1. ِ ِ ا ِ
ٰـَ ْ
ا ِ ـ ا ِ
ْ
ِ
Kul ja ejjuhel-kafirun﴿١﴾
َ
ونُ ِ
َ ْ
ا َ َ َ ْ ُ
La eabudu ma teabudun﴿٢﴾
َ
ونُ ُ ْ َ َ ُ ُ ْ َ
أ
َ
Ve la entum abidune ma eabud﴿٣﴾ُ ُ ْ َ
أ َ َ
ونُ
ِ
َ ْ ُ َ
أ
َ َو
Ve la ene abidun ma abedtum﴿٤﴾ْ َ َ ٌ
ِ
َ َ َ َ َو
Ve la entum abidune ma eabud﴿٥﴾ُ ُ ْ َ
أ َ َ
ونُ
ِ
َ ْ ُ َ
أ
َ َو
Lekum dinukum ve lije din﴿٦﴾ِ ِد َ
ِ
َو ْ ُ ُ ِد ْ ُ َ
Me emrin e Allahut Mëshiruesit Mëshirëbërësit
Thuaj :”O ju jobesimtare!
Unë nuk adhuroj atë që ju e adhuroni!
As ju nuk jeni adhurues të Atij që unë e adhuroj!
Dhe unë kurrë nuk do të jem adhurues i asaj që ju adhuroni!
Por edhe ju nuk do të jeni adhurues të Atij që Unë adhuroj!
Ju keni fenë tuaj (që i përmbaheni), e unë kam fenë time (që i
përmbahem)!
2. KUPTimi
Kaptina “El-Kafirun” është kaptinë mekase, e zbritur pas sures “El-Maun” dhe
ka gjithsej 6 ajete. Në radhitjen e Mus’hafit mban numrin 109.
Emërtimi: Kjo kaptinë është emërtuar “El-Kafirun”, sepse Allahu xh.sh. e ka
urdhëruar të Dërguarin e Tij, Muhammedin a.s., që t’u drejtohej haptazi
pabesimtarëve-idhujtarëve me fjalët se ai kurrë nuk kishte adhuruar dhe as që do
të adhuronte atë që idhujtarët adhuronin prej idhujve.
Shkaku i zbritjes së kaptinës: Kjo kaptinë ka zbritur në lidhje me një grup të
parisë kurejshite, konkretisht për Velid bin Mugiren, As bin Vailin, Esved bin
Abdulmuttalibin dhe Umejje bin Halefin, të cilët erdhën tek Resulullahu s.a.v.s
dhe i thanë: “O Muhamed, eja të bëjmë një marrëveshje mes nesh. Ti pasoje fenë
tonë, e ne do ta pasojmë tënden. Ti do të adhurosh zotat tanë një vit, kurse ne do
ta adhurojmë Zotin tënd vitin tjetër. Nëse kjo (fe), me të cilën ke ardhur ti, është
më e mirë se ajo (fe) që kemi ne, atëherë do të të bashkohemi dhe do të të
pasojmë ty, po, nëse del se feja jonë është më e mirë se jotja, atëherë ti do të na
bashkohesh neve dhe do ta pasosh fenë tonë. Atëherë i Dërguari i Allahut u tha:
“Ruajna Zot, kërkoj mbrojtje prej Tij që të mos i bëj shoq Atij”, pas të cilave fjalë
zbriti kjo kaptinë: (Kul ja ejjuhel kafirun). Të nesërmen i Dërguari i Allahut shkoi
në Qabe, ku ishin të pranishëm tërë paria e kurejshëve dhe ua lexoi këtë kaptinë
në tërësi, kështu që ata humbën shpresat për ndonjë marrëveshje ose kompromis.”
Kuptimi: Nëse ndalemi tek kuptimi etimologjik i fjalës “kufr”, do të shohim se
kjo fjalë rrjedh nga rrënja “kefere”- që do të thotë të mbulosh, të mohosh diçka
etj. E në këtë rast nënkupton mbulimin, mohimin e imanit me kufër-mosbesim,
apo mbulimin e dritës me errësirë.
Mu për këtë arsye fjala “kafir” – “pabesimtar” ose “kufër” – “pabesim” shpreh
shprehjen më të vrazhdë me të cilën mund të cilësohet dikush prej krijesave. E si
të mos cilësohet kështu, kur ai mohon Krijuesin e tij-Allahun xh.sh., i Cili i
dhuroi shpirtin, jetën dhe gjallërinë?!
Në Islam siç shpjegohet në shumë ajete “Nuk ka dhunë në fe”, “Thuaj e vërteta
është nga Zoti yt e kush dëshiron le të besojë e kush dëshiron le të mosbesojë”
garantohet liria e besimit, ndërsa ajeti i fundit nga kjo sure shpjegon një koncept
shumë të rëndësishëm, gatishmërinë e bashkëjetesës me të ndryshmen në shoqëri
“Ju keni fenë tuaj e unë kam fenë time” pra unë kam besimin dhe mënyrën time
të adhurimit dhe ju keni besimin dhe mënyrën tuaj të adhurimit.
