1. ଓଡ଼ିଆ ଜାତ଼ିର ଲ ାପ
ମାତୃ ଭୂ ମି ମାତୃ ଭାଷାରେ
ମମତା ଯା' ହୃରେ ଜନମି ନାହିଁ
ତାକୁ ଯେି ଜ୍ଞାନୀ ଗଣରେ ଗଣିବା
ଅଜ୍ଞାନ େହିରବ କାହିଁ !
ରଗାଟିଏ ଜାତିରେ ଭାଷା ତା'େ ରେଷ୍ଠ ସମ୍ପେ । ମାତୃ ଭୂ ମିକୁ ରନଇ ଜାତି ଗବବ କରେ । ଏହା ହିଁ ଜାତିେ ସ୍ୱାଭିମାନ ।
ରଯଉଁ ଜାତିରେ ମାତୃ ଭାଷା ରଯରତ ଉନ୍ନତ, ରସହି ଜାତି ରସରତ ଉନ୍ନତ । କବି ଗଙ୍ଗାଧେ ରମରହେ ଯଥାଥବରେ କହିଥିରେ:
"ଉଚ୍ଚ ରହବା ପାଇଁ କେ ରଯରବ ଆଶା, ଉଚ୍ଚ କେ ଆରଗ ନିଜ ମାତୃ ଭାଷା ।"
କୁହାଯାଏ ପ୍ରାଚୀନ ଓଡିଶା ଗଙ୍ଗା ଠାେୁ ରଗାୋବେୀ ପଯବୟନ୍ତ ପେିବୟାପ୍ତ ଥିୋ । ଓଡିଶା ରଯ ଏକ ବୀଋଭୂ ମି ଏହା କହିରେ
କିଛି ଅତୁ ୟକ୍ତି ରହବ ନାହିଁ । ଏହି ମାଟିରେ ଜନମ ରନଇଥିରେ ମଧୁସୂେନ ୋସ, ରଗାପବନ୍ଧୁ ୋସ, ଫକୀେ ରମାହନ ରସନାପତି,
ବୀେ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ସାଏ, କୁନ୍ତଳା କୁମାେୀ ସାବତ, ମହାୋଜା କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ଗଜପତି, ଇତୟାେି । ବାଜି ୋଉତ ଓ ଧମବପେ ପେି ବୀେ
ସମାଜ ପାଇଁ ନିଜ ଜୀବନ ଉତ୍ସଗବ କେିଥିବା କାହାଣୀ ସବବତ୍ର ପେିଚିତ । ଓଡିଶାେ ରଯଉଁ ମାନଚିତ୍ର ଆରମ ରେଖୁଛନ୍ତି, ତାହା
ମଧୁସୂେନ ୋସଙ୍କେ ଆପ୍ରାଣ ଉେୟମେ ଫଳାଫଳ । ରସ ନିଜ ପ୍ରରଚଷ୍ଟାରେ ସମସ୍ତ ଓଡିଆ ଭାଷାଭାଷୀ ଅଞ୍ଚଳକୁ ଏକତ୍ର କେି ଓଡିଶାକୁ ଏକ
ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ୋଜୟ ଭାରବ ଗଠନ କେିଥିରେ ।
େୁୁଃଖେ ବିଷୟ ରଯ ଇତିହାସେ ଉତ୍କୃ ଷ୍ଟ କଳାେ ରେଶ- ଉତ୍କଳ, ଯାହାେ କଳା-ସଂସ୍କୃତି ସାହିତୟେ ନଭଶ୍ଚୁମବୀ ପେିବୟାପ୍ତ ମାନବ ସମାଜକୁ
ନୂତନ େିଗେଶବନ ରେଉଥିୋ, ଆଜି ରସହି ଓଡିଶା ଭାେତେ ପଛୁଆ ୋଜୟ ମଧ୍ୟରେ ଗଣୟ । ଭାେତେ ବହୁରୋକ ଓଡିଶା ୋଜୟକୁ
ଚିହ୍ନିନାହାନ୍ତି । ଏହାେ ଏକ ମାତ୍ର କାେଣ- ଆମେ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସେ ଅଭାବ ରଯ ଆରମ ଓଡିଆ, ରସଥିରେ ଆମେ ଗବବ ନାହିଁ-
କିଏ ଆମକୁ ସମ୍ମାନ କେବ ବା କାହିଁକି? ଆରମ ଯେି ନିଜ ୋଜୟ ଓ ଭାଷାକୁ ଭେ ପାଇ ପାେିବା ନାହିଁ, ତ କିଏ ଭେ
ପାଇବ?
ବାହାେ ୋଜୟକୁ ଗରେ, ଆରମ ଓଡିଶାେୁ ଆସିଛୁ କହିରେ, ରୋରକ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ- ଓଡିଶା କ'ଣ? କିନ୍ତୁ ଯେି ଆରମ କହୁ ରଯ
ଆରମ ଜଗନ୍ନାଥ ଧାମେୁ ଆସିଛୁ, ରତରବ ରୋକମାରନ ଆମେ ପେିଚୟ ଜାଣିପାେନ୍ତି । କାେଣ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥଙ୍କ ସ୍ମୃତି ସମସ୍ତ
ଆବାଳ ବୃଦ୍ଧବନିତାଙ୍କ ହୃେୟକୁ ସ୍ପଶବ କେିପାେିଛି । ରଯଉଁ ୋଜୟରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଜଗନ୍ନାଥ ମନ୍ଦିେ ବିେୟାମାନ, ରସଇ ୋଜୟକୁ
ରୋରକ ଚିହ୍ନିପାେୁ ନାହାନ୍ତି ।
ମାତୃ ଭାଷାରେ କଥାବାର୍ତ୍ବା କେିବାକୁ ଜରଣ କ'ଣ ପାଇଁ ବା କୁଣ୍ଠାରବାଧ କେିପାରେ? ଯେି ମାତୃ ଭାଷାରେ ସବୁ ଶିକ୍ଷା ଅନ୍ତଭବୁ କ୍ତ
ରବୈଷୟିକ ଶିକ୍ଷା ମଧ୍ୟ େିଆଯାଏ, ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀମାରନ ଶିକ୍ଷାକୁ ଅତି ସହଜରେ ହୃେୟଙ୍ଗମ କେିପାେରନ୍ତ । ଏହା ମଁୁ ନିଜେ

2. ଅଭିଜ୍ଞତାେୁ କହୁଛି । ମଁୁ ଯାହା ଇଂୋଜୀରେ ପର଼େ, ମନରେ ତା'କୁ ଓଡିଆରେ ବୁରେ । ମଁୁ ଇଂୋଜୀ, ହିନ୍ଦୀ ବା ଅନୟ ରକୌଣସି
ଭାଷାେ ବିରୋଧ କରେ ନାହିଁ, ରକରବଳ ମାତୃ ଭାଷାେ ସମ୍ମାନ ଓ ରଗୌେବ ପ୍ରତିଷ୍ଠାେରେ ଏହା ରମାହେ ଏକ ନଗଣୟ ଉେୟମ
।
ଯାହାେ ମନକୁ ଜନମମାଟି ପ୍ରତି ରପ୍ରମ ସ୍ପଶବ କେି ନାହିଁ,
ନିଜକୁ ପେଖି ନାହିଁ ରସ ରକଉଁ ମାଟିେ ପିତୁ ଳା,
ନିଜ ପେିଚୟ ଜାଣି ନାହିଁ ରଯ,
ରସ କିଭଳି କେିବ ମାଟିେ େକ୍ଷା ।

3. ସ୍ୱାଧୀନ ବ଼ିଚାର ଓ ସ୍ୱାଧୀନତା
ରେଶେ ବିଭିନ୍ନ ରକାଣେୁ ଜବାହାେୋେ ରନରହେୁ
ବିଶ୍ୱବିେୟାଳୟ, େିଲ୍ଲୀରେ ଅରନକ ଶିକ୍ଷାଥବୀ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ
କେିବାକୁ ପ୍ରତିବଷବ ଆସିଥାନ୍ତି । ରେଶେ ରେଷ୍ଠ ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନ
ମଧ୍ୟରେ ରଜଏନୟୁକୁ ସଂଷିିଷ୍ଠ କୋଯାଏ । ଏହି
ଶିକ୍ଷାନୁଷ୍ଠାନରେ ପ୍ରତିବଷବ ହଜାେ ହଜାେ ବିେୟାଥବୀ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ
କେିଥାନ୍ତି । ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ସମରସ୍ତ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାବରେ ନିଜେ
ମୁକ୍ତ ଭାବନା ତଥା ଚିନ୍ତନକୁ ବୟକ୍ତ କେିଥାନ୍ତି ।
ସ୍ୱାଧିନ ଚିନ୍ତନ ବୟକ୍ତ କେିବା ଠିକ କଥା ଏବଂ ଆମ ସମିବଧାନରେ
ମଧ୍ୟ ନିଜେ ମତବୟକ୍ତ କେିବା ପାଇଁ ଅଧିକାେ େିଆଯାଇଛି ।
କିନ୍ତୁ ଗତ କିଛି େିନ ତରଳ ରଜଏନୟୁରେ ଅଧ୍ୟୟନ କେୁ ଥିବା କିଛି
ବିେୟାଥବୀ ଫାଶୀ ପାଇଥିବା ଜରଣ ଆତଙ୍କବାେୀେ ବାଷିକୀରେ
କାଶମୀେେ ସ୍ୱାଧୀନତା ରନଇ ରସଲାଗାନ ରେଇଥିରେ ।
ଶୁଣାଯାଉଛି ରଯ ରସମାରନ ଭାେତ ବିରୋଧୀ ନାୋ ମଧ୍ୟ
େଗାଇଥିରେ । ଯାହାକି ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ନିନ୍ଦନୀୟ ଏବଂ
ୋଜରନୈତିକ େଳଗୁଡିକ ବିବାେକୁ ରନଇ ହୀନ ୋଜନୀତି କେିବା
ଆରେୌ ସ୍ପୃହଣୀୟ ନୁରହଁ । ରସମାନଙ୍କ ହସ୍ତରକ୍ଷପ ଫଳରେ
ଛାତ୍ରରଗାଷ୍ଠୀ ଭିତରେ ମରନାମାଳିନୟ ବୃଦ୍ଧି ପାଉଛି ଯଦ୍ୱାୋ ହିଂସା
ବୃଦ୍ଧିପାଉଛି ଓ ରେଶରେ ଅସ୍ଥିେତା ରେଖା ରେଉଛି ।
ଏ ବିଶାଳ ଭୂ ଖଣ୍ଡରେ ଅଧିବାସୀମାନଙ୍କୁ ସବବୋ ଏକ ସାଥିରେ
େଖିବାପାଇଁ ଜାତୀୟ ସଂହତି ଅପେିହାଯବୟ । ଜାତୀୟ ସଂହତି
ବିନା ରେଶେ ଉନ୍ନତି ଅସମ୍ଭବ । ରତଣୁ ଜାତୀୟ ସଂହତି େକ୍ଷା
ନିମରନ୍ତ ସକଳ ପ୍ରକାେ ଉେୟମ କୋଯିବା ବାଞ୍ଛନୀୟ ।
ରେଶେ ପ୍ରଗତି ତଥା ସମସ୍ତ କେୟାଣ ଜାତୀୟ ସଂହତି ଉପରେ
ନିଭବେ କେିଥାଏ । ରତଣୁ ରେଶେ ସୁେକ୍ଷା ନିମରନ୍ତ ରେଶ
ବିରୋଧୀ କାଯବୟକଳାପ ପ୍ରତିରୋଧ କେିବା ନିତୟାନ୍ତ ଆବଶୟକ ।
ୋଷ୍ଟ୍ରିୟ ସ୍ୱାଧୀନତା ରେଶବାସୀଙ୍କୁ ଇଶ୍ୱେଙ୍କେ ୋନ ନୁରହଁ, ଏହା
ରେଶବାସୀଙ୍କେ ଅେମୟ ଉେୟମେ ଫଳ । ଏଣୁ ପ୍ରରତୟକ
ରେଶବାସୀଙ୍କୁ ଏଥିନିମରନ୍ତ ସୋ ସବବୋ ସତକବ ତଥା ସରଚତନ
ରହବା ନିତୟାନ୍ତ ଆବଶୟକ । ଶାନ୍ତିଶୃଖଳା େକ୍ଷା କାଯବୟରେ
ସେକାେଙ୍କୁ ସହରଯାଗ କେିବା ଏକ ସୁ-ନାଗେିକେ ଗୁେୁ ତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ବ
କର୍ତ୍ବବୟ । ନାଗେିକମାରନ ନିଜେ ୋୟିତ୍ୱପ୍ରତି ସଜାଗ େହିରେ
ଗଣତନ୍ତ୍ରେ ମୂେୟ େହିବ ଏବଂ ଗଣତନ୍ତ୍ର ସବବୋ ସୁେକ୍ଷିତ େହିବ
। ନରଚତ୍ କଷ୍ଟରେ ପ୍ରାପ୍ତ ରହାଇଥିବା ସ୍ୱାଧୀନତା ପ୍ରତି ବିପେ
ମାଡି ଆସିବ ।
ପ୍ରରତୟକ ନାଗେିକ ରେଶ ଓ ଜାତିେ ସମୃଦ୍ଧି ସାଧନ ନିମରନ୍ତ
ବିଭିନ୍ନ ଜନହିତକେ କାଯବୟ କେିବା ସ୍ୱାଗତରଯାଗୟ । ଶିକ୍ଷାେ
ପ୍ରଚାେ ତଥା ପ୍ରସାେ ସତ୍ମାଗବରେ ରହବା ନିତୟାନ୍ତ ଆବଶୟକ ।
ଗୁେ ତଥା ଶିକ୍ଷକମାରନ ମଧ୍ୟ ବିେୟାଥବୀମାନଙ୍କୁ ଉପଯୁକ୍ତ
ଶିକ୍ଷାୋନ କେି ବିେୟାଥବୀମାନଙ୍କୁ ସତ୍ଥରେ ଅଗ୍ରସେ କୋଇବା
ପାଇଁ ଆରଗଇ େହିବା େୋକାେ ।
ରତଣୁ ଜାତୀୟ ଐକୟ ଏବଂ ରେଶେ ପ୍ରଗତି ନିମରନ୍ତ
ସାମ୍ପ୍ରୋୟିକତାକୁ େମନ କେି ସମସ୍ତ ରେଶବାସୀ, ଅରନକ
କଷ୍ଟରେ ପ୍ରାପୟ କୋଯାଇଥିବା ସ୍ୱାଧୀନତାେ ସଦ୍ଉପରଯାଗ
କେିବା ପ୍ରତି ସରଚତନ େହିବା ନିତୟାନ୍ତ ଆବଶୟକ ।
ସ୍ୱାଧୀନତାେ ଦ୍ୱାହୀ ରେଇ ରେଶବିରୋଧୀ କାଯବୟ କେିବାେୁ
ବଞ୍ଚିତ େହିବା େେକାେ ।
"ବାସ୍ତବିକ ରେଶେ ଉନ୍ନତିରେ ସମସ୍ତ ମାନବ ସମାଜେ ଉନ୍ନତି ।"
େକ୍ଷ୍ମୀନାୋୟଣ ୋଉତ
ସହକାେୀ ପ୍ରାଧ୍ୟାପକ, ଯାନ୍ତ୍ରୀକ ବିଭାଗ

4. ଅଦୃଶ୍ୟ ପ୍ରତ଼ିବନ୍ଧକ
ବର୍ତ୍ବମାନ ଭାେତ ଆପଣାକୁ ବିଶ୍ୱମଞ୍ଚରେ ପେିପକ୍ୱ ଓ ଗତିଶୀଳ
ରୋକତନ୍ତ ତଥା େୁତ ଅଭିବୃଦ୍ଧିଶୀଳ ଅଥବ ବୟବସ୍ଥା ଭାରବ
ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ କେିସାେିଛି ।
ଏରବ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ େହିଛି, ରକରବ ଭାେତ ନିଜକୁ
ବିଶ୍ୱରପ୍ରକ୍ଷାପଟରେ ଏକ ସଶକ୍ତ, ସବୁଠାେୁ େୁତ ଅଭିବୃଦ୍ଧି
ହାସେକାେୀ ଅଥବବୟବସ୍ଥା ଓ ଏକ ଯୁବ-ଗତିଶୀଳ ରେଶ
ଭାବରେ ଆପଣା ଆସନ ଗ୍ରହଣ କେିବ । ଆରମ ଅବଶୟ ଏହି
ପଥରେ କ୍ଷିପ୍ରଗତିରେ ଅଗ୍ରସେ ରହଉଛୁ, କିନ୍ତୁ ରକୌଣସି ୋଷ୍ଟ୍ରେ
ସବବାଙ୍ଗୀନ ଓ ସମତୁ େ ପ୍ରଗତି ପାଇଁ ରକରବଳ ଉଚ୍ଚ ଆଥିକ
ଅଭିବୃଦ୍ଧି ହାେ, ପ୍ରରତୟକ ବୟକ୍ତିେ ମୁଣ୍ଡପିଛା ଆୟ ଓ ଅଧିକେୁ
ଅଧିକ ପୁଞ୍ଜିନିରବଶ ପଯବୟାପ୍ତ ନୁରହଁ । ଆଥିକ ପ୍ରଗତି ସହ
ସାମାଜିକ ବିକାଶ ଓ ସୁଶାସନ ମଧ୍ୟ ସମପେିମାଣରେ ଆବଶୟକ
।
ଏହା ସବବବିେିତ ରଯ ଆମ ଜନସଂଖୟାେ ୫୦ ଭାଗ ରହଉଛନ୍ତି
ମହିଳା । ମଁୁ ସବବୋ ଅନୁଭବ କରେ ରଯ ମହିଳାମାରନ ରଯମିତି
ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବରେ ଆପଣା ପେିବାେ ଓ ସମାଜକୁ ସୁବୟବସ୍ଥିତ
େଖନ୍ତି ଓ ଚଳାନ୍ତି, ଠିକ ରସମିତି ସାବବଜନିକ ଜୀବନରେ
ରସମାନଙ୍କେ ରସହି ରନୈସଗିକ ଗୁଣ ଓ କ୍ଷମତାେ ଉପରଯାଗ
ରହରେ ରୋକଜୀବନ ଉର୍ତ୍ମ ରହବ, ନିଷ୍କଳଙ୍କ ରହବ ଏବଂ
ଅଧିକ ମାନବୀୟ ରହାଇପାେିବ । ଉକ୍ତ ସ୍ୱଭାବ ଯଥା ସୁେଭ ଗୁଣ
ସହ ଯେି ଉପଯୁକ୍ତ ଜ୍ଞାନ, ରକୌଶଳ, ତାେିମ େିଆଯାଇପାେନ୍ତା,
ରତରବ ମହିଳାମାରନ ଏକ ସମୃଦ୍ଧ, ସଶକ୍ତ ଭାେତ ଗଠନ ପାଇଁ
ଥିବା ଅମେ ସ୍ୱପନକୁ ସାକାେ କେିବାରେ ଏକ ନିର୍ଣ୍ବାୟକ ଭୂ ମିକା
ଗ୍ରହଣ କେରନ୍ତ ।
ଆଗାମୀ ୨୦୩୦ ବଷବ ସୁଦ୍ଧା ପୃଥିବୀରେ େିଙ୍ଗଗତ ସମାନତା
ପ୍ରତିଷ୍ଠା(ପଲାରନଟ ୫୦-୫୦) ରହଉଛନ୍ତି ଆନ୍ତଜବାତିକ ମହିଳା
େିବସେ ମୂଳ ମନ୍ତ୍ର । ଏହାେ େକ୍ଷୟ ରହୋ ମହିଳା
ସଶକ୍ତୀକେଣ ଓ ରସମାନଙ୍କେ ମାନବିକ ଅଧିକାେ ସୁେକ୍ଷାକୁ
ତ୍ୱୋନିବତ କେିବା । େକ୍ଷୟହାସେ ପାଇଁ ଆରମ ସମାଜ ଗଠନରେ
ନାେୀଜାତିେ ଭୂ ମିକା ଓ ତାକୁ ସାଥୀରେ ରନଇ କାଯବୟ କେିବାେ
ଆବଶୟକତାକୁ ହୃେୟଙ୍ଗମ କେିବା ଆବଶୟକ । ଯେିଓ ବର୍ତ୍ବମାନ
ସୁଦ୍ଧା ବହୁ ବିଭାଗରେ ଯଥା ରବୈଷୟିକ(ରବସାମେିକ ବିମାନ
ଚଳାଚଳ, ରମରରାରେଳ ଚଳାଚଳ), ପୁେିସ କିମବା ପ୍ରତିେକ୍ଷା
ବିଭାଗ, ସାମାଜିକ ରକ୍ଷତ୍ର, ୋଜନୀତି ତଥା ଘରୋଇ କମ୍ପାନୀ
ମାନଙ୍କେ କାଯବୟରକ୍ଷତ୍ରରେ ନାେୀମାନଙ୍କେ ଅନୁପାତ
ପୁେୁ ଷମାନଙ୍କେ ତୁ ଳନାରେ ଖୁବ କମ । ରତଣୁ ଆମେ ସ୍ୱପନ
ସାକାେ ରହବା ଏକ ପ୍ରଶନବାଚୀ ରହାଇପଡିଛି ।
ରକରତକ ମହିଳା ଅଧିକାେୀ ମାନଙ୍କେ ରଯାଗୟତା ଏବଂ
କାଯବୟେକ୍ଷତା ଥିବା ସରେ ତାଙ୍କ ସାମନାରେ ଏକ ବିରଦ୍ୱଷେ
ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଠିଆ ରହାଇଛି । ଏହି ମହିଳା ଅଧିକାେୀମାରନ
କାଚଘେେ ଅପେପାଶ୍ୱବରେ ଥିବା ରୋଭନୀୟ ପେବୀଗୁଡିକୁ
ରେଖିପାେୁ ଥିରେ ମଧ୍ୟ କାଚ ଭାଙ୍ଗି ରସପଟକୁ ଯାଇପାେୁ ନାହାନ୍ତି ।
କାଚଗୃହେ ପ୍ରତିବନ୍ଧକଗୁଡିକୁ ଭାଙ୍ଗି ଉପେକୁ ଉଠିବା ରକରତକ
ସ୍ଥାନରେ ସ୍ତ୍ରୀରୋକ ମାନଙ୍କପାଇଁ ଅସୁବିଧାଜନକ ତ' ଆଉ
ରକରତକ ସ୍ଥାନରେ ଅସମ୍ଭବ । ରପପସୀ କମ୍ପାନୀେ ମୁଖୟ
ନିବବାହୀ ଅଧିକାେିଣୀ ଇନ୍ଦିୋ ନୁୟୀ ଥରେ କହିଥିରେ ରଯ,
ନାେୀଜାତିେ ନାେୀତ୍ୱ ଏବଂ ବୃର୍ତ୍ିଗତ ରେୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନଧାୋ
ପେସ୍ପେେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ବ ବିରୋଧୀ । ରଯଉଁ ସମୟରେ େିଅଟିଏ ନିଜେ
ବୃର୍ତ୍ିଗତ ଜୀବନ ପାଇଁ ପାଠପ଼େି ପ୍ରସ୍ତୁତ ରହବାକଥା ଠିକ ରସହି
ସମୟରେ ତା'େ ବିବାହ, ସନ୍ତାନ ଜନମ ଓ ପ୍ରତିପାଳନେ ୋୟିତ୍ୱ
ଆସି ପହଞ୍ଚିଯାଏ । ଏହାେ ପେବର୍ତ୍ବୀ ଅବସ୍ଥାରେ ଯେି ରସ
କମବଜୀବୀ ମହିଳାଜଣକ ଉପେ ପାହୟାକୁ ଉନ୍ନୀତ ହୁଅନ୍ତି ରତରବ
ଠିକ ରସତିକିରବରଳ ବୃଦ୍ଧ ପିତାମାତା ଓ ପେିବାେେ ୋୟିତ୍ୱ
ତାଙ୍କ ଆଡକୁ ମାଡି ଆରସ । ପୁଣି କିରଶାେ ବୟୁଃପ୍ରାପ୍ତ ନିଜେ
ପିୋଙ୍କ ପ୍ରତି ଅଧିକ ନଜେ ରେବାକୁ ପଡିଥାଏ । ନିଜେ ସନ୍ତାନ

5. ଜନମ ଓ ପ୍ରତିପାଳନ, ପେିବାେ ପ୍ରତି ଉଚିତ ଧ୍ୟାନ ଆେି
ପାେିବାେିକ ୋୟିତ୍ୱ ସହ ବୃର୍ତ୍ିଗତ ୋୟିତ୍ୱ ସବବୋ ସଂଘାତ
କେିଥାଏ ।
କମବଜୀବୀ ମହିଳାଙ୍କ ମାତୃ ତ୍ୱ ତା'ଠାେୁ ଏରତ ସମୟ ଆବଶୟକ
କରେ ରଯ ରସ ନିଜେ ବୃର୍ତ୍ିପ୍ରତି ଉପଯୁକ୍ତ ଧ୍ୟାନ ଓ ଆବଶୟକ
ନୟାୟ ରେବା କଷ୍ଟସାଧ୍ୟ ରହାଇପରଡ । ପେିବାେ ଓ ବୃର୍ତ୍ି ମଧ୍ୟରେ
ଉପୁଜୁଥିବା ଏହି ୋୟିତ୍ୱଜନିତ ସଂଘାତ ଫଳରେ ରସ ନିଜକୁ
ରୋଷୀ ମରନକେିବା ସହ ଉପେିସ୍ଥ ଅଧିକାେୀ ଓ ସହକମବୀ
ପୁେୁ ଷମାନଙ୍କ ଠାରେ ଅରନକ ସମୟରେ ନିଜକୁ ନୂୟନ ଭାବିଥାଏ
। ଏପେି ପେିସ୍ଥିତି ସୃଷ୍ଟି ରହାଇଥାଏ ରଯ ଜରଣ କମବଜୀବୀ ମହିଳା
ପରକ୍ଷ ନିଜ ପେିବାେ ଓ ବୃର୍ତ୍ି ଉଭୟକୁ ସୁଚାେୁ େୂ ରପ ତୁ ୋଇବା
କଷ୍ଟକେ ରହାଇଥାଏ । ରଯରତରବରଳ ଜରଣ କମବଜୀବୀ
ମହିଳାଙ୍କ ଉପରେ କାଯବୟରକ୍ଷତ୍ରରେ ବିଭିନ୍ନ ୋୟିତ୍ୱ ନୟସ୍ତ
ରହାଇଥାଏ, ରସରତରବରଳ କର୍ତ୍ୃ ପକ୍ଷଙ୍କ ସହରଯାଗ ନ ମିଳିରେ
ବୃର୍ତ୍ିଟା ତା'ଉପରେ ଏକ ରବାେ ଭଳି େେି ରହାଇପଡି ତା'େ
ଶାେୀେିକ ସ୍ୱାସ୍ଥୟ ଏବଂ ପାେିବାେିକ ସମ୍ପକବକୁ କ୍ଷୁର୍ଣ୍ବ କେିଥାଏ ।
ପେିବାେ, ବୃର୍ତ୍ିପ୍ରୋନକାେୀ ସଂସ୍ଥା ଏବଂ ଏସବୁେ ଚାେିପଟରେ
ଥିବା ସମାଜ ସହରଯାଗମୂଳକ ମରନାଭାବ ରପାଷଣ ନ କରେ
ମହିଳାମାରନ ଏହି େୁଇଟି ବିପେୀତ ଧମବୀ ସମସୟା ମଧ୍ୟରେ
ସମତୁ େତା ଆଣିପାେିରବ ନାହିଁ ।
ଏହା ସରେ ଜରଣ ନାେୀ ନାନାେି ପ୍ରତିବନ୍ଧକ ଭାଙ୍ଗି େକ୍ଷୟ ହାସେ
େିଗରେ ଅଗ୍ରଗତି କେିବା ସରଙ୍ଗ ସରଙ୍ଗ ଅନୟ ମହିଳାଙ୍କୁ
େକ୍ଷୟପଥରେ ଅଗ୍ରସେ ରହବାକୁ ରପ୍ରେଣା ରଯାଗାଇ ରେବା
ଆବଶୟକ । ଅରନକ ସାହାସୀ ମହିଳା ଏପେି କଠିନ ୋସ୍ତାରେ
େୃ଼େତାେ ସହ ଅଗ୍ରସେ ରହାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଅନୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ
ଆେଶବ ସୃଷ୍ଟି କେିଛନ୍ତି । କିେଣ ରବେୀ, ଅେୁ ନ୍ଧତୀ ଭଟ୍ଟାଚାଯବୟ,
ଇନ୍ଦିୋ ନୁୟୀ, କଳ୍ପନା ଚାୱାୋ, ସୁଧାମୂର୍ତ୍ିଙ୍କ ଭଳି ଅଗ୍ରଣୀ ଓ
ସଫଳ ମହିଳାମାରନ ତାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଆସିଥିବା ପ୍ରତିବନ୍ଧକକୁ
ଭାଙ୍ଗିରେଇ ଅନୟମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନୂତନ େିଗବଳୟ ଉରନମାଚନ
କେି ପାେିଛନ୍ତି । ରସହିପେି ୋଜସ୍ଥାନେ ରଧାଳପୁେ ପେି
ମେୁ ୋଜୟରେ ୩ ଜଣ ସ୍ୱଳ୍ପଶିକ୍ଷିତ ମହିଳା(ଅନିତା, ହେିପୟାେୀ,
ବିଜୟା) ମାତ୍ର ଅର଼େଇ ବଷବରେ ରେ଼େରକାଟିେ ଏକ େୁଗ୍ଧକମ୍ପାନୀ
ଛିଡା କୋଇବା ସରଙ୍ଗ ସରଙ୍ଗ ଆଖପାଖେ ୮୦୦ ମହିଳାଙ୍କୁ
ରଯାଗାଉଛନ୍ତି ୋନାପାଣି । ରସହିପେି ଜୟପୁେ ରମରରାେ
ପ୍ରଥମ ମହିଳା ଚାଳିକା ରହଉଛନ୍ତି କୁସୁମ କମବେ । ଏକୋ
ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ବିରୟାଗରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡିଥିବା କୁସୁମ ଏରବ ଜୟପୁେ
ସହେବାସୀଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଗବବେ ପ୍ରତୀକ ।
ରତଣୁ ମହିଳାମାରନ ଅନୟେ େୟାେ ପାଥବୀ ରହବା କିମବା ନିଜ
ଭିତରେ ନୁୟନଭାବ ରପାଷଣ କେିବାେୁ ମୁକ୍ତ ରହବା ଆବଶୟକ ।
ଆମପାଇଁ ଏହା ଏକ ଶୁଭ ଖବେ ରଯ ନିକଟରେ ମହିଳାମାନଙ୍କୁ
ମଧ୍ୟ ରେଶେ ପ୍ରତିେକ୍ଷା ଭୂ ମିକାରେ ଅବସ୍ଥାପିତ କେିବାେ ପ୍ରୟାସ
କୋଯାଉଛି । ମହିଳାମାରନ ସାମାଜିକ ରକ୍ଷତ୍ର, ରବୈଷୟିକ,
ପୁେିସ କିମବା ପ୍ରତିେକ୍ଷା ବିଭାଗ, ରଯଉଁଠି ରହଉନା କାହିଁକି
ରସମାନଙ୍କ ସ୍ୱଭାବିକ େୟା, ରେହ, ଅନୁକମ୍ପା ପେି ମାନବିକ ଗୁଣ
ଦ୍ୱାୋ ପୁେୁ ଷଙ୍କ ଠାେୁ ବାେି ରହାଇପଡନ୍ତି । ରଯରକୌଣସି
ୋୟିତ୍ୱକୁ ସୁଚାେୁ େୂ ରପ ନିବବାହ କୋରବରଳ ଏସବୁ ସଦ୍ଗୁଣ
ଅରନକ ସମୟରେ କାଯବୟ ନିବବାହରେ ଅପେିହାଯବୟ ମରନ ହୁଏ ।
ଏହା ସରେ ରକରତକ ସଂସ୍ଥା ମହିଳାଙ୍କ ପ୍ରତି ରସମାନଙ୍କେ
ଗତାନୁଗତିକ ନୁୟନଭାବ ରଯାଗଁୁ ସାମାଜିକ ଓ ବିକାଶମୂଳକ
କାଯବୟରେ କିଛି ସୀମିତ ସଂଖୟାରେ ମହିଳା ମାନଙ୍କୁ ନିରୟାଜିତ
କେିଥାନ୍ତି । ଅରନକ ସମୟରେ ମହିଳାଙ୍କ ରକ୍ଷତ୍ରରେ କମବ ଓ
ଜୀବନ ମଧ୍ୟରେ ସମନବୟ େକ୍ଷା କେି ନ ପାେିବାେ ମାନସିକତା
ରନଇ ମହିଳାଙ୍କ ଇପସିତ ସୁରଯାଗେୁ ବଞ୍ଚିତ କୋଯାଇଥାଏ । ମଁୁ
ଏଠାରେ ସ୍ପଷ୍ଟ କେିବାକୁ ଚାରହଁ ରଯ ଏହା, ମହିଳାଙ୍କେ େକ୍ଷତା
ସମସୟା ନରହାଇ ମରନାବୃର୍ତ୍ିଜନିତ ରହାଇଥାଏ । ସୁରଯାଗ
ମିଳିରେ ମହିଳାମାରନ ରସମାନଙ୍କେ ପୋକାଷ୍ଠା ପ୍ରେଶବନ
କେିପାେିରବ ।
ଏଇ ରଯପେି ନିକଟରେ ଆନ୍ତଜବାତିକ ମହିଳା େିବସରେ ଏୟାେ
ଇଣ୍ଡିଆେ ସବୁଠାେୁ େୂେଗାମୀ ବିମାନ(ନୂଆେିଲ୍ଲୀ-ଫ୍ରାନସିରସ୍କା
ମଧ୍ୟରେ ଚଳାଚଳ ବିମାନ)ଟିକୁ ମହିଳା କମବଚାେୀମାରନ
ଉଡାଇଥିରେ ଏବଂ ବିମାନରେ ରସେିନ ସମସ୍ତ କମବଚାେୀ ମହିଳା
ଥିରେ ।

6. ରସହିପେି ଚଳିତ ବଷବ ଆନ୍ତଜବାତିକ ମହିଳା େିବସ ଅବସେରେ
ବାୟୁରସନା ମୁଖୟ ଅେୁ ପ ୋହା ରଘାଷଣା କେିଛନ୍ତି ରଯ ଜୁନ
୧୮ ସୁଦ୍ଧା ବାୟୁରସନା ଯୁଦ୍ଧବିମାନ ଚଳାଇବା ପାଇଁ ମହିଳା
ପାଇେଟ ନିଯୁକ୍ତି ପାଇରବ । ମଁୁ ଆଶା କେୁ ଛି ଏହି ବଷବ ମହିଳା
େିବସେ ଆଭିମୁଖୟ ଆମ ମନରେ ଏପେି ରପ୍ରେଣା ସୃଷ୍ଟି କେୁ
ଯାହାଦ୍ୱାୋ ଆରମ ମହିଳାମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ସହରଯାଗେ ଏକ ଅଂଶ
ବିରଶଷ ରହାଇ ପାେିବ । ଯାହାଫଳରେ ରସମାରନ ସମସ୍ତ
ପ୍ରତିବନ୍ଧକକୁ ଭାଙ୍ଗି ସଫଳତାେ ଶୀଷବରେ ପହଞ୍ଚି ରେଶପାଇଁ
ରଗୌେବ ଆଣିରବ । ଏହା ରହାଇ ପାେିରେ ମହିଳାମାରନ ସୁଖୀ
ରହବା ସହ ସଫଳତା ଓ ଉନ୍ନତିେ ରସାପାନ ଚ଼େିବା ଦ୍ୱାୋ
ଆେଶବ ସମାଜ ଗଠନ ରହାଇପାେିବ ।
ଏହି ରେଖା ସମାପ୍ତ କେିବା ପୂବବେୁ ଇଂେଣ୍ଡେ ଏକୋ
ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଥିବା ରେୌହ ମହିଳା ମାଗବାରେଟ ଥାଚେଙ୍କ ଉକ୍ତି ମଁୁ
ଉଦ୍ଧାେ କେୁ ଛି- "ଯେି ତୁ ରମ ରକବଳ କଥା ଶୁଣିବାକୁ ଚାହଁୁଛ,
ରତରବ ଜରଣ ପୁେୁ ଷଙ୍କୁ ପଚାେ; କିନ୍ତୁ ଯେି କିଛି କାଯବୟ ସମ୍ପନ୍ନ
ରହବା ଚାହଁୁଛ, ରତରବ ଜରଣ ମହିଳାଙ୍କୁ ୋୟିତ୍ୱ େିଅ ।
ରସୌୋମିନି ରବରହୋ
ସହକାେୀ ପ୍ରାଧ୍ୟାପିକା, ରବୈେୁତିକ ବିଭାଗ
ଅପରାଜ଼ିତା
ୋୟା େୂ ରପ ଆସି ସ୍ୱାମୀେ
ମୁହିଁ ସାହାୋ ରହେି
ଜନନୀ ରହାଇଣ ଗଭବରେ
ସନ୍ତାନକୁ େଖିେି ।
ଭଗିନୀ େୂ ରପ ରଯ ରମାହେ
ଭାଇ ରସବା ପାଇଁକି
ହୁହିତା ସାଜି ମଁୁ ତଥାପି
ନିଯବାତିତା କାହିଁକି???
ଧୋ ପୃରଷ୍ଠ ପାେ େଖିବା
ରମା ଭାରଗୟ ନାହିଁ
ମାତୃ ଗରଭବ ହୁଏ ନିହତ
ଆଜି ଅରୋଡା ମୁହିଁ ।
ପୁେୁ ଷ ପ୍ରଧାନ ସମାରଜ
ମୁହିଁ ଅବରହଳିତା
ସବୁ ଅତୟାଚାେ ସହିତା
ସାଜିଅଛି ସଳିତା ।
େିଅ ଥରେ ରମାରତ ସୁରଯାଗ
ନାେୀେ ସ୍ୱାଧୀନତା
ସବୁରକ୍ଷରତ୍ର ବିଶ୍ୱ ଜିଣିବି
ରହାଇ ଅପୋଜିତା ।
ନଳୀନି ପା଼େୀ
୧ମ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ

7. ଜୀବନ ଯନ୍ତାଲର ମଣ଼ିଷ
ସତରେ ମଣିଷେ ଜୀବନ ଏକ ଯନ୍ତା ସେୃଶ, ରଯଉଁଠି ପ୍ରରତୟକ ମଣିଷେ ଜୀବନ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ବରେ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଜଳିଥାଏ ଓ ପ୍ରତିେିନ ଡେି ଡେି
ବଞ୍ଚିଥାଏ । କାହିଁକି ନା, ମଣିଷେ ୋତ୍ରୀେ ନିଦ୍ରା ରଶଷ ରହୋ ପରେ ଏକ ସୁବର୍ଣ୍ବ ସକାଳେ ଆଗମନରେ ତା’େ ରେୈନନ୍ଦିନ କମବମୟ ଜୀବନ
ସହିତ େଙ୍ଗିନ େୁନିଆେ େଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ ଅଭିନୟେ ମଧ୍ୟ ଅୟମାେମ୍ଭ ରହାଇଥାଏ । ରସହି େଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ ତା’କୁ ଅରନକ କିଛି ଭୂ ମିକା ରେଇ ଗତି
କେିବାକୁ ପରଡ । ରଯରତରବରଳ ମଣିଷଟିଏ େକ୍ଷୟ ହାସେ କେିବା ପାଇଁ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ପାେ ବ଼ୋଏ, ରସରତରବରଳ ତା’ ଜୀବନରେ
ବାଧାବିଘ୍ନ ଓ ସମସୟା ସୃଷ୍ଟି ରହାଇଥାଏ । ପ୍ରକୃତ ଜୀବନରେ ରଯଉଁ ମଣିଷ ରଧୈଯବୟ ଓ ସାହସେ ସହିତ େୁୁଃଖ, କଷ୍ଟ ଓ ଜଞ୍ଜାଳେ ମୁକାବିୋ
କେିପାରେ, ରଶଷରେ ଏହି ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ରସ ହିଁ ବିଜୟ ହାସେ କେିବାକୁ ସକ୍ଷମ ହୁଏ ଏବଂ ଯିଏ ଏ ସବୁେ ମୁକାବିୋ କେି ନପାରେ, ରସ
ଏହି ଯୁଦ୍ଧରେ ହାେିଯାଏ ।
ମଣିଷ ରଯରତରବରଳ ଜୀବନ ୋସ୍ତାେ ରୋଛକିରେ ଠିଆ ରହାଇ େକ୍ଷୟ କରେ, ତା’କୁ େୁଇଟି ୋସ୍ତା ରେଖା ରହାଇଥାଏ । ଏକ ସୁନ୍ଦେ ଫୁେ
ବିଛା ୋସ୍ତା ଏବଂ ଅନୟଟି କଣ୍ଟାଭୋ ଓ ବିପେପୂର୍ଣ୍ବ ୋସ୍ତା । ଫୁେଭୋ ସହଜ ୋସ୍ତାରେ ଯାତ୍ରା କରେ, ରଶଷରେ କଣ୍ଟାବୁୋ ନିକଟରେ
ପହଞ୍ଚିବାକୁ ପରଡ ଏବଂ କଣ୍ଟାଭୋ ବିପେପୂର୍ଣ୍ବ ୋସ୍ତାରେ ଚାେିରେ ରଶଷରେ ଫୁେେ ସ୍ପଶବ ମିଳିଥାଏ । ରସ ରକଉଁ ୋସ୍ତାକୁ ବାଛିରନବ,
ଦ୍ୱିଧାରେ ପଡିଯାଏ । ରସହି ସମୟରେ ରଯଉଁ ମଣିଷ ବୁଦ୍ଧି ଓ ବିରବକ ଖଟାଇ ସାମାନୟ କଷ୍ଟ କେି କଣ୍ଟାଭୋ ୋସ୍ତାରେ ଯାତ୍ରା କରେ, ରସ ହିଁ
ରଶଷରେ ସୁଖପାଏ । କିନ୍ତୁ, ଜୀବନ ବାଟରେ ନିଜେ ସ୍ୱାଥବକୁ ସାକାେ କେିବାରେ ୋଗିଥିବା ମଣିଷଟି ରକରବ ୋସ୍ତାକୁ ହୋଇଥାଏ ତ ପୁଣି
ରକରବ େକ୍ଷୟସ୍ଥଳକୁ । ପ୍ରରତୟକ ମଣିଷେ ଜୀବନରେ ଏକ ସୁେୀଘବ କମବପଥ େହିଛି, ରଯଉଁଠି ଟିକିଏ ଭୁ େରେ ଭବିଷୟତ ୋସ୍ତା ବନ୍ଦ
ରହାଇଯାଇପାରେ । ମଣିଷ ତା’ ଜୀବନେ ଅଧିକାେକୁ ସାବୟସ୍ତ କେିବାକୁ ଯାଇ କର୍ତ୍ବବୟ କେି ଚାେିଛି । ରସଥିପାଇଁ ତା’କୁ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ବରେ
ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜୁଇରେ ଜଳି ଛଟପଟ ରହବାକୁ ପଡୁଛି । ସତରେ କ’ଣ ମଣିଷ ନିଜ େକ୍ଷୟ ହାସେ କେିବା ପାଇଁ ପ୍ରତିବନ୍ଧକ େୂ ପକ େିଗବଳୟକୁ
ଅତିକ୍ରମ କେି ପାେିବ ଓ ଏହି ସଂସାେ ଜଞ୍ଜାଳେ ଶିକୁଳିେୁ ମୁକୁଳି ପାେିବ?
ରଯରତରବରଳ ମଣିଷଟିଏ ଘେୁ ବାହେକୁ ପାେ େରଖ, ରସ ବିପେେ ସାମନା କେିବାକୁ ଭୟ କରେ । ମଣିଷକୁ ଜାଣିବାକୁ ରହବ ରଯ, ଏହି
କମବମୟ ଜୀବନ ପଥରେ ଆଗକୁ ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ରହରେ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ବରେ ବିପେ ଓ ବାଧାବିଘ୍ନେ ସମ୍ମୁଖିନ ରହବାକୁ ପଡିବ ଏବଂ ପ୍ରତି
କ୍ଷଣରେ ଜୀବନେ ଖସଡା ବାଟରେ ଖୁବ ଯତ୍ନେ ସହକାରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ େଖି ପାେ ଥାପି ଥାପି ଚାେିବାକୁ ପଡିବ । କିଏ ଜାରଣ କାହାେ ଜୀବନ
ଯାତ୍ରାରେ ରକରବ ଭଟ୍ଟା ପଡିଯିବ ! ରତଣୁ, ମନୁଷୟ ଜୀବନେ ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ବକୁ ମୂେୟବାନ ଭାବି, ରକରବ ବିପଥଗାମୀ ନ ରହାଇ ସତୟ ଓ
ଧମବକୁ ଆପରଣଇ ରନବାକୁ ରହବ । ଧନ ନଷ୍ଟ ରହାଇଗରେ ପୁନବବାେ ଅଜବନ କେିହୁଏ, କିନ୍ତୁ ଧମବ ନଷ୍ଟ ରହରେ ତାହା ଜୀବନକୁ ନକବ ସେୃଶ
କେିରେଇଥାଏ । ରତଣୁ, ଜୀବନେ ଉପରଯାଗୀ ସମୟକୁ ରକରବ ବୟଥବ ରହବାକୁ ରେବା ଉଚିତ ନୁରହଁ । ବୟସ୍ତବହୁଳ ଜୀବନ ମଧ୍ୟରେ ରଯଉଁ
ମନୁଷୟ ଠିକ ଭାରବ ନିଜେ କର୍ତ୍ବବୟ ସମ୍ପାେନ କେିପାରେ, ରସ ହିଁ ତା’େ ଚୋପଥକୁ କୁସୁମିତ କେିଥାଏ । କିନ୍ତୁ, ଯିଏ କର୍ତ୍ବବୟ ପଥେୁ ଓହେି
ଯାଇ ଜୀବନେ ମାୟା ଜାେରେ ଛନ୍ଦି ରହାଇଯାଏ, ରସ ସାୋ ଜୀବନ ଏହି ଜୀବନ ଯନ୍ତାରେ ବନ୍ଦି ରହାଇ େହିଯାଏ ।
ସଂଗ୍ରାମ ରକଶେୀ ରସନାପତି
୪ଥବ ବଷବ, କମ୍ପୁଟେ ବିଜ୍ଞାନ ବିଭାଗ

8. ମହାମନା
ପିୋଟି େିନୁ ପିତୃ ମାତୃ ହୀନ ଅଠେ ବଷବେ ଯୁବକ ଗୁେୁ ତେ ଆଥିକ ସଙ୍କଟେ ସମ୍ମୁଖିନ ରହଉଥାନ୍ତି । ରକେଜ ପାଉଣା ରେବା ପାଇଁ ବଡ
ଅସୁବିଧା ରହଉଥାଏ । କାହାଠାେୁ ଏହି ସମୟରେ ଋଣ ଆଣିରବ? ମୁଣ୍ଡକୁ ରଗାଟାଏ ବୁଦ୍ଧି ଯୁଟିୋ । ରଗାଟାଏ ସଙ୍ଗୀତ କାଯବୟକ୍ରମେ
ଆରୟାଜନ କେି ଯାହା ୋଭ ରହବ, ରସଥିରେ କରେଜ ଖଚ୍ଚବ ଉଠିଯାଇପାରେ । ତାଙ୍କ ସହ ରଯାଗରେରେ ଆଉ ଜରଣ ବନ୍ଧୁ । ବହୁ ଚିନ୍ତା
ପରେ େୁଇ ବନ୍ଧୁ ଯାଇ ରଭଟିରେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ପିଆରନା ବାେକ ରକ. ପାରେେଓସ୍କିଙ୍କ ମୟାରନଜେଙ୍କୁ ଓ ସଙ୍ଗୀତ କାଯବୟକ୍ରମେ ପ୍ରସ୍ତାବ ରେରେ ।
ରସ କହିରେ "ଆମେ ସବବନିମନ ପାେିେମିକ ୨୦୦୦ଡୋେ ।" ଆପଣ ୋଜିରହରେ ଆଉ କନସଟବ େଳ ଯିବ । ପାରେେଓସ୍କି ପିଆରନା
ପେିରବଷଣ ପାଇଁ ଆସିରେ; ମାତ୍ର ଯୁବକଙ୍କ େୁଭବାଗୟ, ରସହି କାଯବୟକ୍ରମ ପାଇଁ ଯରଥଷ୍ଟ ଟିକଟ ବିକ୍ରୟ କେିପାେିରେ ନାହିଁ । ସବୁ ପ୍ରୟାସ
ସରେ ମାତ୍ର ୧୬୦୦ଡୋେେ ଟିକଟ ବିକ୍ରି ରହାଇପାେିୋ, ଅଥଚ ପାରେେଓସ୍କିଙ୍କୁ ରେବାକୁ ରହବ ସବବନିମନ ୨୦୦୦ଡୋେ, ନିଜ କରେଜ
ଖଚ୍ଚବ କଥା ଉଠୁ ଚି ରକଉଁଠୁ ?
ବଡ ସରଙ୍କାଚରେ ପାରେେଓସ୍କିଙ୍କ ପାଖକୁ ଗରେ ଯୁବକ ଓ ତାଙ୍କେ ବନ୍ଧୁ । ଆୋୟ ରହାଇଥିବା ୧୬୦୦ଡୋେ ତାଙ୍କୁ ରେବା ସହ
୪୦୦ଡୋେେ ରଚକଟିଏ ମଧ୍ୟ ରେରେ । ଅନୁରୋଧ କରେ, "କିଛି ସମୟ େିଅନ୍ତୁ ; ମଁୁ ଆକଉଣ୍ଟରେ ଡୋେ ଜମା କେିରେରେ ଆପଣ
ରଚକଟି ଭରଙ୍ଗଇ ରନରବ ।" ବିଖୟାତ ପିଆରନାବାେକ ପାରେେଓସ୍କି ଯୁବକଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଚାହିଁରେ, ତା'ପରେ ଅଳ୍ପ ହସି କହିରେ ଏହି କଥା
ରକମିତି ସମ୍ଭବ ରହବ? ସଙ୍କିଗରେ ଯୁବକ । ସମ୍ଭବତୁଃ ତାଙ୍କ ଅନୁରୋଧକୁ ପାରେେଓସ୍କି ଗ୍ରହଣ କେିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ନୁହଁ । ପାରେେଓସ୍କି
କହିରେ, "ଆପଣ ଆପଣଙ୍କେ କରେଜ ଖଚ୍ଚବ ଉଠାଇବା ପାଇଁ ଏହି କାଯବୟକ୍ରମ ଆରୟାଜନ କେିଥିରେ, ତାହା ତ' ରହାଇପାେିୋ ନାହିଁ ।
ଆପଣ ପୁଣି ରକମିତି ରମାରତ ରମା ପାଉଣା ରେରବ?" ଏତିକି କହି ୪୦୦ଡୋେେ ରଚକଟି ଚିେିରେରେ ଓ ନଗେ ୧୬୦୦ଡୋେ
ଯୁବକଙ୍କୁ ରଫୋଇରେରେ । ପାରେେଓସ୍କିଙ୍କ ମହାନତା ରେଖି ଯୁବକ ଓ ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ସ୍ତବ୍ଧପ୍ରାୟ ରହାଇଯାଇଥିରେ ।
ସମୟ ବିତିଚାେିୋ, ରସହିେିନେ ବିଖୟାତ ପିଆରନାବାେକ ପାରେେଓସ୍କି ତାଙ୍କ ରେଶ ରପାୋଣ୍ଡେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ରହରେ । ତାଙ୍କ ସମୟରେ
ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ମୁଣ୍ଡ ରଟକିୋ, ରପାୋଣ୍ଡେ ଅଥବନୀତି ଧୂଳିସାତ ରହାଇଗୋ । ସମସୟା ଏପେି ରହରେ ରଯ ୧୫ନିୟୁତ ରପାୋଣ୍ଡବାସୀଙ୍କ ଖାେୟ
ସମସୟା ବୁେିବା ତା'ଙ୍କ ପରକ୍ଷ କଷ୍ଟକେ ରହାଇଗୋ । ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପାରେେଓସ୍କି ଏହି େୁେିନରେ ଯୁକ୍ତୋଷ୍ଟ୍ର ଆରମେିକାେ ଖାେୟ ଓ େିେିଫ
ସଂସ୍ଥାେ ଦ୍ୱାେସ୍ଥ ରହରେ । ରସରତରବରଳ ଏହି ସଂସ୍ଥାେ ମୁଖୟ ଥାଅନ୍ତି ହବଟବ ହୁଭେ । ହୁଭେ ସବୁ ଶୁଣି ତାଙ୍କୁ ସାହାଯୟ କେିବାକୁ ପ୍ରତିଶୃତି
ରେରେ ଓ ଜାହାଜଭର୍ତ୍ି ଖାେୟ ରପାୋଣ୍ଡକୁ ପଠାଇବାେ ବୟବସ୍ଥା କରେ । ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପାରେେଓସ୍କି ନିରଜ ହୁଭେଙ୍କୁ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇବା
ପାଇଁ ଆରମେିକାରେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚିରେ । ରସୌଜନୟ ସଂଭଷଣ ପରେ ରସ ରଯରତରବରଳ ଧନୟବାେ ଜଣାଇବାକୁ ବାହାେିରେ, ମିଷ୍ଟେ ହୁଭେ
ତାଙ୍କୁ ଅଟକାଇରେଇ କହିରେ, "ତାହାେ ରକୌଣସି ପ୍ରରୟାଜନ ନାହିଁ । ମାନନୀୟ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କେ ରବାରଧ ମରନ ନଥିବ ରଯ ରସ ଅରନକ
ବଷବ ତରଳ ଜରଣ କରେଜ ଛାତ୍ରକୁ ସାହାଯୟ କେିବାକୁ ଯାଇ ନିଜେ ପାେିେମିକ ତକ ଛାଡିରେଇଥିରେ । ମଁୁ ରସଇ ଛାତ୍ର ।"
ହୁଭେ ପେବର୍ତ୍ବୀ ସମୟରେ ଆରମେିକାେ ୋଷ୍ଟ୍ରପତି ରହରେ, ଆଜି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ଇଗାନସି ଜଁା ପାରେେଓସ୍କି କିମବା ରପ୍ରସିରଡଣ୍ଟ ହବଟବ ହୁଭେ
ନାହାନ୍ତି । ମାତ୍ର କୃତଜ୍ଞତା ଓ ଋଣ ପେିରଶାଧେ ଏହି ଚମତ୍କାେ ଘଟଣା ଆମକୁ ରସମାନଙ୍କେ ମହତପଣିଆ ମରନପକାଇେିଏ ।
“ପ୍ରକୃତରେ ଉଚ୍ଚପେପେବୀ ମଣିଷକୁ ମହାନ କେିନଥାଏ । ମନୁଷୟ ମହାନ ରହାଇଥାଏ, ତା'େ ଅନୟମାନଙ୍କ ପ୍ରତି ବୟବହାେ ତଥା ମାନବିକତା ରଯାଗଁୁ ।“
ଆରୋକ କୁମାେ ୋଶ
୪ଥବ ବଷବ, ସିଭିେ ବିଭାଗ

9. ଲେହ଼ି ଅଭୁ ା ଦ଼ିନ
ଅଜଣା ଏ େୁନିଆ, ସ୍ୱପନହୋ ନିେହୋ ଏ ଜୀବନ, ଆଖିରେ
ଅସୋଏ େୁୁଃଖ, ଆଖିେ ପେକେୁ ନେୀେ ରରାତ ପେି େେି
ଆସୁଥାଏ କିଛି ଅକୁହା େୁ ହ । ମନରେ ଥାଏ ଅସାୋଏ ରକାହ ଓ
ଓଠ ତରଳ ଥିବା ହସେ ଗଁାଟିେ ରଛାଟ ରଛାଟ କୁଡିଆ ରଯମିତି
ପବନରେ ଉଡିଯାଇ ଘେଟି େଣ୍ଡା ପେି ରେଖାଯାଉଥାଏ,
ରସମିତି ଓଠେୁ ହସ କୁଆରଡ େିଭି ଯାଇଥିୋ । ଛାତିରେ ଥିବା
ହୃେୟଟି ସ୍ୱଚ୍ଛ, ନିମବଳ ଓ ଉୋେ ଥିୋ । ହାତରେ ଥିୋ କିଛି
ଟୁ କୁୋ କାଗଜ, େକ୍ଷୟମୟ ଜୀବନେ ପଥ ଅରନକ େୂେ ।
ଜୀବନେ ଚୋପଥରେ ସାଥି ରହାଇ ଯିବାକୁ ରକହି ନାହାନ୍ତି ।
ରସମିତି ଜରଣ ମଣିଷ ନିଜେ ଚୋପଥରେ ଚାେୁଥାଏ ।
ମଣିଷଟିେ ଆଗକୁ ପଛକୁ ରକହି ନାହାନ୍ତି । ରଛାଟ କୁଡିଆ,
କୁଡିଆଟିରେ େୁୁଃଖିନୀ ମାଆଟିଏ ଯିଏକି ଅରନକ େୁୁଃଖ କଷ୍ଟରେ
ପୁଅଟିକୁ ମଣିଷ କେିଥିୋ । ସଂସାେେ ରମାଡ ଏମିତି, ସଂସାେେ
ଚକ ଗଡୁଥାଏ ରଯ, େୁୁଃଖ ପରେ ସୁଖ ଆଉ ସୁଖ ପରେ େୁୁଃଖ ।
ରଯମିତି ଅମାବାସୟାେ ୋତିରେ, ବାେେ ଚନ୍ଦ୍ରକୁ ଼ୋଙ୍କି େିଏ
ରସହିପେି ତା'େ ରଛାଟ ଆଉ କୁନି ପେିବାେକୁ ଼ୋଙ୍କି ରେୋ
େୁୁଃଖ । ତା'େ ରଶଷ ସବୁକିଛି ଓ ସବୁଠୁ ମୂେୟବାନ ବସ୍ତୁ
ମାଆକୁ ହରେଇ ବସିୋ । େଇବେ ବିଧିଆଣ ଏମିତି ରଯ ତା'େ
ମାଆ ନିଜ ପୁଅକୁ ହାତକୁ େି ହାତ ନ କେିବା ପୂବବେୁ ସଂସାେେ
ରମାହ ମାୟା ତୟାଗ କେି ଏ ଭାେି ଭାେି ସଂସାେେୁ ବିୋୟ
ରନଇଗୋ । ଏମିତି ଏ ସଂସାେରେ କ'ଣ କେିବ ଏକୁଟିଆ ପୁଅ
ୋମୁ । ଆଖି କିଆେିରେ ନେୀେ ଜଳ ପେି ଆଖିରେ ଆଖିଏ େୁହ
ପୁେି ରହାଇ େହିଥାଏ । ତା'େ ମାଆେ ସବୁ ସ୍ୱପନେ ଆଶା ଥିୋ
ପୁଅ ଆଇ.ପି.ଏସ ରହବ । ଯାହା ରହରେ ବି ୋମୁକୁ
ଆଇ.ପି.ଏସ ରହବାକୁ ପଡିବ ନ ରହରେ ସ୍ୱଗବରେ ଥିବା ମାଆେ
ଆତ୍ମା ଶାନ୍ତି ପାଇବନି । ଏହି ସବୁ କଥା ମୁଣ୍ଡରେ ଥିୋ ୋମୁେ ।
ବାହାେିୋ ଆଇ.ପି.ଏସ ରକାଚିଙ୍ଗ ରନବାକୁ । ରହରେ ପାଖରେ
ତା’େ ରଗାଟିଏ ରବାେି ପଇସା ନାହିଁ । ଆଗକୁ ପଛକୁ ରକହି
ନାହାନ୍ତି କଛି ସାହାଯୟ କେିବାକୁ ।
ଏହି ସମୟରେ ୋମୁେ ରେଖାରହୋ ତ'େ ଅତି ପ୍ରିୟ ଅବସେ
ପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ । ରସ ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ପାଖରେ କିଛି ଭେ
ଭେ ଉପରେଶ ରେବା ଛଡା ଆଉ କିଛି ବି ନ ଥିୋ । ରସ ୋମୁକୁ
ଉପରେଶ ରେରେ କିଛି ପିୋଙ୍କୁ ଟିଉସନ କେିବାକୁ । ୋମୁକୁ
ଟିଉସନ କେିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନ ଥିରେ ବି ତା'େ ମାଆେ ରଶଷ
ଇଚ୍ଛାକୁ ପୂେଣ କେିବା ପାଇଁ ଟିଉସନ କେିବାକୁ ପଡିବ । ରସ
କିଛି ପିୋଙ୍କୁ ଟିଉସନ କେିୋ । େିରନ ଖାଇବାକୁ ପଇସା
ରହରେ ଆଉ େିରନ ନାହିଁ । ଆେୁ ଅରେ ପ଼େିବାକୁ କି ରେସ
ଖରଣ୍ଡ ପିନ୍ଧିବାକୁ ଆବଶୟକ ପେିମାଣେ ଅଥବ ନାହିଁ । ରହରେ
ତା'େ ମୂଳ େକ୍ଷୟ ଥିୋ ତା'େ ମାଆେ ଇଚ୍ଛା ପୂେଣ କେିବ । ରସ
ଉପଯୁକ୍ତ ଅଥବ ସଂଗ୍ରହ କେି ଚାେିଗୋ, ବଡ ସହେ କେିକତାକୁ ।
ରସ ରକାଚିଙ୍ଗ ରନବା ଆେମ୍ଭ କୋ । ବହୁତ େୁୁଃଖ କଷ୍ଟରେ ପାଠ
ପର଼େ । ଖାଇବାକୁ ନ ଥିରେ ପାଣି ପିଇ ପାଠ ପ଼େୁଥିୋ ।
ଅରନକ ପିୋ ଅରନକ ଉପହାସ କେନ୍ତି ରହରେ ତା'େ ମୂଳ
େକ୍ଷୟ ଥିୋ ରଯ ରସ ମନରେଇ ପାଠ ପ଼େିବ ଆଉ ଯାହା
ରହରେ ବି ଆଇ.ପି.ଏସ ପେୀକ୍ଷାରେ ଉର୍ତ୍ୀର୍ଣ୍ବ ରହବ ।
େିନ ପରେ େିନ ଗଡି ଚାେିୋ । ଆଇ.ପି.ଏସ ପେୀକ୍ଷାେ ପୂବବ
ୋତିରେ ୋମୁ ବସି ଭାବୁଥାଏ, ରସ ଯେି ପେୀକ୍ଷାରେ ସଫଳତା
ନ ପାଇୋ, ତା'େ ସବୁ େିନେ ଆଶା ଓ ତା' ମାଆେ ସବୁଠାେୁ
ବଡ ଆଶା ମାଟିରେ ମିଶି ଯିବ । ଆଉ ଥରେ ରକାଚିଙ୍ଗ
ରନବାପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଉପଯୁକ୍ତ ସମବଳ ନାହିଁ । ରସ ସବୁକିଛି ଭାବି
ନିଜେ ସ୍ୱଗବରେ ଥିବା ମାଆକୁ ସ୍ମେଣ କେି ପେୀକ୍ଷା ରେବା ପାଇଁ
ଗୋ ଓ ଭଗବାନ ଏବଂ ତା'େ ମାଆେ ଆଶୀବବାେେୁ ରସ
ପେୀକ୍ଷାରେ ଉର୍ତ୍ୀର୍ଣ୍ବ ରହୋ । ରସ ଆଜି ଜରଣ ଆଇ.ପି.ଏସ
ଅଫିସେ ।
ପ୍ରରତୟକ ମଣିଷ ନିଜେ େକ୍ଷୟ ନ େଖି ଚାେିରେ ଏ ଅସୀମ
ଚୋପଥରେ େୁ ଣ୍ଟି ପଡିବ ଓ ତାକୁ ସବୁ ବାଟ ଅନ୍ଧାେ ରେଖାଯିବ
। େକ୍ଷହୀନ ଜୀବନ, ଜୀବନ ନୁରହଁ । ପ୍ରରତୟକ ମଣିଷ ନିଜେ
େକ୍ଷ େଖି ଚାେିବା ନିହାତି ଆବଶୟକ । ନିଜେ ମନରେ େକ୍ଷ

10. େଖି ନିଷ୍ଠାେ ସହିତ କମବ କରେ ତା'େ ଅଜାଣାତରେ
ରକରତରବରଳ େକ୍ଷପଥ ଆସି ହାତ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିଯାଏ ରସ
ଜାଣିପାରେନି ।
କଷ୍ଟେସହ ଅରଙ୍ଗ ନିରଭଇ ଥିବା ରସହି େିନକୁ ୋମୁ ରକରବ
ଭୁ େିପାେିବ ନାହିଁ । ଆଜି ବି, ରସ େିନ ଗୁଡିକ ତା'େ ହୃେୟେ
କାନ୍ଥରେ େିପିବଦ୍ଧ ରହାଇ େହିଛି ।
ଯଶିମନ ରଜନା
୧ମ ବଷବ, ସିଭିେ ବିଭାଗ
କାଲେ ଆେ଼ିଯ଼ିବ....
ପ୍ରିତୀେ ମୁେୁ ଜ ଆଙ୍କୁଥିେି ବସି
ବୟସେ ବାେଣ୍ଡାରେ,
ଅନନ୍ତ େୂେେୁ କାରଳ ଆସିଯିବ
ରେଖିବାରେ ବାହାନାରେ । (୦)
ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁେ ଛଅେଙ୍ଗ ରଫଡି
ବୟସ ରହାଇୋ ନାେି,
ଆସିେନି ତୁ ରମ ରମା ସ୍ୱପନ ପବବତ
କ୍ଷଣରକ ରହାଇୋ ବାେି । (୧)
କାହିଁ ଛାଡିଗେ ଅେୃଶୟ ଅତୀରତ
ସ୍ମୃତିେ ପାରଚେୀ ମରଧ୍ୟ,
ସ୍ୱଗବୀୟ ରେହ ତ ଶୃଖଳ ସାଜିଛି
ମେିବି ପାେୁ ନି ବାରଧ୍ୟ । (୨)
ଚଗେୀ ଯମୁନା ସ୍ଥାଣୁ ପାେଟିଛି
କେମବ ରହାଇଛି ଥୁଣ୍ଟା,
ବିଶାେ ନିଆଁରେ ଜରଳ ଛୁେୀଅନା
ନିେିଜନ ଆମବରତାଟା । (୩)
ଆଖିେ େୁ ହ ତ ଆଖିରେ ଶୁଖିଛି
ତୁ ମ ରଫେିବା ବାଟକୁ ଚାହିଁ,
କାରଳ ଆସିଯିବ ତୁ ରମ ଅଗଣାକୁ ରମାେ
ଯିବି ମଁୁ ପ୍ରଗଳ୍ଭା ରହାଇ ।(୪)
କାରଳ ଆସିଯିବ ରମଘ ପାେିଙ୍କିରେ
ବିଜୁଳି ରୋଷଣି ସହ,
ବେଷିବ କାରଳ ଅମୃତବାେି ରଗା
ଭିଜିଯିବ ମେୁ ରେହ ।(୫)
କାରଳ ଆସିଯିବ ବସନ୍ତ ବର୍ଣ୍ବରେ
ମଧୁେ ମୂେେୀ ସ୍ୱରନ,
କିନ୍ତୁ ଜାରଣ ଆସିବନି ସ୍ୱଗବରମାହ ରତଜି
ଏଇ ମର୍ତ୍ବୟେ କୁଞ୍ଜବରନ ।(୬)
ବିଜୟ ରକତନ
୧ମ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ

11. ପୁଲନଇ ରାତ଼ିର ମ ାଜହ୍ନ
ବିଗତ ସ୍ମୃତିେ ରୋମାଞ୍ଚକ ସ୍ପଶବ ଇତିହାସେ ପୃଷ୍ଠାଭଳି ଆଜିବି
ମନକୁ ସଞ୍ଚାେିତ କେୁ ଛି । ସରତ ରଯମିତି ସବୁ ଜୀବନ ଚିତ୍ରପଟେ
ରଗାଟିଏ ରଗାଟିଏ ଛବି । ଏ ନୁରହଁ ରକଉଁ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ରେ
ପେିଭାଷନାେ ପେିଚିତ୍ରଟିଏ, ଏ ରହଉଛି ଜୀବନ୍ତ ମଣିଷେ
ଜୀଅନ୍ତା ଚିତ୍ରପଟ ଟିଏ । ଏ େୁନିଆରେ ରଶୈଶବେ
ସ୍ୱପନୋଇଜଠାେୁ ଅଧିକ ଆଉ କ'ଣ ଅଛି ! ମନରେ ସାମାନୟ
ଶିହେଣ ଥିୋ, ୋଗୁଥିୋ କି ସବୁଠାେୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ବରେ ରବାରଧ ମଁୁ ଅଛି
। ଚାଟଶାଳୀେ ପ୍ରଥମ େିନ ଜୀବନେ ସବୁଠୁ ରବଶି
ଭେପାଉଥିବା ରୋକଟାେ କାନ୍ଧରେ ବସି ହାତରେ ବସ୍ତାନି ଖରଣ୍ଡ
ଧେି ଚାେିଥାଏ ଗଁା ୋଣ୍ଡରେ । ବସ୍ତାନିରେ ଥାଏ ନୂଆ କଳା
ସିେଟ ଆଉ ଖଡି ରମଞ୍ଚାଏ । ଗଁା ସାୋ "ଆଜ୍ଞା ନମସ୍କାେ"
ଶବ୍ଦଟିେ ଗୁଞ୍ଜନରେ ମନରେ ରମାେ ସାମାନୟ ଗବବ ଥାଏ । ଗଁା
ମୁଣ୍ଡରେ ବେରକାଳି ଗଛ ପାଖରେ ଥାଏ ତିନି ଚାେି ବଖୋ ଚାଳ
ଛପେ ଘେ । ରଗାଟିଏ ଘେ ଭିତେୁ ବାପାଙ୍କ ବୟସେ ଜରଣ
ରୋକ ବାହାେି ଆସି କହୁଥା'ନ୍ତି, "ପୁଅକୁ ଆଣିରେ ସେପଞ୍ଚ
ବାବୁ?" ୟାେିଭିତରେ ବାପାଙ୍କ କାନ୍ଧେୁ ଓରେଇଯାଇ ମୁଣ୍ଡିଆଟିଏ
ମାେିେି । ଇତି ମଧ୍ୟରେ "ଠନ" କି ଶବ୍ଦ ରହୋ ଆଉ ମଁୁ ଚମକି
ପଡିେି । ଘେ ଭିତେୁ ବାହାେି ଆସିରେ ରମା ପେି େଶ ପନ୍ଦେ
ଜଣ ଚପଳମତି ଶିଶୁ ଆଉ ରମା ମାଆ ବୟସେ ଜରଣ ମହିଳା ।
ଅତି ରେହରେ ରସ ରମାରତ ରକାରଳଇରନରେ ଆଉ ରମା
ମଥାରେ ଚୁ ମବନ କେି କହିରେ "ମଁୁ କହି ରେଉଛି ସେପଞ୍ଚ ଆଜ୍ଞା,
ଆପଣଙ୍କ ପିୋ ବଡ ଅଫିସେ ରହବ ।" ରସ ଅନୁଷ୍ଠାନେ ଆଉ
ଜରଣ ସକ୍ରିୟ ସେସୟ ରହଉଛନ୍ତି ପିଅନ କାଳିଆ ଭାଇନା । ରସ
ଆମେ ପଡିଶା ଘେେ ବଂଶଧେ ରହରବ । ତାଙ୍କେି ସାଙ୍ଗରେ ମଁୁ
ପ୍ରତିେିନ ଚାଟଶାଳୀ ଯାଉଥାଏ । ପାଠପ଼ୋ ସାଙ୍ଗରେ
ବାେୟବନ୍ଧୁମାନଙ୍କ ସହିତ ମଉଜ ମସ୍ତି କେି ଚାଟଶାଳୀ ପ଼ୋ
ରଶଷ ରହୋ । ବାପା କୁହନ୍ତି ପିୋରବଳୁ କୁଆରଡ ପାଠ ପ୍ରତି
ରମାେ ଭାେି ଆଗ୍ରହ ।
ୟା'ପରେ ଆେମ୍ଭ ରହୋ ଉଚ୍ଚବିେୟାଳୟ ପ଼ୋ । ସବୁେିନ
ବାପାଙ୍କ ସାଇରକେ ପଛପରଟ ବସି ନଈଆେପଟେ ଗଁା
ବିେୟାଳୟକୁ ଯାଏ । ରସରତରବରଳ ଆରମ ବିେୟାଳୟକୁ
'ଇସ୍କୁେ' କହୁଥିେୁ । ଏମିତି ସମୟେ ଅଗ୍ରଗତି ସହିତ ଜୀବନ,
ମନେ ଅରନକ ପ୍ରଶନେ ଉର୍ତ୍େ ରେଉଥାଏ । ରଶଷରେ େଶମ
ପେୀକ୍ଷାରେ ମଁୁ ଭେ ଫଳ େଖି ଉର୍ତ୍ୀର୍ଣ୍ବ ରହେି ।
ରସରତରବରଳ ସମରସ୍ତ କହୁଥିରେ କୁଆରଡ ରେରଭନସା
ମହାବିେୟାଳୟରେ ଯିଏ ପାଠ ପର଼େ ସିଏ ବଡ ଅଫିସେ ହୁଏ ।
ରସଇଠୁ ବାପାଙ୍କ ସହ ବାହାେିେି କଟକ ସହେକୁ ନାମରେଖା
ପାଇଁ । ମାଅ କହୁଥିୋ ରସଇଟା କୁଆରଡ ବହୁତ ବଡ ସହେ;
େୁନିଆେ ସବୁ ଜିନଷ ରସଇଠି ମିରଳ । ଯିଏ ରଯରତ ଯାହା
କହିରେ ବି ରମା ମନ କିନ୍ତୁ ଜମା ମାନୁ ନଥାଏ । ପ୍ରଥମଥେ ଗଁା
ମାଟି, ମା ରକାଳ, ବାେୟବନ୍ଧୁ, ରେହେ ଭଉଣୀ, ଆଉ ପ୍ରିୟେ
ବାପାଙ୍କୁ ଛାଡି େହିବାେ ରବେନାରେ ମନଟା ଛଟପଟ ରହଉଥାଏ
। ନାମରେଖା ସେିଗୋ, େହିବା ପାଇଁ ଛାତ୍ରାବାସ ବି ମିଳିଗୋ ।
ଜୀବନେ ରଶଷ ନିଶ୍ୱାସ ପଯବୟନ୍ତ ବାପାଙ୍କ ରସ କଥା ରମାେ
ମରନ େହିବ, "ବାବୁରେ, ମନ ରେଇ ପାଠ ପ଼େିବୁ । ଜୀବନରେ
ଖୁବ ବଡ ମଣିଷ ରହବୁ । ରମାେ ପେି ନୁରହଁ, ରମା ଠୁ ବି ଆହୁେି
ରବଶି ବଡ ରହବୁ । ଏମିତି କାମ କେିବୁ ରଯମିତି ରତାରତ
ସମରସ୍ତ ମରନ େଖିରବ । ରମାରତ ରବଶି ଭେ ପାଉତ’ ରତଣୁ
ରମା ଠୁ େୂେରେ େହିଛୁ ଭାବି େୁୁଃଖ କେିବୁନି । ରମା ଜୀବନକୁ ମଁୁ
ଉତ୍ସଗବ କେିରେଇଛି ସମାଜ ପାଇଁ ଆଉ ମଁୁ ଜାଣିଛି ଭଗବାନ ରମା
ପିୋକୁ ନିଶ୍ଚୟ େିରନ ଭେ ମଣିଷ କେି ଗ଼େିରତାଳିରବ ।" ଏତିକି
କହିବା ଭିତରେ ଜୀବନରେ ରମା ରେଖିବାରେ ପ୍ରଥମ ଥେ ପାଇଁ
ତାଙ୍କ ଆଖିେୁ େିରଟାପା େୁହ େେିପଡିଥିୋ । ରଶଷରେ ମାସକୁ
ମାସ ଚିଠି ରେଖିବୁ କହି ରମା ପରକଟରେ ପାଞ୍ଚଶହ ଟଙ୍କିଆ
ରନାଟଟିଏ ରଗଞ୍ଜିରେଇ ଚାେିଗରେ ଗଁାକୁ । ଏରତ ବଡ ସହେ
ଆଉ ମହାବିେୟାଳୟରେ ପ୍ରଥରମ ଭାେି ଏକୁଟିଆ ୋଗୁଥିୋ ।
ତା'ପରେ ଧିରେ ଧିରେ ସହପାଠୀମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି ଭେ
ୋଗିବାକୁ ୋଗିୋ । ମାସକୁ ମାସ ରପାଷ୍ଟପିଅନ ଚିଠି ଏବଂ

12. ମନିଅଡବେ ରେଇ ଯାଉଥାଏ, ଇତିମଧ୍ୟରେ ରସ ବି ରମାେ
ପେିଚିତ ରହାଇଯାଇଥିୋ । ଛୁଟିପଡିରେ ରଯରବ ମଁୁ ଘେକୁ ଯାଏ
ବାପାଙ୍କ ଛାତି କୁରେରମାଟ ରହାଇଯାଏ, ଆଉ ସିଏ କହି ଉଠନ୍ତି
"ଆରେ ବାୁଃ, ପୁଅ ତ ଭାେି ବଡ ରହାଇଗୋଣି ଏକା ସହେେୁ
ଗଁାକୁ ଯିବା ଆସିବା କେିପାେୁ ଛି । ବୁେିେୁ କୁନା ରବାଉ ରମାେ
ଆଉ ଚିନ୍ତା ନାହିଁ ପୁଅ ରମାେ ପାେିବାେ ରହାଇଗୋଣି ।"
ଏମିତି ଭାବରେ ରମାେ +୨ ଏବଂ+୩ ପାଠୟକ୍ରମ ରଶଷ ରହୋ
। ଆଉ ସାଟିଫିରକଟରେ ଭେ ମାକବ ମଧ୍ୟ ମିଳିୋ । ବାପାଙ୍କ ସ୍ୱପନ
ଏବଂ ରମା େକ୍ଷୟକୁ ପୂେଣ କେିବା ପାଇଁ ମଁୁ ଉେୟମେତ ଥାଏ ।
େିରନ ରପାଷ୍ଟପିଅନ ମାସ ନପୂେୁ ଣୁ ଚିଠିଟିଏ ଆଣି ରେଇଗୋ ।
ରସଇଟି ରବାଧହୁଏ ଗଁାେୁ ରମା ପାଖକୁ ଆସିଥିବା ରଶଷ ଚିଠି
ଥିୋ । ରସଥିରେ ରେଖାଥିୋ, "ବାବୁରେ, େିଅପାଇଁ ଅରନକ
ଭେ ପ୍ରସ୍ତାବ ଆସିୋଣି । ରହରେ ସିଏ କହୁଛି ଭାଇ ରଯରବ ବଡ
ଅଫିସେ ରହବ, ରତରବ ଯାଇ ରସ ବାହା ରହବ । ଆହୁେି କହୁଛି
ମଁୁ ଆଉ ରତା ରବାଉ କୁଆରଡ ବୁ଼ୋବୁ଼େୀ ରହାଇଗେୁ ଣି । ରସ
ବାହା ରହାଇ ପରଳଇରେ ଆମ କଥା କିଏ ବୁେିବ । ତୁ କିନ୍ତୁ ଚିନ୍ତା
କେନା ଭେରେ ପାଠ ପ଼େ, ଭେ ପାତ୍ର ରେଖି ଆରମ ତା'
ବାହାଘେ ଠିକ କେିରେବା ।"
ଜୀବନେ ସବୁଠାେୁ ଅବିସ୍ମେଣୀୟ େିନ ଥିୋ ରଯରବ ସିଭିେ
ସଭିସ ପେୀକ୍ଷାେ ଫଳ ପ୍ରକାଶିତ ରହାଇଥିୋ ଆଉ ମଁୁ ଭେ
ନମବେ େଖି ଉର୍ତ୍ୀର୍ଣ୍ବ ରହାଇଥିେି । ରସେିନ ମଁୁ ଅତି ଖୁସିରେ କାନ୍ଦି
ପକାଇଥିେି, ୋଗୁଥିୋ ସରତ ରଯମିତି ମଁୁ ନୀଳ ଆକାଶେ
ରମଘବାେେ ଉପରେ ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ ପେି ଉଡିବୁେୁ ଛି । ପାଞ୍ଚ ଛଅ
େିନ ଭିତରେ ଘେକୁ ଯାଉଛି ରବାେି ଚିଠିଟିଏ ରେଖି
ପଠାଇରେେି ବାପାଙ୍କ ପାଖକୁ ।
ରସେିନ ଥାଏ କୁମାେ ପୂର୍ଣ୍ିମା । ବଞ୍ଚାଇ େଖିଥିବା କିଛି ଟଙ୍କାରେ
ବାପାଙ୍କ ପାଇଁ ରଗାରଟ ପଗଡି, ମାଆ ପାଇଁ ଶା଼େୀ ଆଉ ସବୁଥେ
ପେି ଏଥେ ମଧ୍ୟ େିଅପାଇଁ ଉପହାେଟିଏ କିଣି ବାହାେିଗେି ରମା
ପ୍ରିୟେ ରଛାଟ ଗଁା ମାଟିେ ସ୍ପଶବ ପାଇଁ । ୋସ୍ତାସାୋ ମନରେ ଥାଏ
ଅପୂବବ ଶିହେଣ । ରବରଳ ରବରଳ ଅପନ୍ତୋ ଅସେନ୍ତି ବାଟ ପ୍ରତି
ବିେକ୍ତି ଭାବ ଆସୁଥାଏ । ପ୍ରବଳ ଉତ୍କଣ୍ଠା ସହ ମନ ମାତୃ ପେଷ
ଏବଂ ପିତୃ ରେହ ଟିକିଏ ପାଇଁ ଗଦ୍ଗେିତ ରହଉଥାଏ । ମନରେ
ଅବାସ୍ତବ ପ୍ରଶନସବୁ ଉଙ୍କିମାେୁ ଥାଏ, "ଯେି ମଁୁ ବିହଙ୍ଗଟିଏ
ରହାଇଥା'ନ୍ତି ଅବିଳରମବ ଉଡିଯା'ନ୍ତି ରମା ଦ୍ୱାେ ପ୍ରାଙ୍ଗଣକୁ ।"
ରଶଷରେ ସମସ୍ତ ପ୍ରତୀକ୍ଷାେ ଅନ୍ତ ଘଟାଇ, ବସ ପହଞ୍ଚିୋ ଗଁା
ମୁଣ୍ଡ ଛକରେ ।
ରସେିନ ରମାରତ ବହୁତ ଆଶ୍ଚଯବୟ ୋଗିୋ, ସବୁଥେ ପେି
ରସଥେ କିନ୍ତୁ ଆେେି ରନବା ପାଇଁ ବାପା ଆସି ନ ଥିରେ ।
ସନ୍ଧୟା, ପୂର୍ଣ୍ିମା ୋତିରେ ଘନିଭୂ ତ ରହଉଥାଏ । ଜହ୍ନ
ରଜାଛନାରେ ପାେ ଥାପି ଥାପି ମଁୁ ଏକା ଏକା ଚାେିଥାଏ
ଗୃହାଭିମୁରଖ । ଗଁା ଭିତେକୁ ରଯରତ ରଯରତ ପ୍ରରବଶ କେୁ ଥିେି
ସାଜସଜ୍ଜା ଆଉ ଚାକଚକୟ ରସରତ ରସରତ ବ଼େିବ଼େି ଯାଉଥିୋ ।
ରବାଧ ହୁଏ ଏହା ପୁରନଇ ପବବ ପାଇଁ ରହାଇଥିୋ । କିନ୍ତୁ କାହାେି
ଘରେ ବିଜୁଳି ଜଳୁନଥିୋ । ଏଭଳି ଏକ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ େିନରେ
କାହିଁକି ରକଜାଣି ଗଁା ସାୋ ନିସ୍ତବ୍ଧେ ଛାୟା ରଖଳିଯାଇଥିୋ ।
ମନରେ ହଠାତ ଶଙ୍କା ସୃଷ୍ଟିରହୋ, "ଗଁା ମୁଣ୍ଡରେ ରସଇ ବୁ଼େୀ ମା
କ'ଣ? ନା ନା, ତା'େ କାହିଁକି କ'ଣ ରହବ !", ରବାେି ଭାବି
ରଯମିତି ରସମିତି ମନଟାକୁ ବୁୋଇରନେି । ଜୀବନରେ ରବାରଧ
ପ୍ରଥମଥେ ବାଟ ରଯରତ ପାଖ ରହଉଥାଏ ଘେକୁ ଯିବାକୁ
ରମାରତ ରସରତ ଭୟ ୋଗୁଥାଏ । ପିୋଠାେୁ ବୁ଼ୋଯାଏଁ ସମରସ୍ତ
ନିସ୍ତବ୍ଧ ଭାବରେ ଘେ ସମ୍ମୁଖରେ େୁ ଣ୍ଡ ରହାଇଥା'ନ୍ତି । ଏକ
ପେିଚିତ କେୁ ଣ କ୍ରନ୍ଦନ ଧ୍ୱନି ହଠାତ ରମା କର୍ଣ୍ବରେ ଗୁଞ୍ଜେିତ
ରହୋ । ରଗାଟିଏ ନିୁଃଶ୍ୱାସରେ ମଁୁ ଧାଇଁଗେି ଦ୍ୱାେ ପ୍ରାଙ୍ଗଣକୁ ।
"ନା ନା, ରବାରଧ ମଁୁ ରକୌଣସି ଭୟଙ୍କେ ସ୍ୱପନ ରେଖୁଛି । ଧବଳ
ବସ୍ତ୍ରରେ ଼ୋଙ୍କି ରହାଇଥିବା ଶିଥିଳ ଶେୀେଟା ରବାରଧ ରମା
ପୂଜନୀୟ ପିତାଙ୍କେ ନୁରହଁ, ରଚତାଶୂନୟ ରହାଇ କାନ୍ଥକୁ ଆଉଜି
ବସିଥିବା ସ୍ତ୍ରୀ ରୋକଜଣକ କ'ଣ ରମାେ ମାଆ ! ଏ କେୁ ଣ
କ୍ରନ୍ଦନ ରମା ଭଉଣୀେ ରହାଇନପାରେ !" ରମା ଶେୀେଟା ସ୍ଥାଣୁ
ପାେଟିଗୋ । ମଁୁ ହତବାକ ରହାଇ ଚାହିଁ େହିଥିେି ପୁରନଇ
ୋତିେ ଜହ୍ନଟାକୁ । ସତରେ କ'ଣ ରମାେ ସ୍ୱପନ ସାକାେ ରହାଇଛି
! ଏହା କ'ଣ ଥିୋ ରମାେ ସୁନ୍ଦେ ଭବିଷୟତେ ସଜଡା େକ୍ଷୟ?

13. ତାଙ୍କେି ଇଚ୍ଛାକୁ ପୂେଣ କେିବାକୁ ଯାଇ ମଁୁ କ'ଣ ଏରତ ଉପେକୁ
ଉଠିଗେି ରଯ ଆଉ ପଛକୁ ବି ରଫେିପାେିେିନି ।
ରସ କୋଳ ୋନବ ମନୁଷୟେକ୍ତଭକ୍ଷୀ େସୁୟଗୁଡାକ ପାଖେୁ
ନିେୀହ ଶିଶୁଟାକୁ ଉଦ୍ଧାେ କେିବାକୁ ଏରତ ବଡ େୁନିଆରେ ଛାତି
ପତାଇରେବାକୁ ଭଗବାନ ତୁ ମକୁ କାହିଁକି ଚୟନ କରେ । ରସେିନ
ବାପା କହିଥିବା କଥାଟି ରମାରତ ବାେମବାେ ଭାବବିହବଳିତ
କେଥିୋ, "ରମା ଜୀବନକୁ ମଁୁ ଉତ୍ସଗବ କେିରେଇଛି ସମାଜ ପାଇଁ,
ଆଉ ମଁୁ ଜାଣିଛି ଭଗବାନ ରମା ପିୋକୁ ନିଶ୍ଚୟ େିରନ ଭେ
ମଣିଷ କେି ଗ଼େିରତାଳିରବ ।" ରମା ଜୀବନେ ସୁଖ କାମନା ପାଇଁ
ଏହା କ'ଣ ଥିୋ ଭଗବାନଙ୍କ ନିକଟରେ ରମା ପିତାଙ୍କ ବଳିୋନ?
ରସେିନେ ରସଇ ପୂର୍ଣ୍ିମା ୋତିରେ ଜହ୍ନେ ଆେୁ ଅ ଥିୋ ସତ,
ମାତ୍ର ରସ ଆେୁ ଅରେ ଜୀବନ ନ ଥିୋ । ରମା ପାଇଁ ରସ ଜହ୍ନଟା
ଥିୋ ପୁରନଇ ୋତିେ ମୋଜହ୍ନ ।।
ସୁରଶାଭନ େଳରବରହୋ
୩ୟ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ
ସ୍ୱାର୍ଥପର ଧରା
ଜୁନ ମାସେ ଏକ େବିବାେ େିନ ସନ୍ଧୟାରବରଳ ୋଶ ବାବୁଙ୍କ ଘରେ ରଟେିରଫାନେ ରବେ ବାଜିୋ । ୋଶ ବାବୁ ତାଙ୍କ ପୁଅଙ୍କ ସହିତ ରବଶ
ଉତ୍ସାହ ଓ ଅନନ୍ଦେ ସହିତ କଥା ରହରେ । ତାଙ୍କ ପୁଅ ଶୁଭମ କହିୋ, "ବାପା, ଏରବ କାଗିେ ଯୁଦ୍ଧ ସେିଗୋ, ରତଣୁ ମଁୁ କିଛିେିନ ଘରେ େହିବା
ପାଇଁ ଚାହଁୁଛି ।" ୋଶ ବାବୁ କହିରେ, "କିରେ ବାପା, ଏଇଟା ତ ରତା ଘେ, ଆଉ ତୁ ପଚାେୁ ଛୁ କାହାକୁ ।" ଶୁଭମ କହିୋ, "କିନ୍ତୁ ବାପା ମଁୁ
ରମାେ ସାଙ୍ଗକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ଆଣିବା ପାଇଁ ଚାହଁୁଛି ।" ୋଶ ବାବୁ ଅତୟନ୍ତ ଉତ୍ସାହେ ସହ କହିରେ, "ହଁ ବାପା ନିଶ୍ଚୟ, ନିଶ୍ଚୟ" ।
ଶୁଭମ କହିୋ, "ବାପା, ମାତ୍ର ରଗାଟିଏ ସରନ୍ଦହ ଅଛି । ରମା ସାଙ୍ଗେ େୁଇ ରଗାଡ କାଗିେ ଯୁଦ୍ଧରେ କଟିଯାଇଛି ।“ ବାପା ସରଙ୍ଗ ସରଙ୍ଗ
କହିଥିବା କଥାଟି ଭୁ େି କହିରେ, "ନା ବାପା ନା, ମଁୁ ଚାହଁୁନି ଆମ ସୁଖମୟ ପେିବାେ ଆଉ ରତାେ ଆନନ୍ଦମୟ ଜୀବନରେ କାହାେ ନଜେ
ୋଗୁ ।" ଶୁଭମ ନିରଜ ସବୁ କଥା ବୁେିବ ରବାେି ବାପାଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ କୋଇୋ, କିନ୍ତୁ ତା'େ ସମସ୍ତ ରଚଷ୍ଟା ବିଫଳ ରହୋ । ୋଶବାବୁ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ
ଡାକି ପୁଅକୁ ବୁୋଇବା ପାଇଁ କହିରେ, କାେଣ ଶୁଭମ ନିଜ ମାଆେ କଥାକୁ ରକରବ ରହରେ ଏଡାଏ ନାହିଁ । ମାଆଙ୍କୁ ଶୁଭମ ସବୁ କହିବା
ପରେ ମାଆ ମଧ୍ୟ ୋଜି ରହରେ ନାହିଁ । ଚିନ୍ତିତ ଶୁଭମ ଜାଣି ପାେୁ ନଥାଏ ରସ କ'ଣ କେିବ । ରସ ବାପା ମାଆଙ୍କ ପାଖକୁ ଯିବ କି ନାହିଁ
ରବାେି ସ୍ଥିେ କେିପାେିୋ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ କୁଆରଡ ଯିବ? କ'ଣ କେିବ? ରସ କିଛି ବୁେିପାେିୋ ନାହିଁ । ରତଣୁ ଯାହା ରସ ନିଷ୍ପର୍ତ୍ି ରନୋ ତାହା
ହିଁ କେିୋ ।
କିଛି େିନ ପରେ, ଆନନ୍ଦେ ସହ ପୁଅକୁ ଅରପକ୍ଷା କେିଥିବା ବାପାମାଆ ପୁଅ ବେଳରେ ଏକ ରଟେିଗ୍ରାମ ପାଇରେ । ରସଥିରେ ରେଖା
ରହାଇଥିୋ, "ଆଜ୍ଞା, ଆପଣଙ୍କ ପୁଅ ବୀେଗତିକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ରହାଇଯାଇଛନ୍ତି । କାଶମୀେ ରସୈନିକ କୟାମ୍ପରେ ଅତିଶୀଘ୍ର ପହଞ୍ଚନ୍ତୁ ।" ବାପାମାଆ
ରସଠାରେ ପହଞ୍ଚି ପୁଅେ ଘନିଷ୍ଠ ବନ୍ଧୁଠାେୁ ଜାଣିବାକୁ ପାଇରେ ରଯ ତାଙ୍କ ପୁଅ ଆତ୍ମହତୟା କେିରେଇଛି । ନିଜ ସାଙ୍ଗେ ନାମ କହି ପ୍ରକୃତରେ
ରସ ନିଜ କଥା ପିତାମାତାଙ୍କୁ ଜଣାଇ ଥିୋ, ମାତ୍ର ତାଙ୍କେ ମରନାବୃର୍ତ୍ି ତାଙ୍କୁ ବିଚଳିତ କେିପକାଇଥିୋ । ଅନୟ ଉପାୟ ନ ପାଇ ରଶଷରେ ରସ
ପ୍ରାଣ ହାେିରେୋ । ଏହା ଶୁଣି ପିତାମାତାଙ୍କ ଆଖିେୁ ଧାେ ଧାେ େୁହ ରବାହିପଡିୋ । ସ୍ୱାଥବକୁ ଆପରଣଇ ରନବାକୁ ଯାଇ ରସମାରନ ନିଜେ
ଅତିପ୍ରିୟ ପୁଅକୁ ହୋଇରେ ।
ରୋଶନୀ ଗନ୍ତାଘେିଆ
୪ଥବ ବଷବ, ରବୈେୁତିକ ବିଭାଗ

14. ତୁ ମର ଆଉ ଲମାର ଜୟାମ଼ିତ଼ି
େୁଇଟି ସେଳରେଖା ପେସ୍ପେ ପ୍ରତି ସମାନ୍ତେ, ରକରବ ବି ମିଶନ୍ତି ନାହିଁ । ରଯରତ ମିଶିବାକୁ ରଚଷ୍ଟା କରେ ବି ସମୟ ତାଙ୍କୁ ଅସୀମ ଆଡକୁ
ଟାଣିନିଏ, ତଥାପି ଆଶା ଥାଏ ରକଉଁ ରଗାରଟ ଜାଗାରେ ମିଶିରବ ରବାେି । ଠିକ ତୁ ମ ଆଉ ରମା ପେି । ସମୟ ଆମକୁ ଟାଣିନିଏ ରକଉଁ
ଅସୀମ ରେଖା ଆଡକୁ, ମିଶିବାକୁ ଚାହିଁରେ ବି ମିଶିପାରେନା ତୁ ମ ସହ । ଆଶା ଥାଏ ରକଉଁଠି ରଗାରଟ ରଛେବିନ୍ଦୁଟିଏ ମିଳିଯିବ ପୋ । ରସଇ
ଆଶାରେ ମଁୁ ବି ବ଼େିଚାରେ ଆଉ ତରମ ବି । ରକରତ ଜାଗା ରକରତ ସମୟ ଅତିକ୍ରମ କରେ, କିନ୍ତୁ ମିଶି ପାରେନା ତମ ସହ । ଆରମ ପୋ
ସମାନ୍ତେ ରକମିତି ମିଶିବା ରଯ?
ରଗାଟିଏ ସମବାହୁ ତ୍ରିଭୁ ଜ, ତା'େ ତିନିଟା ରକାଣ । ଠିକ ଆମ ଜୀବନ ପେି । ରଗାଟିଏ ରକାଣରେ ଆମ ମିଳନ ରହାଇଯାଇଥିୋ ରବରଳ ଆଉ
ରଗାରଟ ରକାଣରେ ବିରଚ୍ଛେ ରହାଇଗୋ । ତିନିଟି ରକାଣ ସମାନ ଥିବା ପେି ତୃ ତୀୟ ରକାଣରେ ତୁ ମେ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ରଖାଜିବାକୁ ରଚଷ୍ଟା କେୁ ଛି ।
ଜାଣିଛି ସବୁ ରକାଣ ସମାନ, ତୁ ମ ସହ ମିଳନେ ଅଥବ ହିଁ ତୁ ମ ସହ ବିରଚ୍ଛେ । ରଗାଟିଏ ବୃର୍ତ୍ ତା' ବାହାେେ ରଗାଟିଏ ବିନ୍ଦୁ, ରବାରଧ ମଁୁ !!
ତରମ ରସ ବୃର୍ତ୍ ଭିତେେ ରଗାରଟ ବୟାସାଦ୍ଧବ । ରଯରତ ରଚଷ୍ଟା କରେ ବି ରମାରତ ଛୁଇଁ ପାେନି । ରବାରଧ ଚାହଁନି !! ତମେ ବି ରଗାରଟ
ପେିସୀମା ଅଛି । ରସଇ ପେିସୀମା ରବାରଧ ତୁ ମେ ସମାଜ । ଯାହାକୁ ତୁ ରମ ରଡଇଁ ପାେିବନି, କିନ୍ତୁ ମଁୁ ତ ସମାଜକୁ ଭୁ େି ରସ ପେିସୀମା
ବାହାେକୁ ଚାେିଆସିଛି । ତୁ ରମ ବି ଆସନା ରସଇ ପେିସୀମାକୁ ରଡଇଁ, ରମା'ରେଖାକୁ ସବୁେିନ ପାଇଁ ଛୁଇଁ ଯିବାକୁ ।
ଅଣାକେ ନାୟକ
୨ୟ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ
ପ୍ର଼ିୟତମା
ପ୍ର଼ିୟତମା,
ବେରଷ ପୂେିୋ ତୁ ରମ ନ ଆସିେ ରଫେି
ତମ ବିନା ବଞ୍ଚିଛି ଶୂନୟତାକୁ ସାଥି କେି
ଅଶୁେ ୋବଣ ନୟନୁ ପରଡ ଆଜି େେି
ବିେହରେ ତୁ ମେ ମଁୁ ବଞ୍ଚିଛି ମେିମେି ।।
ମଲନପଲଡ ଆଜ଼ି,
ନିୋଘରେ କଥା ତୁ ମେ ଥିୋ ଶୀତଳ ପବନ
ୋବଣେ ବଷବାଭିଜା ମୁହଁ କିଣିେିଏ ମନ
ଶେତରେ ହସ ତୁ ମ ପାେିଜାତ ପେି
ଶୀତରେ ତୁ ମ ଓଠ ସ୍ପଶବ ମରନ ଉଷ୍ଣତା େିଏ ଭେି ।।
ମଲନପଲଡ ପୁଣ଼ି,
ତୁ ମ ସହ ମିଶି ଗ଼େିଥିବା ରକରତ ବାେିଘେ
ମିଛିମିଛିକାରେ ରହାଇଥିବା ରସହି ବାହାଘେ
ଆମବରତାଟାରେ ନିଇତି ସନ୍ଧୟାରେ ମିଳନ
ଆରବଗେ ଭୋ ତୁ ମ ଓଠରେ ଚୁ ମବନ ।।
ଜାଣ଼ିନାହିଁ ପ୍ର଼ିୟା,
ରକରବ ରମା ପାଖକୁ ଆସିବ ତୁ ରମ ରଫେି
ଗୋରବରଳ ତୁ ରମ କହିଥିବା କଥାକୁ ସତ କେି
ସତ ରକରବ ହବ ରସଇ ସପନେ ବାେିଘେ
ସାଜିବ ପୁଣି ରକରବ ତୁ ରମ ହୃେୟେ ୋଣୀ ରମାେ
ସ୍ୱପନ ୋଇଜେ ନଅେ ଏବଂ
ଅନନ୍ତ ରପ୍ରମେ ସୀମାହୀନ ସାଗେ ।।
ରଶଖ ଜୁରନେ ଜାଫ୍ରି
୨ୟ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ

15. କୋହାଣ୍ଡ଼ି
କାେୁ ଣ୍ଡ, ଇନ୍ଦ୍ରବନ, ମହାକାନ୍ତେ
ଅରନକ ନାମ ଅଛି ଯାହାେ
କଳା େ ହାଣ୍ଡି କଳାହାଣ୍ଡି
ସଂସ୍କୃତି େ ରହଉଛି ଘେ...
ଇଷ୍ଟରେବୀ ମାରଗା ମାଣିରକଶ୍ୱେୀ
ଉର୍ତ୍େୁ ଆଶୀବବାେ କେନ୍ତି
ମା' େରଙ୍କଶ୍ୱେୀ...
ସବୁଧମବେ ରମରଳ
କଳାହାଣ୍ଡି ରହାଇଛି ପୁେି...
ଶକ୍ତିେ ଘେ ଅରଟ ଇନ୍ଦ୍ରାବତୀ
ବିେୁୟତ ପାଇଁ ବର଼େ ତା ଖୟାତି
ସପ୍ତନେୀେ ସଙ୍ଗରମ
କଳାହାଣ୍ଡି ରହାଇଛି ତୃ ପ୍ତି...
ଧାନ କପା େ ରଯ ଗନ୍ତାଘେ
ବୟରନ କେିଛି ନାମ ଅମେ
ଶସୟଶୟାମଳା ଏ ପ୍ରକୃତିେ ଘେ
େୁୁଃଖ ହଜାଏ ନିୁଃସ୍ୱେ...
ରଗାରମେ କ୍ୱାଜବ ଆେିେ ସମ୍ଭାେ
ରଶାଭା ବ଼ୋଏ ପୁଣି ହୀୋ ପଥେ
ବକ୍ସାଇଟ େିଏ ରବୋନ୍ତକୁ ଘେ
ପୁଣି କାଇଁ ଗେିବ, େିଅ ଉର୍ତ୍େ...
େତ୍ନଗଭବା ନାରମ ଜାରଣ ଇତିହାସ
ପୁଣି କାହଁୁ େୁନିଆ କରେ ପେିହାସ???
ସାରୋନୀ େଥ
୨ୟ ବଷବ, କମ୍ପୁଟେ ବିଜ୍ଞାନ
ନୂଆଖାଇ ଆଏ ାଲର
ନୂଆଖାଇ ଆଏୋରେ,
ନୂଆ ପେବ୍ ଆଏୋ ।
ମନରକ ଖୁସି କୋରେ,
ମନେ େୁୁଃଖ ରନୋ ।
ସବୁ ରୋକ ମିଳିମିଶି,
ୋନ୍ଧି ରେରେ ପେସି ।
ଖାଇ ସାେି ଜୁହାେ ରଭଟ,
ହେିଆ ଗୁଠି େଜା ରସଠ୍ ।
ଗେଜି, ଘମେି ଉଠସି ବାଜା,
ଭୁ ଆ ପୁତାନୁ ରକରତ ମହା ।
କିଏ ରବାେସି ଜୁହାେ ୋୋ,
ଆଉ କିଏ ରବାେସି ଜୁହାେ ଅଜା ।
ଇନୁ ରଯନ ମିେସି ଭାବ ପେିତି,
ଇଟା ଆଏ ଆମେ ଅସଲ୍ ସଂସ୍କୃତି ।
ସମକର୍ ଘରେ ରକରତ ପିଠା,
ଖାଇ ଅରଘଇ ରହସନ ଟିଟା ।
ସରଭ ଟାକି ଥିସନ ଇ ପେବଟା,
ଇରନ ଅରଛ ଆମେ ସଂସ୍କୃତିଟା ।
ବିସ୍ମିତା ପାଣି
୨ୟ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ

16. ବ଼ିପ୍ଳବୀ ଯତୀନ
ବିପ୍ଳବୀ ଯତୀନ....ବିପ୍ଳବୀ ଯତୀନ
ମାଟି ମାଆ ପାଇଁ େକତ ବୁହାଇ
େଖିେ ମହତ ଆତ୍ମ ବଳି ରେଇ
ଜୀବନ ତୁ ମେ ରେଇ ଉପହାେ
େଚି ରେଇଗେ ଐତିହ ସ୍ମେଣ ।
ଆରହ ବୀେ ପୁତ୍ର ତୁ ରମ ରହ ଯତୀନ୍ଦ୍ର
ରହେ ଫିେିଙ୍ଗି ବଇେୀ
ସାଜି ସଂଗ୍ରାମେ ପଥଚାେୀ
ରଜୟାତିଷ ବିରେନ ଚିର୍ତ୍ପ୍ରିୟମନ
ମୃତୁ ୟ କେିରେ ବେଣ
ରହାଇ ସ୍ୱାଧିନତା କର୍ଣ୍ବଧାେ ।
ରଗାୋ ଶାସନକୁ କେିରେ େମନ
କ୍ରାନ୍ତିବୀେ ଭାରବ ରେଇ ବଳିୋନ
ବଞ୍ଚାଇେ ଏଇ ରେଶେ ସମ୍ମାନ
ମାତୃ ଭୂ ମି ପାଇଁ ରେଇ ନିଜ ଜୀବନ
ବିପ୍ଳବୀ ଯତୀନ....ବିପ୍ଳବୀ ଯତୀନ ।
ଏ ପୁଣୟ ମୂର୍ତ୍ିକା ପାଇୋ ପୂର୍ଣ୍ବତା
ରେଶ ସ୍ୱାଧିନ ଉଷ୍ଣତା
ରହେ ସଂହତିେ େଚୟିତା
ଏଇ ବାରେଶ୍ୱେ ବଳଙ୍ଗେ ତୀେ
ରହୋ େକ୍ତେ େଞ୍ଜିତ
ମୁକ୍ତି ପ୍ରୟାସେ ସୂତ୍ରପାତ ।
ରେଖାଇେ ସ୍ୱପନ ଭବିଷୟତ ବାଣୀ
ଜାଳିରେଇଗେ ସଂକଳ୍ପେ ବହ୍ନି
ବିରବକାନନ୍ଦଙ୍କ ଆେଶବରେ ଆଇ
ରେଶ ଜାତି ପାଇଁ ରହେ ତୁ ରମ ମହାନ...
ବିପ୍ଳବୀ ଯତୀନ....ବିପ୍ଳବୀ ଯତୀନ
ପ୍ରକାଶ ମାେି
୨ୟ ବଷବ, ସିଭିେ ବିଭାଗ
ବେନ୍ତ ର ସ୍ପଶ୍ଥ
ବୁଦ୍ଧ ହଂସ ରକଳି େସ,
ବିଛୁେିୋ ଚତବୁ ୁଃେିଗ ।
ଖରଗ ମାତିରେ ତା' େରସ,
କେି ମଧୁତାନ ରଭାଗ ।।୧।।
ଅଙ୍କୁେିତ ନବ ପୁଷ୍ପ,
ବିକସିୋ ବାସ ତା'େ ।
େବି କିେରଣ ବେଷି,
ଧୋଧାମ ପୋତ୍ପେ ।।୨।।
କରଲ୍ଲାଳିତ ନଭ ମଣ୍ଡି,
ସଙ୍ଗୀ କୋ ବ୍ରଜପୁେୀ ।
ବାରଜ ମୃେଙ୍ଗ ବାଜଣା,
ଶଙ୍ଗ, ଘଣ୍ଟା, ରଭେୀ-ତୁ େୀ ।।୩।।
ନିଭବୋ ବାରେଣୀ ଶୃରଙ୍ଗ,
େେେେ ଆହୁଃନିଶି ।
େୁ ଣୁେୁ ଣୁ ଶବେରେ,
େେିଯାଏ ରସ ହେଷି ।।୪।।
ଗିେିବେ ସ୍ତୁପ ବାରେ,
ସ୍ତବ୍ଧ େଣ୍ଡାୟତମାନ ।
ପ୍ରକୃତିେ ରପ୍ରମିକ କୁ,
ବାରେ କେଇ ନମନ ।।୫।।
ସ୍ପଶବ କୋ ସଞ୍ଜିବନୀ,
ଏ ସାୋ ମଣ୍ଡରଳ ଆସି ।
ରଫେିୋ ବସନ୍ତ େୁରଗବ
ବାସନ୍ତିରେ ହସିହସି ।।୬।।.....
ସୁେୀ ରୋଜାେିନ ନନ୍ଦ
ଦ୍ୱତୀୟ ବଷବ, ସିଭିେ ବିଭାଗ

17. ଅଭ଼ିୋଷ ଏକ ଅକ଼ିଞ୍ଚନ ମନର
ନୁରହଁ ମଁୁ ରଗାୋପ ଅବା ଜୁଇଜାଇ
ବାସନାରେ ମହକିବି ।
ଗଙ୍ଗଶିଉଳୀ ମଁୁ ୋତିରେ ଫୁଟିବି
ସକାଳୁ େଡି ପଡିବି ।।
ନୁରହଁ ମଁୁ ଗାନ୍ଧି ଅବା ରଗାପବନ୍ଧୁ
ରେଶପାଇଁ ପ୍ରାଣରେବି ।
ଅପୋଜିତା ମଁୁ ବାୋ ନ ରହରେ ବି
ଶିବ ପୂଜାରେ ୋଗିବି ।।
ନୁରହଁ ମଁୁ ରନତା ଅବା ଅଭିରନତା
ସଭାରେ ଭାଷଣ ରେବି ।
ଘାସଫୁେ ମୁହିଁ ଘାସରେ ଫୁଟିକି
ବାଟରେ େଡିପଡିବି ।।
ନୁରହଁ ମଁୁ ୋଜା ଅବା ମହାୋଜା
ୋଜୟଜୟ କେୁ ଥିବି ।
ବଣମଲ୍ଲୀ ମୁହିଁ ବଣରେ ଫୁଟିକି
ବଣରେ ୋଉଁଳିଯିବି ।।
ନୁରହଁ ମଁୁ କର୍ଣ୍ବ ଅବା ହେିଶ୍ଚନ୍ଦ୍ର
ସବବସ୍ୱ ୋନ କେିବି ।
େଜନୀଗନ୍ଧା ମଁୁ କିଛି ନ ରହରେ ବି
ବାସନା ଟିକକ ରେବି ।।
ନୁରହଁ ମଁୁ କବି ଅବା ଗୀତିକାେ
କବିତାରେ ମନ ରେବି ।
କାଠଚମ୍ପା ମୁହିଁ ବାସନାରେ ରମାେ
ସଭିଙ୍କ ମନ ରମାହିବି ।।
ପ୍ରିୟଙ୍କା ପ୍ରିୟେଶବନୀ ସାହୁ
୧ମ ବଷବ, ରବୈେୁତିକ ବିଭାଗ

18. ଏଠ଼ି େମସ୍ତଙ୍କ ଆଖିଲର...
ଏଠି ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଖିରେ େୁହ,
ରହରେ ରକହି କାନ୍ଦୁ ନାହାନ୍ତି;
ସମରସ୍ତ ଅଭିନୟ କେିବାରେ ବୟସ୍ତ
କିଏ ଆଖିରେ ରଛପ େଗାଇ ତ କିଏ ପାଣି ଛିଞ୍ଚି
ନିଜେ େୁ ହକୁ ରେଖାଇବାରେ ମଗ୍ନ
ବାସ୍ତବତାେ ଚିହ୍ନ ନାହିଁ- ସବୁଠି ଛଳନା ଆଉ ଛଳନା... ।।
େଙ୍ଗୀନ ରପାଷାକ ତରଳ ଅରନକ କଳାଧଳା ରେହ
ମନେ ଆଗରେ ବିରବକେ ପ୍ରତିଶୃତି,
ଆଖିରେ ସରନ୍ଦହଭୋ ଚାହାଣୀ
ରଡାଳାରେ ସତମିଛ ଚମକ,
ସମରସ୍ତ ଅଭିନୟ ପାଇଁ ଆତୁ େ, ସବୁଠି ଅଶାନ୍ତି
ଏଠି ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଖିରେ େୁହ..... ।।
ଓଠ ରଖାେିରେ ବିକଟାଳ ହାସ,
ଆଖି ରଖାେିରେ ଅବାସ୍ତବ ସ୍ୱପନ,
ମୁହଁ ରଖାେିରେ ପ୍ରୀତିହୀନ ବାକୟ
ସବୁଠି କଟକଣା ଜାେି!
ନିଜକୁ ଶାସନ କେିବାେ ବିନା ଅଧିକାେରେ ଇଏ କି ବଞ୍ଚିବା?
ସବୁଠି କ୍ଳାନ୍ତି...
ଏଠି ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଖିରେ େୁହ..... ।।
ମାଆ ଡାକରେ ନାହିଁ ମଧୁେତା
ବାପା ଡାକରେ ନାହିଁ ଆତ୍ମୀୟତା,
ନିୋମ ରହଉଛି ବନ୍ଧୁତ୍ୱ, ସ୍ୱାଥବେ ବଜାରେ,
ମଧୁେ ସମ୍ପକବ ସବୁ କଳୁଷିତ,
ଚକମକ ଆରୋକ ଭିତରେ େିନୋତି ୋରଗ ଏକାପେି,
ପାରେ ପାରେ ବଞ୍ଚିବାେ ଭୟ,
ମେଣ ବି ସହରଜ ଆରସନା
ସବୁ ଅୋେରତ ଖାେି ଚୁ କ୍ତି ଆଉ ଚୁ କ୍ତି
ଏଠି ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଖିରେ େୁହ, ରହରେ ରକହି କାନ୍ଦୁ ନାହାନ୍ତି ।।
ସିରତଶ ନାୟକ
୧ମ ବଷବ, ସିଭିେ ବିଭାଗ

19. ଜୀବନର କଟୁ େତୟ
ଏଇ ସୁନ୍ଦେ ନୀଳିମ ଆକାଶ ତରଳ,
ନିନାେିତ ନିେବେିତ ନିେେଣୀ ରମରଳ ।
ରମାେ ଏଇ ଅରକଲଶ ହୃେୟ ସ୍ଥରଳ,
ତୁ ମ ସୃତିପଟ େୀପ୍ତିମନ୍ତ ହୁଏ ।।
ବିଶାଳ ବାେିଧୀ ମଧ୍ୟରେ ତାୋଟିଏ ପେି,
ଅସୀମ ସିନ୍ଧୁରେ ଜଳବିନ୍ଦୁଟିଏ ପେି ।
ଏଇ ନିୋକାେମୟ େୁନିଆରେ,
ଆଖି ତୁ ମକୁ ରେଖିବା ଆଶାରେ ମରେ ।।
ରମାେ ଏଇ ନୟନ ରଯରବ କ୍ଳାନ୍ତ ହୁଏ,
ବିଭାବେୀ ସମ ଅନ୍ଧକାେ ବୟାପ୍ତ ହୁଏ ।
କରଲ୍ଲାଳିତ ସମୀେଣ େ ସ୍ପଶବରେ,
ତୁ ମେ ସୁତାମା ସୁଗନ୍ଧ ଅବିେତ ବହିଯାଏ ।।
ରମାେ ଏଇ ମନରେ ସ୍ମିତହାସୟ ରଖଳିଯାଏ,
ଏଇ ଅନନ୍ତ ବିଶ୍ୱେ ନାୟିକା ପେି ମରନହୁଏ ।
ଏଇ କିଞ୍ଚିତ ମୁହୂର୍ତ୍ବକୁ ବନ୍ଦୀ କେିବାକୁ େିପସା ଜାରଗ,
ଆଜୀବନ ଏଥିରେ ବଞ୍ଚିବାେ ତୃ ଷ୍ଣା ଜାରଗ ।।
ଅଚାନକ ଆଖି ରଖାେି ରେରଖ,
ନିସଙ୍ଗତା ପ୍ରତିତ ହୁଏ ।
ଜୀବନେ ଅନିବବାଯୟ ସତୟକୁ,
ସମ୍ମୁଖିତ ରହବାକୁ ହୁଏ ।।
ତାକୁ ହିଁ ସତୟ ମାନି ଜୀବନ ଆଗକୁ ଅବିେତ ହୁଏ,
ଜୀବନ ଅବିେତ ହୁଏ ।।
କାଜେ କିେଣ େୀଚନ୍ଦନ
୧ମ ବଷବ, ରବୈେୁତିକ ବିଭାଗ

20. ଟାଇମ-ପାେ ର ତ଼ିଲନାଟ଼ି ଲେଚ
-ସ୍କୁେ-
ପଛ ରବଞ୍ଚ ରେ ପିୋ ଏକ ବସି
ଢୁ ୋଉଥିୋରମା କଲାସ ରେ ,
“କାନଧେି ବାବା ଉଠ୍ବସ ହୁଅ “
କହିେି ମୁ ଯାଇ ଗେମରେ ।
'ଉଠ୍ବସ' ସିଏ ରହୋ,
କିଛି ସମୟରେ ରସଇ ପିୋ ପୁଣି
ଆନନ୍ଦରେ ଢୁ ରେଇୋ ।
ବୁରେଇ ନିଜକୁ ଭାବି ରନେି ଥାଉ ବାସ,
ମାସ ରଶଷକୁ ତ େେମା ପାଉଛି
ଏମିତି ରହାଇଯାଉ ଟାଇମ ପାସ ।
ଆହୁେି ଢୁ ଳାଅ ରେ ........... ସମରସ୍ତ ଢୁ ଳାଅ ।।
-ପାକବ-
ଥରେ ଯାଇଥିେି ପାଖ ପାକବ କୁ
ବସିଥିେି ନୀେବରେ,
ରମା ସାଙ୍ଗ ସରନ୍ତାଷ ତା ରପ୍ରମିକା ସରଙ୍ଗ
ଗପୁଥିୋ ଧିରେ ଧିରେ ।
ଘରେ ଅଛି ସ୍ତ୍ରୀ ବାହାରେ ରପ୍ରମିକା
ବାବୁ ଏ କି ତୁ ମେ େୀଳା??
(ପୁଣି ରମା ମନ କହିୋ)
ନ ରେଖିୋ ପେି ରଫେିଯା ଧନରୋ !
ନରହରେ ଆସିବ କିଳା ।
ଆସୁ ଆସୁ ରମାେ କାରନ୍ଧ ହାତ େଖି
କହିୋ ସରନ୍ତାଷ-
“ଘରେ କହିବୁନି ଭାଇ
ଏ ମାଲ୍ ଟା ଖାେି ବାହାରେ ବାହାରେ
ଟାଇମ ପାସ ପାଇଁ ।“
-ଅଭିଯାନ-
ରସେିନ ଆମ ରପଟୁ ଆ ଏମ-ଏେ-ଏ ଷେ ପେି,
ୋଡୁ କେୁ ଥିରେ ସଫା ଜାଗା ରେଖି
ରଚୋ ଚାମୁଣ୍ଡା ଙ୍କୁ ରମଳି କେି ।
େଣ୍ଡ-ଭଅଣ୍ଡ ରହାଇ ମାେନ୍ତି ଟହେ
ରଯାଡିଏ ଖବେ ୋତା,
ବଡ ଅକ୍ଷେ ରେ ଖବେ ଛାପିରବ
'ସବଚ୍ଛ ଭାେତ ରେ ରନତା' ।
ଚିହ୍ନାରବାେି ଜରଣ ଯାଇ ପଚାେିେି
“ଭାଇ! ଚାେିଛି ଏ କି ନାଟ?”
ରସ କହିୋ-
ସବୁ ଖାଇ ସାେି ବଳିଥିୋ ଯାହା
ସିଏ ଏଇ ଚକରେଟ ।
ମୁ ତ ବୁେିେି,
ତୁ ରମ ବୁେିେ କି ପାଠରକ ??
ରନତାଙ୍କେ ଆଜି ନାହିଁ ପ୍ରଗୋମ
ରତଣୁ 'ସବଚ୍ଛ ଭାେତେ' ନାଟରକ,
ଅଭିନୟ କେି ନାୟକ ଆସନ୍ତି
ଚଢି କେି ରଛାଟ ରଘାଟରକ ।
ବାବା ! ଏରବ ଥାଉ ବାସ,
ଏକି ଆଇଡିଆ ଯୁଟିୋ ରଭଜା କୁ
କେିବାକୁ ଟାଇମପାସ
ଏଭଳି 'ଟାଇମ ପାସ'କୁ
ନପାେିରେ ଭରେ ରଚାବାଇ
ରକରବ ଅଜାଣରତ ରତା ରପଟ ଭିତରେ
ବେହଜମି ଯିବ ରହାଇ ।
ବିଜୟ ରକତନ
୧ମ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ

21. ପ୍ରତ଼ିଶ୍ୃତ଼ି
େି’ ରଢାକ
ମେୀଚିକାେ ଆଶ୍ୱାସନାରେ
କାେି ର଼େଉ ରଯରବ
ଆଶାେ ସୀମା ସ୍ପଶବ କୋ,
ଆଉ ଜଟାୟୁେ ସ୍ୱପନ ସବୁ ସାକାେ ୋଗିୋ,
ରତା' ପାରଶ ଯିବି ରବାେି
ପ୍ରତିଶୃତି ଥିୋ ।
ରହରେ େିନରବରଳ ଛଞ୍ଚାଣ ଆଖିରେ
ଛନ୍ଦି ରହବି ରବାେି
ୋତିକୁ ବାଛିେି ରଯ-
ଯାଅନ୍ତି ବା ରକମିତି !
ଗୋ ସଞ୍ଜରବରଳ
ସୂଯବୟ ରଫେୁ ରଫେୁ
ରମା କେମବ ଡାଳରେ େୁ େି ପଡିରେ ରଯ
କାେି ପୋ ୋତିଯାକ ଖୋ ।
ଜାରଣ-
ଏ ପାଗଳାଟା ୋଗି
ରତା' ନହକା ଆଖିେୁ
େୁ ହ ଧାରେ ଼ୋଳିଥିବୁ ରବାେି,
ଆପ୍ରାଣ ରଚଷ୍ଟା କେିବି ନିଶ୍ଚୟ ସଭିଙ୍କୁ ଭୁ େିଯିବାକୁ ।
ଏହା ପ୍ରତିଶୃତି ।
କାେଣ ରକରବ ରକରବ େୁ ହ ବି ମିଠା ୋରଗ ।
ପ୍ରତିଶୃତି ନେଖି ପାେିବାରେ ବି ଅକୁହା ଶାନ୍ତି ଥାଏ ।
ଅଞ୍ଜଳି ରଭାଇ
୪ଥବ ବଷବ, ରବୈେୁତିକ ବିଭାଗ
ପ୍ରଶ୍ନଟ଼ିଏ
ପ୍ରଶନଟିଏ ଉଙ୍କିମାରେ ରମାେ ଏଇ ଓଠ ତରଳ,
ସବୁରବରଳ ଇଚ୍ଛାଥାଏ ତୁ ମକୁ ପଚାେିବାକୁ
ସବୁରବରଳ ଇଚ୍ଛାଥାଏ କହିରେବାକୁ ରସଇ ରଛାଟ ଅଥଚ ଜଟିଳ
ପ୍ରଶନଟି,
ବହୁତ ଭାରବ, କିନ୍ତୁ କହିପାରେନା
କାରଳ ଉର୍ତ୍େଟି ନ ଆସିବ
କାରଳ ତୁ ରମ ରମା ସହ ସବୁ ସଂପକବ ଭାଙ୍ଗିରେବ,
କାରଳ ମଁୁ ପୁଣି ଏକୁଟିଆ ରହଇଯିବି
ବହୁତ ଡେୋରଗ,
ଓଠତଳୁ ରେଉଟିଯାଏ ପ୍ରଶନଟି,
ପୁଣି ରଫେିଯାଏ ରମା ହୃେୟକୁ
ରଯାଉଠୁ ରସ ଆସିଥିୋ,
ବିନା ପ୍ରଶନରେ କ'ଣ ଆମ ସଂପକବ ତିଷ୍ଠିବନି?
କ'ଣ ପ୍ରଶନଟିଏ ନିହାତି ଜେୁ େୀ ତୁ ମକୁ ପାଇବାକୁ?
କ'ଣ ବିନା ପ୍ରଶନରେ ତରମ ରମାେ ରହାଇପାେିବନି?
ତୁ ମେ ବି ପ୍ରଶନ ଥିବ,
ତୁ ରମ ବି ଚାହଁୁଥିବ ଉର୍ତ୍େ ପାଇବାକୁ,
ରବାରଧ ତୁ ରମ ବି ଡେୁ ଥିବ ପ୍ରଶନେ ଉର୍ତ୍େରେ
ରବାରଧ ତୁ ରମ ବି ନିେବ େହୁଥିବ ବିନା ପ୍ରଶନରେ,
ରତରବ ଚାେନା ବିନା ଉର୍ତ୍େରେ ବାଟ ଚାେିବା
ତୁ ରମ ବି ଜାଣିଚ ରମା ଉର୍ତ୍େ
ମଁୁ ବି ଜାଣିଚି ତୁ ମ ଉର୍ତ୍େ ।
ଚାେନା ବିନା ପ୍ରଶନରେ ଜୀବନ ସଉୋ କେିବା,
ରଫରେଇରେବା ରସ ପ୍ରଶନକୁ ଆମ ହୃେୟକୁ
ରଯାଉଠି ତା'େ ଉତ୍ପର୍ତ୍ି ।
ଅଣାକେ ନାୟକ
୨ୟ ବଷବ ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ

22. ତୁ ଲଯ ଲେଇ
ସାଗେ ରବଳାରେ ବସିଥିେି େିରନ,
ଭାବୁଥିେି ରକରତ କଥା,
ଉୋସୀନ ମନ କହିରେଉଥିୋ,
ହୃେୟରେ ଥିବା ବୟଥା...
ବୟଥିତ ମନେ ଅକୁହା େେରେ-ହୃେୟ ରମା ରଯରବ ଜଳୁଥିୋ...
ଭିଜୁଥିୋ ରମାେ ରେହଟି ରସେିନ, ବେଷାରେ ଏକା ଏକା...
ସାଗରେ ରରାତ ନ ଥାଏ ରଯରବତ..
ନେୀ କରହ ସାଗେକୁ...
ରମା ରରାତ ଆଜି ଆଣିରେୋ ରଢଉ
ଏଇ ତୁ ମ ରବଳାଭୂ ମିକୁ...
ତୁ ମ ରବଳାଭୂ ମି ଅଗଭୀେ ଜରଳ...
ଆଖି ରମାେ ପାଉ ନାହିଁ..
ରଛାଟ ରମାେ ଏଇ ରଛାଟିଆ ରରାତଟି ନିତି େହିଥାଏ ଚାହିଁ..
ରଢଉ ତୁ ମ ରଯରବ ଶିହେଣ ଆଣି ଛୁଇଁ ରେଇ ରମାରତ ଯାଏ...
କିଛି େୂେ ପାଇଁ ରଫେିଯାଏ ସତ..
ଆସି ପୁଣି ମିଶିଯାଏ..
ସାଗେ ରବାେି ରଯ ଭାବିେି ତୁ ମକୁ...
ରବଳାଭୂ ମିଟିଏ ରହାଇ...
ଆନମନା କେି ତୁ ମ ସ୍ପଶବ କରହ...
ମଁୁ ରଯ ଖାେି ତୁ ମ ପାଇଁ...
ମଁୁ ରଯ ଖାେି ତୁ ମ ପାଇଁ...
ବିଶ୍ୱଜିତ ପାତ୍ର
ତୃ ତୀୟ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ

23. ଲମା ମନର ମାନେୀ
ଆମ ସଂପକବ ଜନମଜନମାନ୍ତେେ
ଭେପାଇବାଟା ସୟାହି ସାତେଙ୍ଗେ
ଆରେ ଆ ଆ ରେଖିବା କ୍ରିମସିମ କାଳିରେ ରପ୍ରମ ଆମେ ।
ରକାଉ ବିଧାତା ଗ଼େିଥିୋ ଯତରନ ରତା ପେି କରେଇ
ସମୟ ସୁଅରେ ହାତ ଛାଡି ଯିବୁନି ରୋ ଭରଣ୍ଡଇ
ଭେପାଏ ରତାରତ ଶରହ େୁ ଶରହ
ମନପକ୍ଷୀ ରତା ଗୀତ ଗାଉଥାଏ
ଆମ ରପ୍ରମ ପୋ ରପ୍ରମ ପ୍ରୀତି ସମ୍ଭାେେ ମୂଚ୍ଛବନା
ରକହି ଯେି ରନଇଯାଏ ରମା ଠାେୁ ରଚାରେଇ
ତୁ ଚ୍ଛା କଥାରେ ମିଛ ବାହାନାରେ ରକରବ ଯିବୁନି ଛାଡି
ରତା କଥା ଭାରବ ସଞ୍ଚସକାରଳ
ନୀତି ସପରନ ରତା ସାଥିରେ ଭିଜୁଥାଏ ।
ଆମ ରପ୍ରମ ପୋ ସୁେ େୟ ତାଳ ଭୋ ରଗାରଟ ସଙ୍ଗୀତ ।
ଚିନମୟ କୁମାେ ସାହୁ
୩ୟ ବଷବ, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ବିଭାଗ