exposición sobre as características de cada un dos sistemas deseñados por Bismarck para manter a hexemonía de Alemaña no continente europeo

2. Os sistemas bismarckianos
Son a plasmación diplomática da Realpolitik de Bismarck, é dicir, unha forma de facer política que antepón os
resultados a calquera cuestión moral. E neste caso concreto son o sistemas de alianzas que o Chanceler alemán
deseñou cos seguintes propósitos:
• Manter a Francia nun illamento diplomático e evitar un posible desquite pola derrota do conflito franco-
prusiano.
• Mediar entre Rusia e Austria-Hungría, sobre todo na área de os Balcáns e evitar unha posible alianza da
primeria con Francia. Tamén manter boas relacións con Gran Bretaña.
• Desenvolver una política de rearme armamentístico con fines disuasorios. Isto último arrastrou a todas as
potencias a unha desaforada carreira armamentística.

3. O PRIMEIRO SISTEMA BISMARCKIANO (1871-1879): A ENTENTE DOS TRES EMPERADORES
• Lévase a cabo coa firma de dous acordos un
con Austria e outro con Rusia, nos anos
1872-1873.
• Busca preservar a solidez do principio
monárquico (de aí que se coñecera como a
Entente dos Tres Emperadores.
• Francia queda illada e sen posibilidade de
abrir unha segunda fronte en caso de
conflito.
• Este tratado rachou cando se revisou do
Tratado de San Estéfano (1878) entre Rusia e
o Imperio Turco durante o Congreso de
Berlín, no que Bismarck se decantou en favor
de Austria .

4. O SEGUNDO SISTEMA BISMARCKIANO (1879-1885)
• Firmase a Dúplice Alianza entre Austria
e Alemaña (1879)
• En 1881 renovase a Entente dos Tres
Emperadores.
• En 1882 se firma a Tripla Alianza entre
Alemaña, Austria e Italia

5. O TERCEIRO SISTEMA BISMARCKIANO (1885-1893)
• Mantense o acordo con Austria e Rusia, este
último chamado de reaseguro, no que Rusia
garante a súa neutralidade en caso de
ataque francés a Alemaña e esta non
intervirá no caso dun conflito entre os rusos
e os austríacos.
• Firmanse acordos con outros países
europeos como Italia e Gran Bretaña
aproveitando os recelos que espertaba a
política colonial francesa en África onde
chocaba cos intereses deses países.

6. A FIN DO SISTEMA: A FORMACIÓN DOS DOUS BLOQUES (1893-1914)
• O ascenso ao trono de Guillerme II
significou a fin política de Bismarck e do
seu sistema de alianzas.
• Alemaña cometeu o erro de non renovar o
tratado de reaseguro con Rusia o que
aproveitou Francia para asinar dous
tratados co tsar en 1891 e 1892.
• Abandonouse co concepto de Realpolitik
polo de Weltpolitik en favor dunha política
expansiva que chocaba cos intereses
doutras potencias como Gran Bretaña
(política naval), que asinou con Francia
unha Entente Cordiale (1904).
• Europa quedou distribuída en dous grupos
antagónicos: a Tripla Alianza (Alemaña,
Austria-Hungría e Italia) e a Tripla Entente
(Francia, Gran Bretaña e Rusia.