Acentuación xeal e diacrítica para os grupos máis baixos

1. Acentuación (I)
● Toda palabra está composta de sílabas,
segundo o seu número poden ser:
– Monosílabas (non, xa, por, can)
– Bisílabas (li-bro, por-ta, car-ta, la-pis)
– Trisílabas (car-tei-ra, bu-be-la)
– Polisílabas (or-de-na-dor, con-xe-la-dor)

2. Acentuación (I)
● Toda palabra posúe unha sílaba tónica sobre
a cal recae o golpe máis forte de voz.
● As outras sílabas que forman a palabra,
denomínanse sílabas átonas.
Negro Cómaro Irmán

3. Regras de acentuación (I)
● Segundo a posición que ocupe a sílaba tónica
distinguimos:
● Palabras agudas: a sílaba tónica é a última
Ir-mán Can Ma-ñá
● Palabras graves: a sílaba tónica é a penúltima
Ne-gro Ca-rác-ter Sor-te
● Palabras esdrúxulas: a sílaba tónica é a
antepenúltima ou anterior a esta.
Có-ma-ro Da-ré-des-lle-lo

4. Regras de acentuación (I)
● Segundo a posición que ocupe a sílaba tónica
distinguimos:
● Palabras agudas: a sílaba tónica é a última
Ir-mán Can Ma-ñá
● Palabras graves: a sílaba tónica é a penúltima
Ne-gro Ca-rác-ter Sor-te
● Palabras esdrúxulas: a sílaba tónica é a
antepenúltima ou anterior a esta.
Có-ma-ro Da-ré-des-lle-lo

5. Lembra:
non se acentúan nunca
as palabras monosilabas.
PAN DE LEI
Regras de acentuación (I).
Agudas
1. Rematadas en -vogal
Mañá Mazá
2. Rematadas en -vogal / ditongo crecente +
N / S / NS
Irmán Camións Cadrís

6. Regras de acentuación (I). Graves
1. Rematadas en – consoante distinta de -N,
-S
Móbil Cráter Álbum
2. Ditongo decrecente -ei- (+s/n/ns)
Hóckey Amábeis
3. Rematadas en grupo consonántico
Álex Bíceps

7. Regras de acentuación (I). Esdrúxulas
1. Acentúanse sempre, independentemente da
súa terminación.
Bágoa Sílaba Búmerang
http://centros.edu.xunta.es/iespintorcolmeiro
/galego/exercicios.htm

8. Lembra:
as palabras agudas que rematan en ditongo
crecente, acentúanse: camión
Regras de acentuación (I). Ditongos e
hiatos
Hiatos: acentúanse todos os hiatos
con i / u.
Lúa Tía Muíño Miúdo
Ditongos: só se acentúan se son
palabras esdrúxulas
Deus Andou Déillelo

9. Acentuación diacrítica
● A acentuación diacrítica empregámola para
distinguir palabras que se escriben igual pero
teñen un significado distinto.
Vou pola póla pola pola
Pé escríbese con pe.
O oso roe un óso.

10. Acentuación diacrítica
 O acento adoita empregarse:
 Distinguir palabras tónicas (substativos, verbos....) de
átonas (preposicións, artigos)
Teño dó dela. O abrigo do rapaz
 Distinguir palabras con vogal aberta de palabras con
vogal pechada.
Díxomo que tiña moita présa.
Como choveu tan pouco, a presa está case baleira.

11. Con “á”
 Á(s): contr. prep. + art. ; sub
 Cá(s): contr. Ca+a(s)
 Chá(s): ‘plana’
 Dá(s): prs. e imp. de dar
 Má(s): ‘ruín(s)’.
 Máis: adv. e pron.
El sempre me dá lambonadas pero ti nunca me dás nada.
É un ás do motor. Nunca vés ás festas que organizo eu.
Esa terra é moi chá. Aquelas árbores son máis
pequenas cás túas.

12. Con “é”
● É: prs. de ser’
● Pé(s): parte do corpo
● Sé: ‘sede eclesiástica; imp. de ‘ser’
● Té: infusión.
● Vén: prs. de vir
● Vés: prs. de vir
Icía é moi boa! O outro día mancouse nun pé e non case
non chorou.
Ti vés comigo? Manuel di que non vén.
Sé boa!

13. Con “ó”
● Bóla: ‘esfera’
● Có: ca + o.
● Cós: ca + os; subs.
● Cómpre(n): é preciso
● Dó: subst. ‘magoa’.
● Fóra: adv. de lugar.
Cómpre ir por auga á fonte.
Sempre me gustou ter unha bóla do mundo.
Este xogo é máis divertido có (ca o) teu.
Fóra estase moi ben. Está moi bo día.

14. Con “ó”
● Nó(s): subst; pr.pers.
● Ó(s): a + o(s)
● Póla: ‘rama(s).
● Pór: verbo.
Hai que póras cousas no seu sitio!
Nós non lle fixemos nada!
Hai que subir pola póla para coller aquelas cereixas.

15. Con “ó”
● Só: adx. e adv..
● Vós: pron. tónico
● Óso: parte do esqueleto
Se vós non queredes vir, vou eu só ao teatro; non teño
medo.
Creo que partín o óso.