2. Pojęcie ekranu należy analizować
razem z całym apparatusem, którego
jest częścią (cały system techniczny,
sytuacja oglądania, relacja widz-ekran)
Jeśli ekran posiada swą istotę, jest nią
synteza wszystkich historycznych
zastosowań ekranów
5. XIXw.
Powiększanie się rozmiarów ekranu,
audytorium i projektowanego obrazu.
Koniec XIXw.- wystawienie latarnii na
zewnątrz w celu wyświetlania na
budynkach (jak na ekranach) reklam i
wyników wyborów
Ekran nabiera nowego znaczenia:
symbol konsumpcjonizmu i kapitalizmu
6. Film
Wchłonięcie słowa „ekran” przez
wczesną kulturę filmową
Od ok. 1910- metonimia całej kultury
filmowej
Podział na „wielki” ekran i „mały” ekran
Cinerama- poprzez zajęcie całego pola
widzenia, ekran w pewnym sensie znikł,
brak podziału między światem realnym a
filmowym, wyimaginowanym
8. Mały ekran
Niejasna etymologia
XIXw.- wiktoriańskie
parawany ozdabiane
obrazkami
Zapowiedź
przyszłego
rozwoju kultury
medialnej
9. Związek z aparatem
Ok. XIXw.- „ekran” jako pionowe ramy
do prezentowania fotografii
Związek z aparatem- „skupiający ekran”
czyli płaski kawałek szkła, na którym
skupiany jest obraz utworzony przez
soczewkę celem naświetlenia, szkło
służy jako ekran
10. Ekran wystawia widza na komercyjną
kulturę medialną, zezwala sferze
publicznej wkroczyć w prywatną
Pozwala widzowi na bezpieczny,
voyeurystyczny punkt widzenia
Ekran telewizora eksponuje i chroni
równocześnie
14. Reżim odbioru
Ekran dynamiczny narzuca widzowi
reżim odbioru, wymaga od niego
skupienia.
Interfejs okienkowy (komputer) i
wirtualna rzeczywistość (wideo) zrywają
z reżimem odbioru. W ten sposób epoka
dynamicznego ekranu dobiega końca.
17. Ekran rozcina rzeczywistość na realną i
fikcyjną, podmiot oglądający istnieje w
dwóch przestrzeniach: przestrzeni
swego ciała i przestrzeni wirtualnej
przedstawionej na obrazie.
Aby widz zobaczył obraz, jego ciało
musi zostać unieruchomione.
(P.Greenaway – Kontrakt rysownika,
camera obscura, kina)
18.
19.
20.
Nieruchomość sprawia, że odbiorca myli
reprezentację z percepcją, a tym samym
wraca się do dzieciństwa, kiedy były one
nie do odróżnienia. Jest to warunek
konieczny do osiągnięcia przyjemności z
oglądania filmu.