ទំនាក់ទំនងអាស៊ាន-ចិន គឺជាទំនាក់ទំនងរវាងមាត់នឹងធ្មេញ ដែលពេលខ្លះទំនាក់ទំនងនេះហាក់បីដូចជាមិនអាចខ្វះបាន(លើផ្នែកសេដ្ឋកិ្ចច្ច ពាណិជ្ជកម្ម សហប្រតិបត្ដិការណ៍ ការផ្ដោះប្ដូវវប្បធម៌ និងចំណោះដឹង) ពេលខ្លះហាក់ដូចជាការឯកភាព ឬស្រុះស្រួលគ្នាមួយចំនួន(នយោបាយ ការទូត និងយោធា) ជាពិសេសនៅក្នុងបញ្ហាសមុទ្រចិនខាងត្បូង ដែលបានក្លាយទៅជាដំបៅមហារីកដែលពិបាកនឹងព្យាបាលបាន ឬអាចត្រូវរូវគ្នាឡើយ។ បញ្ហានេះ អាចឱ្យយើងមើលពីមួយជ្រុងទៀតនៅអ្វីជាផលប្រយោជន៍របស់ពួកគេទៅវិញ នៅពេលបញ្ហានេះកាន់តែក្ដៅ គឺកាន់តែធ្វើឱ្យភាគីនីមួយៗអាចកេងចំនេញបានទាំងសងខាង(នយោាបាយ សេដ្ឋកិច្ច និងយោធា) ដែលជាហេតុផលមួយអាចឱ្យយើងធ្វើការសន្និដ្ឋានបានថា បញ្ហានេះ និងមិនអាចដោះស្រាយបានឡើយ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត សម្រាប់ហេតុផលមួយទៀតគឺថា ការលូកដៃចូលយ៉ាងជ្រៅរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកនៅក្នុងបញ្ហានេះ វារឹតតែធ្វើឱ្យជម្លោះនៅក្នុងសមុទ្រចិនមិនអាចរកឃើញនៅដំណោះស្រាយដ៏ប្រសើរបាន នៅពេលដែលសហរដ្ឋអាមេរិក ជម្រុញឱ្យភាគីជម្លោះទាំងនោះ ជ្រើសរើសយកផ្លូវចរចារពហុភាគី និងអនុលោមតាមច្បាប់អន្ដរជាតិ(ច្បាប់សមុទ្រ) ក្នុងខណៈពេលដែលចិន បានទទូចម្ដងហើយម្ដងទៀតថា វិធីសាស្ដ្រដ៏ល្អនៅក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហានេះ គឺការចរចារទ្វេរភាគីនោះ។