Naphtali, the eighth son of Jacob and Bilhah. The Runner. A lesson in physiology.

2. KAPITULLI 1
Neftali, djali i tetë i Jakobit dhe i Bilhahut.
Vrapuesi. Një mësim në fiziologji.
1 Kopja e testamentit të Neftalit, që ai
urdhëroi në kohën e vdekjes së tij, në vitin e
njëqind e tridhjetë të jetës së tij.
2 Kur bijtë e tij u mblodhën në muajin e
shtatë, në ditën e parë të muajit, ai u shtroi
atyre një gosti me ushqime dhe verë.
3 Dhe, mbasi u zgjua në mëngjes, u tha
atyre: ''Unë po vdes; dhe ata nuk i besuan.
4 Dhe ndërsa përlëvdonte Zotin, ai u forcua
dhe tha që pas festës së djeshme, ai duhet të
vdiste.
5 Dhe ai filloi të thotë: "Dëgjoni, bijtë e mi,
bij të Neftalit, dëgjoni fjalët e atit tuaj".
6 Unë kam lindur nga Bilhah, dhe, duke
qenë se Rakela u soll me dredhi dhe ia dha
Bilhah në vend të saj Jakobit; dhe ajo u
ngjiz dhe më lindi në gjunjët e Rakelës,
prandaj më vuri emrin Neftali.
7 Sepse Rakela më donte shumë, sepse unë
linda në prehrin e saj; dhe kur isha ende e re,
ajo kishte zakon të më puthte dhe të thoshte:
Të kem një vëlla yt nga barku ime, si ty.
8 Prandaj edhe Jozefi ishte si unë në të
gjitha gjërat, sipas lutjeve të Rakelës.
9 Nëna ime ishte Bilhah, e bija e Rotheusit,
vëllait të Deborës, taja e Rebekës, e cila
lindi në të njëjtën ditë me Rakelën.
10 Dhe Rotheus ishte nga familja e
Abrahamit, një Kaldeas, i frikësuar nga
Perëndia, i lindur i lirë dhe fisnik.
11 Dhe ai u kap rob dhe u ble nga Labano;
dhe ai i dha për grua shërbëtoren e tij Euna,
e cila lindi një vajzë dhe e quajti Zilpah,
sipas emrit të fshatit në të cilin ishte zënë
rob.
12 Më pas lindi Bilhah-n, duke thënë:
"Vajza ime nxiton të marrë atë që është e re,
sepse menjëherë që lindi kapi gjoksin dhe
nxitoi ta thithë".
13 Dhe unë isha i shpejtë në këmbë si dreri,
dhe babai im Jakobi më caktoi për të gjitha
mesazhet dhe më bekoi si dre.
14 Sepse, ashtu si poçari e njeh enën se sa
shumë duhet të përmbajë dhe sjell argjilën
në përputhje me rrethanat, po ashtu Zoti e
bën trupin sipas ngjashmërisë së shpirtit dhe
sipas aftësisë së trupit ngulit frymën.
15 Dhe njërit nuk i bie as një e treta e flokut;
sepse e gjithë krijimi u krijua me peshë, me
masë dhe me rregull.
16 Dhe ashtu si poçari e di përdorimin e çdo
ene, për çfarë i përshtatet, po ashtu Zoti e
njeh trupin, deri ku do të ngulmojë në mirësi
dhe kur të fillojë në të keqe.
17 Sepse nuk ka prirje apo mendim që Zoti
nuk e njeh, sepse Ai krijoi çdo njeri sipas
shëmbëlltyrës së tij.
18 Sepse si forca e njeriut, ashtu edhe në
punën e tij; si syri i tij, ashtu edhe në gjumë;
si shpirti i tij, ashtu edhe në fjalën e tij ose
në ligjin e Zotit ose në ligjin e Beliarit.
19 Dhe siç ka një ndarje midis dritës dhe
errësirës, midis shikimit dhe dëgjimit, po
ashtu ka një ndarje midis burrit dhe burrit,
dhe midis gruas dhe gruas; dhe nuk duhet
thënë se njëri është si tjetri as në fytyrë, as
në mendje.
20 Sepse Perëndia i bëri të gjitha gjërat të
mira sipas rendit të tyre, pesë shqisat në
kokë, dhe i bashkoi qafën me kokën, duke i
shtuar edhe flokët për bukuri dhe lavdi,
pastaj zemrën për arsye, barkun për
jashtëqitjen, dhe stomaku për bluarje, fyti
për të marrë frymë, mëlçia për zemërim,
vreri për hidhërimin, shpretka për të qeshur,
frerët për maturi, muskujt e ijeve për fuqi,
mushkëritë për të tërhequr, ijët për forcë, e
kështu me radhë.
21 Prandaj, bijtë e mi, të gjitha veprat tuaja
le të bëhen me qëllim të mirë në frikën e
Perëndisë dhe mos bëni asgjë të çrregullt në
përçmim ose në kohën e duhur.

3. 22 Sepse, nëse i kërkon syrit të dëgjojë, ai
nuk mund; kështu as kur jeni në errësirë nuk
mund të bëni veprat e dritës.
23 Mos jini, pra, të etur të prishni veprimet
tuaja nëpërmjet lakmisë ose me fjalë të kota
për të mashtruar shpirtrat tuaj; sepse nëse
heshtni me pastërtinë e zemrës, do të
kuptoni se si ta mbani fort vullnetin e
Perëndisë dhe të hidhni poshtë vullnetin e
Beliarit.
24 Dielli, hëna dhe yjet, mos ndryshoni
rendin e tyre; po kështu edhe ju mos e
ndryshoni ligjin e Perëndisë në çrregullsinë
e veprimeve tuaja.
25 Johebrenjtë dolën në rrugë të gabuar, e
braktisën Zotin, urdhëruan urdhrin e tyre, iu
bindën gurëve dhe gurëve, frymërave të
mashtrimit.
26 Por ju nuk do të jeni kështu, bijtë e mi,
duke njohur në kupë qiellore, në tokë dhe në
det dhe në të gjitha gjërat e krijuara, Zotin
që krijoi të gjitha gjërat, që të mos bëheni si
Sodoma, që ndryshoi rendin e natyrës.
27 Në të njëjtën mënyrë, edhe Rojtarët
ndryshuan rendin e natyrës së tyre, të cilët
Zoti i mallkoi në përmbytje, për shkak të të
cilit e bëri tokën pa banorë dhe pa fryt.
28 Këto gjëra po ju them juve, fëmijët e mi,
pasi kam lexuar në shkrimin e Enokut që
edhe ju do të largoheni nga Zoti, duke ecur
sipas gjithë paligjshmërisë së johebrenjve
dhe do të bëni sipas gjithë ligësisë së
Sodoma.
29 Dhe Zoti do të sjellë mbi ju robërinë dhe
atje do t'i shërbeni armikut tuaj dhe ju do të
përkuleni me çdo mundim dhe mundim,
derisa Zoti t'ju zhdukë të gjithëve.
30 Dhe pasi të jeni pakësuar dhe pakësuar,
ktheheni dhe pranoni Zotin, Perëndinë tuaj;
dhe Ai do t'ju kthejë në vendin tuaj, sipas
mëshirës së tij të madhe.
31 Dhe do të ndodhë që pasi të vijnë në
tokën e etërve të tyre, ata do të harrojnë
përsëri Zotin dhe do të bëhen të pabesë.
32 Dhe Zoti do t'i shpërndajë mbi faqen e
gjithë dheut, derisa të vijë dhembshuria e
Zotit, një njeri që vepron drejtësinë dhe
ushtron mëshirë për të gjithë ata që janë larg
dhe për ata që janë afër.
KAPITULLI 2
Ai bën një lutje për një jetë të rregullt. Të
shquar për urtësinë e tyre të përjetshme janë
vargjet 27-30.
1 Sepse në vitin e dyzetë të jetës sime, pashë
një vegim në malin e Ullinjve, në lindje të
Jeruzalemit, se dielli dhe hëna po rrinin të
qetë.
2 Dhe ja, Isaku, ati i atit tim, na tha; Vraponi
dhe kapini, secili sipas fuqisë së tij; dhe atij
që i kapë do t'i përkasin dielli dhe hëna.
3 Dhe ne të gjithë vrapuam bashkë, dhe Levi
e kapi diellin, dhe Juda i kaloi të tjerët dhe
pushtoi hënën, dhe të dy u ngritën bashkë
me ta.
4 Kur Levi u bë si dielli, ja, një i ri i dha
dymbëdhjetë degë palme; dhe Juda
shkëlqente si hëna dhe nën këmbët e tyre
kishte dymbëdhjetë rreze.
5 Dhe të dy, Levi dhe Juda, vrapuan dhe i
kapën.
6 Dhe ja, një dem mbi tokë, me dy brirë të
mëdhenj dhe me krahë shqiponje mbi
kurrizin e tij; dhe ne donim ta kapnim, por
nuk mundëm.
7 Por Jozefi erdhi, e kapi dhe u ngjit me të
lart.
8 Dhe pashë, sepse isha atje, dhe ja, na u
shfaq një shkrim i shenjtë që thoshte:
Asirianët, Medët, Persianët, Kaldeasit,
Sirianët do të zotërojnë në robëri
dymbëdhjetë fiset e Izraelit.
9 Dhe përsëri, pas shtatë ditësh, pashë atin
tonë Jakobin që qëndronte pranë detit të
Jamnias dhe ne ishim me të.

4. 10 Dhe ja, erdhi një anije që lundronte, pa
marinarë apo pilot; dhe mbi anije ishte
shkruar: "Anija e Jakobit".
11 Dhe babai ynë na tha: Ejani të hipim në
anijen tonë.
12 Dhe kur ai hipi në bord, u ngrit një stuhi
e furishme dhe një furtunë e fortë ere; dhe
babai ynë, që mbante timonin, u largua nga
ne.
13 Dhe ne, duke qenë të goditur nga furtuna,
na përshkoi detin; dhe anija u mbush me ujë
dhe u godit nga dallgët e fuqishme deri sa u
shpërtheu.
14 Dhe Jozefi iku me një barkë të vogël dhe
ne të gjithë u ndamë në nëntë dërrasa dhe
Levi dhe Juda ishin bashkë.
15 Dhe ne të gjithë u shpërndamë deri në
skajet e tokës.
16 Atëherë Levi, i veshur me thes, iu lut
Zotit për ne të gjithë.
17 Dhe kur stuhia pushoi, anija arriti në tokë
si të ishte në paqe.
18 Dhe ja, erdhi ati ynë dhe të gjithë u
gëzuam me një mendje.
19 Këto dy ëndrra ia tregova atit tim; dhe ai
më tha: Këto gjëra duhet të përmbushen në
kohën e tyre, pasi Izraeli ka duruar shumë
gjëra.
20 Atëherë im atë më tha: Unë i besoj
Perëndisë që Jozefi jeton, sepse shoh
gjithmonë që Zoti e numëron atë me ty.
21 Dhe ai tha duke qarë: "Ah, biri im Jozef,
ti jeton, megjithëse nuk të shoh dhe nuk e ke
parë Jakobin që të ka lindur".
22 Ai, pra, më bëri të qaja me këto fjalë dhe
unë u dogj në zemër për të deklaruar se
Jozefi ishte shitur, por kisha frikë nga
vëllezërit e mi.
23 Dhe ja! Fëmijët e mi, ju kam treguar
herët e fundit se si do të ndodhë gjithçka në
Izrael.
24 A urdhëroni, pra, edhe ju fëmijët tuaj që
të bashkohen me Levin dhe me Judën; sepse
nëpërmjet tyre do të dalë shpëtimi për
Izraelin dhe Jakobi do të bekohet në to.
25 Sepse nëpërmjet fiseve të tyre Perëndia
do të shfaqet duke banuar mes njerëzve mbi
tokë, për të shpëtuar racën e Izraelit dhe për
të mbledhur të drejtët nga mesi i johebrenjve.
26 Nëse bëni atë që është e mirë, fëmijët e
mi, si njerëzit ashtu edhe engjëjt do t'ju
bekojnë; dhe Perëndia do të përlëvdohet
midis johebrenjve nëpërmjet jush, dhe djalli
do të ikë prej jush, dhe kafshët e egra do të
kenë frikë nga ju, dhe Zoti do t'ju dojë dhe
engjëjt do të lidhen me ju.
27 Ashtu si një njeri që e ka stërvitur mirë
një fëmijë mbahet mend me dashamirësi;
kështu edhe për një vepër të mirë ka një
përkujtim të mirë para Zotit.
28 Por atë që nuk bën atë që është e mirë,
engjëjt dhe njerëzit do të mallkojnë dhe
Perëndia do të turpërohet midis johebrenjve
nëpërmjet tij dhe djalli do ta bëjë atë si
mjetin e tij të veçantë dhe çdo kafshë e egër
do ta zotërojë dhe Zoti do ta urrejë atë.
29 Sepse urdhërimet e ligjit janë të dyfishta
dhe me maturi ato duhet të përmbushen.
30 Sepse ka një stinë që burri të përqafojë
gruan e tij dhe një kohë që të përmbahet prej
saj për lutjen e tij.
31 Pra, ka dy urdhërime; dhe, nëse nuk
bëhen sipas rendit të duhur, ato sjellin mëkat
shumë të madh mbi njerëzit.
32 Kështu është edhe me urdhërimet e tjera.
33 Prandaj jini të mençur në Perëndinë,
fëmijët e mi, dhe të matur, duke kuptuar
rendin e urdhërimeve të Tij, një d ligjet e
çdo fjale, që Zoti të të dojë,
34 Dhe, mbasi i urdhëroi me shumë fjalë të
tilla, i nxiti që t'i çonin eshtrat e tij në
Hebron dhe ta varrosnin bashkë me etërit e
tij.
35 Dhe, mbasi hëngri dhe piu me zemër të
gëzuar, mbuloi fytyrën dhe vdiq.
36 Bijtë e tij vepruan ashtu si i kishte
urdhëruar Neftali, ati i tyre.