ปัญหาทางด้านการเมือง และปัญหาอื่นๆที่เกิดขึ้นในประเทศไทย เพราะ

1. ปัญหาทางด้านการเมืองและปัญหาอื่นๆที่เกิดขึ้นในประเทศไทยเพราะ
ประเทศไทยไม่เคยมีการปกครองแบบประชาธิปไตยที่อานาจอธิปไตยเป็นของปวงชนตามราโชบายล้นเกล้ารัชกาลที่ ๗
และปัญหาพื้นฐานต่างๆไม่เคยได้รับการแก้ไข
ปัญหาทางด้านการเมืองและปัญหาอื่นๆที่เกิดขึ้นในประเทศไทย
เพราะประเทศไทยไม่เคยมีการปกครองแบบประชาธิปไตย
ปัญหาเป็นตายของประเทศไทยคือปัญหาความเห็นเรียกเป็นศัพท์บาลีว่าปัญหาทิฏฐิ
เรียกเป็นศัพท์สันสกฤตว่าปัญหาทฤษฎีเรียกเป็นศัพท์อังกฤษว่า Theoretical problem
ดูผิวเผินความเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยในชีวิตของคนเราแต่ตามความเป็นจริงผลดีหรือผลร้ายทั้งหลายในมนุษย์
ไม่ว่าจะเป็นบุคคลหรือประเทศชาติมีต้นเหตุมาจากความเห็นถูกหรือความเห็นผิดสัมมาทิฏฐิหรือมิจฉาทิฏฐิ
ทฤษฎีถูกหรือทฤษฎีผิดRighttheory หรือWrong theory ทั้งสิ้น
พระพุทธเจ้าทรงเป็นบุคคลแรกในโลกที่ค้นพบบทบาทอันสาคัญเป็นเอกของความเห็น
ซึ่งทรงบัญญัติความเห็นถูกหรือสัมมาทิฏฐิไว้เป็นข้อแรกของมัชฌิมาปฏิปทาข้อเท็จจริงพิสูจน์ให้เห็นอย่างแน่นอนแล้วว่า

2. การปฏิบัติไปสู่โมกษธรรมนั้นถ้าปราศจากความควบคุมโดยสัมมาทิฏฐิเสียแล้ว
ไม่ว่าจะประกอบด้วยความเพียรแก่กล้าเพียงใดก็ล้มเหลวทั้งสิ้น
กิจกรรมทางโลกก็อยู่ในกฎนี้เช่นเดียวกันผัวเมียอยู่กันเป็นสุขหรือฆ่าตัวตาย
มีมูลเหตุมาจากความเห็นถูกหรือความเห็นผิดสหรัฐช่วยอินโดจีนด้วยทฤษฎีโดมิโนที่ผิด
แทนที่อินโดจีนจะเป็นประชาธิปไตยกลายเป็นคอมมิวนิสต์ความวุ่นวายการประท้วงในกัมพูชาจนป่านนี้ยังมีให้เห็นอยู่
เพราะความขัดแย้งทางทฤษฎีในพรรคคอมมิวนิสต์เขมรและเพราะความเห็นผิดของประเทศต่างๆรวมทั้งสหประชาชาติ
ที่เคยเข้าไปแก้ปัญหาฉะนั้นกล่าวตามภาษาวิชาการพระพุทธเจ้าเป็นบุคคลแรกในโลก
ที่ทรงค้นพบความสาคัญเป็นเอกของทฤษฎี
บางประเทศพัฒนาภายใต้ทฤษฎีที่ถูกบรรลุความไพบูลย์และประชาชนพ้นจากความจน
บางประเทศพัฒนาภายใต้ทฤษฎีที่ผิดแม้จะมีความไพบูลย์แต่ยิ่งพัฒนายิ่งยากจน
อย่างเช่นอิหร่านสมัยพระเจ้าซาห์ปาเลวีพัฒนาเสียจริงถึงขนาด"ปฏิวัติเขียว"และเจริญก้าวหน้าด้วยเทคโนโลยีทันสมัย
แต่วินาศโดยไม่ทันรู้ตัวการพัฒนาประเทศชนิดนี้เหมือนคนมีโรคร้ายบางอย่างที่อยู่สบายดี
แต่ไม่เร็วก็ช้ามันจะแแสดงอาการและคร่าชีวิตแน่นอน
ประเทศไทยพัฒนามากว่าครึ่งศตวรรษภายใต้ทฤษฎี"ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย"ซึ่งเป็นทฤษฎีที่ผิด
เพราะกลับตาลปัตรกับความเป็นจริงและมาถึงเดี๋ยวนี้ยิ่งผิดซ้าสองถึงกับเห็นกันไปว่าประชาธิปไตยเป็นสิ่งไม่ดี
ถามว่าทาไมคนกรุงเทพมาเลือกตั้งแต่ละครั้งมีผู้ออกมาใช้สิทฺธิ 24กว่าเปอร์เซ็นต์ตอบว่าเพราะเบื่อประชาธิปไตย
ล่าสุดพากันคัดค้านการเลือกตั้งถึงกับล้มตายกันหลายคนทั้งเจ้าหน้าที่ตารวจและประชาชน
ทั่วโลกเขาเห็นประชาธิปไตยเป็นของดีกันทั้งนั้นเขาเอาประชาธิปไตยกันทั้งนั้น
แม้แต่สหภาพโซเวียตยังพยายามเปลี่ยนคอมมิวนิสต์เป็นประชาธิปไตยมีแต่บ้านเราแห่งเดียวเห็นว่าประชาธิปไตยไม่ดี
เบื่อประชาธิปไตยไม่เอาแล้วประชาธิปไตยนี่คือทฤษฎีผิดซ้าสองต่อจากประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย
ซึ่งสาหรับประเทศหนึ่งแล้วจะมีอะไรอีกที่น่ากลัวกว่านี้
แต่ยังเป็นโชคดีของประเทศไทยเพราะทฤษฎีถูกยังมีอยู่คือทฤษฎีตามพระราชหัตถเลขาของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้า
เจ้าอยู่หัวในพระราชบันทึกเสนอต่อคณะรัฐมนตรีและสภาผู้แทนราษฎรเมื่อวันที่26 ธันวาคม2477 ว่า
"การปกครองที่เป็นอยู่เดี๋ยวนี้เป็นลัทธิเผด็จการทางอ้อมๆ"
การปกครองลัทธิเผด็จการทางอ้อมๆก็คือไม่ใช่การปกครอบแบบเผด็จการทางตรงเช่นคณะทหารหรือ Juntaเป็นต้น
สาหรับบ้านเราใช้ระบบรัฐสภาเป็นรูปการปกครองของระบอบเผด็จการ
จึงเรียกได้ว่าเป็นการปกครองระบอบเผด็จการระบบรัฐสภา(ไม่ใช่จานวนส.ส.ของซีกรัฐบาลซึ่งเป็นวาทกรรม)
เรียกย่อว่าระบอบเผด็จการรัฐสภาตามที่เรียกันโดยทั่วไปก็คือการปกครองลัทธิเผด็จการทางอ้อมๆนั่นเอง

3. เราคนไทยเราคงลืมกันแล้วว่าเรามีพระบิดาแห่งประชาธิปไตยในประเทศไทย
คือพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยูหัวซึ่งสืบทอดโดยพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว
และสมเด็จพระปกเกล้าฯทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจขั้นตอนสุดท้าย
ในพระบรมราโชบายสถาปนาการปกครองแบบประชาธิปไตยของพระมหากษัตริย์ไทยแต่ล้ม
เหลวเพราะถูกยึดอานาจเสียก่อน
มีผู้กล่าวว่าการที่สมเด็จพระปกเกล้าทรงต่อสู้กับคณะราษฎรจนถึงกับต้องทรงสละราชสมบัตินั้น
เป็๋นการดิ้นเฮือกสุดท้ายของศักดินาไทยแต่สัจธรรมคือพระมหากษัตริย์สมบูรณาญาสิทธิราชย์ตั้งแต่รัชกาลที่ 5
ถึงรัชกาลที่7 ทรงเป็นผู้สถาปนาการปกครองระบอบประชาธิปไตยผู้สร้างประชาธิปไตยในประเทศไทย
แต่สาเร็จเพียงขั้นตอนแรกคือยกเลิกรัฐเจ้าครองนคร(Feudal State) และสถาปนารัฐแห่งชาติ(NationalState)
ขึ้นแทนและในขณะที่กาลังจะเปลี่ยนแปลงรัฐแห่งชาติที่เป็นสมบูรณาญาสิทธิราชย์หรือเผด็จการแบบเก่า
ให้เป็นรัฐแห่งชาติที่เป็นประชาธิปไตยก็ถูกคณะราษฎรทาลายแผนพระราชดารินั้นเสีย
โดยโค่นระบอบเผด็จการสมบูรณาญาสิทธิราชย์ลงแล้วสร้างระบอบเผด็จการคณาธิปไตยหรือ Oligarchy
ในรูปของระบอบเผด็จการรัฐสภา(รูปการปกครอง)ขึ้นแทนซึ่งสืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบันแต่ก่อนที่จะอธิบายข้อนี้ต่อไป
ขอย้าคาว่า"ศักดินา"ตามความที่กระผมเคยอธิบายไว้ในคาชี้แจงฉบับแรกๆว่าคาว่าศักดินานั้นไม่ใช่ Feudalism
ในภาษาอังกฤษซึ่งเดิมเราแปลว่าระบบเจ้าครองนครนั้นถูกต้องแล้วเพราะศักดินาหมายความถึงสิทธิในที่นา
ซึ่งคนไทยทุกคนมีตั้งแต่พระมหาอุปราชลดหลั่นกันลงมาจนถึงยาจกวณิพก
ยกเว้นพระเจ้าแผ่นดินพระองค์เดียวไม่มีศักดินาแต่คาว่าระบบเจ้าครองนครออกจะเยิ่นเย้อกระผมจึงขอทับศัพท์ว่า
"ฟิวดัล"การกล่าวว่าพระมหากษัตริย์สมบูรณาญาสิทธิราชย์ของเรา
ทรงเป็นผู้สถาปนาการปกครองระบอบประชาธิปไตยหรือสร้างประชาธิปไตยนั้น
ดูเหมือนจะขัดความรู้สึกของหลายคนซึ่งยึดถือว่าพระเจ้าแผ่นดินสมบูรณาญาสิทธิราชย์คือเสาหลักของระบบฟิวดัล
และจะต้องต่อต้านประชาธิปไตยอย่างถึงที่สุดอย่างพระเจ้าแผ่นดินในยุโรปเช่นพระเจ้าชาลส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ
พระเจ้าหลุยส์ที่16 แห่งฝรั่งเศสพระเจ้าซาร์แห่งรัสเซียเป็นต้น
มีเรื่องเกร็ดซึ่งเพื่อนสนิทคนหนึ่งเล่าให้กระผมฟังแต่ที่นามาถ่ายทอดนี้ไม่ใช่เพื่อวิจารณ์หรือโจมตี
หากเพื่อประกอบการศึกษาทฤษฎีเท่านั้นคือเมื่อเสร็จสงครามอินโดจีนใหม่ๆคนไทยคณะหนึ่งเดินทางไปสหภาพโซเวียต
ระหว่างสนทนากับชาวโซเวียตคนหนึ่งถึงปัญหาการปฏิวัติในประเทศไทย
คนหนึ่งในคณะพูดว่าการปฏิวัติประชาธิปไตยในประเทศไทยก็เหมือนการปฏิวัติประชาธิปไตยในรัสเซีย
(คือการปฏิวัติประชาธิปไตยของพวกประชาธิปไตยซึ่งเกิดขึ้นก่อนการปฏิวัติสังคมนิยมของพวกคอมมิวนิสต์ราว 8เดือน
และในการปฏิวัติประชาธิปไตยครั้งนั้นมีการสาเร็จโทษพระเจ้าซาร์นิโคลัสพระราชินี
และราชโอรสราชธิดาอย่างโหดร้ายทารุณด้วย)คือจะต้องโค่นสถาบันพระมหากษัตริย์

4. การปฏิวัติประชาธิปไตยจึงจะสาเร็จได้ ขาวโซเวียตผู้นั้นแย้งว่า"สหายพระเจ้าแผ่นไทยกับพระเจ้าซาร์ ไม่เหมือนกัน"
ทาให้คนนั้นในคณะเงียบ
เดี๋ยวนี้แม้แต่ผู้ต่อต้านประชาธิปไตยและยืนหยัดรักษาระบอบเผด็จการรัฐสภาบ้านเราบางคน
โดยยืนยันว่าเป็นระบอบประชาธิปไตยแล้ว
ยังถือว่าการปฏิวัติประชาธิปไตยในประเทศไทยคือการทาลายสถาบันพระมหากษัตริย์แทนที่จะรับความจริงว่า
การปฏิวัติประชาธิปไตยในประเทศไทยคือเงื่อนไขอันจาเป็นที่สุดสาหรับการรักษา
ความมั่นคงของสถาบันพระมหากษัตริย์หมายความว่า
บุคคลซ้ายสุดกับบุคคลขวาสุดมีทฤษฎีตรงกันในการต่อต้านประชาธิปไตย
คาว่าการปฏิวัติประชาธิปไตยหรือDemocraticRevolution นั้นเป็นศัพท์เทคนิคหรือTechnical term
หมายความถึงการเปลี่ยนแปลงระบอบเผด็จการเป็นระบอบประชาธิปไตย
เรียกอีกนัยหนึ่งว่าการสถาปนาการปกครองระบอบประชาธิปไตยหรือสร้างประชาธิปไตย
ซึ่งบางประเทศกระทาโดยวิธีรุนแรงบางประเเทศกระทาโดยวิธีสันติที่รุนแรงที่สุดคือการปฏิวัติประชาธิปไตยในฝรั่งเศส
ซึ่งเรียกว่ามหาปฏิวัติฝรั่งเศสหรือGreat FrenchRevolution เมื่อปี 1789 การปฏิวัติประชาธิปไตยสันติวิธีคือในญี่ปุ่น
ในอินเดีย และในประเทศไทยซึ่งทรงกระทาโดยรัชกาลที่5สาเร็จขั้นตอนแรกและโดยรัชกาลที่7ขั้นตอนสุดท้าย
แต่ล้มเหลวเพราะถูกยึดอานาจเสียก่อน
กระผมเคยอ่านพบในหนังสือสรรพนิพนธ์ของเลนินผู้ซึ่งไม่เอาลัทธิประชาธิปไตย
เอาลัทธิคอมมิวนิสต์อย่างเดียวเป็นบทความสั้นๆซึ่งเลนินเขียนไว้ว่า
ญี่ปุ่นเป็นประเทศตะวันออกประเทศเดียวที่สร้างประชาธิปไตยสาเร็จใครไม่เชื่อไปค้นอ่านดูก็ได้
ญี่ปุ่นเป็นประเทศตะวันออกประเทศเดียวที่สร้างประชาธิปไตยสาเร็จนั้นเป็นความจริงและข้อเท็จจริง
ไม่ว่าพวกคอมมิวนิสต์พวกเผด็จการหรือพวกประชาธิปไตยต้องยอมรับทั้งสิ้น
แล้วใครเล่าเป็นผู้สร้างประชาธิปไตยญี่ปุ่นสาเร็จ?
ใครก็รู้ว่าคือสมเด็จพระจักรพรรดิมัตซูฮิโตพระมหากษัตริย์สมบูรณาญาสิทธิราชย์ของญี่ปุ่น
ซึ่งเมื่อทรงสร้างประชาธิปไตยสาเร็จก็ทรงเป็นพระมหากษัตริย์ประชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญของการปกครองระบอบ
ประชาธิปไตยซึ่งสมบูรณ์ด้วยความมั่นคงตลอดกาลของสถาบันพระมหากษัตริย์ญี่ปุ่น
พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงดารงพระราชฐานะ"ปิยมหาราช"
และในปัจจุบันถึงกับเป็นเทพเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ทีเดียว
เหตุสาคัญที่สุดเพราะทรงริเริ่มสถาปนาการปกครองระบอบประชาธิปไตยมาพร้อมๆกับสมเด็จพระจักรพรรดิมัตซูฮิโต
และสาเร็จเพียงขั้นตอนแรกเพราะเสด็จสวรรคตเสียกลางคันแต่เรื่องนี้พวกเราไม่ใคร่จะพูดถึงกัน

5. เราถวายราชสดุดีแด่สมเด็จพระปิยมหาราชในพระราชกรณียกิจเป็นเอนกประการ
แต่มักจะละเว้นพระราชกรณียกิจอันสาคัญสูงสุดคือการสถาปนาการปกครองระบอบประชาธิปไตยสาเร็จในขั้นตอนแรก
ซึ่งเป็นพระราชคุณูปการสูงสุดแก่ประเทศชาติเช่นเดียวกับสมเด็จพระจักรพรรดิมัตซูฮิโตแห่งญี่ปุ่น
การปฏิวัติประชาธิปไตยในรัสเซียสาเร็จโทษพระเจ้าซาร์ ในฝรั่งเศสสาเร็จโทษพระเจ้าหลุยส์ที่16
ในอังกฤษสาเร็จโทษพระเข้าชาลส์ที่1ในประเทศยุโรปอื่นๆก็ทานองเดียวกันคือพระเจ้าแผ่นดินทรงขัดขวาง
แม้ว่าจะไม่ถึงกับสาเร็จโทษก็ตามแต่ทรงประณี่ประนอมและสนับสนุนประชาธิปไตยภายหลัง
แต่ในญี่ปุ่นและในประเทศไทยพระเจ้าแผ่นดินกลับทรงเป็นผู้กระทาการปฏิวัติประชาธิปไตยเอง
เรื่องมันเป็นอย่างไรกันต้องอธิบายกันยาวขอยกไปไว้ในคาชี้แจงฉบับต่อๆไป
ในที่นี้ขอนาเอาแต่ความจริงและข้อเท็จจริงมาเสนอไว้ก่อนเพื่อให้เห็นว่าคนที่พูดว่า
การที่สมเด็จพระปกเกล้าทรงต่อสู้กับคณะราษฎรจนถึงกับต้องทรงสละราชสมบัติเป็นการดิ้นเฮือกสุดท้ายของศักดินานั้น
มีความเข้าใจกลับตาลปัตรกับความจริงและข้อเท็จจริงโดยสิ้นเชิงอย่างไร
สมเด็จพระปกเกล้าทรงเป็นบุคคลเดียวและบุคคลแรกที่ประกาศว่าการปกครองภายหลัง 24มิถุนายน2475
เป็นการปกครองลัทธิเผด็จการมีแต่นักประชาธิปไตยที่แท้จริงและนักวิชาการทางการเมืองชั้นยอดเท่านั้น
ที่จะประกาศออกมาเช่นนี้ได้ นักการเมืองและนักวิชาการสมัยนี้เกือบจะไม่มีสักคนที่จะกล้าพูดว่า
การปกครองปัจจุบันเป็นการปกครองระบอบเผด็จการอย่างดีก็เพียงแต่ใช้คาว่า"เผด็จการ"ลอยๆหรือ
"ประชาธิปไตยไม่สมบูรณ์""ประชาธิปไตยยังไม่พัฒนา"ถึงอย่างไรก็ต้องบอกว่าเป็นประชาธิปไตยไว้ก่อน
เพิ่งจะไม่กี่วันมานี้เองที่มี่คอลัมนิสต์ตั้งข้อสงสัยขึ้นว่าการปกครองปัจจุบันของเราเป็นระบอบอะไร?
ในขณะที่สมเด็จพระปกเกล้าทรงประกาศทันทีหลังเปลี่ยนแปลงการปกครองว่าเป็นระบอบเผด็จการ
และเมื่อมีรัฐบาลจากการเลือกตั้งเราไม่กล้าพูดว่าประชาชนเบื่อหน่ายระบอบเผด็จการ
แต่กลับไปสร้างความสับสนหนักขึ้นด้วยการพูดว่าประชาชนเบื่อหน่ายประชาธิปไตยทั้งๆ
ที่ในโลกนี้ประชาธิปไตยคือชีวิตจิตใจของประชาชนโดยเฉพาะคนไทยซึ่งมี"รักความเป็นไท"เป็นลักษณะประจาชาติ
ในด้านวิชาการกระผมเคยกราบทูลถามพระเจ้าวรวงค์เธอกรมหมื่นราธิปพงศประพันธ์ซึ่งคนทั่วไปเรียกกันว่า
"ท่านวรรณ"และเป็นอาจารย์เมื่อกระผมเรียนอยู่จุฬาฯว่าการปกครองระบอบประชาธิปไตยคืออะไร?
ทรงตอบทันทีว่าคืออานาจอธิปไตยของปวงชนและเสรีภาพของบุคคลต่างกับนักวิชาการสมัยนี้
ซึ่งมักจะบอกว่านายกฯเลือกตั้งเป็นระบอบประชาธิปไตยนอกจากอาจารย์กระมลทองธรรมชาติคนเดียวที่พูดตรงกับ
"ท่านวรรณ"ทั้งๆ ที่กระผมรู้สึกว่าเสด็จในกรมพระองค์นั้นทรงเป็นนักวิชาการทางประชาธิปไตยชั้นยอดอยู่แล้ว
แต่เมื่อนึกไปถึงพระราชนิพนธ์และพระราชหัตถเลขาเชิงวิชาการทางประชาธิปไตยของสมเด็จพระปกเกล้าดังเช่น
"ข้าพเจ้าได้พูดไว้นานแล้วว่าข้าพเจ้าจะยอมสละอานาจของข้าพเจ้าให้แก่ราษฎรทั้งปวง
แต่ไม่สมัครใจที่จะสละอานาจให้แก่บุคคลใดบุคคลหนึ่งหรือคณะใดคณะหนึ่ง

6. เว้นแต่จะรู้แน่ว่าเป็นความประสงค์ของประชาชนทันแท้จริงเช่นนั้น""เป็นการยึดอานาจกันเฉยๆ"
"เป็นแค่เปลี่ยนตัวเปลี่ยนคณะกันเท่านั้น""ผลร้ายของการปกครองแบบ Absolute มิได้เสื่อมคลาย"
"เป็นการเสียเวลาและเป็นการเสี่ยงภัยให้แก่ประเทศโดยใช่ที่"ทรงเรียก Absolute monarchy ว่า
"สมบูรณาญาสิทธิ์ของพระเจ้าแผ่นดิน"และเรียกOligarchy ว่า"สมบูรณาญาสิทธิ์ของคณะ"ช่วยให้เห็นจินตภาพง่ายขึ้น
ทรงวิจารณ์รัฐธรรมนูญของคณะราษฎรในมาตราซึ่งเป็นหัวใจของระบอบการปกครองว่า"เป็นการเขียนเพื่อตบตา
เพื่อหลอกกันเล่นเท่านั้นเอง"และข้อสาคัญที่สุดคือ
ทรงกาหนดแผนพระราชดาริเปลี่ยนแปลงการปกครองระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์เป็นระบอบประชาธิปไตย
โดยทรงตั้งสภาผู้แทนราษฎรชั่วคราวเรียกว่า"สภากรรมการองคมนตรี"เพื่อใช้เป็นระยะผ่าน(Periodof transition)
ในการโอนอานาจจากพระมหากษัตริย์ให้แก่ประชาชน
ตามทฤษฎีและหลักนโยบายที่ถูกต้องของการปฏิวัติประชาธิปไตยที่ใช้ปฏิบัติกัน
ทั่วโลกโดยเฉพาะอย่างสันติวิธีที่เป็นแบบฉบับคือในญี่ปุ่นและพระราชนิพนธ์ของพระองค์ท่านนั้น
ถ้าเป็นเรื่องสาคัญมักจะทรงเป้ นภาษาอังกฤษเพื่อความแม่นยา
ทั้งอรรถและพยัญชนะและตามพระราชหัตถเลขากล่าวถึงพระราชนิพนธ์เรื่อง
พระบรมราชาธิบายแก้ไขการปกครองแผ่นดินของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวไว้เมื่อพ.ศ. 2470 ว่า
"ได้ทรงเรียบเรียงรอบคอบที่สุดแสดงให้เห็นชัดว่า
สมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงทรงมีพระปรีชารอบรู้ในรัฐประศาสน์ประเพณีการปกครองของไทยอย่างเก่าเป็นอย่างดี
และส่วนประเพณีการปกครองอย่างที่นิยมกันอยู่ในทวีปยุโรป
ได้ทรงศึกษาทราบหลักการโดยตลอด.......การเปลี่ยนแปลงอย่างนี้รัฐบาลในประเทศสยามได้ทาไปโดยราบคาบ
เพราะเรโวลูชั่นของเรานั้นพระเจ้าแผ่นดินเป็นผู้ทรงริเริ่มประกอบกับพระเจ้าเแผ่นดิน
พระองค์นั้นทรงพระปรีชาสามารถยิ่งกว่าผู้ใดหมดในเวลานั้น....."เหล่านี้เป็นต้น
กระผมรู้สึกว่าไม่เพียงแต่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวที่ทรงเป็นเช่นนี้
แท้จริงก็คือพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวเองด้วย
และกระผมรู้สึกว่าไม่มีนักวิชาการทางการเมืองผู้ใดในสมัยเดียวกันจะเทียบเคียงกับสมเด็จพระปกเกล้าได้เลย
และจะพระราชหัตถเลขาของพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวเป็นสาคัญที่สุดจึงบอกกล่าวแก่เพื่อนฝูงอยู่เสมอว่า
ถ้าอยากรู้ประชาธิปไตยต้องกลับไปสู่รัชกาลที่7แต่บุคคลประเภทที่ถือว่า"เป็นการดิ้นเฮือกสุดท้ายของศักดินา"
กลับพูดว่า"เขียนเองไม่เป็นคนอื่นเขียนให้ทั้งนั้น"
ความผิดพลาดทางทฤษฎีที่สาคัญที่สุดของคณะราษฎรคือไม่เชื่อสมเด็จพระปกเกล้าที่ตรัสว่า
การปกครองที่คณะราษฎรสร้างขึ้นเป็นการปกครองลัทธิเผด็จการทางอ้อมๆ
คณะราษฎรอ้างว่า
การยึดอานาจไม่ใช่เป็นการช่วงชิงแต่ทาไปเพราะไม่รู้ว่าสมเด็จพระปกเกล้ากาลังจะพระราชทานรัฐธรรมนูญ

7. ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่คณะราษฎรจะไม่รู้ เพราะข่าวแพร่หลายทั้งในประเทศและต่างประเทศตั้งแต่ปลายปี 2474
ว่าสมเด็จพระปกเกล้าจะทรงเปลี่ยนแปลงการปกครองเป็นระบอบประชาธิปไตยกระผมก็รู้เมื่อเรียนอยู่ม.8ปีนั้น
แต่ถึงจะไม่รู้มาก่อนคณะราษฎรก็ได้รู้จากพระราชดารัสของสมเด็จพระปกเกล้า
ว่าการปกครองที่สร้างขึ้นนั้นไม่ถูกต้องเป็นระบอบเผด็จการเป็นสมบูรณาญาสิทธิของคณะหรือOligarchy
และทรงแนะนาให้แก้ไขโดยสถาปนาการปกครองแบบประชาธิปไตยขึ้นแทนเสีย
แต่คณะราษฎรก็...ไม่ยอมเชื่อฟังและปฏิบัติตามเลยคงเดินหน้าต่อไปในการสร้างการปกครองระบอบเผด็จการรัฐสภา
และมีการบิดเบือนให้ประชาชนเข้าใจผิดมากขึ้นเป็นลาดับ
ว่าการปกครองระบอบเผด็จการรัฐสภาเป็นการปกครองระบอบประชาธิปไตย
จนกลายเป็นความผิดพลาดทางทฤษฎีที่เป็นปัญหาเป็นตายของชาติอยู่ในปัจจุบัน
เพราะไม่มีใครเชื่อทฤษฎีที่ถูกต้องของสมเด็จพระปกเกล้าที่ว่าการปกครองปัจจุบันเป็นลัทธิเผด็จการทางอ้อมๆ
แต่กลับพากันเชื่อทฤษฎีที่ผิดของคนอื่นที่ว่าการปกครองปัจจุบันเป็นการปกครองระบอบประชาธิปไตย
ดูเหมือนจะมีแต่กระผมคนเดียวที่เชื่อทฤษฎีของสมเด็จพระปกเกล้ามาตลอดว่าประเทศไทยตั้งแต่"24 มิถุนา"
เป็นต้นมามีการปกครองลัทธิเผด็จการทางอ้อมๆและพยายามอธิบายมาตลอดให้ผู้คนเชื่อทฤษฎีนี้ของพระองค์ท่าน
แต่ก็ทาได้ยากอย่างที่สุดและเต็มไปด้วยความเสี่ยงภัย
จึงเห็นได้ว่าไม่ใช่ผู้คนไม่เชื่อกระผมอย่างที่คุณ"สร้อยเพชร"เขียนไว้ แต่ไม่เชื่อรัชกาลที่ 7
การที่คนไทยโดยเฉพาะคือนักการเมืองและนักวิชาการไม่เชือรัชกาลที่7 ในทฤษฎีประชาธิปไตย
คืออันตรายถึงขั้นเป็นตายของประเทศชาติ"พฤษภาทมิฬพฤษภาเลือด"คือตัวอย่างหลังสุด
กระผมขอเรียกร้องพี่น้องชาวไทยให้กลับไปสู่รัชกาลที่7กันเสียโดยเร็วเถิด
2. เพื่อประกอบการพิจารณาปัญหานี้กระผมขอนาเอาบทความในนิตยสาร"วัฏจักรการเมือง"ฉบับที่ 52 4-10 มิถุนายน
2536 มาเสนอดังนี้
ประเทศไทยไม่เคยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย
คาชี้แจงจากประเสริฐทรัพย์สุนทร
กระผมขอเรียนชี้แจงต่อบทความเรื่อง"ว่าด้วย"หลัก"บางอย่างของประชาธิปไตย"โดยคุณวิสุทธิโพธิแท่นใน
"วัฏจักรการเมือง"ฉบับที่ 52 4-10 มิ.ย. 36 ซึ่งกรุณาเสนอต่อกระผมโดย"ถือว่าเป็น"การแลกเปลี่ยน"
ความคิดเห็นจากผู้มีความปรารถนาดีต่อประเทศชาติด้วยกันก็แล้วกัน"
กระผมขอเรียนว่ากระผมเสนอความเห็นนอกจากเพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันแล้ว
ยังมีความมุ่งหมายสาคัญเพื่อให้การแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนั้นได้ข้อยุติในปัญหาประชาธิปไตยโดยเร็วที่สุด
เพื่อนาข้อยุติที่ถูกต้องไปใช้ให้ได้ผลทางปฏิบัติเพราะประเทศไทยภายใต้ภาวะด้อยพัฒนา

8. ซึ่งฉาบหน้าไว้ด้วยความเจริญสมัยใหม่และตกต่าลงถึงระดับที่คนไทยส่วนใหญ่กาลังจะอยู่กันไม่ได้นี้
ต้องการแก้ปัญหาของชาติให้ตกไปโดยด่วนข้อมูลจากเอกสารของธนาคารโลกในนิตยสาร The Economistฉบับล่าสุด
15-21 พ.ค.93 ช้างล่างนี้สอดคล้องกับความจริงของสถานการณ์ที่ประเทศชาติและประชาชนเผชิญอยู่:-
"แม้ว่าเศรษฐกิจจะเติบโตอย่างรวดเร็วในปีที่ผ่านมาเร็วๆนี้ความจนพิสูจน์ให้เห็นว่าจะขจัดได้ยากอย่างดื้อด้าน
เอกสารศึกษา6ประเทศเอเชียตะวันออกสรุปว่า
ประเทศไทยเป็นประเทศเดียวที่ล้มเหลวในการกระทาบุกรุกที่สาคัญต่อความจนในทศวรรษ 1980 (ดูตาราง)
ซึ่งตรงกับคาชี้แจงของกระผมในฉบับที่8 ว่าคนไทยจนที่สุดทั้งที่ประเทศไทยอุดมสมบูรณ์ที่สุดและเศรษฐกิจเติบโต7
กว่า%โดยอ้างคากล่าวอันถือได้ว่าเป็นสุภาษิตของพล.อ.เกรียงศักดิ์
ฉะนั้นกระผมจึงขอความร่วมมือมายังคุณวิสุทธิดาเนินการเพื่อให้การแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
ได้ข้อยุติที่ถูกต้องในปัญหาประชาธิปไตยโดยเร็วที่สุดดูเพิ่มเติม
เพราะว่าการแก้ปัญหาของประเทศเราภายใต้สภาวการณ์ที่ดารงอยู่
จะต้องเริ่มต้นด้วยการทาประเทศให้เป็นประชาธิปไตยหรือทาให้บทรัฐธรรมนูญที่ว่า
"ประเทศไทยมีการปกครองระบอบประชาธิปไตย"ได้ประจักษ์เป็นจริง
ถ้าไม่เริ่มต้นจากจุดนี้แล้วการแก้ปัญหาของชาติก็จะเป็นไปไม่ได้
และจะเริ่มต้นจากจุดนี้ได้จะต้องได้ข้อยุติที่ถูกต้องในปัญหาประชาธิปไตย.
(สิ่งที่อาจารย์สอนและให้ทาความเข้าใจ
เพื่อนาไปใช้ในการสร้างการปกครองแบบประชาธิปไตยให้เกิดขึ้นให้ได้ในประเทศไทย)
Cradit:อาจารย์ประเสริฐทรัพย์สุนทร
Edit:thongkrm_virut@yahoo.com