ชุดที่ 4 เจ็ดหวดเจ็ดไห

1. แบบฝึกเสริมทักษะภาษาไทย
การอ่าน ฟัง ดู พูด เขียน และคิดวิเคราะห์
โดยใช้นิทานพื้นบ้านอีสาน
ชุดที่ ๔ เจ็ดหวดเจ็ดไห
กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔
โรงเรียนภูเวียงวิทยาคม

2. โดย “เอื้อยนาง และ วาสนา
มีครอบครัวอยู่ครอบครัวหนึ่งสมาชิกในครอบครัวมีเพียงสามคน คือ พ่อ แม่ และลูกชาย ลูก
ชายคนนี้สร้างความทุกข์กังวลใจให้พ่อแม่อยู่ทุกวัน ด้วยเขากินจุมากจนข้าวในยุ้งในฉางจะไม่พอ
กิน ครอบครัวอื่นนั้นนึ่งข้าวเหนียวทีละหวดก็กินได้ทั้งวัน แต่ลูกชายคนนี้กลับกินข้าวหมดทีละเจ็ด
หวด กินปลาร้าหมดทีละเจ็ดไห ไครๆจึงเรียกเขาว่าเจ็ดหวดเจ็ดไห
พ่อแม่ออกไปหาอาหารการกินมาได้เท่าไหร่ก็ไม่พอเลี้ยงลูกข้าวมีเท่าไรก็ไม่เหลือ เงินทอง
จึงร่อยหรอ ฐานะจึงอยากจนลงเรื่อยๆ สร้างความทุกข์กังวลให้กับสองสามีภรรยายิ่งนัก
“ข้าว่าลูกเรานี้คงจะเป็นยักษ์เป็นมารมาเกิดเพื่อจองล้างจองผลาญเราแน่ๆ เราไม่ควรเลี้ยงมัน
ไว้เลยนะ”
ผู้เป็นสามีปรารภขึ้นในค่าวันหนึ่ง หลังจากกลับมาจากไร่แล้วไม่มีข้าวกิน เพราะข้าวที่นึงไว้
แต่เช้าลูกชายกินหมดไม่มีเหลือ
“ตามใจเถอะ” ผู้เป็นภรรยาตอบเสียงอ่อยด้วยความอิดโรยและหิวโหย
เช้าวันต่อมาพ่อจึงบอกลูกชายว่าจะพาไปตัดต้นไม้ลูกชายตกลงแต่มีข้อแม้ว่าพ่อจะต้องหา
พร้าโต้ที่มีขนาดที่เขาต้องการคือ
“พร้าโต้น้อยแบกบ่าบังหู คมมันหนาดั่งคูคันต้อน”
พ่อจาใจต้องหาพร้าโต้ที่ลูกต้องการมาให้ได้แล้วเจ็ดหวดเจ็ดไหก็แบกเข้าป่าตามหลังพ่อไป
ตัดต้นไม้
พ่อเลือกดูต้นไม้ที่ใหญ่ที่สุดจึงฟัน พอต้นไม้ใกล้จะหักครืนลงมาพ่อก็ร้องบอกเจ็ดหวดเจ็ด
ไหว่า “เร็วๆ ลูกวิ่งไปรับ”
เจ็ดหวดเจ็ดไห

3. เจ็ดหวดเจ็ดไหวิ่งไปคอยรับต้นไม้ที่ล้มครืนลงมาพอดี พ่อเห็นดังนั้นก็รีบไปบอกเมียว่า
“ลูกชายของเราตายแล้วหละ ถูกต้นไม้ทับตาย”
พูดยังไม่ทันขาดคาก็ได้ยินเสียงลูกร้องถามมาว่า
“พ่อเอาต้นไม้วางไว้ที่ไหน”
พ่อมองตาค้างแต่ก็บอกลูกว่า “เอาวางไว้ที่ท่าน้าเถอะ มันจะได้ไม่เกะกะ” ลูกจึงแบกต้นไม้
ไปโยนโครมไว้ที่ท่าน้า
ขณะนั้นมีเรือสาเภาล่องมาค้าขาย เมื่อเห็นมีต้นไม้ขนาดใหญ่ขวางอยู่จึงตีฆ้องร้องป่าวหาคน
มายกต้นไม้ออกจากท่าได้จะให้รางวัลเป็นสินค้าที่นามาขายมากมาย ชาวบ้านชาวเมืองต่างออกมา
อาสา แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีใครสามารถยกออกได้เพราะต้นไม้มีขนาดใหญ่มาก
ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไหได้ยินข่าวจึงอาสาไปยกออกให้อย่างง่ายดายเหมือนตอนแบกมา จึงได้รับ
รางวัลเป็นเสื้อผ้าอาหารมากมายจากนายสาเภา กระนั้นพ่อก็ยังไม่เลิกล้มแผนการกาจัดเจ้าเจ็ดหวด
เจ็ดไหลูกของตัวเองให้ได้เช้าวันต่อมาจึงบอกลูกว่า
“วันนี้พ่อจะพาไปจับแมวป่ากันนะลูก”
เจ้าเจ็ดหวดเจ็ดไหก็ยกพร้าโต้น้อยแบกบ่าบังหูคมมันหนาดังคูตันต้อน ขึ้นแบกบ่าแล้วเดิน
ตามพ่อเข้าไปในป่า
เดินวกไปจนถึงป่าลึก พ่อพาแอบอยู่หลังพุ่มไม้เห็นเสือลายพาดกลอนนอนอยู่พ่อก็กระซิบ
บอกว่า
“นั่นแหละคือแมวป่า จับให้ได้นะลูก”
ว่าแล้วพ่อก็หันหลังกลับแจวอ้าวถึงบ้านก่อน แล้วบอกเมียว่า
“ลูกชายของเราตายแล้วหละ ถูกเสือมันจับกิน”
พูดยังไม่ทันขาดคาลูกชายก็ร้องถามขึ้นมาว่า
“พ่อเอาแมวไว้ที่ไหน”
พ่อมองดูลูกชายแบกเสืออยู่บนบ่าจนตาค้าง ร้องตอบลงไปด้วยเสียงอันสั่นเทาว่า “เอามันไป
ทิ้งป่าเสียเถอะลูก”
ได้ยินดังนั้นแล้วเจ้าเจ็ดหวดเจ็ดไหก็แบกเสือหมายจะเอาไปทิ้งป่าบังเอิญระหว่างทางได้พบ
กับพระราชา พระราชาอยากได้เสือไปเลี้ยงไว้เจ็ดหวดเจ็ดไหก็ยกให้โดยง่ายดายและได้รับรางวัล

4. เป็นข้าวของเงินทองมากมายกลับมาให้แม่ แต่กระนั้นผู้เป็นพ่อก็ไม่เลิกล้มแผนการที่จะกาจัดเจ็ด
หวดเจ็ดไหอยู่ดี เช้าวันต่อมาบอกลูกชายว่า
“วันนี้พ่อจะพาเจ้าไปจับช้างนะลูก”
ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไหจึงยกพร้าโต้น้อยแบกบ่าบังหูคมมันหนาดังคูตันต้อน ขึ้นแบกบ่าแล้ว
ออกเดินทางตามพ่อเข้าไปในป่าลึก
วันนี้ก็เช่นวันวาน พ่อพาเดินเข้าไปในป่าลึกจนพบช้างพลายตัวใหญ่ พ่อจึงบอกลูกว่า
“นั่นแหละช้าง จับเอาไว้ให้ได้นะลูก”
ว่าแล้วพ่อก็หันหลังกลับวิ่งหนีลูกกลับบ้านอีกครั้ง และบอกเมียว่า
“ลูกของเราตายแล้วหละถูกช้างมันเหยียบเอา”
พูดยังไม่ทันขาดคาก็ได้ยินเสียงลูกชายร้องถามขึ้นมาว่า
“พ่อเอาช้างวางไว้ที่ไหน”
พ่อมองดูลูกชายแบกช้างอยู่บนบ่าจนตาค้าง และบอกให้ลูกเอาไปทิ้งป่าเช่นเมื่อวันก่อน และ
ท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไหก็ได้พบพระราชาได้เอาช้างแลกสมบัติจากพระราชามาให้แม่อีกเช่นเคย กระนั้น
ผู้เป็นพ่อก็ยังไม่เลิกล้มความตั้งใจ คราวนี้วางแผนไปหายักษ์หวังจะให้ยักษ์จับกินเสียเลย จึงบอกลูก
ว่า
“ลูกเอย ฐานะเรายากจน เงินทองก็ไม่ค่อยมี นางยักษ์ที่อยู่กลางป่าก็มายืมเงินพ่อไปหลายปี
ไม่เอามาคืนสักที ลูกจงไปทวงเงินมาให้พ่อเถอะ”
เจ็ดหวดเจ็ดไหคนซื่อก็แบกพร้าโต้น้อยของตนเองเดินทางเข้าป่าตามหาบ้านของยักษ์โดยไม่
คัดค้านโต้แย้งแต่อย่างใด
คราวนี้เจ็ดหวดเจ็ดไหหายไปหลายวัน พ่อกับแม่เริ่มคิดถึงลูกชายและบ่นเสียใจ แต่ก็แก้ไข
อะไรไม่ได้แล้ว ไม่มีใครหนีรอดไปจากเงื้อมมือของนางยักษ์ได้หรอก
“ลูกอาจไปไม่ถึงเมืองยักษ์ก็ได้”
ทั้งสองจึงได้แต่ปลอบใจกัน
หลายวันต่อมาเจ็ดหวดเจ็ดไหก็กลับมาพร้อมห่อเงินห่อทอง มาถึงก็ทิ้งโครมลงและ บอกพ่อ
ว่า
“นี่เงินของนางยักษ์”

5. พ่อกับแม่ดีใจจนน้าตาไหล
“โอ ลูกกลับมาแล้ว ต่อไปนี้ลูกไม่ต้องไปไหนนะ”
นับแต่นั้นมาท้าวเจ็ดหวดเจ็ดไหก็อยู่กับพ่อแม่อย่างมีความสุข
จบแล้วค่ะ อ่านเรื่องราว
แล้ว ไปทาแบบฝึกกันค่ะ