ปอมเมอเรเนียน
- 1. ปอมเมอเรเนียน (Pomeranian)
ตัวเล็ก เห่าเก่ง และสวยงาม
ลักษณะทั่วไป
สุนัขปอมเมอเรเนียนหรือเรียกสั้นๆ ว่า น้องปอมอยู่ในกลุ่ม Toy
Group มีขนาดกระทัดรัด หลังสั้น ขนชั้นล่างอ่อนนุ่ม แน่นทึบ
ขนชั้นนอก ยาว ฟู มีมาก ค่อนข้างหยาบ ตาแหน่งโคนหางสูง
ขนหางแน่น เป็ นพวง หางวางราบบนหลัง ปอมส่วนใหญ่
ท่าทางตื่นตัว ร่าเริง อยากรู้อยากเห็น
แสดงความฉลาดให้เห็นได้เสมอ มีย่างก้าวที่คล่องแคล่ว สง่างาม
และมั่นคง
- 3. ปี ที่ผ่านมาตามที่มีคนในประเทศอังกฤษอ้างเสมอ ประมาณปี 1800
สมเด็จพระราชินีวิคตอเรีย
ทรงมีความชื่นชอบในสุนัขพันธุ์ปอมเมอเรเนียนและส่งสุนัขของพระ
องค์ลงประกวด
ทาให้เกิดความนิยมปอมเมอเรเนียนอย่างแพร่หลายในประเทศอังกฤ
ษ และเพราะความที่พระองค์โปรดปรานสุนัขที่มีขนาดเล็ก
ผู้เพาะพันธุ์หลายคนเริ่มที่จะคัดสุนัขที่มีขนาดเล็ก ปัจจุบันปอมฯ
ที่เราเห็นอยู่มีขนาดที่เล็กลงจากปอมฯ ที่เป็ นต้นตารับ 4-5 ปอนด์
ความฉลาดและความสามารถของปอมฯ
ทาให้สุนัขพันธุ์นี้เป็ นพระเอกในคณะละครสัตว์อย่างต่อเนื่อง
ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายในเยอรมัน นิยมเลี้ยงกันเป็ นฝูง
บางแห่งทาเป็ นสุนัขลากเลื่อนก็มี ปอมฯ
เข้าสู่อังกฤษช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 18 และได้รับความนิยมอย่างสูง
เช่น มีการตั้งชมรมคือ English Pomeranian Club ในปี 1891
ภายหลังสมเด็จพระราชินีวิคตอเรียทรงออกงานพร้อมสุนัขพันธุ์นี้บ่อย
ครั้ง ทาให้สุนัขพันธุ์นี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางและรวดเร็ว
ส่วนในประเทศอเมริกามีการปรากฎตัวครั้งแรกของปอมฯ
ที่งานกระกวดสุนัขแห่งหนึ่งประมาณปี 1892
ไม่กี่ปี หลังจากนั้นมีการสั่งนาเข้าอีกเกือบ 200 ตัว
มาตรฐานของปอมฯ โดยทั่วไป รูปรางจะเหมือนสุนัขจิ้งจอก
มีขนาดกลาง ตาเป็ นวงรีสีดา หูเล็กตั้งตรง ลาตัวสั้นขนาดกระทัดรัด
หางเป็ นพวงแผ่อยู่บนส่วนหลัง
ลักษณะนิสัย
น้องปอมส่วนใหญ่มีการแสดงออกถึงความเฉลียวฉลาด
ร่าเริงและตื่นตัวอยู่เสมอ ซื่อสัตย์ รักเจ้าของ ขี้ประจบ
แต่เป็ นสุนัขค่อนข้างตกใจง่าย เห่ามาก ยิ่งตัวเล็กยิ่งเห่าเก่ง
การดูแล
การที่จะรักษาขนของสุนัขปอมเมอเรเนียน
ให้สวยงามนั้นทาได้ง่ายมาก เจ้าของสุนัขใหม่ๆส่วนใหญ่จะเชื่อว่า
- 4. จะต้องอาบน้าให้สุนัขทุกสัปดาห์ และต้องคอยแปรงขนตลอด
ซึ่งเป็ นความเชื่อที่ผิดและจะทาให้ขนของเค้าเสียอีกด้วย
การอาบน้าบ่อยเกินไป จะทาให้ขนของปอมเมอเรเนียนแห้ง บาง
และทาให้ขนร่วงตลอดเวลา การใช้โลชั่น
และน้ายาทาความสะอาดชนิดต่างๆ
ติดต่อกันก็จะทาให้ผิวหนังอักเสบได้
ส่วนใหญ่แม้ว่าขนชั้นนอกจะสกปรกแล้ว
แต่ขนชั้นในก็จะยังคงสะอาดอยู่ ด้งนั้นการแปรงขน
เพียงสัปดาห์ละครั้ง และใช้ฟองน้าชุบน้าสบู่อุ่นๆ ลูบขน
จากนั้นจึงเช็ดด้วยผ้าชุบน้าสะอาดอุ่นๆ ซึ่งบิดพอหมาดๆ ก็นับว่า
เพียงพอที่จะทาให้ขน ของปอมเมอเรเนียนอยู่ในสภาพดีแล้ว
แชมพูที่ใช้อาบน้าให้สุนัขควรเป็ นแชมพูที่ผลิตโดยเฉพาะ
เพราะจะไม่ส่งผลกระทบต่อการระคายเคืองของผิวหนังและสภาพขน
ในขณะอาบน้าอาจจะใช้สาลีอุดรูหูทั้งสองข้างก่อนอาบ
หรือใช้มือกดใบหูทั้งสองข้างให้หลุบลง
เวลาอาบน้าควรราดน้าให้เปี ยกทั่วตัวก่อนแล้วจึงเทแชมพูลงไปแล้วเก
าให้ทั่วลาตัว หลังจากนั้นก็ใช้น้าล้างสบู่ออกให้สะอาดหมดจด
เมื่ออาบเสร็จก็ต้องเช็ดตัวให้แห้งพร้อมกับแปรงขนทุกครั้ง
การเช็ดตัวให้แห้งเป็ นการป้ องกันความอับชื้นซึ่งเป็ นบ่อเกิดของเชื้อโ
รค และช่วยป้ องกันโรคปอดบวมได้
ส่วนในด้านของการออกกาลังกายนั้น การออกกาลังกายมากๆ
หรือใช่พื้นที่เยอะๆ ไม่ค่อยจาเป็ นสาหรับปอมเมอเรเนียน
แต่เราควรหันมาใส่ใจสักนิด
ควรเริ่มพาปอมฯออกกาลังกายตั้งแต่ยังเล็กเพราะจะสามารถควบคุมเ
วลาในการออกกาลังกายไ ด้ ควรให้เดินเล่นวันละ1-2 ครั้ง
ครั้งละไม่เกิน 15 นาที
ถ้าปล่อยให้วิ่งเล่นกลางแจ้งนานเกินไป(โดยเฉพาะเวลาที่แดดจัด)อาจ
ทาให้สุนัขเกิดอาการช็อค อาการนี้อาจส่งผลให้สุนัขเสียชีวิตได้
การพาน้องปอมไปออกกาลังกายอย่างสม่าเสมอจะช่วยทาให้ปอม
ท้องไม่ผูก และสามารถป้ องกันโรคได้อีกหลายๆชนิด
การที่สุนัขได้วิ่งด้วยความเร็วและสนุกสนาน มีผลดีต่อหัวใจ
- 6. ผิดมาตรฐาน รูปร่างของสุนัขมีความสาคัญกว่าขนาดของสุนัข
ช่วงตั้งแต่หน้าอกจนถึงสะโพกจะสั้นกว่าหรือเท่ากับส่วนสูงตั้ง
แต่ช่วงไหล่จนถึงพื้น กระดูกมีขนาดปานกลาง
ศรีษ
ะ
ขนาดของหัวต้องได้สัดส่วนกับลาตัว ช่วงปาก (MUZZLE)
สั้นตรง หน้าดูคล้ายกับสุนัขจิ้งจอก (FOXY
EXPRESSION) หัวกะโหลกปิด
ช่วงบนของหัวกะโหลกจะกลมเล็กน้อยแต่ไม่โหนกนูน
ถ้ามองจากด้านหน้าและด้านข้างแล้วจะต้องเห็นหูที่มีขนาดเล็ก
อยู่ในตาแหน่งที่สูง (HIGH EARSET) และตั้งตรง
รูปร่างปากจะมีลักษณะคล้ายรูปลิ่ม(WEDGE SHAPE)
เส้นที่ลากจากจมูกไปถึงจุดหัก (STOP)
จะต้องอยู่ตรงกลางระหว่างตาทั้งสองข้างและหูทั้งสองข้าง
ตามีสีดาสนิท สดใส ขนาดปานกลาง คล้ายเมล็ดอัลมอนด์
(ALMOND SHAPE) สีของจมูกและขอบตาต้องดาสนิท
ยกเว้นปอมฯ สีน้าตาล BEAVER และ BLUE
ฟันต้องกัดสบกันพอดี (SCISSORSBITE)
ฟัน ฟันมีลักษระแบบขบกรรไกร
ปาก ริงฝีปากดา กระชับ กระบอกปากเล็ก
ตา ตาสีดาเป็ นประกายสดใส ดวงตาไม่กลม
หู หูเล็ก มีลักษระเป็ นสามเหลี่ยม
จมูก จมูกสีดา
คอ คอค่อนข้างสั้น ตั้งอยู่บนไหล่ ทาให้ช่วงคอตั้งสูง แลดูสง่างาม
ช่วงหลังสั้น มีระดับของเส้นหลัง หางมีตาแหน่งที่สูง (HIGH
TAILSET) วางราบตรงอยู่บนหลัง
อก อกกลม ลึกกาลังดี
ลาตัว ลาตัวด้านหน้า ไหล่จะต้องมีการเอียงลาดลงเพียงพอ
เพื่อให้สามารถชูคอและหัวได้สูงและสง่างาม
ความยาวของช่วงไหล่และขาตอนบนต้องเท่ากัน
ขาหน้าต้องตรงและขนานกัน
ความยาวตั้งแต่ไหล่จนถึงข้อศอกต้องมีความยาวเท่ากับข้อศอ
กถึงพื้น ขาต้องตรงและแข็งแรง ไม่เอียงเข้าหรือเอียงออก
ลาตัวด้านหลัง ได้สัดส่วนกับลาตัวส่วนหน้า
- 7. ตาแหน่งของหางจะต้องอยู่เหนือสะโพกค่อนมาทางด้านหน้าต้
นขา ต้องมีกล้ามเนื้อแข็งแรงปานกลาง
และมีส่วนหน้าของขาหลัง (STIFLES) มีมุม
(ANGULATION) ที่โค้งงอพอสมควรรับกับส่วนน่อง
(HOCK) ต้องตั้งฉากกับพื้น ถ้ามองจากด้านหลังขาทั้ง 2
ข้างต้องตรงและขนานกัน เท้ามีลักษณะโค้งมนกระชับ
ไม่เอียง สุนัขต้องยืนอยู่ปลายเท้า (TOES) นิ้วติ่ง
(DEWCLAWS) ถ้ามีควรตัดออก
เอว -
ขาห
น้า
ไหล่เอนไปด้านหลังเล็กน้อย ขายาวกาลังพอดี
แข็งแรงมีสมดุล
ขาห
ลัง
ต้นขาแข็งแรง ท่อนขาตรงไปยังข้อเท้า
เคลื่อนไหวคล่องแคล่ว
หาง ตั้งสูงม้วนไปยังกางหลัง ดูร่าเริง
ขน สุนัขปอมฯ มีขน 2 ชั้น คือ ขนชั้นใน (UNDERCOAT)
ต้องนุ่มและแน่น ขนชั้นนอก(OUTTERCOAT)
ต้องยาวตรงเป็นประกายและหยาบ
ขนชั้นในที่หนาแน่นจะช่วยพยุงขนชั้นนอกให้ฟูไม่ลู่ เหยียดตรง
ขนจะต้องหนาแน่นตั้งแต่ช่วงคอ หน้าอก ช่วงไหล่ด้านหน้า
ขนช่วงหัวและขาจะแน่นแต่สั้นกว่าขนช่วงลาตัว ขนหางยาว
หยาบและเหยียดตรง
การตัดแต่งเล็มขนให้ดูสวยงามและดูเรียบร้อยไม่ถือเป็นข้อผิด
สีขน สีที่ได้รับการยอมรับและรับรอง
ควรได้รับการพิจารณาการตัดสินอย่างเท่าเทียมกัน
สีที่ได้รับการยอมรับได้แก่
1. สีใดๆ ก็ได้ที่ขึ้นเป็นสีเดียวกันทั้งตัว
หรืออาจจะมีสีที่อ่อนหรือแก่กว่าแซมอยู่ด้วย (SELT-COLOR)
2. สีแซมกัน 2 สี (PARTI-COLOR) หมายถึงปอมฯ
ที่มีสีขาวและมีสีอื่นแซมเป็นพื้นๆ กระจายเท่าๆ กันทั่วตัว
และควรมีแถบสีขาวบนหัวด้วย
3. สีดาและน้าตาล (BLACK AND TAN) หมายถึงปอมฯ
มีสีดาที่มีสีน้าตาลอยู่เหนือตาทั้ง 2 ข้างและปาก ลาคอ หน้าอก ใต้หาง
ขาและเท้าทั้ง 4 ข้าง สีน้าตาลนี้ยิ่งเข้มยิ่งดี
