Presentación de Agustín de Hipona. Razón-fe

1. Agustín de Hipona
Relación razón-fe

2. Introdución
Tipos de coñecemento
Sensible
Racional inferior
Racional superior
Sabedoría
Nivel máximo de
coñecemento

3. Contexto histórico
● Nos inicios da filosofía cristiana comezouse a
plantexar a cuestión de se a fe debería prevalecer
sobre a razón ou viceversa, debido as relacións que
se estableceron entre a relixión cristiana e a filosofía.
Porén, Agustín de Hipona foi un dos primeiros
autores que intentou responder a dita cuestión.
Aínda que cómpre dicir que no seu pensamento non
fai unha clara distinción entre teoloxía e filosofía, o
que fai que as súas teorías non se comprendan
como unha ciencia, senón máis ben como unha
“sabedoría”.

4. Tipos de coñecemento
● Agustín de Hipona veuse fortemente influenciado tanto pola relixión
cristiana como polas teorías platónicas(platonismo cristiano), polo que
tamén fai unha división de tres tipos de coñecemento:
– Sensible: este coñecemento é o encargado de que mediante os
sentidos percibamos os obxectos.
– Racional inferior: por medio dos sentidos tamén percibimos as
cousas, mais é necesario a razón para darlle unha definición.
– Racional superior: precisamos os sentidos para percibir os obxectos,
a razón para definilos pero tamén é necesaria a fe para coñecer as
VERDADES e alcanzar a sabedoría absoluta. O verdadeiro
coñecemento non é mutable, senón que é inmutable; é dicir, non
admite cambios. Porén, é un coñecemento único e eterno que só
posúe Deus e podemos alcanzalo cando cheguemos á vida eterna.
(Está relacionado coa sabedoría plena).

5. Relación razón-fe
● O certo é que Agustín, defensor da relixión cristiana, non renega en ningún momento da
razón, senón que a define como unha ferramenta: “cre para comprender”. A razón é,
pois, unha ferramenta para coñecer máis rasgos da realidade.
● Sabemos que tanto a razón coma a fe teñen como misión o descubrimento da verdade,
que non é outra que a verdade do cristianismo. Polo tanto, o obxectivo de Agustín é a
comprensión desa verdade, para o que é preciso a colaboración entre a fe e a razón.
● Aínda que cosidera a fe superior a razón, esta última é importante para comprender a
fe. Así, en primeiro lugar, a razón axuda ao home a comprender a fe; en segundo lugar, a
fe orienta á razón no sentido en que prepara o camiño para que a razón chegue á
sabedoría; e, en último lugar, a razón aclara os coñecementos da fe.
● A verdade non se refire a unha propiedade lóxica, senón que ten unha dimensión
existencial. O coñecemento conmove a vida da persoa, un coñecemento que atopa paz
e descanso na alma.

6. A sabedoría plena
● A sabedoría atópase na mente de Deus polo que é preciso
que este nos guie para poder alcanzala. Xa que a razón por
si mesma non se basta para comprender a realidade,
necesitamos a fe.
● Agustín de Hipona defende o seu plantexamento alegando
que como Deus o creou todo, por conseguinte tamén creou
a sabedoría; polo tanto só este será coñecedor das
verdades.
● Como a fe é unha ferramenta mediante a cal nos
achegamos a Deus, canto máis crentes sexan os fieis máis
preto estarán de acadar o pensamento divino e, polo tanto,
máis posible será para eles alcanzar a sabedoría plena.

7. Autores
● Andrea Bouzas Carollo
● Sergio Chedas Blanco
● Sofía Pereiras Bernárdez
● Mónica Señoráns Trigo
2º Bacharelato B. IES Antón Losada Diéguez