1. Գորտեր
Գորտերը լինում են տարբեր չափերի. մանրից (40–60 մմ)
մինչև մեծերը՝ 200 մմ (գորտ-ցուլ), և ավելի խոշորները՝ 300
մմ (գորտ-գոլիաֆ): Մարմինը ծածկված է հարթ կամ
թեթևակի բշտավոր մաշկով: Հետին ոտքերը երկար են,
ցատկող: Գունավորումն առավելապես քողարկող է կամ
մասնատված (բծավոր, զոլավոր): Լեզուն երկար է, ծայրը՝
երկատված, բերանի հատակին կպած է առաջային ծայրով:
Հանգիստ վիճակում լեզվի ազատ մասն ուղղված է ներս, իսկ
որսին բռնելիս կարող է այն արագ դուրս նետվել բերանից:
2. Գորտերը սնվում են մանր որդերով,
միջատներով, փափկամարմիններով,
հոդվածոտանիներով, երբեմն նաև մանր
ողնաշարավորներով, շերեփուկները՝ դետրիտով,
ջրիմուռներով և այլն: Ջրամբարի հատակին
դնում են ողկուզանման, խոշոր կլորավուն
կույտերով ձուղպ՝ գորտնկիթ: Ձմեռում են աշնան
վերջից մինչև գարնան սկիզբը՝ ջրավազանի
հատակի տիղմի մեջ թաղվելով կամ
քարակույտերում և այլ թաքստոցներում:
Օգտակար են. ոչնչացնում են վնասատու
միջատներին:
3. • ՀՀ-ում լճագորտը տարածված է գրեթե
բոլոր մարզերում, կանգուն և հոսող
ջրավազանների ափամերձ գոտում՝ չոր
ու շոգ նախալեռներից մինչև ցուրտ ու
խոնավ լեռնային տարածքները: Հաճախ
պահվում է անազատ պայմաններում:
Օգտագործվում է նաև
գիտահետազոտական նպատակներով,
միսը՝ որպես սնունդ:
4. • Փոքրասիական գորտը տարածված է ՀՀ բոլոր
(բացառությամբ Արմավիրի) մարզերում:
Բնակվում է հիմնականում հոսող
ջրավազանների ափամերձ վայրերում: Հաճախ
պահվում է անազատ պայմաններում՝ որպես
գեղազարդիչ տեսակ: Օգտագործվում է նաև
գիտահետազոտական նպատակներով:
• Դոդոշների ընտանիքը միավորում է 21 սեռի
ավելի քան 256 տեսակ: ՀՀ-ում ամենուրեք
տարածված է կանաչ դոդոշը:
•
