1. “ แม้มากผิกิ่งไม้ ผิวใครจะใคร่ลอง
มัดกากระนั้นปอง พลหักก็เต็มทน”

8.  คำฉันท์ แปลว่ำ มีลักษณะเป็นฉันท์ปนกำพย์
 กำพย์ที่ใช้ ได้แก่ กำพย์ฉบัง ๑๖ และกำพย์สุรำงคนำงค์ ๒๘

9.  ฉันท์ที่ใช้มี ๑๘ ชนิด

11.  แปลว่ำ ธรรมอันไม่เป็นที่ตั้งแห่งควำมเสื่อม
1. หมั่นประชุมเป็นเนืองนิตย์
2. พร้อมเพรียงในกำรประชุม
3. ไม่บัญญัติสิ่งใหม่ ๆ ตำมอำเภอใจ โดยผิดหลักกำรเดิมที่หมู่คณะวำงไว้
4. เคำรพนับถือผู้มีอำวุโส และรับฟังคำแนะนำจำกท่ำน
5. ไม่ข่มเหงหรือล่วงเกินสตรี
6. เคำรพสักกำระปูชนียสถำน ปูชนียวัตถุ และรูปเคำรพต่ำง ๆ
7. ให้ควำมคุ้มครองพระสงฆ์ผู้ทรงศีลและนักบวชอื่น ๆ

16. วัสสกำรพรำหมณ์
๑ รักชำติบ้ำนเมือง ยอมเสียสละเพื่อประเทศชำติ
๒ จงรักภักดี
๓ วัสสกำรพรำหมณ์เป็นคนเฉลียวฉลำด
๔ มีควำมรอบคอบ
๕ ควำมเพียร

17. เหล่ากษัตริย์ราชวงศ์ลิจฉวี
๑ ทรงตั้งมั่นในธรรม
๒ ขำดวิจำรณญำณ
๓ ทิฐิเกินเหตุ

18. 1. กำรใช้ฉันท์ประเภทต่ำงๆได้อย่ำงเหมำะสม
สำมยอดตลอดระยับระยับ วะวะวับสลับพรรณ
ช่อฟ้ำตระกำรกลจะหยัน จะเยำะยั่วทิฆัมพร
2. กำรเล่นเสียงสัมผัส
แตกร้ำวกร้ำวร้ำยก็ป้ำยปำม ลุวรบิดรลำม
ทีละน้อยตำม ณ เหตุผล

19. 3. พรรณนำให้เห็นภำพชัดเจน
ตื่นตำหน้ำเผือด หมดเลือดสั่นกำย
หลบลี้หนีตำย วุ่นหวั่นพรั่นใจ
4. กำรใช้คำง่ำยทำให้กำรดำเนินเรื่องรวดเร็ว
เชิญเทอญท่ำนต้อง ขัดข้องข้อไหน
ปรึกษำปรำศรัย ตำมเรื่องตำมที
ส่วนเรำเล่ำใช่ เป็นใหญ่ยังมี
ใจอย่ำงผู้ภี รุกปรำศจำกหำญ”

20. 5. ลีลาการประพันธ์ ชั้นเลิศ
 พิโรธวำทัง บทแสดงควำมโกรธของพระเจ้ำอชำตศัตรูที่แสร้งโกรธวัสสกำรพรำหมณ์
อย่ำงรุนแรงเพื่อให้เกิดควำมสมจริง
 สัลลำปังคพิสัย บทแสดงควำมเศร้ำโศกเมื่อวัสสกำรพรหมณ์ถูกทำโทษ

21.  ด้ำนกำรเมืองกำรปกครอง
ได้สอนหลักกำรบริหำรปกครองประเทศไว้อย่ำงดียิ่งว่ำชำติบ้ำนเมืองจะอยู่รอด
หรือไม่ขึ้นอยู่ควำมสำมัคคีของชนในชำติ ควรยึดประโยชน์ส่วนรวม ไม่เห็นแก่
ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ควรจะสำมัคคี ข่มใจ ลดทิฐิมำนะ ควรรู้จักกำรแบ่งบัน มี
มำรยำท ยึดควำมประพฤติที่สุจริต และ ทำลำยควำมริษยำ ที่ทำลำยไมตรี เพื่อรักษำ
หมู่คณะ
 ด้ำนจริยธรรม
1. เน้นถึงหลักธรรม อปริหำนิยธรรม ซึ่งเป็นธรรมอันไม่เป็นที่ตั้งแห่ง ควำมเสื่อม
2. กำรถือทิฐิทำให้เกิดกำรแตกควำมสำมัคคี