1. การต่อสู้ของกรรมกรไทย
มีเพื่อนพ้องน้องพี่กรรมกรแอดเข้ามาเป็นสมาชิกพวกเรายินดีต้อนรับท่านครับ
และอวยพรให้การต่อสู้เพื่อสิทธิครั้งนี้ได้รับชัยชนะแต่ถ้าเป็นชัยชนะถาวรและมั่นคงต้องชนะด้วยบัญญัติ 10 ประการ
สู่ชัยชนะของขบวนการกรรมกรไทยและประชาชนทั้งชาติในการสร้างประชาธิปไตยพลิกบทบาทขบวนการกรรมกรไทย
จากความอ่อนแอพ่ายแพ้มาสู่ความเข้มแข็งมีเอกภาพสู่ชัยชนะของขบวนการกรรมกรไทยและประชาชนทั้งชาติ
ถ้าไม่มีการพัฒนาการต่อสู้ของขบวนการกรรมกรให้มีความแหลมคมยิ่งขึ้นไมมีแนวทางและมาตรการเพื่อบรรลุความเข้มแ
ข็ง เป็นเอกภาพของกรรกรก็ไม่สามารถนาประชาชนไปสู่ชัยชนะได้
การทาให้ขบวนการต่อสู้มีความเข้มแข็งเป็นเอกภาพได้นั้นเราต้องยอมรับในข้อเท็จจริง(fact)
ก่อนว่าสถานการณ์ของการต่อสู้ในขณะนี้เป็นการต่อสู้กับอานาจทางการเมืองเผด็จการรัฐสภาซึ่งกาลังใช้อานาจที่มาจาก
การหลอกลวงประชาชนเป็นไส้ศึกให้ต่างชาติยึดกรรมสิทธิ์ของคนไทยเป็นเอเยนต์(agent)ให้ต่างชาติ
เราตกอยู่ในสถานการณ์การต่อสู้กับทุนข้ามชาติเป็นสงครามการรุกรานทางเศรษฐกิจจากต่างชาติซึ่งขบวนการต่อสู้ที่สาม
ารถต่อสู้เอาชนะได้นั้นก็คือขบวนการกรรมกรไทยซึ่งมีขบวนการกรรมกรรัฐวิสาหกิจเป็นหัวขบวนจึงจะสามารถต่อสู้เอาชน
ะสงครามรุกรานทางเศรษฐกิจได้
“สถานการณ์ของขบวนการแรงงานไทยนั้นตกอยู่ในสภาพที่อ่อนแอไร้เอกภาพอย่างสิ้นเชิง”

2. เราต้องยอมรับอย่างคนที่ก้าวหน้าว่า“ความผิดพลาดล้มเหลวของขบวนการแรงงานไทยคือสิ่งที่ดารงอยู่จริง”
ซึ่งเห็นได้จากการต่อสู้ที่พ่ายแพ้ตลอดมาดังนั้น
มาตราการเฉพาะหน้าก็คือต้องวิเคราะห์ค้นหาสาเหตุที่แท้จริงของความล้มเหลวผิดพลาดนั้นและเมื่อค้นพบสาเหตุของคว
ามล้มเหลวผิดพลาดแล้วจึงค้นหาแนวทางการแก้ไขปัญหาหรือสาเหตุของปัญหานั่นคือการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุนั่นเอง
จากการวิเคราะห์อย่างรอบด้านทั้งทางหลักการและบุคคลทั้งด้านแนวทางการเมืองและแนวทางการต่อสู้
ทั้งด้านโครงสร้างการจัดตั้งและด้านทฤษฎีซึ่งครบทั้งด้านอัตตวิสัยและด้านภาววิสัย
สาเหตุที่เป็นรูปธรรมของความผิดพลาดล้มเหลวของขบวนการแรงงานไทยดังต่อไปนี้
1.มีแนวทางการเมืองที่ผิดคือใช้แนวทางการเมืองของเผด็จการรัฐสภา(นายทุน)
ไม่มีแนวทางการเมืองที่เป็นอิสระของตนเอง
2.มีแนวทางการจัดตั้งตามโครงสร้างที่แบ่งแยก
ทาลายความเป็นเอกภาพของขบวนการแรงงานไทยไม่มีองค์การระดับชาติที่เป็นอิสระเป็นเอกภาพ (Independent
Organization)
3.มีแนวทางการต่อสู้ที่ผิดคือใช้แนวทางการต่อสู้ของนักเคลื่อนไหวนั่นคือการชุมนุมใหญ่ หรือม็อบ
ซึ่งเป็นแนวทางของเผด็จการรัฐสภาไม่ใช่แนวทางการต่อสู้ของตนเองที่เป็นอาวุธอันทรงพลังสูงสุดนั่นคือ
“การหยุดงานทั่วไป”(General Strike)
4.ไม่มีอาวุธทางความคิดที่แหลมคม(Ideological Weapon) หรือไม่มีอุดมการณ์ที่ถูกต้องคือ“ลัทธิประชาธิปไตย”(
Democracy)
5.ไม่มีนักวิชาการอิสระของขบวนการแรงงานไทยเอง
ไม่มีผู้นาแรงงานที่แท้จริงรับเอาแต่นักวิชาการเผด็จการมาเป็นผู้นาทางความคิดทฤษฎีของขบวนการแรงงานคือไม่มีผู้รู้ทฤ
ษฎี ( Theoretician) ไม่มีนักยุทธศาสตร์ (Strategist) และไม่มีนักจัดตั้ง(Organizer)
6.อยู่ในลัทธิสหภาพ( TradeUnionist) อยู่ภายใต้กฎหมายของระบอบเผด็จการรัฐสภาทั้งพ.ร.บ.แรงงานสัมพันธ์ปี
2518 ที่บังคับใช้ต่อแรงงานเอกชนและ พ.ร.บ. แรงงานรัฐวิสาหกิจปี 2543 ที่บังคับใช้ต่อแรงงานรัฐวิสาหกิจ
7. ขึ้นต่อองค์การแรงงานต่างชาติ(ILO,NGO ) ไม่สัมพันธ์แบบอิสระเป็นตัวของตัวเอง
ทั้งด้านความคิดและด้านการเงินเป็นต้น
8.ใช้ศัพท์ผิดหลักวิชาคือ“ผู้ใช้แรงงาน”ซึ่งหมายถึงชาวนาและผู้ใช้แรงงานอิสระทั่วไปไม่ใช้คาว่า“กรรมกร”
ซึ่งหมายถึงผู้ใช้แรงงานรับจ้างในอุตสาหกรรมสมัยใหม่(Wage Laborer)
จึงไม่มีจิตสานึกระลึกรู้ความสาคัญหน้าที่และภารกิจของตนเองทั้งด้านเศรษฐกิจและด้านการเมืองผู้นากรรมกรเป็น

3. “ผู้นากรรมกรที่เป็นตัวแทนเผด็จการรัฐสภา(นายทุน)หรือ ผู้แทนเผด็จการรัฐสภาในขบวนการกรรมกร”
นั่นคือรักษาผลประโยชน์ให้แก่เผด็จการรัฐสภา(นายทุน)ถ่ายเดียว
9.ผู้นากรรมกรมีความกลัว(Fearfulness)ไม่มีความทุ่มเทเสียสละและกล้าสู้ไม่กล้าชนะจิตใจห่างไกลโมกษธรรม
ฉะนั้นเมื่อเราทราบสาเหตุที่แท้จริงทั้ง10 ประการแล้ว
จึงจะสามารถแก้ปัญหาขบวนการแรงงานให้เข้มแข็งเป็นเอกภาพได้ด้วยการปฏิบัติมาตรการที่เป็นรูปธรรมดังนี้คือ
1.แนวทางการเมืองของขบวนการกรรมกรไทยที่ถูกต้องที่มีอยู่แล้วคือ
“แนวทางแก้ไขปัญหาของชาติของขบวนการกรรมกรไทยที่สรุปขึ้นจากผลการประชุมอภิปรายของผู้แทนกรรมกรทั่วประเท
ศ ณ ลุมพินีสถานเมื่อวันที่26 กันยายน2518”
2.แนวทางการจัดตั้งระดับชาติที่มีความเป็นอิสระเป็นเอกภาพของขบวนการกรรมกรไทยซึ่งมีโครงสร้างการจัดตั้งที่ถูกต้อง
ตามหลักการการจัดตั้งของสหประชาชาติ5ประการคืออิสรภาพเสรีภาพเสมอภาพดุลย-ภาพและสุขุมคัมภีรภาพ
3.แนวทางการต่อสู้ที่ถูกต้องที่เป็นอาวุธอันทรงพลังที่สุดของขบวนการกรรมกรไทยคือ
“หยุดงานทั่วไปเพื่อสร้างประชาธิปไตย”ตามคารายงานต่อที่ประชุมของสมัชชากรรมกรแห่งชาติเรื่อง
“แนวทางการต่อสู้ของกรรมกรไทยกับการแก้ไขปัญหาของชาติ”ณโรงแรมรัตนโกสินทร์ กรุงเทพฯ1พฤษภาคม2540
4.ต้องติดอาวุธทางความคิดด้วยการศึกษาหล่อหลอมอย่างเป็นระบบโดยมาตรการ “อธิบายอธิบาย
และอธิบาย”ลัทธิประชาธิปไตย(Democracy) อันเป็นการสร้างอุดมการ(Ideology)
ให้แก่กรรมกรไทยเพื่อร่วมกันสร้างสังคมประชาธิปไตยอันเป็นอุดมคติ( Ideal ) คือทั้งด้านปรัชญาด้านรัฐศาสตร์
และด้านเศรษฐศาสตร์ รวมทั้งความรู้ความเข้าใจลัทธิเผด็จการและลัทธิคอมมิวนิสต์ด้วยเพราะไม่รู้ลัทธิเผด็จการ
และไม่รู้ลัทธิคอมมิวนิสต์ก็จะไม่รู้ลัทธิประชาธิปไตยนั่นเอง
5. สร้างผู้นากรรมกรและสร้างนักวิชาการกรรมกรอันเป็นผู้นามวลชนประชาธิปไตย
ให้มีความสมบูรณ์เพียงพอสามารถนาได้ครบทุกระดับคือนาทางการจัดตั้งนาทางการเมือง
นาทางความคิดและนาทางจิตวิญญาณ
ผู้นากรรมกรและนักวิชาการกรรมกรดังกล่าวจะมีความสมบูรณ์ในทางด้านจิตวิญญาณคือ
มีอนัตตา(โมกษธรรม)เป็นจุดยืนทางจิตวิญญาณมีจุดยืนประชาชนเป็นจุดยืนทางความคิด
มีเอกภาพสมบูรณ์ของวัตถุนิยมและจิตนิยมเป็นทรรศนะมีเอกภาพสมบูรณ์ของวิภาษวิธีและอภิปรัชญาเป็นมรรควิธี
ถือหลักปรัชญาจาก“เอกภาพด้านตรงข้าม…สู่…เอกภาพความแตกต่าง..สู่…เอกภาพสมบูรณ์”นั่นคือ
“การประสานโมกษธรรมเข้ากับการเมือง…อนัตตาทางจิตใจประชาธิปไตยทางสังคม”

4. 6.ไม่ยอมจานนอยู่ภายใต้ลัทธิสหภาพไม่อยู่ภายใต้กฎหมายของนายทุนที่เป็นเผด็จการ
ที่ทาลายความเป็นเอกภาพของกรรมกรโดยติดอาวุธทางความคิดด้วยลัทธิประชาธิปไตย
และอาวุธทางจิตวิญญาณโดยขจัดความกลัวออกจากจิตใจให้บรรลุโมกษธรรมเกิดความไม่กลัว(Fearlessness)
จัดตั้งองค์การระดับชาติที่เป็นอิสระของกรรมกรเองตามสิทธิรัฐธรรมนูญมาตรา45นั่นคือทาให้เกิด
“อิสรภาพทางจิตวิญญาณ…สู่…อิสรภาพทางความคิด…สู่…อิสรภาพทางการเมือง…สู่…อิสรภาพทางการจัดตั้ง”
7.ไม่ยอมขึ้นต่อองค์การแรงงานต่างชาติทั้งสิ้นโดยความสัมพันธ์อย่างถูกต้องตามหลักวิชาคือ
สัมพันธ์แบบอิสระต่อกันไม่สัมพันธ์แบบขึ้นต่อกันที่ทาให้ไม่อิสระอ่อนแอและยึดด้านชาติเป็นหลัก
ถือด้านต่างชาติเป็นรองตามหลักพุทธศาสนาคือเป็นใหญ่ในตนเองหรือตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตนนั่นเอง
8.ใช้คาศัพท์ที่ถูกต้องคือ“กรรมกร”( Labourer) ตามนักปราชญ์ผู้บัญญัติศัพท์“กรรมกร”คือ
พระเจ้าวรวงศ์เธอกรมหมื่นนราธิปพงศ์ประพันธ์ท่านได้อรรถาธิบายไว้ว่า “กรรมกร”เป็นผู้มีเกรียติคู่กับคาว่า“นายทุน”
เพราะเป็นผู้สร้างระบบเศรษฐกิจเสรีนิยมหรือระบบทุนนิยมขึ้นในโลก
โดยนายทุนเป็นผู้ออกทุนและกรรมกรเป็นผู้ออกแรงไม่มีนายทุนก็ไม่มีกรรมกร
ไม่มีกรรมกรก็ไม่มีนายทุนและขาดข้างใดข้างหนึ่งก็ไม่มีระบบเศรษฐกิจเสรี
(ระบบทุนนิยม)นอกจากนายทุนกับกรรมกรจะช่วยกันสร้างระบบเศรษฐกิจเสรีแล้วยังร่วมกันสร้างประชาธิปไตยอีกด้วย
โดยนายทุนเป็นผู้เสนอหลักการประชาธิปไตยกรรมกรเป็นผู้ผลักดันหลักการประชาธิปไตยให้มีผลทางปฏิบัติถ้าไม่มีหลักก
ารประชาธิปไตยของนายทุนหรือไม่มีการผลักดันการสร้างประชาธิปไตยก็จะไม่มีระบอบประชาธิปไตยด้วยเหตุเหล่านี้
“กรรมกร”จึงมีเกรียติคู่กับคาว่า“นายทุน”ฉะนั้นเดิมทีคาว่า“กรรมกรจึงเป็นศัพท์ทางวิชาการที่ทางราชการนามาใช้ เช่น
ประกาศสานักคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที17ธันวาคมพ. ศ.2498 ให้ถือวันที่ 1 พฤษภาคมเป็นวัน “กรรมกรแห่งชาติ”
และเป็นศัพท์ที่ใช้กันโดยทั่วไปด้วยเช่นสหบาลกรรมกรสหภาพกรรมกรสหอาชีวกรรมกรสมาคมกรรมกรไทยเป็นต้น
ส่วนคาว่า“ชนกรรมาชีพ”(Proletariat) นั้นเป็นศัพท์ของลัทธิคอมมิวนิสต์ซึ่งตรงข้ามกับศัพท์คาว่า
“ชนชั้นกลางหรือกฎุมภี”
9.ยุติบทบาทของผู้นากรรมกรที่เป็นผู้แทนนายทุนหรือผู้แทนนายทุนในขบวนการกรรมกรลงเสียโดยทันทีด้วยมาตรการเปลี่
ยนความคิดและจุดยืนของผู้นากรรมกรปัจจุบันให้เป็นกรรมกรอย่างแท้จริงและสร้างผู้นากรรมกรรุ่นใหม่เข้ามาแทนที่ผู้นา
จอมปลอมให้มากและเร็วที่สุด
10. ขจัดความกลัวจากหัวใจของผู้นากรรมกรปัจจุบันโดยมาตรการติดอาวุธทางความคิดและทางจิตวิญญาณ
เพราะในสถานการณ์ปัจจุบันอยู่ในสภาพ“ผู้นากรรมกรล้าหลังกว่ามวลชนกรรมกร”หรือ
“มวลชนมีความก้าวหน้ากว่าผู้นากรรมกร”ฉะนั้นจะต้องสร้างความคิดและจิตใจให้เกิดขึ้นกับผู้นากรรมกรปัจจุบัน
ด้วย“บัญญัติ10 ประการ”ข้างต้นนี้
คืออาวุธวิเศษที่จะพลิกจากความอ่อนแอพ่ายแพ้มาสู่ความเข้มแข็งมีเอกภาพมาสู่ชัยชนะของขบวนการกรรมกรไทยทั้งมว

5. ลทั้งนี้เป็นการนาเสนอต่อผู้นากรรมกรทั้งอดีตและปัจจุบันและมวลชนกรรมกรที่ก้าวหน้าอันเป็นการพัฒนาการต่อสู้….
สู่…. ชัยชนะ ของประเทศชาติประชาชน!
Cr:อนุสรณ์ สมอ่อน edit:thongkrm_virut@yahoo.com