอบธุรกิจ เพือเสนอต่อคณะกรรมการ ้ ่ (๒) ติดตามและสอดส่องพฤติการณ์ของผูประกอบธุรกิจ ซึ่งกระทําการใดๆ อันมีลกษณะ ้ ั เป็ นการละเมิดสิทธิของผู้บริโภค และจัดให้มการทดสอบหรือพิสูจน์ สนค้าหรือบริการใดๆ ตามที่ ี ิ เห็นสมควรและจําเป็ นเพือคุมครองสิทธิของผูบริโภค ่ ้ ้ ั (๓) สนั บ สนุ น หรือ ทํ า การศึก ษาและวิจ ัย ป ญ หาเกี่ย วกับ การคุ้ม ครองผู้บ ริโ ภคร่ ว มกับ สถาบันการศึกษาและหน่วยงานอื่น (๔) ส่งเสริมและสนับสนุ นให้มการศึกษาแก่ผูบริโภคในทุกระดับการศึกษาเกี่ยวกับความ ี ้ ปลอดภัยและอันตรายทีอาจได้รบจากสินค้าหรือบริการ ่ ั (๕) ดําเนินการเผยแพร่วชาการ และให้ความรูและการศึกษาแก่ผูบริโภคเพื่อสร้างนิสยใน ิ ้ ้ ั การบริโภคทีเป็ นการส่งเสริมพลานามัย ประหยัด และใช้ทรัพยากรของชาติให้เป็ นประโยชน์มากทีสด ่ ุ่ (๖) ประสานงานกับส่วนราชการหรือหน่ วยงานของรัฐทีมอํานาจหน้าทีเกียวกับการควบคุม ่ ี ่ ่ ส่งเสริม หรือกําหนดมาตรฐานของสินค้าหรือบริการ (๗) ปฏิบตการอื่นใดตามทีคณะกรรมการหรือคณะกรรมการเฉพาะเรืองมอบหมาย ั ิ ่ ่ ๗ มาตรา ๑๙ แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ้ ้ ๖
- 9. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) หมวด ๒ การคุ้มครองผูบริ โภค ้ มาตรา ๒๑๘ ในกรณีทกฎหมายว่าด้วยการใดได้บญญัตเรื่องใดไว้โดยเฉพาะแล้วให้บงคับ ่ี ั ิ ั ตามบทบัญญัตแห่งกฎหมายว่าด้วยการนัน และให้นําบทบัญญัตในหมวดนี้ไปใช้บงคับได้เท่าทีไม่ซ้ํา ิ ้ ิ ั ่ หรือขัดกับบทบัญญัตดงกล่าว เว้นแต่ ิ ั (๑) ในกรณีทมความจําเป็ นเพื่อประโยชน์แก่ผบริโภคเป็ นส่วนรวม หากปรากฏว่าเจ้าหน้าที่ ่ี ี ู้ ผู้มีอํา นาจตามกฎหมายดัง กล่ า วยัง มิไ ด้มีก ารดํา เนิ น การหรือ ดํา เนิ น การยัง ไม่ค รบขัน ตอนตาม ้ กฎหมายว่าด้วยการนัน และมิได้ออกคําสังเกี่ยวกับ การคุ้มครองผู้บริโภคตามกฎหมายดังกล่าว ้ ่ ภายในเก้าสิบวันนับแต่วนที่ได้รบหนังสือแจ้งจากคณะกรรมการเฉพาะเรื่องหรือคณะกรรมการ ให้ ั ั คณะกรรมการเฉพาะเรืองหรือคณะกรรมการเสนอเรืองให้นายกรัฐมนตรีพจารณาออกคําสังตามความ ่ ่ ิ ่ ในหมวดนี้ได้ (๒) ในกรณี ต าม (๑) ถ้ า มีค วามจํ า เป็ น เร่ ง ด่ ว นอัน มิอ าจปล่ อ ยให้เ นิ่ น ช้า ต่ อ ไปได้ ใ ห้ คณะกรรมการเฉพาะเรืองหรือคณะกรรมการเสนอเรืองให้นายกรัฐมนตรีพจารณาออกคําสังตามความ ่ ่ ิ ่ ในหมวดนี้ได้โดยไม่ตองมีหนังสือแจ้งหรือรอให้ครบกําหนดเก้าสิบวันตามเงือนไขใน (๑) ้ ่ ในกรณีท่กฎหมายดังกล่าวมิได้มบทบัญญัตให้อํานาจแก่เจ้าหน้าที่ผมอํานาจตามกฎหมาย ี ี ิ ู้ ี ออกคําสังเกี่ยวกับการคุ้มครองผู้บริโภคตามที่บ ญญัติในหมวดนี้ ให้คณะกรรมการเฉพาะเรื่องมี ่ ั อํานาจออกคําสังตามความในหมวดนี้ เว้นแต่ในกรณีท่กฎหมายดังกล่าวมีเจ้าหน้าที่ผูมอํานาจตาม ่ ี ้ ี กฎหมายอยู่แล้วคณะกรรมการอาจมอบอํานาจให้เจ้าหน้าทีผูมอํานาจตามกฎหมายว่าด้วยการนันๆ ่ ้ ี ้ ใช้อานาจตามพระราชบัญญัตน้ีแทนคณะกรรมการเฉพาะเรืองได้ ํ ิ ่ การมอบอํา นาจให้เ จ้า หน้ าที่ผู้มีอํานาจตามกฎหมายว่าด้ว ยการนันๆ ตามวรรคสอง ให้ ้ ประกาศในราชกิจจานุ เบกษา ส่วนที่ ๑ การคุ้มครองผูบริ โภคในด้านการโฆษณา ้ มาตรา ๒๒ การโฆษณาจะต้องไม่ใช้ขอความที่เป็ นการไม่เป็ นธรรมต่ อผู้บริโภคหรือใช้ ้ ข้อความทีอาจก่อให้เกิดผลเสียต่อสังคมเป็ นส่วนรวม ทังนี้ ไม่ว่าข้อความดังกล่าวนันจะเป็ นข้อความ ่ ้ ้ ทีเกียวกับแหล่งกําเนิด สภาพ คุณภาพหรือลักษณะของสินค้าหรือบริการ ตลอดจนการส่งมอบ การ ่ ่ จัดหา หรือการใช้สนค้าหรือบริการ ิ ๘ มาตรา ๒๑ แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ้ ้ ๗
- 10. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) ข้อความดังต่อไปนี้ ถือว่าเป็ นข้อความทีเป็ นการไม่เป็ นธรรมต่อผูบริโภคหรือเป็ นข้อความที่ ่ ้ อาจก่อให้เกิดผลเสียต่อสังคมเป็ นส่วนรวม (๑) ข้อความทีเป็ นเท็จหรือเกินความจริง ่ (๒) ข้อความทีจะก่อให้เกิดความเข้าใจผิดในสาระสําคัญเกี่ยวกับสินค้าหรือบริการไม่ว่าจะ ่ กระทําโดยใช้หรืออ้างอิงรายงานทางวิชาการสถิติ หรือสิงใดสิงหนึ่งอันไม่เป็ นความจริงหรือเกินความ ่ ่ จริง หรือไม่กตาม ็ (๓) ข้อ ความที่เ ป็ น การสนับ สนุ น โดยตรงหรือ โดยอ้อ มให้มีก ารกระทําผิดกฎหมายหรือ ศีลธรรม หรือนําไปสูความเสือมเสียในวัฒนธรรมของชาติ ่ ่ (๔) ข้อความทีจะทําให้เกิดความแตกแยกหรือเสือมเสียความสามัคคีในหมูประชาชน ่ ่ ่ (๕) ข้อความอย่างอื่นตามทีกาหนดในกฎกระทรวง ่ ํ ข้อความทีใช้ในการโฆษณาทีบุคคลทัวไปสามารถรูได้ว่าเป็ นข้อความทีไม่อาจเป็ นความจริง ่ ่ ่ ้ ่ ได้โดยแน่แท้ ไม่เป็ นข้อความทีตองห้ามในการโฆษณาตาม (๑) ่ ้ มาตรา ๒๓ การโฆษณาจะต้องไม่กระทําด้วยวิธการอันอาจเป็ นอันตรายต่อสุขภาพ ร่างกาย ี หรือจิตใจ หรืออันอาจก่อให้เกิดความรําคาญแก่ผบริโภค ทังนี้ ตามทีกาหนดในกฎกระทรวงู้ ้ ่ ํ มาตรา ๒๔ ในกรณีทคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาเห็นว่าสินค้าใดอาจเป็ นอันตรายแก่ ่ี ผูบริโภคและคณะกรรมการว่าด้วยฉลากได้กําหนดให้สนค้านันเป็ นสินค้าทีควบคุมฉลากตามมาตรา ้ ิ ้ ่ ๓๐ ให้คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณามีอานาจออกคําสังดังต่อไปนี้ ํ ่ (๑) กําหนดให้การโฆษณานันต้องกระทําไปพร้อมกับคําแนะนํ าหรือคําเตือนเกี่ยวกับวิธใช้ ้ ี หรืออันตราย ตามเงือนไขทีคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณากําหนด ทังนี้ โดยคณะกรรมการว่าด้วย ่ ่ ้ การโฆษณาจะกําหนดเงือนไขให้แตกต่างกันสําหรับการโฆษณาทีใช้สอโฆษณาต่างกันก็ได้ ่ ่ ่ื (๒) จํากัดการใช้สอโฆษณาสําหรับสินค้านัน ่ื ้ (๓) ห้ามการโฆษณาสินค้านัน ้ ความใน (๒) และ (๓) ให้นํามาใช้บงคับแก่การโฆษณาทีคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณา ั ่ เห็นว่าการใช้หรือประโยชน์ ของสินค้านันขัดต่อนโยบายทางสังคมศีลธรรมหรือวัฒนธรรมของชาติ ้ ด้วย มาตรา ๒๕ ในกรณีทคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาเห็นว่าสินค้าหรือบริการใดผูบริโภค ่ี ้ จําเป็ นต้องทราบข้อเท็จจริงเกี่ยวกับสภาพ ฐานะ และรายละเอียดอย่างอื่นเกี่ยวกับผูประกอบธุรกิจ ้ ด้วย คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณามีอํานาจกําหนดให้การโฆษณาสินค้าหรือบริการนันต้องให้ ้ ข้อเท็จจริงดังกล่าวตามทีคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณากําหนดได้ ่ มาตรา ๒๖ ในกรณีทคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาเห็นว่าข้อความในการโฆษณาโดย ่ี ทางสือโฆษณาใด สมควรแจ้งให้ผบริโภคทราบว่าข้อความนันเป็ นข้อความทีมความมุงหมายเพื่อการ ่ ู้ ้ ่ ี ่ โฆษณา คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณามีอานาจกําหนดให้การโฆษณาโดยทางสื่อโฆษณานันต้อง ํ ้ มีถอยคําชีแจงกํากับให้ประชาชนทราบว่าข้อความดังกล่าวเป็ นการโฆษณาได้ ทังนี้ คณะกรรมการว่า ้ ้ ้ ด้วยการโฆษณาจะกําหนดเงือนไขอย่างใดให้ตองปฏิบตดวยก็ได้ ่ ้ ั ิ ้ ๘
- 11. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) มาตรา ๒๗ ในกรณีทคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาเห็นว่าการโฆษณาใดฝาฝื นมาตรา ่ี ่ ๒๒ มาตรา ๒๓ มาตรา ๒๔ (๑) หรือมาตรา ๒๕ ให้คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณามีอํานาจออก คําสังอย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างดังต่อไปนี้ ่ (๑) ให้แก้ไขข้อความหรือวิธการในการโฆษณา ี (๒) ห้ามการใช้ขอความบางอย่างทีปรากฏในการโฆษณา ้ ่ (๓) ห้ามการโฆษณาหรือห้ามใช้วธการนันในการโฆษณา ิี ้ (๔) ให้โฆษณาเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดของผูบริโภคทีอาจเกิดขึนแล้วตามหลักเกณฑ์และ ้ ่ ้ วิธการทีคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณากําหนด ี ่ ในการออกคําสังตาม (๔) ให้คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณากําหนดหลักเกณฑ์และวิธการ ่ ี โดยคํานึงถึงประโยชน์ของผูบริโภคประกอบกับความสุจริตใจในการกระทําของผูกระทําการโฆษณา ้ ้ มาตรา ๒๘ ในกรณีทคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณามีเหตุอนควรสงสัยว่าข้อความใดที่ ่ี ั ใช้ในการโฆษณาเป็ นเท็จหรือเกินความจริงตามมาตรา ๒๒ วรรคสอง (๑) ให้คณะกรรมการว่าด้วย การโฆษณามีอานาจออกคําสังให้ผกระทําการโฆษณาพิสจน์เพือแสดงความจริงได้ ํ ่ ู้ ู ่ ในกรณีท่ีผู้กระทําการโฆษณาอ้างรายงานทางวิช าการ ผลการวิจย สถิติการรับรองของ ั สถาบันหรือบุคคลอื่นใด หรือยืนยันข้อเท็จจริงอันใดอันหนึ่งในการโฆษณา ถ้าผูกระทําการโฆษณาไม่ ้ สามารถพิสูจน์ ได้ว่าข้อความที่ใช้ในการโฆษณาเป็ นความจริงตามที่กล่าวอ้าง ให้คณะกรรมการว่า ด้วยการโฆษณามีอานาจออกคําสังตามมาตรา ๒๗ ได้ และให้ถอว่าผูกระทําการโฆษณารูหรือควรได้ ํ ่ ื ้ ้ รูวาข้อความนันเป็ นความเท็จ ้่ ้ มาตรา ๒๙ ผูประกอบธุรกิจผูใดสงสัยว่าการโฆษณาของตนจะเป็ นการฝาฝื นหรือไม่เป็ นไป ้ ้ ่ ตามพระราชบัญญัตน้ี ผูประกอบธุรกิจผูนันอาจขอให้คณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาพิจารณาให้ ิ ้ ้ ้ ความเห็นในเรื่องนันก่อนทําการโฆษณาได้ ในกรณีน้ีคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาจะต้องให้ ้ ความเห็นและแจ้งให้ผูขอทราบภายในสามสิบวันนับแต่วนทีคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาได้รบ ้ ั ่ ั คําขอ ถ้าไม่แจ้งภายในกําหนดระยะเวลาดังกล่าว ให้ถอว่าคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาให้ความ ื เห็นชอบแล้ว ่ การขอความเห็นและค่าปวยการในการให้ความเห็นให้เป็ นไปตามระเบียบทีคณะกรรมการว่า ่ ่ ด้วยการโฆษณากําหนด ค่าปวยการทีได้รบให้นําส่งคลังเป็ นรายได้แผ่นดิน ่ ั การให้ความเห็นของคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาตามวรรคหนึ่ง ไม่ถือว่าเป็ นการตัด อํานาจของคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาที่จะพิจารณาวินิจฉัยใหม่เป็ นอย่างอื่นเมื่อมีเหตุ อน ั สมควร การใดทีได้กระทําไปตามความเห็นของคณะกรรมการว่าด้วยการโฆษณาทีให้ตามวรรคหนึ่ง ่ ่ มิให้ถอว่าการกระทํานันเป็ นความผิดทางอาญา ื ้ ๙
- 12. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) ส่วนที่ ๒ การคุ้มครองผูบริ โภคในด้านฉลาก ้ มาตรา ๓๐๙ ให้สนค้าทีผลิตเพื่อขายโดยโรงงานตามกฎหมายว่าด้วยโรงงานและสินค้าทีสง่ั ิ ่ ่ หรือนําเข้ามาในราชอาณาจักรเพือขายเป็ นสินค้าทีควบคุมฉลาก ่ ่ ความในวรรคหนึ่งไม่ใช้บงคับกับสินค้าทีคณะกรรมการว่าด้วยฉลากกําหนดโดยประกาศใน ั ่ ราชกิจจานุเบกษา ในกรณีท่ปรากฏว่ามีสนค้าที่อาจก่อให้เกิดอันตรายแก่สุขภาพ ร่างกาย หรือจิตใจ เนื่องใน ี ิ การใช้สนค้าหรือโดยสภาพของสินค้านัน หรือมีสนค้าทีประชาชนทัวไปใช้เป็ นประจํา ซึงการกําหนด ิ ้ ิ ่ ่ ่ ฉลากของสินค้านันจะเป็ นประโยชน์แก่ผูบริโภคในการที่จะทราบข้อเท็จจริงในสาระสําคัญเกี่ยวกับ ้ ้ สินค้านันแต่สนค้าดังกล่าวไม่เป็ นสินค้าทีควบคุมฉลากตามวรรคหนึ่ง ให้คณะกรรมการว่าด้วยฉลากมี ้ ิ ่ อํานาจกําหนดให้สนค้านันเป็ นสินค้าทีควบคุมฉลากได้ โดยประกาศในราชกิจจานุ เบกษา ิ ้ ่ ๑๐ มาตรา ๓๑ ฉลากของสินค้าทีควบคุมฉลาก จะต้องมีลกษณะดังต่อไปนี้ ่ ั (๑) ใช้ข้อ ความที่ต รงต่ อ ความจริง และไม่ มีข้อ ความที่อ าจก่ อ ให้เ กิด ความเข้า ใจผิด ใน สาระสําคัญเกียวกับสินค้า ่ (๒) ต้องระบุขอความดังต่อไปนี้ ้ (ก) ชื่อหรือเครืองหมายการค้าของผูผลิตหรือของผูนําเข้าเพือขายแล้วแต่กรณี ่ ้ ้ ่ (ข) สถานทีผลิตหรือสถานทีประกอบธุรกิจนําเข้า แล้วแต่กรณี ่ ่ (ค) ระบุขอความทีแสดงให้เข้าใจได้ว่าสินค้านันคืออะไร ในกรณีทเป็ นสินค้านําเข้า ้ ่ ้ ่ี ให้ระบุชอประเทศทีผลิตด้วย ่ื ่ (๓) ต้องระบุขอความอันจําเป็ น ได้แก่ ราคา ปริมาณ วิธใช้ ข้อแนะนํา คําเตือน วัน ้ ี เดือน ปี ทหมดอายุในกรณีเป็ นสินค้าทีหมดอายุได้ หรือกรณีอ่น เพื่อคุมครองสิทธิของผูบริโภค ทังนี้ ่ี ่ ื ้ ้ ้ ตามหลักเกณฑ์และเงือนไขทีคณะกรรมการว่าด้วยฉลากกําหนดโดยประกาศในราชกิจจานุเบกษา ่ ่ ให้ผประกอบธุรกิจซึงเป็ นผูผลิตเพือขายหรือผูสงหรือผูนําเข้ามาในราชอาณาจักร เพื่อขายซึง ู้ ่ ้ ่ ้ ั่ ้ ่ สินค้าทีควบคุมฉลาก แล้วแต่กรณี เป็ นผูจดทําฉลากก่อนขายและฉลากนันต้องมีขอความดังกล่าวใน ่ ้ั ้ ้ วรรคหนึ่ง ในการนี้ ข้อความตามวรรคหนึ่ง (๒) และ (๓) ต้องจัดทําตามหลักเกณฑ์และวิธีการที่ คณะกรรมการว่าด้วยฉลากกําหนด โดยประกาศในราชกิจจานุ เบกษา มาตรา ๓๒ การกํ า หนดข้อ ความของฉลากตามมาตรา ๓๐ ต้อ งไม่เ ป็ น การบัง คับ ให้ผู้ ประกอบธุรกิจต้องเปิ ดเผยความลับทางการผลิต เว้นแต่ขอความดังกล่าวจะเป็ นสิงจําเป็ นทีเกียวกับ ้ ่ ่ ่ สุขภาพอนามัยและความปลอดภัยของผูบริโภค ้ ๙ มาตรา ๓๐ แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ้ ้ ๑๐ มาตรา ๓๑ แก้ไขเพิมเติมโดยพระราชบัญญัตคมครองผูบริโภค (ฉบับที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ่ ิ ุ้ ้ ๑๐
- 13. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) มาตรา ๓๓ เมื่อ คณะกรรมการว่ า ด้ว ยฉลากเห็น ว่ า ฉลากใดไม่เ ป็ น ไปตามมาตรา ๓๑ คณะกรรมการว่าด้วยฉลากมีอํานาจสังให้ผูประกอบธุรกิจเลิกใช้ฉลากดังกล่าวหรือดําเนินการแก้ไข ่ ้ ฉลากนันให้ถูกต้อง ้ มาตรา ๓๔ ผูประกอบธุรกิจผูใดสงสัยว่าฉลากของตนจะเป็ นการฝ่าฝื นหรือไม่เป็ นไปตาม ้ ้ มาตรา ๓๑ ผูประกอบธุรกิจผูนันอาจขอให้คณะกรรมการว่าด้วยฉลากพิจารณาให้ความเห็นในฉลาก ้ ้ ้ นันก่อนได้ ในกรณีน้ีให้นํามาตรา ๒๙ มาใช้บงคับโดยอนุ โลม ้ ั มาตรา ๓๕ เพือประโยชน์ในการควบคุมและการตรวจสอบการประกอบธุรกิจเกียวกับสินค้า ่ ่ ที่ควบคุมฉลาก รัฐมนตรีมอํานาจประกาศในราชกิจจานุ เบกษากําหนดให้ผูประกอบธุรกิจในสินค้า ี ้ ดังกล่าวต้องจัดทําและเก็บรักษาบัญชีเอกสารและหลักฐานเพื่อให้นักงานเจ้าหน้าทีทําการตรวจสอบ ่ ได้ วิธจดทําและเก็บรักษาบัญชี เอกสารและหลักฐานตามวรรคหนึ่งให้เป็ นไปตามที่กําหนดใน ี ั กฎกระทรวง ส่วนที่ ๒ ทวิ การคุ้มครองผูบริ โภคในด้านสัญญา๑๑ ้ มาตรา ๓๕ ทวิ ในการประกอบธุรกิจขายสินค้าหรือให้บริการใด ถ้าสัญญาซื้อขายหรือ สัญญาให้บริการนันมีกฎหมายกําหนดให้ตองทําเป็ นหนังสือ หรือทีตามปกติประเพณีทําเป็ นหนังสือ ้ ้ ่ คณะกรรมการว่าด้วยสัญญามีอํานาจกําหนดให้การประกอบธุรกิจขายสินค้าหรือให้บริการนันเป็ น ้ ธุรกิจทีควบคุมสัญญาได้ ่ ในการประกอบธุ ร กิจ ที่ค วบคุ ม สัญ ญา สัญ ญาที่ผู้ป ระกอบธุ ร กิจ ทํา กับ ผู้บ ริโ ภคจะต้อ งมี ลักษณะดังต่อไปนี้ (๑) ใช้ขอสัญญาที่จําเป็ นซึ่งหากมิได้ใช้ข้อสัญญาเช่นนัน จะทําให้ผู้บริโภคเสียเปรียบผู้ ้ ้ ประกอบธุรกิจเกินสมควร (๒) ห้ามใช้ขอสัญญาทีไม่เป็ นธรรมต่อผูบริโภค ้ ่ ้ ทังนี้ ตามหลักเกณฑ์ เงื่อนไข และรายละเอียดที่คณะกรรมการว่าด้วยสัญญากําหนด และ ้ เพื่อประโยชน์ ของผู้บริโภคเป็ นส่วนรวม คณะกรรมการว่าด้วยสัญญาจะให้ผู้ประกอบธุรกิจจัดทํา สัญญาตามแบบทีคณะกรรมการว่าด้วยสัญญากําหนดก็ได้ ่ การกําหนดตามวรรคหนึ่งและวรรคสอง ให้เป็ นไปตามหลักเกณฑ์และวิธการที่กําหนดโดยี พระราชกฤษฎีกา ๑๑ ส่วนที่ ๒ ทวิ การคุมครองผูบริโภคในด้านสัญญา มาตรา ๓๕ ทวิ ถึงมาตรา ๓๕ นว เพิมโดยพระราชบัญญัตคุมครองผูบริโภค (ฉบับ ้ ้ ่ ิ ้ ้ ที่ ๒) พ.ศ. ๒๕๔๑ ๑๑
- 14. รวมกฎหมายด้านการคุมครองผูบริโภค ้ ้ (ปรับปรุงล่าสุด 29 ตุลาคม 2554) มาตรา ๓๕ ตรี เมื่อคณะกรรมการว่าด้วยสัญญากําหนดให้สญญาของการประกอบธุรกิจที่ ั ควบคุมสัญญาต้องใช้ขอสัญญาใด หรือต้องใช้ขอสัญญาใดโดยมีเงื่อนไขในการใช้ขอสัญญานันด้วย ้ ้ ้ ้ ตามมาตรา ๓๕ ทวิ แล้ว ถ้าสัญญานันไม่ใช้ขอสัญญาดังกล่าวหรือใช้ขอสัญญาดังกล่าวแต่ไม่เป็ นไป ้ ้ ้ ตามเงือนไข ให้ถอว่าสัญญานันใช้ขอสัญญาดังกล่าวหรือใช้ขอสัญญาดังกล่าวตามเงือนไขนัน แล้วแต่ ่ ื ้ ้ ้ ่ ้ กรณี มาตรา ๓๕ จัตวา เมือคณะกรรมการว่าด้วยสัญญากําหนดให้สญญาของการประกอบธุรกิจ ่ ั ทีควบคุมสัญญาต้องไม่ใช้ขอสัญญาใดตามมาตรา ๓๕ ทวิ แล้ว ถ้าสัญญานันใช้ขอสัญญาดังกล่าว ให้ ่ ้ ้ ้ ถือว่าสัญญานันไม่มขอสัญญาเช่นว่านัน ้ ี ้ ้ มาตรา ๓๕ เบญจ คณะกรรมการว่าด้วยสัญญามีอํานาจกําหนดให้การประกอบธุรกิจขาย สินค้าหรือให้บริการอย่างใดอย่างหนึ่ง เป็ นธุรกิจทีควบคุมรายการในหลักฐานการรับเงินได้ ่ ในการประกอบธุรกิจที่ควบคุมรายการในหลักฐานการรับเงิน หลักฐานการรับเงินจะต้องมี ลักษณะ ดังต่อไปนี้ (๑) มีรายการและใช้ขอความทีจาเป็ น ซึงหากมิได้มรายการหรือมิได้ใช้ขอความเช่นนันจะทํา ้ ่ํ ่ ี ้ ้ ให้ผบริโภคเสียเปรียบผูประกอบธุรกิจเกินสมควร ู้ ้ (๒) ห้ามใช้ขอความทีไม่เป็ นธรรมต่อผูบริโภค ้ ่ ้ ทังนี้ ตามหลักเกณฑ์ เงือนไข และรายละเอียดทีคณะกรรมการว่าด้วยสัญญากําหนด ้ ่ ่ การกําหนดตามวรรคหนึ่งและวรรคสอง ให้เป็ นไปตามหลักเกณฑ์และวิธการที่กําหนดโดย ี พระราชกฤษฎีกา มาตรา ๓๕ ฉ เมื่อคณะกรรมการว่าด้ว ยสัญญากําหนดให้หลักฐานการรับ เงินของการ ประกอบธุรกิจทีควบคุมรายการในหลักฐานการรับเงินต้องใช้ขอความใด หรือต้องใช้ขอความใด โดย ่ ้ ้ มีเงื่อนไขในการใช้ข้อความนันด้วย หรือต้องไม่ใช้ข้อความใดตามมาตรา ๓๕ เบญจ แล้ว ให้นํา ้ มาตรา ๓๕ ตรี และมาตรา ๓๕ จัตวา มาใช้บงคับแก่หลักฐานการรับเงินดังกล่าวโดยอนุโลม ั มาตรา ๓๕ สัตต ในกรณีท่ผูประกอบธุรกิจขายสินค้าหรือให้บริการโดยให้คํามันว่าจะทํา ี ้ ่ สัญญารับประกันให้ไว้แก่ผูบริโภค สัญญาดังกล่าวต้องทําเป็ นหนังสือลงลายมือชื่อของผูประกอบ ้ ้ ธุรกิจหรือผูแทน และต้องส่งมอบสัญญานันแก่ผบริโภคพร้อมกับการส่งมอบสินค้าหรือให้บริการ ้ ้ ู้ ถ้าสัญญาตามวรรคหนึ่งทําเป็ นภาษาต่างประเทศต้องมีคาแปลภาษาไทยกํากับไว้ดวย ํ ้ มาตรา ๓๕ อัฏฐ ผูประกอบธุรกิจมีหน้าที่ส่งมอบสัญญาที่มขอสัญญาหรือมีขอสัญญาและ ้ ี ้ ้ แบบถูกต้องตามมาตรา ๓๕ ทวิ หรือส่งมอบหลักฐานการรับเงินทีมรายการและข้อความถูกต้องตาม ่ ี มาตรา ๓๕ เบญจ ให้แก่ผูบริโภคภายในระยะเวลาที่เป็ นทางปฏิบติตามปกติสําหรับการประกอบ ้ ั ธุรกิจประเภทนันๆ หรือภายในระยะเวลาทีคณะกรรมการว่าด้วยสัญญากําหนด โดยประกาศในราช ้ ่ กิจจานุเบกษาสุดแต่ระยะเวลาใดจะถึงก่อน มาตรา ๓๕ นว ผูประกอบธุรกิจผูใดสงสัยว่าแบบสัญญาหรือแบบหลักฐานการรับเงินของ ้ ้ ตนจะเป็ นการฝ่ า ฝื น หรื อ ไม่ เ ป็ นไปตามพระราชบั ญ ญั ติ น้ี ผู้ ป ระกอบธุ ร กิ จ ผู้ นั ้น อาจขอให้ ๑๒