2. Նոր տարին դիմավորելու որոշ երկրների սովորույթները հայերի համար կարող են նույնիսկ
էկզոտիկ թվալ: Անգամ ամսաթիվն է տարբերվում, ինչպես նաեւ ոչ բոլոր երկրներում են տոնը
խորհրդանշում Ձմեռ պապն ու տոնածառը:
Եվրոպացիները եւս Նոր տարին դիմավորում են դեկտեմբերի 31 -ին, սակայն նրանց համար
գլխավոր տոնը Սուրբ Ծնունդն է: Անգլիայի բնակիչները կեսգիշերին` ժամացույցի վերջին
զարկերի հետ, բացում են տան ետեւի կողմի դռները` հին տարին դուրս բերելու համար, եւ
բացում են մուտքի դուռը` նոր տարին ներս թողնելու համար: Երեխաները քնելուց առաջ
Սանտա Կլաուսի նվերների համար ափսե են դնում, իսկ կոշիկի մեջ խոտ` նրա ավանակի
համար: Ի դեպ, հենց Անգլիայում է ծնվել բացիկներ փոխանակելու ավանդույթը: Առաջին
ամանորյա բացիկը տպագրվել է Լոնդոնում` 1843 թ-ին:
3. Գերմանիան իր յուրահատուկ ավանդույթը ունի. հենց որ սլաքները
սկսում են կեսգիշերն ազդարարել, տարբեր տարիքի մարդիկ բարձրանում
են սեղանների, աթոռների, բազկաթոռների վրա եւ ուրախ
բացականչություններով, ժամացույցի վերջին զարկի հետ «ցատկում» Նոր
տարի:
4. Իտալիայում ամանորյա հետաքրքիր սովորույթի մասին գիտեն բոլորը. հին
տարվա վերջին րոպեներին նրանք դուրս են նետում հին իրերը: Համարվում է,
որ եթե հին իրերը դուրս նետվեն, նոր տարին նորերը ձեռք բերելու
հնարավորություն կընձեռի:
5. Իսպանիայում Նոր տարվա գիշերը, ժամացույցի զարկերի հետ պետք է հասցնել
ուտել խաղողի 12 հատիկ:
6. Չինաստանում Նոր տարին լապտերների տոն է: Այն նշվում է Լուսնային
օրացույցի տասնհինգերորդ օրը:
7. Հնդկաստանում Նոր տարին նշելու համար 8 ամսաթիվ կա, քանի որ այդ երկրում տարբեր
մշակույթներ են խաչվում: Հնդկաստանի հարավում Նոր տարին նշվում է մարտին, հյուսիսում`
ապրիլին, Քերալ նահանգամ` հուլիսին կամ օգոստոսին:
