Traballo feito polos alumnos de 5º sobre a orixe e tradicións do Samaín

2. ● O 1 de Novembro significaba o
día de ano novo.
● Sendo a véspera, o 31 de
outubro “noitevella”.
● Indica a transición do outono ao
inverno.
● Uns días antes do ano novo,
tiñan lugar innumerables
sacrificios de animais. Facíanse
co obxectivo de aprovisionarse
de carne e de pel para o inverno.
Era a súa peculiar “matanza”.
● A partir da década de 1990,
comenzou a celebrarse e Galicia
o samaín.
● A pronuncia que máis se
extendeu en galego é samaín.

3. Todos sabemos, que eessaa nnooiittee eessttaa rreellaacciioonnaaddaa
mmooii ddiirreeccttaammeennttee ccoo mmuunnddoo ddooss mmoorrttooss,,
ccrreennzzaa mmooii aarrrraaiiggaaddaa nnoo ppoobboo cceellttaa..
EElleess ccrrííaann qquuee eessaa nnooiittee,, uunnhhaa ““ppoorrttaa””aabbrreessee,,
ee aa ddiimmeennssiioonn ddooss vviivvooss qquueeddaabbaa eenn
ccoommuunniiccaacciióónn ccooaa ddiimmeennssiioonn ddoo mmuunnddoo ddooss
mmoorrttooss,, ppoolloo mmeennooss ppoorr uunnhhaass hhoorraass..
DDuurraannttee eessaass hhoorraass,, ppooddííaassee ttooccaarr,,
ppaallppaarr ee aattaa ttrraassppaassaarr aaoo mmuunnddoo ddooss
mmoorrttooss.. PPoorr iissoo eenn ttooddoo oo ppoobboo hhaabbííaa
ffoogguueeiirraass.. NNoo ssee aacceennddiiaa ccooaa iinntteenncciióónn
ddee eessppaannttaarr aaooss mmaallooss eessppíírriittooss.. DDuurraannttee
eessttee ppeerrííooddoo nnoonn ssee ppooddiiaa ssaaiirr ddaa
ccoommuunniiddaaddee,, ppooiiss nneessttaa nnooiittee,, aa
ccoommuunniiddaaddee nnoonn ssee ppuuññaa eenn ccoonnttaaccttoo
ccoonn oouuttrreess ccoommuunniiddaaddeess..

4. Nas festas desa época moitas cambiaron
coa chegada do cristianismo
A igrexa quixo quitar esa festa e por no seu
lugar a festa de Todos os Santos
Púxose nesa data para evitar que
coincidise coa celebración dos mortos ese
mesmo día [o 2 de novembro]
No século VIII instituiuse a festividade de
Todos os Santos polo episcopado franco
[grazas a Alcunio , conselleiro de Carlomagno
, a gran difusión]
É no ano 1475 cando o Papa sixto IV faina
obrigatoria

5. ● Nesa noite pasaban cousas sobrenaturais e
incluso recibir visitas de familiares ou amigos
mortos.
● Con esta festa os celtas celebran a chegada
do inverno e o ritual da última colleita.
Asociaban esa noite co momento no que o
mundo do sidh (outro mundo celta) ponse en
contacto co mundo dos vivos, co cal era o
momento ideal para lembrar e rendir culto aos
antepasados falecidos

6. Rafael López Loureiro, foi o responsable de redescubrir esta
tradición e comprobar que existía por toda Galicia ata fai
menos de trinta anos. , tamen comprobóuse a súa
pervivencia no norte de Cáceres e na provincia de Zamora.
Hoxe en día celebrase con gran arraigo el Samhain o Samaín
(adaptación o galego da palabra gaélica) en algunhas das
ciudades e pobos de Galiza, como A Coruña, Ferrol, Cedeira,
etc.

7. O término ppuummppkkiinn ( cabaza en inglés), provén
da palabra Grega ppeeppoonn que describe a un
melón grande.
Os franceses nasalizaron o termino pepon e o
converterón en ppoommppoonn. Os inglesés cambiaron
pompon en ppuummppiioonn.
Shakespeare fixo referencia a pumpion na súa
obra “ Las alegres comadres de Windsor ”
Os colonos americanos converteron pumpion en
ppuummppkkiinn.
Faíse referencia a pumpkin en “Sleepy Hollow”,
“A lenda do xinete sen cabeza”...

8. Pudin de cabaza Crema cabaza
Terrorificas cabazas Tarta de cabaza

10. Primeira festa , celébrase a principios de febreiro
Cando empezan a crecer as flores.
Dedicada á deusa Imbolc ou Brigit ,
Se consagrabas os animais sobreviventes ao paso do inverno ,
as femias xa era tempo de procrear para o futuro inverno.

11. Segunda festa o 1º de maio.
Celebrouse para o deus do lume.
Co lume purificaba a os animais e ao pobo.
Facían fogueiras no alto dos Cerros, para os celtas era importante
0'

12. Celébrase a mediados do mes de xuño, e adicábase
a Lug en Irlanda.
Aínda que está divinidade coñécese por diversos nomes,
era o deus da luz.
Estaba adicada a todo o relacionado co campo.
Celebraban unha acción de grazas pola fertilidade
dos animais e pola abundancia das reservas alimenticias

13. A última e mais importante festa celta tiña lugar o día 1.
Este día significaba o día de ano novo.
Comezaba unha nova etapa : o inverno.
O ano celta dividese en dous grandes períodos: verán
que vai desde o Bleitaine ( 1 maio) ata o Samain
( 1 de novembro) , e o inverno ( desde o Samain
ata o Beltaine seguinte).

14. A LENDA DA CABAZA
Fai moito tempo,nun pequeno pobo irlandés había un monxe
chamado Jack que según algunhas lendas era un tipo alto e
delgado, que lle gustaba gastar bromas e facer maldades. Pero
era un home astuto e tanto que o creía, que ata fixo un pacto co
demo contan que consistía en que non o deixaría pasar a o
inferno se Jack facia o mal e así foi pero Jack era mortal , e
como todos os mortais chegoulle a sua hora. No ceo non o
deixaron entrar e claro, no inferno o demo cumpriu a súa parte e
non o deixou pasar, e deulle a Jack unha peculiar lanterna en
compensación por todo o malo causado. E desde entón cóntase
que Jack vaga polo mundo coa lanterna en busca dun lugar
onde descansar.

15. Existe outra variante da lenda
en que Jack que conta como
lle gastou unha broma ao
demo: fíxolle rubir por unha
árbore seca e quedou
encerrado no seu tronco. A
cambio da súa liberdade o
demo tería que o deixar de
tentar coa bebida. O demo en
vinganza pola broma, non o
deixou entrar e castigouno a
vagar eternamente por aí coa
súa lanterna.
Existe tamén a lenda que
se recorta a cabaza en forma
de monstro e se acende unha
vela dentro para que Jack no
se achegue ás casas.

16. Procesión de mortos ou ánimas que
percorren os camiños dunha
parroquia.
Trátase dun tema do folclore galego.
O tema das procesións dos mortos
e/ou ánimas é propio da literatura e
das tradición Europea occidental
dende a Idade Media
NOMES QUE SE LLE DABAN A SANTA
COMPAÑA
Hoste: hoste e hostilla podense entender como
exército,inimigo ou peregrino
Procesion de animas: aplicado especialmente no sur de
Galiza

17. Vida material (lugares da parroquia,a igrexa, as
casas,etc)
Realidade mental (as ánimas, os defuntos,etc)
Ambiente (nocturno, luces opacas, os corpos
brancos e pálidos, etc)
COMO LIBRARSE DA SANTA COMPAÑA
Abrir brazos en cruz e pronunciar o nome de Xesús Cristo
no momento de darlle a cruz e/ou responder cruz teño.
Ter as mans ocupadas con algo, como por exemplo un
pau ou unha pedra
Deitarse no chan boca abaixo. O desafortunado liberarase
da cruz, pero se cadra o Acompañamento pasa por riba del
e o esmaga.
Trazar unha cruz un círculo no chan.
Levar consigo unha vacaloura e dentes de allo
Afastarse do camiño polo que vai si se ve vir de lonxe

18. O SAMAÍN E O CINE
CRENZAS:
É de noite,a rúa estaba escura e non había ninguén
nela, máis que un pequeno grupo de adolescentes
disfrazados en camiño a unha festa de Halloween.
Estaban sos? Non,porque detrás dunha matogueira
escondíase a pantasma dun asasino en serie morto fai
tempo que xurou volver, empuñando coas súas osudas
mans un longo e afiado coitelo e na outra man a
macabra recompensa dos dentes das súas anteriores
víctimas Esta pantasma, ou morto vivente, estaba a
piques de tranquilizar un pouco a súa sede de vinganza,
xusto nesa noite...'' Seguramente vos soa esta historia,
non porque se fixo en película, senón porque é máis ben
unha especie de tópico. O pronunciar a palabra
Halloween, para algúns e sinónimo de morte, terror e
sangue. E isto, a que se debe?
Fundamentalmente ao cine e á televisión. A noite de
Halloween foi punto de partida para innumerables
películas de terror e suspense, e dende aí, punto de
apoio para infinitas lendas urbanas. Por suposto, non
todas esas lendas veñen do cine, nin moito menos. En
case todos os puntos do planeta existen moitas historias
e lendas ao redor desta noite e, sen ir máis lonxe, en
España, as lendas están relacionadas co Día de Todos
os Santos, e tamén cos mortos, as ánimas, procesións
espectrais (como pode ser a Santa Compaña, país
galego), etc
.