1. LENDA DOS SENTIMENTOS
Conta a lenda que unha vez reuníronse nun lugar da terra todos os
sentimentos e cualidades dos homes.
Cando o ABURRIMIENTO bostezou por terceira vez, a LOUCURA, como
sempre tan tola, propúxolles:
- Xogamos ás agachadas?
A INTRIGA levantou a cara intrigada, e a CURIOSIDADE sen poder
conterse preguntou:
- Ás agachadas? E como é iso?
- É un xogo- explicou a LOUCURA - no que eu tapo a cara e comezo a contar
dende un ata un millón mentres vós vos escondedes e, cando eu remate de
contar, o primeiro ao que encontre, ocupará o meu lugar para continuar o
xogo.
O ENTUSIASMO foi apoiado pola EUFORIA. A ALEGRÍA deu tantos saltos
que rematou por convencer á DÚBIDA, e mesmo á APATÍA a que nunca lle
interesaba nada.
Pero non todos quixeron participar. A SOBERBIA opinou que era un xogo
moi parvo (no fondo, o que lle molestaba era que a idea non fora súa), e a
COVARDÍA preferiu non se arriscar... Un, dous, tres... comenzou a contar a
LOUCURA.
A primeira en esconderse foi a PREGUIZA, que, como sempre, se deixou
caer tras a primeira pedra do camiño.
A ENVEXA escondeuse tras a sombra do TRIUNFO, que co seu propio
esforzo lograra subir á copa da árbore máis alta.
A XENEROSIDADE case non alcanzaba a esconderse; cada sitio que achaba
parecíalle marabilloso para algún dos seus amigos: que se un lago cristalino?
Ai! É ideal para a BELEZA!; que si a fenda dunha árbore? Perfecto para a
TIMIDEZ!; que se un refacho de vento? Magnífico para a LIBERDADE! Así
que terminou por ocultarse nun raíño de sol, o EGOÍSMO, en cambio,
encontrou un sitio moi bo dende o principio, ventilado, cómodo... iso si, só
para el.
2. A MENTIRA escondeuse no fondo dos océanos (mentira, en realidade
escondeuse detrás do arco da vella), e o DESEXO no centro dos volcáns, o
ESQUECEMENTO... esquecéuseme onde se escondeu!... pero non é o
importante.
Cando a LOUCURA contaba 999999 o AMOR aínda non encontrara sitio para
esconderse, pois todo se encontraba ocupado, ata que divisou unha roseira
e, conmovido decidiu esconderse entre as súas flores.
-¡Un millón!- contou a LOUCURA e comezou a buscar.
A primeira en aparecer foi a PREGUIZA, só a tres pasos da pedra. Despois
o DESEXO que o sentiu no vibrar dos volcáns.
Nun descoido encontrou a ENVEXA, e claro, puido deducir onde estaba o
TRIUNFO. Ao EGOÍSMO non tivo nin que buscalo; el soíño saíu desesperado
do seu escondedoiro que resultara ser un niño de avespas.
De tanto camiñar sentiu sede e ao achegarse ao lago descubriu a BELEZA. E
coa DÚBIDA resultou máis doado aínda, pois a encontrou sentada sobre
unha cerca sen decidir aínda en que lado esconderse. Así foi atopando a
todos: o TALENTO entre a herba fresca, a ANGUSTIA nunha oscura cova,
a MENTIRA detrás do arco da vella. (mentira, si ela estaba no fondo do
océano!), e ata o ESQUECEMENTO, ao que xa se lle esquecera que estaba a
xogar ao escondedoiro.
Pero só o AMOR non aparecía por ningún sitio.
A LOUCURA buscou detrás de cada árbore, baixo cada regato do planeta,
no cume das montañas e, cando estaba a punto de darse por vencida, divisou
unha roseira e as rosas... E tomou unha forquita e comezou a mover as
ramas, cando de pronto un doloroso berro se escoitou. As espiñas feriran
nos ollos ao AMOR, a LOUCURA non sabía que facer para desculparse;
chorou, pregou, implorou, pediu perdón, e ata prometeu ser o seu guía.
Dende entón, dende que por primeira vez se xogou ao escondedoiro na
terra,
O AMOR É CEGO
E A LOUCURA SEMPRE, SEMPRE O ACOMPAÑA.
3. 1. Facemos fotos coas caras de cada un dos sentimentos.
2. Decimos cales son positivos e cales negativos.
3. Debuxamos o sentimento e dicimos o que é, a que podería saber e o
porqué e a que podería ulir e o porqué.
4. Sentimentos que aparecen na lenda: aburrimento, loucura, intriga-
curiosidade, entusiasmo – euforia - alegría, dúbida, apatía, soberbia,
desexo, cobardía, preguiza, envexa, triunfo, xenerosidade, timidez,
liberdade, egoísmo, mentira, angustia.
5. Falamos do amor e xa poñemos o de e ti que levas no corazón?
6. Avaliación. Que che pareceu esta actividade? Para que pensas que é
beneficiosa? Cres que che vai servir de algo? Para que?
