Conto integrado

1. Nunha casa cerca do parque vive un neno que se chama
Manolito. Manolito ten cinco anos e vive coa súa mamá, o
seu papá e a súa irmanciña pequena
que se chama Irene. Irene é aínda un
bebé, e aínda que Manolito a quere
moito ás veces é un pouco pesada porque chora moito e o
esperta (imitar o choro con muecas e sons “buaaaa,
buaaaaaa, buaaaaa”).
Esa mañá, Irene non espertou a Manolito, foi a súa mamá
a que foi á habitación e chamouno:
-Manolito, Manolito, esperta. Hoxe vas ao cole.
“É verdade! Xa non me acordaba!”
pensou Manolito mentres se
desperezaba e bostezaba con forza
1
(estirarse e abrir moito a boca
imitando un bostezo).
Manolito vai ao cole | Alicia en el país de las palabras

2. Levantouse da cama moi contento e foise a vestir. Púxose os
calzóns, os pantalóns, a camiseta, os calcetíns e os zapatos
(imitar os movementos coma se estivésemos a poñer cada
unha das pezas).
Cando estivo listo, foise correndo á cociña. Alí estaba a súa
mamá. Foi correndo xunto a ela e díxolle:
- ¡Bo día mamá!- mentres que, ao mesmo tempo, lle daba
unha chea de bicos (lanzamos bicos ao aire imitando o
movemento e o son).
A súa mamá ría (imitar a risa “jajajajajajaja”) e díxolle:
_ Veña Manolito, toma o almorzo que se che arrefría.
Nese momento Manolito escoito un son:
“miauuuuuu, miauuuuuu”. Quen sería?
(preguntalo para que respondan
recoñecendo a onomatopeia). Si! Era Pepe, o
gato de Manolito.
Logo de darlle os bos días tamén a Pepe, Manolito púxose a
2
almorzar. Tomou unha cunca de leite pero... Ai! Queima!
Así que tivo que soprarlle (soprar coma se tivésemos unha
Manolito vai ao cole | Alicia en el país de las palabras

3. cunca de leite fumarento entre as
mans). Despois comeu unhas galletas
pero como estaban un pouco duras
tivo que masticar con forza (imitar
os movementos de masticación
abrindo e pechando a boca). Cando acabou de almorzar
dixo:
-¡Que rico estaba todo!- mentres se relamía do gusto (pasar
a lingua polo beizo superior e inferior con movementos
rotatorios).
Despois foi ao baño a lavarse os
dentes (imitar o movemento
do cepillo ao mesmo tempo que
ensinamos os dentes), se
enxaugou (inflar unha e outra
fazula alternativamente coma se nos enxaugáramos), fixo
gárgaras (facer o son “ggggggggggggg”) e cuspiu (facer coma
3 se cuspísemos). Ao acabar pasouse a lingua polos dentes e
dixo:
Manolito vai ao cole | Alicia en el país de las palabras

4. -Que limpiños os téño! (pasar a lingua polos dentes
superiores e inferiores con movementos horizontais).
Nese momento escóitase á súa mamá:
-¡Manolito! ¡Dáte présa! Que vas chegar tarde ao cole!- e
escóitase “Brummmm, brummmmm”. Que será? (deixar
que respondan para comprobar se recoñecen a
onomatopeia). É o autobús do cole!
Manolito sae correndo, despídese de mamá e de Irene e
sóbese ao autobús. Desde arriba dilles adeus coa man e vaise
ao cole cun gran sorriso (imitar o sorriso).
4
Manolito vai ao cole | Alicia en el país de las palabras