Talumpati at mga halimbawa TALUMPATI TUNGKOL SA KABATAAN – Sa araling ito inyong matutunghayan ang ang mga kinalap at pinagsama-samang maikling talumpati tungkol sa kabataan ng mga makatang Pilipino. Ang mga halimbawa ng maikling talumpati tungkol sa pakikipagrelasyon ng kabataan at droga ay iwasan sa Pilipinas ay nanggaling sa mga tunay na nadarama at puso ng mga sumulat. Kabataan ang pag-asa ng bayan. Ngunit paano kung hindi sila nagabayan ng tama? May pag-asa pa ba ang bayan? Droga, pre-marital sex, bullying, atbp., yan ang mga problema ng kabataan ngayon. Kaya bilang magulang at nakatatanda dapat natin silang gabayan patungo sa mabuting landas. Sa mga kabataan naman, makinig sa mga mabubuting aral ng mga nakatatanda sa inyo at mag-aral ng mabuti upang buhay niyo ay bumuti. Sana sa pamamagitan nitong mga talumpati tungkol sa pakikipagrelasyon ng kabataan droga ay iwasan ay maging inspirasyon natin ito para magsumikap at pangalagaan ang kapwa kabataan para sa kinabukasan. Marahil ay makakarelate ka sa mga karanasan ng mga sumulat ng talumpati tungkol sa kabataan ang pag-asa ng bayan sa Pilipinas. Narito ang mga Halimbawa ng Talumpati Tungkol sa Kahirapan Sa Pilipinas. Ang Kabataan sa Makabagong Henerasyon Kabataan: Pag-asa Pa Ba Ng Bayan? Talumpati Para Sa Kabataan Kabataan, Isipin Ang Kinabukasan Ang Nais Mabatid Ng Mga Kabataan Talumpati Tungkol Sa Kabataan Talumpati mula sa panitikan.com.ph Kabataang Pag-asa Ng Bayan Sa Panahon Ng Dota Kabataan, Simula Ng Pagbabago Ang Uri Ng Kabataan Kabataan: Pag-asa Pa Rin Ba Ng Ating Bayan? (Isang Talumpati) Maikling Talumpati Para Sa Atin Kabataan, Tuloy Ang Laban Ang Kabataan Noon At Ngayon Ang Kabataang Pilipino Sa Makabagong Panahon Hinaing Ng Kabataan Sa Mga May Katungkulan Sa Bayan Ang Kabataan Sa Panahon Ngayon Talumpati Tungkol Sa Kabataan Talumpati mula sa takdangaralin.ph Kabataan Ng Makabagong Henerasyon: Iba Pero Tanaw Pa Rin Ang Pag-asa Tugon Ng Mga Kabataan Sa Mga Isyu Ng Lipunan Kabataan: Pag-asa Pa Nga Ba Ng Bayan? Ang Paggalang Ng Kabataan Sa Mga Magulang Kabataan Pag-asa Pa Ba Ng Bayan? Kabataan: Noon At Ngayon Ang Tamang Oras Ang Papel Ng Kabataan Sa Bayan Kabataan: Pag-asa Pa Rin Ba Ng Bayan? Banderang Bahaghari Kabataan, Pag-asa Ng Bayan Isang Talumpati Para sa Kabataan

1. Wika
Talumpati ni Farah Grace Jimena
“Makahihigit ay wala, kahit anumang sandata, makapagtitibay sa bansa, paggamit ng sariling wika,
ang ating tanging tanikala.”
Malaya na tayong mga Pilipino sa pang-aalipin ng ibang bansa. Masasabi na nating ganap na ang
ating pagkabansang Pilipino. May sarili na tayong watawat, mayroon na ring pambansang awit at
mayroon pang pambansang wika… ang Wikang Filipino.
Wikang Filipino? Ginagamit ba ito?
Hindi na lingid sa ating kaalaman na halos wikang Ingles na ang nagmamanipula nitong ating
bansa. Hindi ba’t natatawag na malaya ang isang bansa kapag ginagamit ang sariling wika?
Nawawalan ng kabuluhan ang wikang pambansa kapag hindi naman ginagamit sa lipunan, sa
paaralan at maging sa pamahalaan. Sa kalagayan ngayon ng mga bagay- bagay sa ating bansa at sa
sistema ng ating edukasyon, lumilitaw na tila wala pa tayong wikang sarili sapagkat
nagpapamanipula tayo sa mga wikang banyaga.
Sinasabing wika ang sagisag ng pagkalahi… tatak ng isang bansang malaya. Ang mga bansang
malaya ay yaong mga gumagamit sa sariliing wika. Sa wikang Filipino naipakikilala ang lahing
pagka- Pilipino. Larawan ito ng pagiging matapang, matatag at makatarungan ng mga Pilipino.
Ating ibalik sa panahon ng ating mga bayani, kanilang ipinaglaban ang ating bansa sa mga
pananakop ng mga mapang- aping mga dayuhan. Ibinuwis nila ang kanilang mga buhay , para
lamang makahulagpos tayo sa mga manlolokong dayuhan. At ang Filipino ay ginamit bilang
simbolo na isa na tayong malayang bansa.
Sinasabing, kapag walang wika, walang kultura. At kapag walang kultura, walang wika.
Kultura ang kabuuan ng mga paniniwala at lahat ng kaugalian ng mga tao. Kung kaya’t kultura ang
pinanggagalingan ng wika. Wika ang nagiging midyum para maipahayag ang kultura ng isang
pangkat ng mga tao. Ito ang paraan para mapayabong o mapaunlad ang kultura.
Sinasabing wika ang matibay na tanikala sa pagkakaisa ng isang bansa.
Kung sariling wika ang ginagamit sa ating bansa, mawawala ang “ communication gap” sa pagitan
ng masa ng mga nagsasalita ng sariling wika at mga pinuno na nagsasalita sa wikang Ingles. Sa
ganito tayong mga Pilipino’y lagi nang kikilos at gagawa na parang iisang tao sa paghanap ng
kaunlaran, kadakilaan at pagkakakilanlan. Sa pamamagitan ng ating wika, nagkakaintindihan tayo.
Dito tayo nagkakaisa at nagtutulungan. Kapag ngakakaunawaan, magkakaroon ng kaunlaran itong
ating bansa.
Aanhin natin ang wikang dayuhan kung iilan lamang sa atin ang nakaiintindi? Hindi ba’t ang
pagiging makabuluhan ng isang wika ay yaong naiintindihan, nagagamit at napapakinabangan ng
lahat? Oo nga’t Ingles ang wikang ginagamit sa pandaigdigang kalakaran at ito’y hindi natin
maiwawalang- bahala lang. Hindi rin naman masama ang panghihiram dahil nakatutulong ito na
mapanatiling buhay ang isang wika. Nagiging midyum ito sa pakikipagkomunikasyon sa ibang
bansa.
Ngunit paano kaya kung ang wikang Filipino ang ginagamit natin sa mga panayam, pakikipag-
ugnayan at pakikihalubilo sa kapwa Pilipino? Hindi ba’t mas mainam dahil naiintindihan ito ng
lahat ng tao sa Pilipinas? At kung gamitin kaya ito sa mga inilalathala sa pahayagan, hindi ba’t mas
madali nating maaabot ang mga hinanaing, mga naisin o kaya’y mga pangyayari sa ating bansa?
Wikang Filipino ang sentro ng Pilipinas na pinanggagalingan ng lakas para mapatatag ang ating
bansa. Ito ang bumibigkis sa mga Pilipino upang magkaisa para sa ikauunlad nitong bansa.
Wika; sagisag ng kabansaan, sagisag ng kalayaan, sagisag ng karangalan, susi sa pagkakaunawaan,
tungo sa kaunlaran, nitong ating Lupang Tinubuan.

2. Talumpati Para sa Buwan ng Wikang Pambansa
Talumpati ni Jeffry Manhulad
Sapagkat ang wika’y panlahat, dapat natin itong gamitin sa pang araw araw na pakikipag ugnayan
at pakikipag usap sa lahat ng mga Pilipino dahil hindi lamang ito nagsisimbolo ng isang dayalekto
sa Pilipinas kundi ito’y panlahat. Kagaya ng sinabi ni Jose Rizal, “Ang Hindi Marunong Magmahal sa
Sariling Wikay ay Higit Pang Mabaho sa Malansang Isda.” Ang wikang ito ng ating pambansang
bayani ay isa lamang sa kanyang mga makabayang pamana tungkol sa pagmamahal sa ating
sariling wika—ang Wikang Filipino. Ang paalalang ito ng ating bayani ay hindi dapat kalimutan
sapagkat an gating wika’y huwad din sa iba at dapat ipagmalaki.
Dapat natin itong gamitin at nang ito’y hindi maglaho sa susunod na henerasyon. Ang panghihiram
ng mga salita sa ibang wika ay hindi dapat natin itakwil, bagkus ating itong tanggapin ng buong
puso sapagkat parti ito ng ating nakaraan—na tayo ay naging sakop ng ibang mga bansa gaya ng
Espanya at ng Amerika. Ang mga wikang hiniram natin sa mga bansang ito ay dapat nating
ipagmalaki sapagkat isa lamang ito sa mga magagandang pamana ng mga bansang sumakop sa atin
noong una.
Hindi rin natin dapat itakwil ang mga salitang ipinamana ng iba pang mga dayuhan na nag ambag
upang mapayaman ang wikang Filipino gaya na lamang ng mga tsino na kung saan hindi man nila
sinakop ang Pilipinas ay nakipag ugnayan naman ito ng kanilang mga produkto at kagamitan bago
paman dumating angt mga mananakop sa atin. Ipagmalaki natin an gating ugnayan sa kanila
lalunglalo na ang kanilang mga ipinamanang wika.
Kaya mga kababayan kong Pilipino, huwag tayong mahiya sa ating wika. Ipagmalaki, pagyamanin,
at gamitin natin ito kagaya ng ginawa n gating pambansang bayani na si Rizal na kahit marami na
siyang alam na wika’y taas noo parin niyang ginamit ang ating wikang Filipino sa kanyang mga
obra kahit saan man siya pumunta. Isa lamang halimbawa nito ang kanyang pagsalin ng mga obra
ng dayuhang manunulat sa ating wika.
Filipino: Wika ng Karunungan Tungo sa Kaunlaran
Mula sa PasigGreenPasture.com
Maluwalhating umaga sa inyo mga kapwa Pilipino, mag-aaral, kaibigan, mahuhusay at
mapagmahal na mga guro, butihing at maunawaing prinsipal at administrador. Purihin ang
Panginoong Hesus sa isang napakagandang umaga!
Wikang Filipino, wika ng bawat Pilipino. Ikaw, ako, tayo.. iisa. Sa mundong pilit kang binabago.
Ang wika ay isang mahalagang aspeto ng bawat kultura. Ito ang basehan na ginagamit ng lahat ng
antas ng tao sa lipunang kinagagalawan. Ito ang bumubuklod sa mamamayang Pilipino sa Luzon,
Visayas at Mindanao.
Sa pagsisimula ng paggamit ng mga Pilipino ng wikang Tagalog sa unang panahon, binuhay nito
ang sibilisasyon. Nagkaisa ang mga Pilipino sa mas ikabubuti ng ating bansa. Nagkaintindihan ang
bawat pangkat dahil sa pagkakaroon ng isang wika na naiintindihan ng lahat. Mas mabilis ang
naging daan para sa transportasyon at komunikasyon na nagbigay daan para mas dumami ang
ideya at opinyon. Pinagkaisa nito ang mga nakasanayang tradisyon. Nagbigay daan ito sa mas
positibong pagbabago at naibahagi ang iba’t ibang kultura at paniniwala. At higit sa lahat,
napanatili nito ang pagkakaisa ng bawat Pilipino kahit na may iba’t-ibang paniniwala.
Ang wikang Filipino ang ginagamit natin tungo sa pambansang kaunlaran. Wikang ating
kasangkapan sa pagkakaunawaan at pagkakaisa ng mga mamamayang Pilipino saan mang panig
ng Pilipinas.
Talaga ngang wala ng ibang magmamahal sa Wikang Filipino, kundi tayo ring mga Pilipino, kaya’t
halina’t pagyabungin natin ang isa sa mga pinaka-iingatang yaman ng ating bansa Ang wikang
Filipino. Wika Mo, Wika ko, at Wikang nating Lahat.
Maraming Salamat! Nawa’y mamutawi sa ating mga puso ang pagiging tunay na mamamayan ng
bansang Pilipinas. Muli, Maraming Salamat.

3. Wikang Filipino: Wika Mo, Wika ko, Wika nating LahatTalumpati ni Grandeson Puma
Maluwalhating umaga sa Inyo mga kapwa Pilipino, Purihin si Hesus at si Maria!
Wikang Filipino, wika ng bawat Pilipino. Ikaw, ako, tayo… iisa. Sa mundong pilit kang binabago, may
nananatili pa nga bang matatag? Tila marahil sa pagdaan ng panahon tayo ata ay nakalilimot ng lumingon
sa ating pinanggalingan, nakatikim lang ng Hershey’s chocolate, nakalimutan na ang Chocnut,
nakapagsuot lang ng sa Rusty Lopez, nalimutan na ang sapatos na gawang Marikina, at nakapunta lang
ng ibang bansa, tila ayaw ng umuwi at kinamumuhian na ang sariling bansa, natuto lang mag ingles, hindi
na marunong mag Filipino. Tama, nakalulungkot mang isipinngaunit iyon ang katotohanan,katotohanang
dapat natin harapin at pagtuunan pansin, kung minsan nga’ y nahihiya pa natin mag Filipino kaya nga’t
kahit mali ang grammar at nagbubuhol-buhol na ang dila pinipilit parin mag ingles.
Mahabang kasaysayan ang pagkakaroon ng wikang pambansa sa Pilipinas – ang Pilipino na nagmula sa
Tagalog na pagkaraa’y naging Filipino.
Ating muling sariwain ang pinagmulan ng wikang Filipino. Sa bayan ng Baler, Quezon sumibol ang amang
naging instrumento upang magkaroon tayo ng sariling wika, siya ay si Manuel L. Quezon, dating pangulo
ng Pilipinas, tinaguriang Ama ng wikang Pambansa. Nang itatag ang Komonwelt, nagkaroon ng malaking
hakbang tungo sa pagkakaroon ng isang wikang pambansa. Noong Disyembre 30, 1937, inihayag ni
Pangulong Quezon na ang wikang pambansa ng Pilipinas ay Tagalog at nang naglaon ay naging Pilipino
sa ilalim ng Kautusang pang edukasyon Blg 7.
Ang wika ay isang mahalagang aspeto ng bawat kultura. Kasangkapang ginagamit ng lahat ng antas ng
tao sa lipunang kinagagalawan. Isang indikasyon na ikaý isang tunay na Pilipino.
Tunay ngang masasabing kayamanan ang pagkakaroon ng sariling wika, ang wikang Filipino ang
ginagamit natin tungo sa pambansang kaunlaran. Wikang ating kasangkapan sa pagkakaunawaan at
pagkakaisa ng mga mamamayang Pilipino saan mang panig ng Pilipinas.
Talaga ngang wala ng ibang magmamahal sa Wikang Filipino, kundi tayo ring mga Pilipino, kaya’t halina’t
pagyabungin natin ang isa sa mga pinaka-iingatang yaman ng ating bansa, Ang wikang Filipino. Wika Mo,
Wika ko, at Wikang nating Lahat.
Maraming Salamat sa inyong pagbasa at naway mamutawi sa ating mga puso ang pagiging tunay na
mamamayan ng bansang Pilipinas. Muli, Maraming Salamat.
Kahalagahan ng Wika Mula sa TakdangAralin.ph
Sa bawat kasaysayan ng isang bansa, isa ang wika sa may pinakamahalagang ginagampanan sa buhay
ng bawat indibidwal. Nabibilang ang ating bansa sa may mga maraming etnolinggwistikong grupo. Samu’t-
sari rin ang ating lenggwahe at dayalektong ginagamit.
Idagdag pa natin ang mga global na wika na ating natutunan sa ating mga kaibigang dayuhan, pati na rin
ang mga namana natin sa mga mananakop tulad ng Espanyol. Ang wika ay nagbibigay ng pagkakaisa
ngunit kung minsan naman ay ang hindi pagkakaunawaan.
Sa dami ng wika na ating ginagamit, hatid nito ay kalituhan. Ibang lugar, iba ang lenggwahe, at ibang uri
ng lahi, iba rin ang wikang gamit. Dahil sa suliraning ito ng di pagkakaunawaan, isinabatas at iprinoklama
ng noo’y Presidente na si Manuel Luis Quezon ang pagkakaroon ng wikang Pilipino bilang ating wikang
pambansa. Mula noon ay binansagan na siya na ama ng wikang pambansa.
Napakahalaga ng wika sa kasaysayan at kultura ng bawat lugar. Ito ang ating gabay sa
pakikipagtalastasan, sa pagpapahayag ng ating mga damdamin, ekspresyon, ideya, mga pananaw at
opinyon, wika ang ating gamit. Sa pamamagitan nito malinaw nating naipaparating ang ating mga
mensahe, sa panulat man o sa pananalita.
Sa paglinang at paghubog ng ating pagkatao at kaisipan, wika rin ang instrumentong gamit sa anumang uri
at antas ng paaralan. Magmula sa ating simpleng abakada hanggang sa pagtatapos ng ating mga
propesyon, wika ang tanging gabay at naging patnubay ng ating mga guro.
Sa gitna ng anumang sigalot, away at maging sa digmaan, wika ang pinakamalakas na sandata. Sa mga
lugar na kung saan may bangayan at gusot, wika ang ating gamit pangpakalma ng sitwasyon at susi sa
pagkikipagnegosasyon. Lahat ay nadadaan sa mahinahon at mabuting pakiusapan kapag tamang salita o
wika ang ginagamit.
Maging sa mga pinakamataas na lider ng ating lipunan wika rin ang kanilang kalansag at sandata sa
pagpapahupa ng anumang tensiyon sa kanilang kapwa lider o maging sa mga tagasunod. Gamit ang wika,
mas malaki ang tsansa na nagkakabuklod-buklod ang mga nagkakawatak-watak.
Dahil sa wika ay nalalaman ng bawat indibidwal ang ating pinanggalingan at kung saan pa ang tatahakin
sa ating hinaharap. Sadyang napakakapangyarihan ang wika. Instrumento ito sa pagkakalat, paglilimbag
at paglalathala ng anumang uri ng babasahin.
Lumipas man ang iba’t-ibang uri ng henerasyon, at kahit mawala pa ang ibang wika sa ating sirkulasyon,
walang detalye ang makakaligtaan at habang buhay na magiging parte ng ating historya gamit ang wika.
Sa panulat man o sa pananalita parehong mahalaga ang wika. Kung hindi man maisulat ng lapis sa papel
ay maaari namang mabigkas ng bibig.

4. Mula sa kamusmusan, pagkamulat ng ating kaisipan at hanggang sa ating pagtanda habang buhay nating
magiging instrumento, gabay, kalasag at sandata ang ating wika. Lilipas man ang mga makalupang
panahon at iba pang salik lahi, ang wika ay mananatili pa rin.
Sa pagdating sana ng mga modernong kaalaman at kagamitan, isabay din natin ang pagtaas ng ating
kalinangan at kaisipan sa pag-aaral sa ating sarilng wika. Tumulong tayo sa pagpanatili nito at huwag
nating hayaan ang unti-unti nitong pagkawala o pagkaluma sa sirkulasyon ng iba pang mga wika.
Hikayatin natin ang bawat kabataan at mamamayan na bigyan ito ng pagpapahalaga at respeto. Gamitin
natin ito ng may buong puso at pagmamalaki. Dahil saang dako ka man ng mundo mapadpad, ito ang
iyong magiging tatak at sagisag bilang isang tunay na Pilipino.
Filipino, Bilang Wikang Pambansa Mula sa FilipinoBWP.blogspot.com
Ang wika ay isang mahalagang aspeto ng bawat kultura. Kasangkapang ginagamit ng lahat ng antas ng
tao sa lipunang kinagagalawan. Ang pagsilang ng wika ay nagibibigay buhay sa sibilisasyon. Sa
pamamagitan nito, malinaw na nailalarawan ang bawat karanasan at damdamin ng bawat tao. At sa
pagkakaroon ng sariling wika ay lubusang naipapahayag ng nakararaming mamamayan ang kanilang
kaisipan.
Ang wikang “Filipino” ang pambansang wika at isa sa mga opisyal na wika ng ating bansa. Ang ingles ang
isa pa – ayon sa saligang batas ng (1987). Isa itong wikang austronesyo at ang de facto (“sa katotohan”)
na pamantayang bersyon ng wikang tagalog, bagaman de jure (“sa prinsipyo”) itong iba rito.
Isang layunin ang pagkakaroon ng isang wikang pambansa ang pagpapalaganap ng pagkakaisang
pambansa, ang pagkakaroon ng heograpiko at politikal na pagkakapatiran at maging ang pagkakaroon ng
isang sumasagisag na pambansang wika ng isang bansa.
Dapat lamang at napakahalaga na magamit natin ang ating wikang pambansa sa lahat ng kaparaanan.
Hinggil sa ating pakikipagtalastasan saan man tayong rehiyon nabibilang, dahil bilang isang mamamayan
sa bansa nakapaluob sa ating wikang pambansa ang saliring kulturang tinataglay na pagkikilanlan ng ating
sariling bayan, tungo sa pag-unlad ng ating pang-economiya at katatagang politika.
Napakahalaga na pagsanayang magamit natin ang ating wika, ayon sa ikapananatili nito at kalinangan ng
ating pag-iisip. Sapagka’t ang sariling wika ng isang bansa ay ang susi sa kaunlaran.
Kung bakit? Ang pagkakaruon ng sariling wika ng isang bayan ang larawan ng pagkakaroon ng mabuting
pakikipagtalastasan, kaisahang pag-iisip at magkakaroon lamang ng pagkakaisang may pagmamalasakit
nang bawa’t pamayanan.
Paano mapapanatili at makakapagtibay kaunawaan kung hindi gagamitin? Pilipino ka, Pilipino ako, sino
pang magsasabing siya ay Pilipino? Kung siya na man ay walang katibayan kahit sa pananalita? Ano ba
ang wika ng isang mamamayang nakatira sa bansang Pilipinas? Kung sinasabi mo na ikaw ay Pilipino,
gumamit ka gamitin mo ang wikang Filipino na magbibigay katibayan sa iyong pagiging isang
mamamayang may mabuting puso at may pagmamahal sa kanyang sariling bayang tinubuan. Isa ka bang
mamamayan na nagmamahal sa iyong bayan?
Sa wika – ayon sa katalagahan nito o tinatawag na naturalesa ang lahat ng nilalang ay magkakaugnay;
nagkakabuklod-buklod. Gaya nalang ng prinsipyo ng tore ni babel. Ang dahilan kung bakit sila nanatiling
matatag at ang pagkakaruon nila ng isang pamahalaan ay ang wika.
Sa pagkakaruon ng isang wika lahat ng tao ay pantay-pantay, mahirap o mayaman ay may batas na dapat
sundin para mapanatili ang kaayusan at kapayapaan nito sa isang bansa.
Hindi nga ba’t parang sinasayang lang natin ang ating wika kung hindi natin ito gagamitin, papalaguin, at
ipagmamalaki? Samantalang pinaghirapan itong isulong at itaguyod ng ating mga bayani. Sabi nga ng
ating pambansang bayani na “ ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit pa sa hayop at malansang
isda”. hindi nga ba natin napapansin na parang naiinsulto na natin sila na matapos nilang lumaban, ibuwis
ang kanilang mga buhay ay hindi natin papahalagahan ang sarili nating wika?
Sabi nga ng ating kasalukuyang pangulo na si Pnoy upang makamtan natin ang katiwasayan at kaunlaran,
kailangan tahakin ang matuwid na landas, at para matahak ang landas na ito, kailangang magkaisa.
Sapagkat, sa gitna ng globalisasyon at kolonyalismo; wika pa rin ang nagbibigay sa atin ng kaisahan
upang ating maabot ang inaasam na kaunlaran.
Gamitin natin ang wikang Filipino tungo sa ating tuwid na daan, bilang mabuting mamamayan ng Pilipinas.
Wikang Filipino: Wikang panlahat, ilaw at lakas, sa tuwid na landas
Mula sa TheFilipinoServant.wordpress.com
Ngayong buwan ng Agosto, ating ginugunita at ipinagdiriwang ang Buwan ng wika bilang pagbibigayng
kahalagahan sa ating wika, ang Filipino at ang kontribusyon nito sa ating mga buhay. Ipinapaalala nito na
napaka-importante sa isang bansa na magkaroon ng pambansang wika upang lubos na makilala ang
yaman ng ating kultura. Pero ano ba ang kahalagahan ng pagkakaroon ng iisang wika? Paano natin ito
maipagmamalaki sa buong mundo ngayong panahon ng globalisasyon? At paano natin ito magagamit
upang makamit natin ang pagbabago?
“Ang hindi magmahal sa sariling wika ay higit sa hayop at malansang isda; kaya ating pagyamaning kusa,
gaya ng inang sa atin ay nagpala.” Ito ang tanyag na katagang nagmula sa ating pambansang bayani na si

5. Gat. Jose Rizal na nagbibigay kahalagahan sa wika sa buhay ng isang tao. Isang inspirasyonal na kataga
at kapupulutan ng aral tungkol sa pagpapahalaga ng wika. Kahit maraming wikang banyaga ang alam na
sabihin ni Rizal, hindi niya tinalikuran ang kanyang bansa at pinalagahan ang wikang Tagalog na isa sa
mga parating ginagamit ng mga Pilipino noon.
Ang pagkakaroon ng iisang wika ay nangangahulugang nagkakaisa ang mga mamamayan at
nagkakaintindihan ang lahat para sa iisang hangarin. Dahil kung hindi pinahalagahan noon na magkaroon
ng pambansang wika ay hindi magkakaintindihan at magulo ang pakikipag-komunikasyon at talastasan.
Hindi magiging maayos ang buhay kung iba’t-ibang wikang etniko ang dapat nating kabisaduhin. Kaya
noon, pinahalagahan ni dating Pangulong Manuel Quezon na magkaroon ng iisang lengwahe upang
magkaisa at maipakita sa buong mundo na kung may iisang wika na ginagamit ang isang bansa,
nagkakaisa sa iisang hangarin ang mga tao nito. Kaya itinanghal nating ‘Ama ng wikang Pambansa’ si
Quezon dahil sa kanyang natatanging limbag sa wika’t panitikan.
Ngayong panahon ng globalisasyon at makabagong teknolohiya, hindi papahuli ang ating wika. Kagaya sa
website na Facebook na kung saan ay pwedeng gamitin ang wikang Filipino bilang medium o lengwahe sa
pakikipag-komunikasyon at lubos na maintindihan ng mga Pilipinong gumagamit nito kung paano
paganahin ito. Hindi rin papahuli ang Twitter na kailan lang ay pwede na sa wikang Filipino. Kamakailan
lamang ay naging sikat sa website na YouTube ang isang music video kung saan tampok ang isang
banyaga na kumakanta sa wikang Filipino at siya ay si David DiMuzio na lumabas na sa iba’t-ibang
programa dito sa ating bansa.
Sa ibayong dagat naman, alam niyo bang may 1.4 milyong tao sa Estados Unidos ang nagsasalita sa
wikang Filipino at ito ang pang-apat na lengwahe na parating ginagamit ng mga tao roon. Hindi rin
mawawala ang mga bansang may mga OFWs na kung saan natututunan ng mga banyaga kung paano
magsalita sa Filipino.
Ngayong pumapasok na ang iba’t-ibang wikang banyaga sa ating bayan, kailangan nating pahalagahan at
wastong gamitin ang ating pambansang wika. Ating ipaalam sa kanila na kung nandito ka sa Pilipinas,
dapat matuto kang magsalita sa wikang Filipino upang lubos na makilala ang kultura at panitikan ng ating
lipunan.
Ang ating wika ay sumisimbolo ng isang bansang matatag at nagkakaisa dahil kung hindi magkaintindihan
ang bawat mamamayan nito dahil sa mga pansariling wika, hindi uunlad ang ating bayan at patuloy pa rin
sa paglayo ang inaasam nating pagbabago. Kung may iisang wika, magkakaintindihan ang lahat at
magkakaroon ng iisang hangarin at ito ay bumangon mula sa mga pinagdaanang problema. Ngayong nasa
tuwid na landas na tayo, ating ipagmalaki at ipagbunyi na mayroon tayong iisang wika at ito ang Filipino na
daan sa iisa nating hangarin, at ito ang pagbabago sa lipunan. Nawa’y ating gamitin ng wasto ngayong
buwan ng wika ang Filipino at taas-noo tayong magsalita sa ating sariling wika!