เมตตาของหลวงปู่
•
0 likes•863 views
หนังสือเล่มนี้เกิดจากแรงศรัทธาของผู้เขียนที่มีต่อหลวงปู่บุญมี โชติปาโล (พระภาวนาวิศาลเถร) วัดสระประสานสุข จังหวัดอุบลราชธานี จึงได้รวบรวมสิ่งที่หลวงปู่ได้เมตตาฝากไว้ให้กับเหล่าศิษยานุศิษย์ในเรื่องราวต่างๆ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่มีคุณค่าทางธรรมเป็นอย่างยิ่ง โดยถ้าหากว่าพุทธศาสนิกชนคนไทยได้ลองพิจารณาเชื่อว่าเมตตาของหลวงปู่เรื่องราวต่างๆ นั้น จะได้แผ่เมตตามายังทุกท่านอย่างแน่นอน ผู้เขียนหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะเกิดประโยชน์ต่อศิษยานุศิษย์และพุทธศาสนิกชนคนไทยทุกท่าน และหากว่ามีสิ่งผิดพลาดประการใด ผู้เขียนขอกราบอภัยมา ณ โอกาสนี้
Recommended
More Related Content
What's hot
Similar to เมตตาของหลวงปู่
Similar to เมตตาของหลวงปู่ (20)
เมตตาของหลวงปู่
- 2. คานา หนังสือเล่มนี้เกิดจากแรงศรัทธาของผู้เขียนที่มีต่อหลวงปู่ บุญมี โชติปาโล (พระภาวนาวิศาลเถร) วัดสระประสานสุข จังหวัด อุบลราชธานี จึงได้รวบรวมสิ่งที่หลวงปู่ได้เมตตาฝากไว้ให้กับเหล่า ศิษยานุศิษย์ในเรื่องราวต่างๆ ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่มีคุณค่าทาง ธรรมเป็นอย่างยิ่ง โดยถ้าหากว่าพุทธศาสนิกชนคนไทยได้ลอง พิจารณาเชื่อว่าเมตตาของหลวงปู่เรื่องราวต่างๆ นั้น จะได้แผ่ เมตตามายังทุกท่านอย่างแน่นอน ผู้เขียนหวังว่าหนังสือเล่มนี้จะเกิดประโยชน์ต่อศิษยานุศิษย์ และพุทธศาสนิกชนคนไทยทุกท่าน และหากว่ามีสิ่งผิดพลาด ประการใด ผู้เขียนขอกราบอภัยมา ณ โอกาสนี้ ปภาวีร์ ก
- 3. สารบัญ หน้า คานา ก สติ ๑ หาทางหนีตาย ๒ พระแก้วสององค์ ๓ ละชั่วประพฤติดี ๔ คติธรรมบนต้นไม้เกี่ยวกับ “ความโกรธ” ๕ “...หาแต่เงิน ทุกข์เพราะหาเงิน...” ๗ คติธรรมบนต้นไม้เกี่ยวกับ “อโหสิกรรม” ๙ หนังสือ "ยกย่องพระธรรมไว้ที่ใจ" ๑๐ ความวุ่นวาย ๑๓ “พระจริง พระแท้” ๑๕ เล่าเรื่องโดยคุณถวัลย์ เรียนวิริยกิจ ๑๗ เล่าเรื่องโดยคุณพิราวรรณ เรียนวิริยกิจ ๒๐ ย้ายไม่ได้ ๒๓ ณ ประตูวัด ๒๘ วันมาฆบูชา ๓๒
- 4. สติ จะเห็นได้จากเวลาที่หลวงปู่ฉันภัตตาหารเช้า จะมีผู้นาอาหาร มาถวายเป็นจานวนมาก เมื่อฉันเสร็จแล้ว หลวงปู่จะแบ่งปัน อาหารที่เหลือนั้นให้กับทุกคนๆ ให้นากลับไปเลี้ยงดูบุตรหลาน และพ่อแม่ที่อยู่ทางบ้านโดยทั่วถึงกัน ญาติโยมที่นาอาหารไปถวาย หลวงปู่ต่างก็มีความอิ่มเอิบใจ เพราะนอกจากเป็นการถวายทาน แก่หลวงปู่แล้ว ยังได้ทาทานกับคนทั่วไปอีกทางหนึ่ง ซึ่งการให้ อาหารนี้หลวงปู่ให้โดยการโยนและขว้างอาหารหรือสิ่งของให้กับ คนที่ท่านต้องการให้ กระทั่งมีลูกศิษย์ลูกหาเคยนมัสการถามหลวง ปู่ว่า “ทาไมจึงโยนและขว้างสิ่งของให้” หลวงปู่บอกว่า “เป็นการเตือนสติสัมปชัญญะประจาตัวอยู่ ตลอดเวลา” ๑
- 5. หาทางหนีตาย "เราตาดี หูดี เขาไม่ไปไหว้หรอกผีน่ะ ถ้าพ่อแม่ของเราว่าเป็นผีนะ นี่จะมาอยู่กับเจ้า แต่ก่อนเคยเป็นพ่อแม่เจ้า ทีนี้ก็ได้มาเกิดเป็นผี อย่างนั้นเราก็ควรยกไว้ แต่นี่ ผีอะไรต่อผีอะไร ไปเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่ เจ้าที่ เจ้าฐาน เจ้าภูมิ พวกนี่บ้าไม่รู้เรื่อง บ้าอะไร บ้าอยากรวย บ้าว่าเขาจะมาป้องกันเจ็บตายให้ได้ สิ่งเหล่านี้ป้องกันเจ็บตายไม่ได้หรอก พระพุทธเจ้า ตรัสแล้วว่าเป็นของวุ่นวายอยู่ในโลก ไม่ใช่เป็นของป้องกันตาย เหตุฉะนั้น ท่านจึงหาทางหนีจากตาย ท่านพ้นทางหนีจากตายแล้วก็คือ พระนิพพาน" ที่มา http://www.udon108.com/thai/archive/index.php/t-16904.html ๒
- 6. พระแก้วสององค์ ผู้อ่านหลายท่านอาจจะเคยได้ยินคาว่า "พระแก้วสององค์" มา ก่อนแล้วพอสมควร อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนใคร่ขออนุญาตนาเสนอ อีกครั้งหนึ่ง ซึ่งเป็นคาสอนของท่านหลวงปู่บุญมี โชติปาโล สอนว่า "พระแก้วสององค์" ที่บ้านให้เคารพบูชาเป็นอย่างดี เพราะ "พ่อแม่ คือ พระอรหันต์ของลูก" หลวงปู่บุญมีโชติปาโล เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูกศิษย์ คาสอนสั้นหมั่นธรรมนาดวงจิต สอนให้คิดดีต่อคุณพ่อแม่ อันพ่อแม่คือพระแก้วสององค์ ที่ดารงในใจให้ดูแล พระอรหันต์ของลูกอย่างจริงแท้ คือพ่อแม่ของเราเฝ้าบูชา อันบุญคุณยิ่งใหญ่ใครจะเหมือน อย่าแชเชือนหนีห่างต่างไม่มา จิตเคารพนบน้อมพร้อมนาพา ทุกเวลาคิดถึงหนึ่งในใจ อันพระคุณหนุนนาธรรมนาจิต ลูกตั้งจิตคิดธรรมนาสู่ใจ กราบพ่อแม่แท้จริงด้วยหัวใจ พระในใจของลูกทุกวันเอย ๓
- 7. ละชั่วประพฤติดี ขอยกคติธรรมของหลวงปู่ ซึ่งมีคติธรรมที่น่าสนใจตามรูปภาพ ข้างล่างนี้ คติธรรมที่สั้นๆ คุณค่าล้าเป็นอย่างยิ่ง ศึกษาให้แท้จริง ทุกทุกสิ่งเป็นตามนั้น ทิฐิมีแต่ทุกข์ ไม่มีสุขที่สร้างสรรค์ ทาดีทุกทุกวัน ชั่วละกันหนีห่างไกล ทาดีย่อมมีบุญ ช่วยเกื้อหนุนให้ปลอดภัย นิพพานอีกไม่ไกล ตั้งจิตใจให้มั่นคง หลวงปู่สอนให้คิด ตั้งดวงจิตดียืนยง ทุกอย่างจะต้องปลง ตามประสงค์ดีแน่เอย ๔
- 8. คติธรรมบนต้นไม้เกี่ยวกับ “ความโกรธ” หากมีโอกาสไปที่วัดสระประสานสุข คงจะได้เห็นต้นไม้ที่หน้า ศาลาพระแก้วสององค์ (ซึ่งศาลาดังกล่าวเป็นกองเลขาฯ งานพิธี พระราชทานเพลิงศพหลวงปู่บุญมี โชติปาโล) มีป้ายที่น่าสนใจ ดังต่อไปนี้ "ผู้มีความสามารถควบคุมความโกรธไว้ได้เป็นผู้มีปัญญายอดเยี่ยม" ๕
- 9. เป็นคติธรรมสั้นๆ แต่แฝงด้วยสิ่งดีๆ ที่คอยเตือนสติได้ ทั้งนี้ หากว่าคนเราลองฝึกปฏิบัติไว้ก็คงจะดีมิใช่น้อย ผู้เขียนก็ไม่มีอะไร ที่จะเขียนต่อเนื่องจาก อ่านดูแล้วก็คิดว่าน่าจะใช่ตามนั้น เพราะ เมื่อไหร่ที่เราโกรธแล้วเรามีสติและควบคุมความโกรธไว้ได้ ก็ ย่อมจะเป็นผลดีต่อตัวเองและผู้อื่น (อันนี้ผู้เขียนคิดเอาเอง) "ความโกรธ" คืออะไร จะเป็นใครที่จะรู้ คงต้องลองโกรธดู แล้วจะรู้เป็นอย่างไร ความโกรธย่อมไม่ดี พลอยจะมีแต่ทุกข์ใจ โกรธคือไม่พอใจ หยุดอย่างไรทาไงดี ความโกรธสร้างศัตรู จิตเฝ้าดูให้ดีดี โกรธหยุดสุขชีวี เย็นฤดีสุขที่เรา โกรธไปก็เท่านั้น ไม่สร้างสรรค์หากโกรธเขา โกรธไปใจยิ่งเศร้า ไม่ทุเลาเขาจากลา ควบคุมโกรธให้หยุด เยี่ยมที่สุดเกิดปัญญา โกรธไปเสียเวลา ยิ้มเถิดนะจะดีเอย ๖
- 10. “...หาแต่เงิน ทุกข์เพราะหาเงิน...” ต้องลองฟังจาก YouTube ต่อไปนี้ https://www.youtube.com/watch?v=8ZPO1w2YwKo ๗
- 11. มีทุกข์เพราะหาเงิน หาจนเพลินจนลืมตัว หาเงินไปจนทั่ว เพราะความกลัวเงินไม่มี ชีวิตเงินเรื่องใหญ่ แต่ทุกข์ใจในชีวี หากว่าไม่ทาดี หวังจะมีรวยเรื่อยไป เจ็บปวดเพราะหาเงิน มีมากเกินหาต่อไป หาแล้วหากสุขใจ หาต่อไปให้มากพอ ชีวิตหาตัวตน ต้องลองค้นไม่ต้องรอ ชีวิตควรเพียงพอ ไม่ย่อท้อธรรมเรื่องดี ชีวิตเมื่อเป็นคน ต้องอดทนทาแต่ดี ฟังหลวงปู่บุญมี นาชีวีมีสุขเอย ๘
- 12. คติธรรมบนต้นไม้เกี่ยวกับ “อโหสิกรรม” ต้นไม้พูดได้ ณ บริเวณถนนริมสระน้า (ที่มีวิหารกลางน้า) มี ป้ายข้อความที่น่าสนใจ ดังนี้ "กุศลกรรมที่ไม่มีอะไรใหญ่ เท่ากับการให้อโหสิกรรม" ๙
- 13. คติธรรมสั้นๆ แต่ได้ใจความดี ดังนั้น ผู้เขียนคงไม่ขออะไรเพิ่มเติม มาก เพียงแต่ขอเชิญชวนทุกท่านอ่านอีกรอบเท่านั้นเอง กุศลกรรม ต้องมีธรรมนาหัวใจ ไม่มีอะไรใหญ่ เท่ากับให้อโหสิกรรม บางสิ่งคงต้องคิด ทบทวนจิตเป็นประจา ต้องอโหสิกรรม กุศลกรรมนาได้ดี เพียงนึกลึกด้วยจิต ลองนึกคิดให้ดีดี ปล่อยวางได้ยิ่งดี สิ้นกันทีหยุดหมดกรรม ทุกอย่างอยู่จิตเรา เรื่องราวเก่าไม่คิดซ้า เพียงอโหสิกรรม กุศลล้ายิ่งใหญ่เอย หนังสือ "ยกย่องพระธรรมไว้ที่ใจ" หนังสือข้างล่างนี้เป็นหนังสือที่ได้จัดทาขึ้นมาเมื่อหลายสิบปี แล้ว ณ วัดสระประสานสุข อุบลราชธานี หากว่าท่านใดได้มีโอกาส อ่านนับว่าเป็นบุญวาสนาอย่างยิ่ง ๑๐
- 14. หนังสือ "ยกย่องพระธรรมไว้ที่ใจ" โดยพระครูไพโรจน์ รัตโนบล หรือ หลวงปู่บุญมี โชติปาโล นับว่าเป็นหนังสือธรรมะที่ ทรงคุณค่าอีกเล่มที่พุทธศาสนิกชนอาจจะลองหาโอกาสอ่านกัน ซึ่ง แน่นอนว่าการที่ยกย่องพระธรรมไว้ที่ใจจะนามาซึ่งความสุขอย่าง ๑๑
- 15. ยั่งยืนในที่สุด เพราะ "พระธรรม"คือ สิ่งที่จริงแท้แน่นอน อันที่จะ ทาให้เราพบกับทางสว่าง สงบ อย่างนิรันดร์ จงยกย่องพระธรรมไว้ที่ใจ จะสุขใจทุกสิ่งจริงทุกอย่าง ยกพระธรรมนาใจไปทุกทาง จิตกระจ่างทางธรรมนาความสุข ยกสิ่งดีที่ทานาสู่จิต ทุกความคิดชิดใกล้ใจไม่ทุกข์ ที่ผ่านมาบางครั้งอาจสนุก เป็นความสุขจอมปลอมย่อมไม่ดี ชีวิตนี้ได้ดีมีพระธรรม จิตน้อมนาประจาทาแต่ดี พระธรรมมากหากไปย่อมไปดี นาชีวีมีสุขนิพพานเอย ๑๒
- 16. ความวุ่นวาย คติธรรมคาสอนของพระภาวนาวิศาลเถร (หลวงปู่บุญมี โชติปาโล) เกี่ยวกับเรื่องความวุ่นวายของโลกน่าสนใจอย่างยิ่ง ลอง ฟังจาก YouTube ต่อไปนี้ https://www.youtube.com/watch?v=mQp2rna7PgA “...โลกเอยโลกวุ่นวายหนอ... ...ก็เพราะความอยากเป็นใหญ่ที่สุดของมนุษย์... ... ถ้าอิ่มแล้วก็ไม่วุ่นวาย... ... ลูกระเบิดก็ตัวของเรานี้แหละ... ... พรรคหยุดไม่มี มีแต่พรรครุกราน พรรควุ่นวาย พรรคเสียหาย ...” ๑๓
- 17. คติธรรมคาสอนของท่านหลวงปู่ เชื่อว่าจะต้องทาให้หลาย ท่านที่กาลังวุ่นวายอยู่ในขณะนี้ได้สติ คิดใหม่ว่าจะหยุดวุ่นวายได้ อย่างไร ซึ่งแน่นอนว่าอย่างที่หลวงปู่ได้กล่าวไว้ข้างต้นว่า ตัวเรานี้ แหละที่เป็นลูกระเบิด ไม่รู้ว่าจะระเบิดเมื่อไร หากว่าระเบิดแล้ว ย่อมจะทาลายล้างอย่างแน่นอน โลกเราช่างวุ่นวาย เกิดเวียนว่ายตายไม่หยุด ความอยากใหญ่ที่สุด แล้วเคยหยุดกันหรือยัง ถ้าอิ่มไม่วุ่นวาย ไม่อิ่มตายมีแต่พัง ธรรมะควรต้องฟัง เพื่อหยุดยั้งชั่งใจตน ลูกระเบิดในตัว ต้องละชั่วใจอดทน จิตใจอย่างหมองหม่น เมื่อเป็นคนต้องทาดี การบ้านและการเมือง จะรุ่งเรืองด้วยธรรมดี ทุกคนต้องคิดดี พรรคต้องดีมีพักใจ หากมีพรรครุกราน น่าราคาญทุกข์ในใจ วุ่นวายกันไปใหญ่ หยุดพักใจให้มีธรรม วุ่นวายเพราะระเบิด ไม่ประเสริฐชั่วไม่ทา ธรรมะต้องน้อมนา ให้ประจานาสู่ใจ หากมีพรรควุ่นวาย พรรคเสียหายไปกันใหญ่ มีธรรมน้อมเข้าไว้ วุ่นวายใจสิ้นสูญเอย ๑๔
- 18. “พระจริง พระแท้” คติธรรมคาสอนของหลวงปู่บุญมี โชติปาโล เกี่ยวกับ "พระจริง พระแท้ " สามารถรับฟังได้จาก YouTube ต่อไปนี้ https://www.youtube.com/watch?v=FKlrgUPdxNY&featu re=youtu.be นั่นเป็นคติธรรมคาสอนเกี่ยวกับ "พระจริง พระแท้" โดย หลวงปู่บุญมี ผู้เขียนเชื่อว่า ในปัจจุบันประเทศไทยของเรามีพระ จริงพระแท้จานวนมากมาย แต่อาจจะมีพระไม่แท้พระไม่จริง บางส่วนเท่านั้นเองที่อาจจะทาให้พุทธศาสนาในประเทศไทยด่าง ๑๕
- 19. พร้อยไปบ้าง ดังนั้น เราพุทธศาสนิกชนทุกคนคงจะต้องช่วยกัน สอดส่องให้มีแต่สิ่งดีๆ เพื่อความสุขที่ยั่งยืนต่อไป พระแท้และพระจริง ธรรมทุกสิ่งยิ่งจะดี พระจริงเป็นพระดี ย่อมจะมีดีที่ใจ พระแท้แน่นอนนัก ต้องรู้จักธรรมสู่ใจ พระแท้จริงหรือไม่ ดูเข้าไว้ให้ดีดี พระแท้มีมากมาย ใจและกายปฏิบัติดี พระจริงธรรมมากมี ทาความดีทุกเวลา พระแท้ต้องสังเกต ปฏิเวธทรงคุณค่า พระจริงธรรมนาพา พร้อมศึกษาหาหลุดพ้น พระแท้มีให้เห็น ท่านบาเพ็ญอย่างอดทน พระจริงดีกมล สอนหลุดพ้นนิพพานเอย ๑๖
- 20. เล่าเรื่องโดยคุณถวัลย์ เรียนวิริยกิจ บ่ายเมื่อวาน (๒๔ ธันวาคม ๒๕๕๗) ณ วัดสระประสานสุข ขณะที่ทุกฝ่ายกาลังเตรียมงานพิธีวางศิลาฤกษ์ฌาปนสถาน (เมรุ) สาหรับพิธีพระราชทานเพลิงศพหลวงปู่บุญมี โชติปาโล ในวันที่ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๗ ผู้เขียนได้มีโอกาสนั่งคุยกับท่านถวัลย์ เรียนวิริยกิจ ประธานคณะกรรมการฝ่ายเหรัญญิกฯ (งานพิธี พระราชทานเพลิงศพหลวงปู่บุญมี โชติปาโล) ท่านเล่าให้ฟังว่า ๑๗
- 21. “ที่ผ่านมาได้เข้ามารับใช้หลวงปู่บุญมีขณะที่หลวงปู่ยังมีชีวิตอยู่ นับว่าเป็นบุญวาสนาอย่างยิ่ง” แล้วท่านก็เล่าต่อไปว่า “ผมเองมี ความศรัทธาพระสายวัดป่า เมื่อ ๔ ปีที่แล้วผมได้สร้างสถานที่ ปฏิบัติธรรมสานักสงฆ์ เริ่มจากซื้อที่ดิน ๑๐ กว่าไร่ และซื้อต่อ เพิ่มเติมเป็น ๓๐ ไร่ ตอนนี้ มีศาลาปฏิบัติธรรม ห้องน้า โรงทาน ที่ เป็นแบบมาตรฐานเรียบง่ายตามรูปแบบของวัดหนองป่าพง ซึ่ง สถานที่ดังกล่าวนี้จะมีพระสงฆ์สายวัดหนองป่าพงมาปฏิบัติธรรม และญาติโยม ซึ่งผมคิดว่าเสร็จเรียบร้อยพร้อมแล้ว ผมเลยต้อง กลับมาช่วยงานหลวงปู่บุญมี” เมื่อท่านถวัลย์ได้เล่าถึงตอนนี้ ผู้เขียนนึกในใจว่า คนแบบนี้ เป็นตัวอย่างที่ดีอย่างยิ่ง มีเงินมีทองแล้วทาเพื่อทานุบารุง พระพุทธศาสนาโดยไม่หวังผลตอบแทนใด ผู้เขียนสังเกตใบหน้า ของท่านถวัลย์ว่าเมื่อท่านเล่าไปท่านก็มีใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสดูมี ความสุขอย่างยิ่ง ท่านถวัลย์ได้เล่าต่อว่า ๑๘
- 22. “เมื่อตอนหลวงปู่บุญมียังมีชีวิตอยู่นั้น ได้มีโอกาสเข้ามาหา หลวงปู่หลังจากที่เลิกงาน และเมื่อวาระสุดท้ายของหลวงปู่บุญมี ก็ ได้มีโอกาสอยู่ใกล้ๆๆ กับหลวงปู่ โดยวันนั้น (วันศุกร์ที่ ๔ มิถุนายน พ.ศ ๒๕๔๗) เมื่อพระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ เสด็จเยี่ยมอาการอาพาธของหลวงปู่ แล้วพระองค์ได้เสด็จกลับ และภรรยาของผมตามส่งเสด็จฯ ไปด้วย ส่วนผมนั่งรอภรรยาที่กุฏิ ของหลวงปู่ สักครู่ภรรยาของผมได้โทรศัพท์มาสอบถามผมว่า หลวงปู่เป็นอย่างไรบ้าง ผมตอบว่า ท่านเข้านอนพักผ่อนเหมือน ปกติ ซึ่งผมไม่ได้คิดอะไรมาก แต่อีกสักครู่ คุณหมอกวี ไชยศิริ ผู้อานวยการ รพ. สรรพสิทธิประสงค์อุบลฯ (ขณะนั้น) ได้บอกผม ว่าหลวงปู่ได้ละสังขารแล้ว” ท่านถวัลย์ยังได้เล่าต่ออีกดังนี้ “ในวันสุดท้ายที่หลวงปู่บุญมีจะละสังขารนั้น มีคนบอกผม ว่า ขณะที่หลวงปู่นอนอยู่นั้นท่านได้ชี้ขึ้นไปบนท้องฟ้า ๓ ครั้ง ซึ่ง ผมไม่ทราบว่าหมายถึงอะไร แต่คิดว่าคงจะมีอะไรสักอย่าง และ ในวาระสุดท้ายของหลวงปู่ผมได้อยู่ใกล้ท่าน นับว่าเป็นบุญของผม ๑๙
- 24. ผู้เขียนได้ยินท่านถวัลย์กล่าวไปก็นึกในใจว่า "เรื่องอะไร" "เป็นไปได้อย่างไร" และเมื่อผู้เขียนยกมือไหว้ภรรยาท่านถวัลย์ (คือ ท่านพิราวรรณ เรียนวิริยกิจ รองประธานหอการค้าจังหวัด อุบลราชธานี) ท่านพิราวรรณ ได้กรุณาเล่าต่อเกี่ยวกับเรื่องของ พระที่ห้อยคอหายว่า "เป็นเหรียญของหลวงปู่บุญมีรุ่น ๑ ที่ใส่กรอบเหลี่ยมทอง อย่างดี อยู่ดีๆๆ ปรากฏว่าองค์พระดังกล่าวได้หายจากกรอบโดยไม่ รู้ว่าหายไปเมื่อไร ทั้งที่กรอบพระก็ไม่ได้แตกแยกออกจากกัน ทาให้ ๒๑
- 25. ต้องรีบมาหาหลวงปู่บุญมี โชติปาโล ที่วัดฯ เมื่อมาพบท่านหลวงปู่ บุญมี ท่านได้มีเมตากรุณา และบอกว่า เมื่อสามีภรรยามีแต่ ทะเลาะกัน พระท่านก็ไม่อยู่ด้วยหรอก หากเลิกทะเลาะกันเดียวก็ กลับได้มาเหมือนเคย" "หลังจากนั้นมา พี่กับเฮีย ก็ไม่ทะเลาะกัน แต่ในใจคิดว่า แล้วจะได้องค์พระกลับมาได้อย่างไร" "เวลาผ่านไป เมื่อคุณแม่พี่ได้แบ่งของมีค่าให้ลูกๆ โดยการ จับฉลาก พี่ก็ไม่คิดอะไรมากและมีสิ่งที่เห็นแล้วอยากได้เช่นกัน แต่ ปรากฏว่า ผลการจับฉลากพี่ได้สิ่งที่เล็กทีสุด เป็นกล่องที่เล็กที่สุด และไม่ทราบว่าข้างในเป็นอะไร และเมื่อเปิดกล่องออกมาปรากฏ ว่า เป็นเหรียญองค์พระหลวงปู่บุญมีรุ่น ๑ ทาให้พี่ดีใจอย่างยิ่งที่ได้ สิ่งที่ต้องการมีค่ากลับคืนมา และทาให้ชีวิตครอบครัวของพี่ได้พบ เจอสิ่งดีๆ เรื่อยมา" ครับ นั่นเป็นเพียงบางส่วนที่ได้รับฟังจากกัลยาณมิตรผู้ที่ จิตศรัทธาต่อหลวงปู่บุญมี โชติปาโล อย่างแท้จริง โดยทั้ง ๒๒
- 26. ครอบครัวเรียนวิริยกิจมีจิตศรัทธาที่เปี่ยมล้นและมีความพร้อมที่จะ ทาทุกอย่างเพื่อถวายแด่หลวงปู่ฯ เรื่องราวดังกล่าวข้างตนเป็นข้อคิดอันดีอย่างยิ่งในการ ดารงชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิตครอบครัวที่จะต้องมีความเมตตา กรุณาต่อกันเป็นมิตรต่อกันไม่ทะเลาะกัน และเมื่อทุกคนมี “เมตตา กรุณา” ต่อกันไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว ในชุมชน ใน หมู่บ้าน ในตาบล ในอาเภอ ในจังหวัด ในประเทศ และในโลกใบนี้ ย่อมจะเกิดสันติสุขมีความสุขอย่างยั่งยืนในที่สุด ย้ายไม่ได้ เมื่อวันที่ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๕๗ ณ วัดสระประสานสุข มีพิธีวาง ศิลาฤกษ์การก่อสร้างฌาปนสถาน (เมรุ) สาหรับพิธีพระราชทาน เพลิงศพหลวงปูบุญมี โชติปาโล ๒๓
- 27. ซึ่งผู้เขียนมีส่วนร่วมเล็กๆ เท่านั้น และที่สาคัญที่ช่วงหนึ่งได้ ฟังพิธีกรของงานฯ ได้กล่าวถึงพระพุทธรูป ๒ องค์ (ขนาดประมาณ หน้าตัก ๑๒๐ นิ้ว) โดยที่แต่ก่อนนั้น พระพุทธรูป ๒ องค์นี้ ตั้งอยู่ บริเวณด้านหน้าของพิพิธภัณฑ์ของหลวงปู่บุญมี ตามรูปภาพ ดังต่อไปนี้ ๒๔
- 28. เมื่อมีการปรับปรุงพื้นที่ที่จะรองรับการวางศิลาฤกษ์ฌาปน สถาน (เมรุ) คณะกรรมการจัดงานได้เห็นพร้องต้องกันว่า ควรจะ ย้ายองค์พระทั้งสองไปไว้บนโบสถ์เรือสุพรรณหงส์ไปพลางก่อน โดยได้ความอนุเคราะห์ประสานงานขอกาลังทั้งรถยกและกาลังพล จากกองบินที่ ๒๑ (อุบลราชธานี) ปรากฏว่าเมื่อทาการเคลื่อนย้ายมาถึงบริเวณด้านหน้าของ โบสถ์เรือสุพรรณหงส์ ตาแหน่งตามรูปภาพต่อไปนี้ ๒๕
- 29. "ยางรถยกของกองบินที่ ๒๑ ได้แบนลงเหมือนกับยางรั่วไม่สามารถ ที่จะทาการเคลื่อนย้ายต่อไปได้ นายทหารพลขับเลยต้องนารถยก กลับที่กองบินเพื่อทาการซ่อมตรวจสอบรอยรั่วว่าเป็นอย่างไร ซึ่ง เมื่อนาไปตรวจสอบเติมลมจนเต็มเหมือนปกติ แล้วตรวจสอบก็ไม่ ปรากฏมีการรั่วใดๆ เกิดขึ้น จึงได้แจ้งคณะกรรมการทราบ ซึ่ง เวลานั้นก็เป็นเวลามืดค่าแล้ว คณะกรรมการเลยตัดสินว่า ในเมื่อ เป็นเหตุการณ์ที่น่าอัศจรรย์ซึ่งเป็นไปได้ว่าหลวงปู่อาจจะไม่ ต้องการให้นาพระพุทธรูปทั้ง ๒ องค์ ไปไว้บนโบสถ์เรือสุพรรณ หงส์ก็เป็นได้ จึงยุติการเคลื่อนย้ายเพียงเท่านี้" ๒๖
- 30. ครับ นั่นเป็นเรื่องราวเล็กๆ น้อยๆ ที่ผู้เขียนได้ยินจากพิธีกรของ งานวางศิลาฤกษ์ฌาปนสถาน (เมรุ) แต่สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนคิดว่าสาคัญ อย่างยิ่ง คือ "บางสิ่งบางอย่างไม่สามารถใช้วิทยาศาสตร์อธิบายใน สิ่งนั้นได้" แน่นอนว่าสิ่งที่เรามองไม่เห็นเป็นสิ่งที่ทรงพลังอย่างยิ่ง โดยเฉพาะพลังแห่งศรัทธาอันบริสุทธิ์ พลังแห่งจิตที่ใฝ่ธรรม พลัง แห่งความดีที่ได้ร่วมกันทา บางสิ่งมองไม่เห็น อาจจะเป็นเรื่องที่ดี หลายสิ่งล้วนแต่ดี เข้าใจดีต้องศรัทธา บางสิ่งที่มองเห็น อาจไม่เป็นดั่งที่ว่า ทุกสิ่งที่ผ่านมา มีที่มาพร้อมเหตุผล บางสิ่งไม่เคยเห็น คงต้องเป็นเรื่องน่าสน ทุกสิ่งคงต้องค้น เห็นกับตนย่อมจะดี บางสิ่งไม่เคยมอง มัวแต่จ้องเรื่องไม่ดี เพราะหลวงปู่บุญมี มีเรื่องดีที่สุดเอย ๒๗
- 31. ณ ประตูวัด เมื่อวันที่ ๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๘ ซึ่งเป็นวันพระ เวลาประมาณ ๑๗.๔๕ น. ผู้เขียนได้พบเจอกันป้าหอม (กาญจนา ผลพิบูลย์) บริเวณทางเข้าวัดสระประสานสุข ผู้เขียนได้สอบถามว่า ทาไมที่วัด นี้ถึงได้สร้างทางเข้าเป็นช้างขนาดใหญ่ ประตูช้างสามเศียร (วัดสระประสานสุข) ๒๘
- 32. --------------------- ประตูช้างสามเศียร ต้องพากเพียรถึงสร้างได้ ช้างนั้นเป็นสัตว์ใหญ่ พร้อมพาไปในที่ดี ครั้งหนึ่งต้องลอดผ่าน จิตประสานคิดสิ่งดี ศรัทธาในความดี นาชีวีผ่านพ้นภัย หลวงปู่บุญมีสร้าง เป็นหนทางธรรมสู่ใจ ตั้งจิตคิดขอได้ พร้อมตั้งใจให้เกิดจริง ช้างใหญ่ในสามโลก สร้างประโยชน์ในทุกสิ่ง สามเศียรยิ่งใหญ่จริง ลอดใจนิ่งยิ่งได้บุญ ตั้งจิตภาวนา ลอดเข้ามาธรรมเกื้อหนุน ธรรมะย่อมเป็นคุณ มากมีบุญทุนต่อไป พระอินทร์ที่ทรงนั่ง จิตพร้อมสั่งได้ดั่งใจ ขอเชิญลอดผ่านไป จะสุขใจนิรันดร์เอย ๒๙
- 33. ป้าหอม (กาญจนา ผลพิบูลย์) ได้กรุณามีเมตตาเล่าให้ฟังว่า “หลวงปู่บุญมี กล่าวว่า ช้างเป็นสัตว์ใหญ่ ใครที่ได้ลอดท้อง ช้าง นับว่าเป็นสิ่งที่เป็นมงคล โดยมีมาตั้งแต่โบราณกาลว่าใครที่ได้ ลอดท้องช้างจะอายุยืนเป็นสิริมงคลต่อตนเอง และหลวงปู่บุญมีได้ บอกแม่เผยว่าอยากจะสร้างช้างไว้ให้คนลอดท้องช้าง แม่เผยมีกุศล ร่วมถวายเป็นเงินจานวน ๒ แสนบาทเป็นจุดเริ่มต้น” (สาหรับแม่ เผยคือ คุณแม่ของป้าหอม) นอกจากนั้น ป้าหอมยังได้บอกอีกว่า ที่บริเวณก่อสร้างช้าง ดังกล่าว ป้าหอมได้เจออะไร ดังนี้ “เมื่อตอนที่สมโภชพิธีชัยมังคลาภิเษก รูปหล่อ เหรียญ เหมือนหลวงปู่บุญมี โชติปาโล วันที่ ๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๓๐ ป้า หอมจะไปเข้าห้องน้าได้เดินผ่านไปที่บริเวณสร้างช้างสามเศียร เห็นอะไรดาๆๆ กระโดดไปมา ป้าหอมคิดว่าเป็นผีแน่นอน (คงจะ เป็นผีมาขอส่วนบุญ) แล้วป้าหอมก็บอกว่า ลูกศิษย์หลวงปู่บุญมี ไม่ กลัวผีหรอก” ๓๐
- 34. ครับ นั่นเป็นบันทึกเรื่องราวสั้นๆ เท่านั้นเอง เนื่องจากป้าหอมมี ธุระจะต้องขึ้นไปศาลานาบุญเพื่อทาบุญอุทิศส่วนกุศลแด่หลวงปู่ บุญมี โชติปาโล ในคืนวันพระ เวลา ๑๙.๐๐ น. วัดมีเรือสองลา งดงามล้าสวยจับใจ อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล รู้หรือไม่ใยต้องมา วัดนี้มีของดี หากบุญมีต้องได้มา กราบไหว้พระบูชา น้อมวันทามากมีบุญ วัดสระประสานสุข ธรรมนาสุขทุกข์สิ้นสูญ ทาบุญทวีคูณ เพื่อเกื้อกูลภพชาติใหม่ วัดนี้ช้างสามเศียร จิตย้าเตือนธรรมเข้าใจ มาแล้วจะสุขใจ พร้อมอภัยต่อทุกคน หลวงปู่ชื่อบุญมี บุญมากมีเมืองอุบล ขอเชิญร่วมกมล เชิญมายลในสักครา เรื่องพระแก้วสององค์ ซึ่งดารงความเป็นมา หลวงปู่ท่านสอนว่า ให้บูชาคุณพ่อแม่ คาสอนคติธรรม เราน้อมนาอย่างจริงแท้ พระคุณของพ่อแม่ ต้องดูแลบูชาเอย ๓๑
- 35. วันมาฆบูชา วันพระใหญ่วันมาฆบูชา กราบบูชาพระรัตนตรัย โอวาทปาฏิโมกข์ที่ยิ่งใหญ่ เป็นหัวใจพระธรรมทรงประกาศ พระพุทธศาสนาดารง วันจาตุรงคสันนิบาต เป็นทั้งวันกตัญญูแห่งชาติ ไทยทั้งชาติน้อมธรรมทาความดี มาฆบูชาปีสองสี่ห้าสอง สิ่งสอดคล้องกาเนิดเกิดคนดี เวลาเที่ยงของวันนั้นพอดี ชื่อบุญมีมีบุญหนุนสู่ธรรม ๓๒
- 36. หลวงปู่สีทาพระอาจารย์ เรียนสืบสานตาราหาพระธรรม ได้รับใช้หลวงปู่เสาร์น้อมนา พร้อมจดจาใกล้ชิดหลวงปู่มั่น ออกธุดงค์ร่าเรียนเพียรศึกษา เพื่อได้มาค่ายิ่งสิ่งสาคัญ สร้างความดีมีบุญเกื้อกูลกัน พร้อมคอยหมั่นสั่งสอนดีไม่สิ้น พระครูไพโรจน์รัตโนบล ศรีอุบลพระดีศรีแผ่นดิน ท่านสอนสั่งสติต้องให้ชิน พร้อมได้ยินตั้งมั่นหมั่นทาดี พระภาวนาวิศาลเถระ มีธรรมะยิ่งใหญ่บุญมากมี ชื่อของท่านคือ "หลวงปู่บุญมี" ธรรมวิถีดีเยี่ยมเปี่ยมน้าใจ หลวงปู่บุญมีมีธรรมนาเมตตา ธรรมล้าค่าพาสุขทุกข์สิ้นไป ท่านหลวงปู่สอนธรรมนาสู่ใจ สอนเข้าใจให้ดีมีสุขเย็น ถึงปีนี้วันเกิดประเสริฐยิ่ง มงคลมิ่งจริงแท้แน่อย่างเห็น ขอเชิญชวนร่วมบุญพร้อมบาเพ็ญ พร้อมละเว้นไม่ดีหนีจากใจ หนึ่งร้อยหกปีที่ท่านกาเนิด ย่อมประเสริฐมีบุญอันยิ่งใหญ่ เชิญร่วมบุญหนุนนาประจาใจ มีบุญใหญ่ในสุขนิรันดร์เอย หมายเหตุ ๑. หลวงปู่บุญมี โชติปาโล เกิดเวลาเที่ยงตรงของวันมาฆบูชา พ.ศ. ๒๔๕๒ (ขึ้น ๑๕ คา เดือน ๓ ปีระกา) www.lib.ubu.ac.th/monkubon/file/MO49.pdf ๒. ในปี พ.ศ. ๒๕๔๙ รัฐบาลไทยได้ประกาศให้วันมาฆบูชาเป็น "วันกตัญญู แห่งชาติ" ๓๓